Tomega

Verlossing is een geschenk, niet iets waar we voor moeten werken. Hmm, dan hoor ik toch liever Thom op dit punt.. Hoe kun je als mens een geschenk aannemen, als je met dat geschenk actief je leven op aarde doodt en kruisigt en afwerpt? Heb je daar beeld bij? Stel dat je in een diepe kloof zit met je 115 kilo, en iemand werpt je vanaf boven een touw toe. Dat is een geschenk, zeker, maar alleen als je er vast van overtuigd bent dat je in die kloof fout en vast zit, en ook alleen als je er zeker van bent dat er geen lift is of touwladder, of net gelijk welk ander middel

Dat is dan toch in strijd met God liefhebben boven alles en dan pas de naaste als onszelf. Ik denk dat het tegenovergestelde eerder waar is: wij hebben HEM helemaal niets te bieden, behalve onze liefde. Joh.1:12 Maar zovelen Hem aangenomen hebben, dien heeft Hij macht gegeven kinderen Gods te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven; 13 Welke niet uit den bloede, noch uit den wil des vleses, noch uit den wil des mans, maar uit God geboren zijn. Waar zijn ''onze liefde'' en ''niks te bieden'' te lezen in de tekst hierboven. als uit God geboren zi

Mooie woorden. En nu in de praktijk? Zou het niet al wat zijn, als we Gods Woord zuiver kunnen houden? Christus hield echt wel van Zijn Vader. Toch wilde hij niet graag de drinkbeker van het lijden drinken, die hem te wachten stond. Liefde is dus helemaal niet iets van emotie alleen. Het onderscheid zit in de beproeving. Dat is het landen en verwerken in het hart, wat er van de emotie terecht komt. (trouw, volharding, zuiverheid, oprechtheid, etc.) De praktijk leert ons twee dingen: 1. Doe wat God vraagt, dan ben je in de liefde, en in God, en is Hij in jou. (niet a

Tja, niet iedereen ziet licht door de woorden heen. Met een goede projector zei ik nog. Dan moet je niet denken aan een preek beamen, maar aan een preek beamen.

Dat punt en die discussie voer ik wel met Thom. Je kunt dit niet beamen wat Robert Frans schrijft bedoel je? Met een goede projector, zeker wel. Nee; deze wereld en deze tijd in het bijzonder, staat terecht voor verwerping van het gezag. Je kunt dus niet met goed fatsoen over eenheid spreken, als je niet ook het gezag benoemt, waaruit die eenheid wordt gevormd en inhoud gegeven en in stand gehouden. Bovendien betreft deze eenheid voor ons alle drie centrale onderwerpen van geloof en belijden, zodat het een complexer onderwerp is. God komt in veel opzi

De meerdere zegent de mindere. De geroepene zalft de niet geroepene. De wijze adviseert de onwijze. De geleerde onderwijst de niet geleerde. Zo is er samenhang in alles op aarde. De gemeente is een eenheid die als een heilig lichaam Christus als het hoofd heeft. Maar; jij schuift een hele dimensie aan lichaamsdelen ertussen, die door deze lagere lichaamsdelen aangesproken worden, om te komen tot het Hoofd in naam van ons. Ik voel een déjà vu, maar hoeveel hoofden heeft één lichaam? Dus een heilige, aangeroepen door jou, komt tot God de Vader en spreekt: in naam van Robert Frans.. Echt; dat is

Dus je bidt in eerbiedigheid via Christus met Maria zodat zij voor jou bij Christus de voorspraak kan zijn, terwijl Christus je heeft gezegd om niet hem te aanbidden, maar om rechtstreeks de Vader te aanbidden in Naam van Christus...!? Ik had nu juist begrepen dat de katholieken leren dat Christus lichaam daadwerkelijk wordt gebroken en gedeeld. Hoe dan ook; als in Christus de scheidslijn tussen leven en dood verwijderd is, dan heeft elke gelovige toegang tot seances met alle (gelovige) overledenen. Dat kun je onmogelijk onderbouwen vanuit de bijbel. Volgens mij weet je heel go

Dat klopt. Maar het andere uiterste is niet minder kwalijk, namelijk wat jij zegt: Hier zie je dus twee uitersten: 1, Door zonde te zien als een bepaalde daad kan men die concreet maken, nalaten, en zondeloos leven; men pleit zichzelf vrij. Er wordt immers totaal geen zonde gedaan. En dat is wat God vraagt. 2. Door zonde niet te definiëren maar af te zien van goed en kwaad, kan men barmhartig en liefdevol zijn; men pleit zichzelf vrij. Er wordt immers maximaal liefde bewezen. En dat is wat God vraagt. Dat is het zoals jij voorstelt. Maar Christus stelde het toch an

Even voor de goede orde; het is toch wel zo dat je haar persoonlijk aanspreekt of aanroept en persoonlijk eer bewijst, bij wijze van spreken met gesloten ogen en gevouwen handen, in een vraag- of aanspreekgesprek met een vertrouwen dat ze wel degelijk een omnipotent gehoor heeft en luistert en er iets mee kan doen? Het lijkt mij ontzettend moeilijk om te onderscheiden wat dan het verschil is tussen met God of Christus communiceren wat je aanbidden noemt, en met Maria communiceren wat je dan geen aanbidden noemt. Of om het dan ook maar plat protestant te zeggen: je kunt wel andere begrippen han

Dat is dan toch in strijd met God liefhebben boven alles en dan pas de naaste als onszelf. Ik denk dat het tegenovergestelde eerder waar is: wij hebben HEM helemaal niets te bieden, behalve onze liefde. Je stelt het wel als iets heel stelligs, als tegenover van de liefde, maar ik denk dat het vooralsnog een open vraag is, die vraagt om toetsing aan de Schriften. Edit: Oh ja natuurlijk, 1Cor.13 geloof, hoop en liefde, maar het meeste is de liefde.

Seriously...? Dus bij katholieken veel homo's en bij protestanten veel lesbiennes...?

O.K. Tja. Nou; waar jij dan Hem bent, als Hij door jou beleden wordt, doe ik er beter aan rechtstreeks met Hem te spreken. Want ik belijd dat jij niet Hem bent.

Prima, dat je kunt schuilen achter het niet begrijpen, maar ook als je er wat langer over nadenkt kun je echt moeilijk volhouden dat gelijke beperkingen stellen aan iedereen, kan gelden als "niet dezelfde rechten hebben".

Zeker, en dat is precies waarom het voorbeeld van gelijkheid wel degelijk een levensbeschouwelijke kant van de overheid bloot legt. Normatief wordt als gelijk beschouwt wat toch echt net zo ongelijk is, als een plus ongelijk is aan een min. Terwijl Robert Frans juist keurig uit de doeken doet, dat zo'n plus en min voor de wet echt wel gelijk behandeld worden als symbool, maar niettemin ook wettelijk hun eigen lading houden en meenemen in hun gelijkheid als symbool. Dat kun je echt niet langer als een mening brengen, vanaf het moment dat het normatieve gelding krijgt voor alles en iedereen, of

Zolang jij de spelingen van je eigen verhaspelingen nog wilt zien, is de kunst inderdaad gewoon stuk te knippen wat niet past en voilá; ik heb je weer iets te zeggen. Namelijk dit, dat wij in Hem en Hij in ons bewijst dat Hij en wij, elk een eigen identiteit hebben. Zo simpel is het; men kan geen heer dienen, als men de heer is. En hier stopt het even, het was me weer een genoegen.

Maar wanneer men zich niet bewust is van de Ander in zichzelf, hebben de vragen a) en b) geen grond. Daarom zijt niet onverstandig, maar verstaat, welke de wil des Heeren zij. Elkander onderdanig zijnde in de vreze Gods. (Efeziërs 5) Weest niemand iets anders schuldig, dan elkander lief te hebben. (Romeinen 13:8) Indien God ons alzo lief heeft gehad, zo zijn ook wij schuldig elkander lief te hebben. Niemand heeft ooit God aanschouwd; indien wij elkander liefhebben, zo blijft God in ons, en Zijn liefde is in ons volmaakt. Hieraan kennen wij, dat wij in Hem blijven, en

2. Louter het feit dat je soms als bespottelijk wordt gezien, is denk ik te weinig om je te identificeren. Want dit kun je niet los zien van waaróm je als idioot wordt gezien. Dus eerst ligt de vraag op tafel wat christelijke vreemdelingschap eigenlijk inhoudt. Je legt er iets van jezelf in, namelijk "louter het feit dat je", en dan ga je vervolgens jouw gelijk in wat jezelf brengt, gebruiken als argument om éérst nog weer iets anders op tafel te leggen. Dus niet op tafel ligt wat peter79 zegt, namelijk dat dominant is dat het christendom als geheel bestempeld wordt; en niet

Flauwekul. Je hebt hier totaal geen verstand van. Gelukkig heb jij meer verstand van zelfverzekerde antwoorden. De ijstijd was nog niet zo lang geleden in Nederland, en niet is in te zien dat sindsdien een vast klimaat is ontstaan dat zich niet wijzigt. Het tegendeel wel, dat bewijzen namelijk de oude Hollandse schilders. De ijstijden en vorming van landschappen zien als iets van miljarden jaren, terwijl ons land amper uit de ijstijd komt, vind ik daarom niet erg serieus. Heb je daar ook iets met zoveel zekerheid over? Hallo Chiel, Ik vind dit wel een heel inte

David zegt over de uitverkiezing van de mens; Heer wat is het toch dat u naar de mens hebt omgezien? Maar voor David was de uitverkiezing ook het meest essentiële om te groeien in geloof door de kracht van de Geest. Hij wordt namelijk als onbetekenende jongste uitverkozen en gezalfd door God door de dienst van Samuël, en vanaf dat moment kan het bij David niet meer stuk. Hij is mens en doet van alles fout, maar in dat alles gaat er zo'n ongelooflijke kracht door hem, dat niets meer hetzelfde is. Als hij wordt vervloekt, dan ziet hij daarin een boodschap van God, Als Gods naam wordt gelasterd d

En bedankt ! Ik viel je niet aan Tom, ik verexcuseerde me. Het is beter tien vogels in de hand goed te bekijken, dan één vogel te bevragen die nog in de lucht is.

Zalig en heilig is hij, die deel heeft in de eerste opstanding; over deze heeft de tweede dood geen macht, maar zij zullen priesters van God en Christus zijn, en zij zullen met Hem als koningen heersen duizend jaren. Maar nu, Christus is opgewekt uit de doden, en is de Eersteling geworden dergenen, die ontslapen zijn. Want dewijl de dood door een mens is, zo is ook de opstanding der doden door een Mens. Want gelijk zij allen in Adam sterven, alzo zullen zij ook in Christus allen levend gemaakt worden. Maar een iegelijk in zijn orde: de eersteling Christus, daarna die van Christus zi

Point taken, een feit dus. Maar hoe verhoudt zich dat tot elkaar? Als de heilige eerste mens heeft leren omgaan met de lagere natuur, gaat dat gepaard met een keuze tegen God en een zonde tegen het gezag en een verzoeningsplan dat God trekt door de geschiedenis van de mensheid heen. Wat is je punt van moeite? Heb je bezwaren met zondebesef, of met schuld en zoenoffers, of met verzoening en lossing door een ander, of met de natuurwet dat alles wat omhoog gegooid wordt (zondigt) ook weer moet vallen (boete doen)? Adam zondigde en Christus zondigde niet en wij zitten ergens anders. Is dat je moei

Er is dus iets te overwinnen voor de gevallen mens die na zonde en verzoening weer opgaat tot Gods dankaltaren, alwaar hij nu nog niet zit, maar eens, dat is met de opstanding van alle vlees uit de doden, gezeten zal zijn. Stel je nu eens voor dat jouw voorstelling van een geestelijke mens bewaarheid wordt en de toekomst jou een hemel geeft met hemelbewoners, terwijl er ook nog een voor jou nieuwe aarde is, die jij wel zult kennen en benaderen, maar dan als hemelbewoner. Dan heers je met God op zijn troon en heb je daadwerkelijk de plek die jij denkt dat God die met jou voorheeft, en staat ver

Nee; je moet niet iets erin leggen dat er niet in zit. Ik gaf je deze overweging, om je toegang te bieden tot het geven van de rechtens toekomende plaats aan de zonde en aan de verzoening. Niet om alsnog het kwaad van de eerste zonde in te bedden in ons denken.

Om te redden wat anders verloren gaat; het Zijne en de Zijnen. Waarom zou God zichzelven verliezen? Wat verloren gaat, is niet God, maar een iegelijk mens. Een iegelijk, dat is niet Christus, maar een iegelijk mens die het bij God verdorven heeft. Dit bewijst de eigen individualiseerbare positie van de mens. Tja, je zegt het zelf. Dat is de zonde van de mens. Dat is wat heel de schepping aan de ijdelheid (teloorgang zonder nut) onderworpen heeft. De schepping leeft dus in een hoop van vrijmaking van die onderworpenheid aan de dood, om vrij ervan te zijn in de he