Tomega

Jij stelt dat ik kwaad goed praat. Dat is jouw kwaadsprekerij. En atheïsten zijn ook maar arme gelovigen. Maar dan zielloos. En dat doen zichzelf aan. Ook daar sta ik buiten.

Wie tussen de oren gaat dussen, raakt licht verstrikt in hersenlussen. Oordeel zelf, breng je iets inhoudelijks aan de man, of breng je iets mannelijks aan de inhoud?

in elk geval niet de Bijbelse Godheid... Het is niet wat de bijbelse godheid wel of niet doet. Maar het is wat door de tijden heen overeind gebleven is als waardevast. De bijbelse godheid claimt recht en waarheid en zuiverheid en koningschap en oordeel naar de maat van het meeste onder de mensen. En meer ontwikkeling in recht en waarheid en zuiverheid brengt de mens dan ook als een natuurwet dichter bij de bijbelse godheid. Vanzelfsprekend ontdekt dat niet degene die maar wat prut met macht, emotie, en eigen beheersbare doelen. Maar zij ontdekken dat, die groeien in kennis en zicht.

Dat zie ik ook. Waarbij genade en verlossing dan wel erg spelbreker zijn, doordat ze met waarden komen die tegen alle wetmatigheden ingaan. Tenzij je dat element ook hoger gaat waarderen dan als spelbreker, en je ineens voor de vraag komt of het eerstgenoemde spel niet reeds een spelbreker was, en eind goed al goed als speltheorie gaat heersen. In zekere zin is dat zo, denk ik. Niettemin zou wat ondoordacht zijn om dit spel af te doen als onschuldig vermaak, waar alle betrokken partijen inclusief de bedenker ervan, ermee omgaan als gaat het om leven en dood. Voor de theoretici dan we

Help me maar even uit de brand dan.

Nee, iedereen. Allemaal. Al de bewoners van Bethel. Niet een beperkt getal, ad random geplukt uit rust en leven. Niemand van het verdorven geslacht overleeft de toorn. Niet omdat genade niet reikhalzend uitziet naar bekering, maar omdat een hardnekkig en halstarrig volk in enthousiasme en overgave kiest voor het eigen onheil. Tenzij dan natuurlijk de roede functioneert en het volk zich bekeert. Maar verharding en verstokking is meestal de regel. Want wrevel tegen de moraal ontstaat, waar de eigen moraal geen welzijn en schuilplaats biedt. Genesis 18:23-33 Nog zeide hij: Dat toch de He

De ziel is geestelijk, en overweegt daarom geestelijke dingen, als die ziel kennis heeft van het verschil tussen geestelijk en vleselijk. Zelfverloochening, is dat de ziel het vleselijke aflegt, niet meer begeert en zich er ook niet meer mee identificeert. Toch is het vleselijke de kaars en de tempel waardoor het licht van het geestelijke verbinding zoekt met deze wereld en haar bewegingen. Niet als een bruggenbouwer, en vereenzelviger, en gelijke van beweging en doen, maar juist als een licht en een bazuin en een ankerwijzer. En dan toch gelijk zijn van beweging en doen. Maar dan geheel ander

Zeker, maar hoe? Jij en ik staan daar buiten. Je kent het oordeel niet en je weet helemaal niet wat aan het oordeel ten grondslag ligt. Wat je weet, is dat de kinderen aangevallen werden door beren nadat ze door Elisa waren verwenst. En de boodschap is niet zozeer dat de kinderen dood moesten, maar dat inderdaad het gezag van Elia als profeet van God, nu op Elisa was. En wat volgt zijn de werken van Elisa als profeet. Dat daarnaast alles in het leven van Israël gaat over een moraal van dood naar leven, is diep en ingrijpend, maar niet zozeer schokkend: het leven is sowieso overgeleverd aa

Goed is alleen als alle variabelen zijn verklaard en zich wettig tot elkaar verhouden.

Terwijl toch de aanleiding en oorzaak gelegen is in een zekere staat van ergernis, waardoor doel en opzet zelfs bij een optimalisatie voordeel van een halve wachttijd totaal mislukt, door het wachten vergezeld te doen gaan met een hoogst irritant menu, nutteloze boodschappen en verwijzingen naar oplossingen waarvoor je niet had hoeven bellen, gepaard met zo een afgrijselijk wachtmuziek, dat dat alleen al voldoende is om de verbinding te verbreken. Zodat de techneut met grote tevredenheid kan claimen dat zijn ingenieus systeem inderdaad de werkdruk van de telefoonbeantwoorders aanzienlijk heeft

Zo vreemd is de vraag niet. Vreemd is dat je de berinnen personificeert en ze de kinderen laat vermoorden. Doden is een term, en verscheuren. Maar moord is een term uit het wetboek van strafrecht met ook kwalificerende elementen. Zelfs van wolven wordt niet gezegd dat ze schapen vermoorden. Hier dan als de kwestie benoemen of de beesten moreel gezien terecht hebben gemoord, is wat merkwaardig. Voor de beantwoording van die vraag is relevant of de beren ervaring hadden met mensen en of ze (twee berinnen) welpen hebben die ook al door de kinderen waren gepest, of dat de eventuele welpen anderszi

Ok, zeg het maar: Wie heeft in jouw opinie de kinderen vermoord?

Nee dank u beleefd.

o.k. Ik zal jou minder serieus nemen.

Dat geef ik graag toe. Ik neem hier mijzelf net zo serieus als jou, hoewel je geen enkele aanleiding, reden, of nut geeft om dat te blijven doen, behalve dan natuurlijk jouw eigen historie van zelfdisrespect en vuiligheid vastleggen. Voel je vrij om daarin verandering aan te brengen.

En het konijn staart verstard in de felle koplamp, absoluut overtuigd dat hij het nu nog veel beter ziet. Wees niet verbaasd dat een ander jou niet volgt. Maar wees verbaasd dat je zelf geen spat voorbij je emotionele staat van verstarring komt.

Een muur van verzet tegen fanatiek gefrunnik aan de knoppen van tijd en ruimte, vermag meer objectiviteit, dan onwaarschijnlijk hoge percentages van nieuwe objectief golvende muren. Dat is zo. Maar wat je verder zegt, ontgaat me.

De bla valt zo weinig ver van de hoon, dat het vooral een verstoring is van de eigen toon.

Het is nooit o.k. dat de mens oordeelt over hetgeen niet zijn oordeel past. Moord is naar de wet verboden op straffe des doods. En naar de christelijke leer is het oordeel aan de overheid en aan God. Niet omdat er geen oordeel en geen straf meer is, maar omdat de christelijke leer aan de christenen een andere rol en taak toebedeelt. Inhoudelijk is de dood van de 42 kinderen een zaak tussen God en Bethel. Kaalkop, is een spottende verwijzing naar Elisa als profeet van God. Het zegt iets. Bethel is een stad van goddeloosheid. Daarover Hosea 4:14-15,' waar staat dat het volk dat geen verstan

Hoe iets wordt genoemd, maakt voor het gehalte van blijvendheid niet uit, hoewel de term modern wel heel expliciet afstand neemt van een claim op blijvendheid, zoals de term klassiek zich er mee vereenzelvigt. Punt van blijvendheid is hier, dat hetgeen blijkbaar blijft, niet nodig heeft dat het wordt geformuleerd door iemand met gezag. Want het verstand onderwerpt zichzelf graag aan het gezag van het blijvende. Gewoon, omdat het bedenksel van nature niet blijvend is. Omgekeerd, is een stem van waarheid of gezag of kennis of zicht altijd gezaghebbend, omdat immers gesteund wordt op ni

En wie heeft de nieuwste natuurwetten in elkaar geflanst denk je? Zolang je zelf niet begint met denken, zul je nooit in de gedachten kunnen treden van die dat wel deden, zonder denkfouten te maken die voor een ieder helder zijn, behalve voor jezelf. Want je was zelf nog niet begonnen te denken.

"Want er moet niets nieuws voorgesteld worden zonder een geldige reden, tenzij het vanzelfsprekend is, of door ervaring bekend of door de autoriteit van de Heilige Schrift bewezen." Aldus Ockham. Bron Probleem is daar een beetje, dat geldige redenen zwaar impopulair zijn, terwijl onnavolgbaarheden door geleerden ex cathedra worden gepresenteerd als gezaghebbend alsof zij de paus zijn, welke paus zelf zelfs geen autoriteit heeft boven de schrift; althans in de gezonde leer.

Politiek beschouwd was het Duitse idealisme een reactie op de Franse Revolutie. Terwijl de Fransen de politieke ordening omgooiden en een nieuwe staat schiepen, zagen de Duitse filosofen en dichters alleen de excessen en wilden zij door opvoeding op de ideeën van de mensen inwerken. Daarmee, zo hoopten zij, zou het nieuwe tijdperk zich organisch ontwikkelen, zonder de gewelduitbarstingen zoals in Frankrijk. Bron

Er is ruimte voor onderscheidenlijke perspectieven, doordat de mens kan kiezen welk perspectief hij de zijne maakt. Keuzes geven beperkingen. Maar de realiteit wordt daar niet anders van. Wel gemêleerder. Het kunnen zien van de varianten, is niettemin grote winst. Want de mens kent dan zijn eigen plaats. En het niet kunnen zien is armoede. Of relatieve rijkdom voor wie rust zoekt, eerder dan zicht. Welke rust door de realiteit ook weer wordt ingelopen.

Dat denk ik ook. De dynamiek van het detail, verraadt of althans brengt mee, wat in het grote staat te gebeuren. En het grote dat het onmiskenbare detail verwaarloost, mystificeert, of moedwillig wegredeneert, dat doet zichzelf ernstig tekort.