Tomega

Dank je.

Ik moet helemaal niks Tomega. In een topic is het gebruik van vette letters functioneel, en verkrijgt het vet gedrukte een lading van overschreeuwen van wat gewoon wordt gezegd, terwijl de lezer in een vraag van wat die vette letters nu willen zeggen, geneigd zal zijn de vette spreker kritisch na te lopen. Het resultaat levert iets op waar je iets mee moet doen. Om dat na te laten, staat de vette spreker natuurlijk vrij, mits hij daarin geen tekenen van toon en taal heeft gebruikt ten nadele van het onderwerp of van andere sprekers. Dan past herstel van goede orde en toestand. Maar i

Je zegt hier eigenlijk mee: "Mijn eigen geest zegt dit: de verwarring ligt altijd aan jullie, nooit aan mij." Als er minstens drie mensen zijn die op de één of andere manier aangeven dat jouw teksten onbegrijpelijk zijn (dus niet eenvoudig), dan zou je je af kunnen vragen of wat jij zelf 'de heilige Geest' noemt, niet gewoon je eigen gedachtegang (en daaruit voortkomend jouw eigen manier van spreken/typen) is. Ik denk dat jij de denkfout maakt dat jouw eigen gedachtegang (en daaruit voortkomend jouw eigen manier van spreken/typen) hetzelfde is als namens of door de heilig

Een juiste conclusie; een 'eenduidig belijden' kan niet voor zoveel verwarring zorgen. De heilige Geest leert dit: de verwarring is altijd in het horen. Nooit in het spreken. En het eenduidig belijden staat je vrij om te doen, zoals de schrift ook doet. 1Corinthiërs 15:3-4 Want ik heb ulieden ten eerste overgegeven, hetgeen ik ook ontvangen heb, dat Christus gestorven is voor onze zonden, naar de Schriften; En dat Hij is begraven, en dat Hij is opgewekt ten derden dage, naar de Schriften;

Het is ontstellend teleurstellend hoe flinterdun in jouw leer dat laagje van dieper begrijpen onder de letterlijkheid is. Als iemand met een geloof of leer die uitgaat van meer begrip en diepere lagen van wat het oog niet ziet, niet verder komt dat een oppervlakkige omgang met een intrinsiek samenhangend plaatje, dan is hij slechter af dan iemand die alleen op emotie gelooft. Want hij mist het instrumentarium waarop zijn geloof steunt. Het gezegde gaat over evidente balken die er zijn, maar worden genegeerd. En jouw woorden spreken daarbij niet over de balk die er is, maar die jij ziet

Dat komt doordat je als vanzelfsprekend spreekt van mondelinge overlevering alsof je Wikipedia naspreekt, en kennelijk nog nooit hebt nagedacht hoe dat in het echt had moeten uitwerken in situaties waar een koning of een machthebber regeert en een heel volk moest luisteren. Wat ik zeg, valt je daardoor rauw op je lijf. B. Wel, jij gaat er dus van uit dat God instructies geeft en ook niet vrij laat. Je hebt het hier over de jaloerse ijverzuchtige godheid. Is het je opgevallen dat Jezus weliswaar de wetten vervulde, maar dat ook geleerd werd dat je ofwel aan de wet moest voldoen ofwe

Nee, ik sprak van een eenduidig belijden van de eenheid van woord en schrift en geest.  Je schreef; ''Geen enkele schriftgeleerde, of vrijzinnige, of schriftloze, bedoelt met schriften iets omlijnds te weergeven buiten welke teksten God niet werkt.'' Ik kan hier niets mee. Wat bedoel je nu? Geen enkele -wie dan ook- bedoelt met schriften iets restrictiefs weer te geven, buiten welke (teksten) God niet werkt. Dat is: zelfs de meest verstokte schriftgeleerde erkent dat God ook werkt buiten de schriften. Er is daarom geen enkele reden om 'het w

Nee, ik sprak van een eenduidig belijden van de eenheid van woord en schrift en geest.

De schriftgeleerde bedoelt met het woord, de schriften van God. De schriftgeleerde kan ook bedoelen, de rondom de schrift ontstane uitleg of traditioneel gevormde inzichten. De vrijzinnige bedoelt met het woord, de schriften die door mensen iets pogen te spiegelen van hun ervaringen met God. De schriftlozen bedoelen met het woord, een meer metafysisch iets, dat niets is van de schriften, maar wel in schriften kan worden genoemd. Geen enkele schriftgeleerde, of vrijzinnige, of schriftloze, bedoelt met schriften iets omlijnds te weergeven buiten welke teksten God niet werkt. En alleen

Vrijheid in het kindschap brengt je aan de voeten van de vader, om te luisteren naar zijn stem, en te doen wat hem behaagt. De geest die werkelijk van God komt, die is geen zichzelf uitleggende zelfdragende autonome kracht, (want dat zou hem aan God gelijk maken); maar een aansporend vuur om te drijven en te brengen tot de vader. Alle woorden die worden gesproken, en in het bijzonder die woorden die getuigen van Gods geest, die woorden behoeven beproeving en uitlegging in onderworpenheid aan alle schriften. Zonder gezaghebbende schrift, is ook de heilige geest waarvan die schriften getuigt,

Als een waarheid of een heftige gebeurtenis zich aandient, dan wordt daarvan melding gemaakt en een rapport opgesteld. Vanuit een verre toekomst aan die waarheid een gehalte gaan geven van volksvertelling ter feestopleukingen en hoorwaardigheidsvertoningen, miskent de origine van daarvoor: een gerapporteerd en vastgelegd feit van waarneming die door een heel volk wordt erkend gerapporteerd en vastgelegd te zijn. Jouw benadering schuift verhaaltjes, mythes, en geschiedschrijving op één grote hoop, zonder ook maar enige onderscheidingsvermogende beoordeling. God laat de mens zeker niet vrij

De biologische vader van het kind, is niet naar wat het kind roept, maar naar wat van de vader in het kind wordt. Een kind wordt gekenmerkt door het beeld van de vader in hem: hij lijkt van nature op God en tegelijk op het stof waaruit hij is. Een kind wordt vervolgens gekenmerkt door zijn volgen van zijn vader. Dat is identificatie in de geest. En niet wat je zegt dat bepaalt wie je vader is, maar wat je doet. Geesten zoeken openbaarheid, omdat zij zichzelf niet erkennen een tweede andere vader te hebben. Daarom is elk kind van vlees en van geest, zichzelf een vijand, en de wereld een tegenst

En econmische sancties de moeder. Aristotalloss

Handelingen 2:42-43 En zij waren volhardende in de leer der apostelen, en in de gemeenschap, en in de breking des broods, en in de gebeden. een vreze kwam over alle ziel; en vele wonderen en tekenen geschiedden door de apostelen. Dus: wonderen, en leer, en een niet-zelf doen. Hier nu de leer ontmantelen, en de wonderen niet meer behoeven, om er dan een zelfredzaamheidsreligie te zien van god in ons met hem, vraagt om een nadere bezinning op de strekking van de tekst, en hoe je mening daarin past.

Dat is denk ik de verkeerde vraag. Dat is hetzelfde als vragen of een gelovige het geloof kan verliezen en of een gelovige kan zondigen tegen de heilige Geest, en of de vermaningen tot bekering wel of niet nagevolgd hoeven te worden. Je krijgt dan een onderwerp als wat er nu eigenlijk precies moet worden verstaan onder een ware gelovige. Boeiende materie, maar die gaat niet over de rust al ingegaan zijn. Kan het volk Israël het beloofde land weer kwijt raken? Geen sprake van! Toch verliest Israël het wel. De vraag is niet of de rust verloren kan gaan, maar of de rust ook al de rust is d

Selecteren is niet hetzelfde als schrijven. Vertalen is niet hetzelfde als schrijven. Vervormen is niet hetzelfde als schrijven. Wat je zegt is daarom in mijn beleving niet zo onderscheidend voor je punt: jij gelooft niet dat God bedoelde iets opgeschreven te krijgen tot leer en prediking voor de joden en alle mensen. Dat is ook niet zo voor de hand liggend om te denken van die mensen die dat zeggen. De mensen waarvan die ik zou zeggen dat die denken dat de bijbel het woord van God is, die bedoelen ook precies te zeggen wat ze zeggen, en dat is dat het woord van God gewoon is wa

Daar ben ik het niet mee eens. Het Heilig Avondmaal is ingesteld om ons te herinneren aan dat wat Jezus voor ons heeft gedaan. Niet om ons steeds weer deelachtig te maken aan wat eens gebeurd en gedaan is. Zie de toevoegingen tussen de haken. Toen het volk Israël het beloofde land introk, en nog steeds de sabbat moest vieren, kon je niet volhouden dat de belofte van het beloofde land niet door God nagekomen was. Dus is de belofte een feit, en kun je inderdaad de sabbat afschaffen, of als iets van traditioneel gedenken van iets uit eigen vrijwillig eerbetoon in stand houden. Maar dat

Jozua was aanvankelijk Hosea (vergelijk hosanna, heil/redding), en is Joods voor wat in het Grieks wordt genaamd: Jezus, en het betekent: de Here redt. Als Jezus hen al in de rust gebracht had, zou God daarna niet gesproken hebben over een andere dag. Er blijft dus nog een sabbatsrust over voor het volk van God. Ik zeg dit: zoals Jezus geen andere rust bracht, dan die van het ingegaan zijn in het beloofde land, is er nog een rust over die nog kan worden gemist. Was dat anders, dan was er geen wedloop nodig en geen beijvering, en geen strijd. En als er nog een loop te gaan is en nog ee

Wie de bijbel niet gelooft, helpt ook het geloof in vader, zoon, en heilige geest niet. Hetzelfde fundamentele leerstuk dat Jezus beschrijft als mens, beschrijft Hem ook als enige mens die de wil van de vader volmaakt deed, en als enige mens die Gods glorie omvat en doorgrondt en is, en het enige wezen is, in wie God - die Geest is - als persoon in een lichaam zal wonen, en in die hoedanigheid zal heersen als Koning over heel de mensheid en heel de nieuwe schepping. Heel ongerijmd is om dit te typeren als iets waar christenen moeite met het mens-zijn van Christus hebben. Want het is

Omdat ik durf te twijfelen aan alle 'waarheden' en niet star één of andere overtuiging aanhang. Jij denkt dat de emotie van durven twijfelen' maakt dat je durft te twijfelen. maar je bewijst je eigen ongelijk: je durft niet eens te betwijfelen waarvan je weet dat het niet aan jouw is en dat het bewijsbaar niet meer is dan jouw fundamenteel voorgebakken ongefundeerde vooroordeel over een ander. Maar dat is niet eens het grootste probleem. Het grootste probleem is dat dit alles zo fundamenteel afwijkt van wat jij gewend bent, dat je er niets mee kunt. Kun je s.v.p. uit je vooroord

Wat in jou heeft jou met gezag bepaald dat jijzelf niet voldoet aan de definitie van fundamentalist en dat jij wel een open mind hebt?? Is dat niet vooral iets wat nog moet blijken uit de vruchten van je niet-fundamentalistisch open-mind-gehalte? Je vergeet iets essentieels in je overwegingen: jouw optiek is een spiegel niet van mijn, maar van jouw geest. En wat jij zegt, dat ik waarschijnlijk als overtuiging heb, geeft opnieuw een kijkje niet in mijn, maar in jouw geest. En de vraag is dan, nu ik jou zo leer kennen: wat is het fundament waarop jouw woorden rusten? Is het niet

Zoals alle begrippen hun betekenis verliezen in een land zonder vastigheden, is ook het begrip fundamentalist aan verandering onderhevig. Maar een fundamentalist in technische zin, baseert zich op en houdt zich aan, dat grotere waaruit hij is. Kan een huis op een rots worden omver geblazen? ten opzichte van een huis op drijfzand? Maar soms is iets van hard ijs, flinterdun als je het beproeft op sterkte. Soms is een fundament sterk, maar dat wat sterker is en een hechter fundament heeft, komt en onderbouwt het bouwwerk tot haar versterking. De aanname van het geloof in waarheid en zekerheid,

Het kenmerkende is bij verschillende denominaties, dat er een effect is van identificering op een deelgebied: een baptist op de doop, een katholiek op aria, een gereformeerde op de schrift, een vrijzinnige op wat hij authentiek als leerzaam eruit haalt. En steeds wordt als algehele samenhang en ter onderlinge opbouw aan het geloof een leer toegedacht, zodat er betekenisvol kan worden onderscheiden. En daar ontstaan de blinde vlekken. De samenhang wordt gezien en gebracht, maar alleen intern getoetst (lees:beaamd). Er treedt dus een uitkristallisering op die in de echte wereld broos

Toen ik goesting door de franstaligen hoorde gebruiken, vertaalde ik het met 'goed zin' wat de lading eigenlijk altijd dekt, aangezien het komt van smaak, zin, gout (fr) goust (oud-frans) gustus (L) en disgusting (engels-tegenovergestelde) Goed zin, is pas aan de orde als de spelregels worden nageleefd (de wet). Dat is: nooit meta-niveaus gebruiken om een punt te maken. Nooit afwijkingen van norm en betamelijkheid als excuus gebruiken om zelf ook af te wijken. Wie meent het beter te doen, moet dat ook zelf doen. Wie meent het falen van een ander aan de kaak te kunnen stellen, vergeet da

Voor mij de kerkdienst bijwonen kost ongeveer één uur en een kwartier fietsen. Heen en terug fietsen kost dus twee en half uur op zondag. Ik denk dat God de mens plaats op wegen, en niet omgekeerd. Toch is het goed om plaatsen van bijzondere binding te bezoeken, en om de naasten (je naaste in wettige en in emotionele zin) te ontmoeten. Maar de roeping is natuurlijk daar waar je thuis bent. Dat begint al in je eigen letterlijke huis. Nu kan het zijn dat je thuiskerk niet werkelijk voelt als je thuis, of dat ook echt niet is. Maar, dan is de vraag of wij onze eigen thuisbasis bepalen,