Tomega

Ik zie wel de waarde van een universele stimulus, naar ook hoe dat jou verlamt. Je bent zonder opties.

Zij die wetenschap menen te bedrijven door wat mensen communiceren te beoordelen buiten de abstracties om, die die mensen inbrengen als bouwstenen, zijn wezenlijk niet anders dan de bestudeerders van fossielen en dode geschiedenis. Iets of iemand laten buikspreken, dat is het. Waarom zou je het vakgebied communicatie zoeken, als je zelf zoekt om vastigheden te ontwaren in je bestaan? Dat is toch als op ijsschotsen springen, in je zoektocht naar de vaste rots? Of ben jij het die wilt communiceren? Doe dat dan.

Een ijsberg drijft. Self-floating. Dat is op niets anders gefundeerd, dan zijn vermogen om te drijven. En dat kun je al zien aan het topje. Dat is de kennis waar je wat mee mag doen. Wat denk je, is de aanneembaarheid dat een ijsberg op vaste pijlers is gefundeerd? En als dan het gefundeerd zijn, is op drijfvermogen, waarom zou je door immateriele zaken gewicht kunnen toebrengen,? Valt dat onder fundamenteel denken of fundamentele wetenschap? Je beeld klopt dus al niet, terwijl het juist nog zo simpel begon.

Het is niet kwalijk, om iets niet te begrijpen. Kwalijk is om bewust, haast opzettelijk demonstratief, mis te willen grijpen. Dat komt toch niet voor? Dat wil je toch niet?

Nee, het grijpen naar het ijsbergmodel, is juist een vlucht in het complexe en het jezelf onmogelijk maken van zicht op eenvoud. Je verzuipt in menselijke overwegingen en niet zakelijke waarden. Houdt je liever concreet bij de voorgestelde casuïstiek. Die lijn van denken brengt je verder.

Zolang je thema even fundamenteel is als Ockham vraagt, is er geen probleem. Elk thema voldoet. Maar zodra je op het niveau van je diepere processen en mysterieuze neveneffecten belandt, ben je je houvast en de aansluiting met de wijsheid van wat je voorvaderen voor je reeds vastlegden, kwijt.

Ik lach niet. Waarom jij wel?

Akkoord. Dat is helder. Gaan we toepassen: a. Het heelal dijt uit, vanwege een gemeten Doppler effect, dat sterren rood licht afgeven, en dus van ons af bewegen. Denk aan een van ons verwijderende loeiende ambulance, waarvan we de sirene als analogie gebruiken voor het licht. En vraag je af, welke implicaties of eenvoud de theorie heeft. b. Of het rood gemeten licht is een doordringingsverschijnsel, waarbij rood licht als langere golf verder doordringt, dan andere (blauwere) kleuren licht, die vanwege hun hogere plaatselijke energiewaarde ook minder ver doordringen. Denk aan een mi

Experimentele uitkomsten bevestigen geen kennis, maar slechts de geconditioneerde uitkomsten. Dat de kennis van de uitkomsten kennis verhoogt, is maar de vraag, want immers elke onzinnige zelf verzonnen verbeelding die de uitkomst bevestigt, is even kennisrijk als kennisgevend, als de kennis die logischer is en causaler en samenhangender, maar zich niet stoort aan de condities hooggehouden door de experimenten. Wijsheid is hier overzicht en begrip van de verschillen. Ockham wordt misbruikt door de moderne filosofie. Hij spreekt over beweging en tijd in zeer principiële termen, waarbij

10 Print "Klassiekers in een modern jasje blijven klassiekers, we kunnen slechts blijven hopen op een fluweelzachte kentering." 20 Print "nieuw jasje" 20 goto 10 Run Tot iemand op een knopje duwt, en het stopt.

De processen en de pragmatische benaderingen brengen geen waarheid. Dat kunnen zij niet. Zij brengen slechts verbeeldingen van een waarheid, waartoe ze niet werkelijk kunnen geraken, omdat de bouwstenen niet in waarheid en zuiverheid en zekerheid zijn. Waarheid vraagt om waarheidvinding op detailniveau. Iets wat zuiver is moet zuiverder worden. iets wat onzuiver is, brengt sneller grotere vooruitgang die exponentieel nieuwe toepassingsgebieden en kennis oplevert, waardoor de onzuivere aanvang betekenisloos lijkt, en ook statistisch is. Het is werkelijk waar, net als zaad in goede grond en zaad

Dat is dan ook waarom een normaal denkend mens niet gelooft dat vanaf een berg meer zicht is op de waarheid, tenzij hij weet dat je vanaf een berg een beter zicht hebt, welke waarheid fnuikend is, waar de afstand het zicht intrinsiek beperkt, en wolken zich in je perspectief kunnen vormen. En dat is dan ook waarom een normaal denkend mens niet een ander ding gelooft, dan waar hij zelf zicht op heeft. Het verschil zit alleen er in of die mens bereid is om ook een stap te zetten in de richting van wat vast en zeker is, om te bezien waar hem dat brengt. In dat beeld vallen sommigen diep, anderen

Aan de kentering vooraf gaat een gemoed en een stemming van omwenteling. Dat weet jij prima. Zonder dat is een kentering niets anders dan een zwaar en ondraaglijk juk. De meest duurzame wetten zijn gemaakt in tijden van absolute overheersing (onderdrukking - met geweld opgelegd). Wat eigenlijk bijzonder is, als je bedenkt dat alle hoop en alle zachtheid en elke kentering, reeds is in één persoon, en in één hart, waarbij slechts één ziel is betrokken. Hoop is daarom een leeg begrip, voor wie macht heeft over de eigen ziel. Want diegene is er zelf bij, en heeft er als enige mee te maken. Maar in

Paulus is gelovige, en grondvester van het oude en het nieuwe, door zijn geloof te vestigen op het oude, in mantel en wezen van het nieuwe. Daarom siert het de moderne gelovige om zich ook kind van de apostel Paulus te noemen. Want Paulus is de brenger van de waarheid Gods, en de geestelijke vader van zijn woorden, welke woorden naar de heilige Geest uit God zijn. En de bijbel, kun je daarom de school van Paulus noemen. Wat natuurlijk ten diepste onzin is, want ook Paulus spreekt niets anders uit, dan reeds in het oude verbond was verordineerd en vastgelegd. Ook hij is slechts een doorgeefluik

Wie of wat zijn A en B, Hopper en Paulus? Het onderwerp van gesprek is het geloof. Waarheid kan in overvloed worden aangedragen, maar uiteindelijk is er een zaak van overtuiging en van vertrouwen en van geloof, of dat wat als waarheid wordt voorgesteld, inderdaad de waarheid is. Bijzonder menselijk is hier, dat sommigen zich laten overtuigen op gezag van iemand aan wie zij vertrouwen schenken, en anderen worden nog niet overtuigd, als de waarheid hen volkomen klemvast en sprakeloos stelt. Hopper is overtuigd en gelooft het levende water dat overal is, en in dat geheel drijft hi

Als A beweegt naar B en B beweegt naar A, dan is de een vrij van tijd, en de ander vrij van afstand. Dan heeft de een tijd over en de ander afstand. Of elk iets van beide. Dan kan de een versnellen en de ander vertragen. Dan kan de een korter worden en de ander trager. Met andere woorden, dan komt er een ander perspectief en een andere dimensie, en een andere wiskunde, en een ander evenwicht, dan in het geval dat A wordt verondersteld onafhankelijk van B te bewegen, welke laatste veronderstelling om redenen van absurditeit diskwalificeert, bij een notie en definitie van beweging als iets relat

Het is niet dat verticale groei niet wordt onderkend, maar wel dat de horizontale groei ook verticale elementen heeft, net zoals de verticale groei ook doorwerkt in horizontale componenten. Het is niet dat de verleden tijd losgelaten moet worden, maar wel dat de andere tijdcomponent ook een andere uitvalsbasis en doorwerking geeft, zodat gelijktijdigheid ineens iets ongelijktijdigs heeft.

Je kunt ook drama en speltheorie ondervinden bij het balancerend lopen op een brugleuning, in een poging de synthese te beschouwen als een bij voorbaat bekend gegeven. Toch biedt meer zingeving om het balancerend lopen onder te verdelen in de onderdelen die het geheel iets meer eenvoud en duiding geven, dan een mysterieus onzeker verschijnsel dat iets onbekends doet, dat toch reeds wordt bekend door degene met meer begrip. Maar is dat dan wel echt meer begrip? Dat hangt af van het onderwerp. Soms is het meer natuurlijk om een gevoelsmatige uitkomst te geloven, dan een theoretische maar

Rust zacht in de synthese, zoals je zacht kunt rusten in het geloof dat de zon elke dag opgaat en weer ondergaat. Dat is dan simpel en zeker waar, en toch een ernstig tekort doen aan je begrip van het grotere geheel, wat uiteraard alleen degene deert en boeit die gelooft dat er meer is onder de zon.

Je komt verder als je gelooft dat verder bestaat. En je wordt terug geworpen op berustend hopen op meer en beter, als je geloof is ingezakt en een terugwijkende beweging in je systeemdenken is de ingedaald. Zou Columbus daarvoor zijn bezweken, dan was hij oo 7/8 van de oversteek teruggevaren. Nooit aan te bevelen.

Het begint ernee, te ontsnappen aan termen als statistiek en synthese, om de eenvoudige reden dat dergelijke begrippen in zichzelf genoegen nemen met onverklaarde en niet causale maar wel samenhangende onderdelen. Terwijl het terugbrengen tot abstracties zoals bewegingen en hun oorzaken, nieuwe perspectieven biedt met verklaarbare en causaal samenhangende onderdelen. Statistiek is als een hakbijl voor de jungle, en synthese is als een kracht in een veld. De hakbijl behoeft nadere opvolging met een chirurgisch mesje, en een geconstateerde kracht behoeft anatomische opdeling tot de veroorzakende

Omdat stilstand een bijzondere vorm is van bewegen, vereist het concept van ceteris paribus altijd twee bewegingen, bij ontbreken waarvan we moeten vaststellen dat het model scheluw is.

Paraconsistente logica erkent dat niet alle tegenstrijdigheden fataal zijn, zolang je maar zorgvuldig onderscheid maakt tussen wat lokale inconsistenties zijn en wat structurele instortingen betekent. In filosofische zin zou je kunnen zeggen dat paraconsistente logica ons leert in subtiele nuances en verschillende referentiekaders te denken, derhalve het redelijk afleidbare paradoxale te accepteren zonder het analytische te veronachtzamen. Een gehandicapte erkent dat niet alle onoverkomenheden fataal zijn, zolang je maar zorgvuldig onderscheid maakt tussen de eigen beperkingen en de

Liefde voor het eigen vak en de eigen werkzaamheid geeft betrokkenheid en aanspreekbaarheid,. Maar waar die liefde ten diepste geen liefde voor het vak of de werkzaamheid betreft, maar eigenliefde en eigen positie en aanzien, daar valt de heilige wijn van betrokkenheid en aanspreekbaarheid uit gebroken vaten van onvermogen, door de mand, als stinkende rottigheden uit zich als volmaakt heilig voordoende vaten. Hoezo bij sociale vakken alleen? Het betreft heel de wetenschap, van wiskunde tot theologie. De verbeelding verandert ook heel de wetenschap voortdurend bij gelijkblijvende omstan

Filosofie is het nadenken over de abstracties die zingevend zijn verbonden met de realiteit van alledag. Vanzelfsprekend, is daar minder aandacht voor en betrokkenheid mee, als de alledaagse loop der dingen niet meer alledaags zijn en alle aandacht opeisen. Wat vanzelfsprekend leidt tot vervreemding en ontkoppeling en behoefte aan zingeving, die dat alledaagse dat niet meer alledaags was, minder centraal stelt. Vanzelfsprekend, is dat proces daarom iets van een hernieuwd plaatsen van wat is, binnen wat daarbuiten is. De mens speelt niet, maar de mens zoekt zinnige verbanden. En daar waar de me