Tomega

Ik zeg dat, omdat ik oprecht probeer er met jou uit te komen. Dat jij daar anders in staat, of het uit handen laat glippen is dan wel een beetje een domper. Maar suit yourself; je idee is prima en het staat iedereen vrij om wel of niet te antwoorden op de wijze die een ander wel of niet schikt.

Helder. Maar dat midden is dan relatief, aangezien het zoeken juist geen these of antithese bewerkt, terwijl meer these ook meer antithese geeft. In abstractie een plus tegenover een min, maar in hoeveelheid afhankelijk van de grootte van de lading. Meer van het een, geeft ook een diepere inbreuk en een grotere tegenkracht van het andere. Waarbij je ook moet meewegen, dat zowel these als antithese in het heden zijn, zodat een voorstelling als een tegenover, ondertussen nog steeds een spanningsveld in het heden geeft, met een los daarvan staand effect richting de toekomst.

Ik heb nergens geschreven dat dit mijn inzicht is. Je verdraait mijn woorden. Vriendelijk verzoek om dat niet te doen. Vermoeiend is dit. Als jij schrijft, dat: dan ben jij het die ermee moet rekenen, dat jou wordt voorgeworpen dat jij uitgaat van inzichten die niet beter of slechter zijn. en dat ik het ben die desondanks toch wil aantonen, dat inzichten beter of slechter zijn, zonder te kunnen accepteren dat ze anders zijn, zonder daar een ander waardeoordeel aan te koppelen. Ik geef eenvoudig een voorbeeld van een punt waarover een oordeel mogelijk is. Dan

Ook dat beeld loopt uiteen. Bij mij is synthese meer een zaak van het zorgvuldig zoeken en vasthouden van het midden tussen these en antithese. Wat tot freewheelen, verwatering, en verlijering komt, als je het midden niet scherp in het vizier en tussen de uitersten houdt.

De wetenschap creëert voortdurend eilandmodellen met experimentele beperkingen, en zij leidt daar de natuur uit af. Maar een model kan slechts standhouden als ook het modelook wordt ondersteund met natuurlijke fenomenen. Een experiment zonder een rationeel logische verklaring en zonder een natuurlijk model, moet als nog onbegrepen natuur en onbegrepen ratio, worden verworpen als wetenschap. Een model is een schematische weergave van de werkelijkheid. Een eiland model, is dan in wezen een gewoon model, want elk model behoeft een eiland, gemaakt met de randvoorwaarden die als

Ik wel benieuwd waar je vandaan haalt dat er in de antropologie en historiografie die zich niet richt op de Bijbel andere standaarden worden gehanteerd. Kun je een concreet voorbeeld geven? Verder zal ik, misschien ten overvloede, mijzelf nog maar citeren: De waarheid is dat het fantasiegehalte in heel de geschiedschrijving volledig aan de haal gaat bij generaties die zichzelf verliezen. En je hebt gelijk dat onze generatie niet slechts de bijbelse geschiedenis verkracht, maar ook de eigen vaderlandse geschiedenis, en de ontstaansgeschiedenis van de wereld en van het heelal. Prachtig

Ik breng de boodschap over dat de opvatting geen hout snijdt, dat het loofhuttenfeest nog nooit eerder was gevierd, en dus maar in de tekst is geplaats om het volk Israël, dat nog nooit dat feest heeft gevierd, alsnog een feest toe te dichten. Wat dan ook weer betekent, dat als het feest nog nooit is gevierd, ook geen wet kan hebben gehad die dat voorschreef, anders zou immers dat volk als wetovertreders met zichzelf in strijd zijn op momenten dat die wet op onderdelen wel werd nageleefd. En zo lijkt het dat we een draadje hebben losgetrokken, en met dat draadje heel de geschiedenis gaan zuive

Jij gebruikt het woord "toch". Daarmee lijk je jouw inzicht dat inzichten niet beter of slechter zijn, wilt doordrukken als het betere inzicht. En daarvan zeg je dan dat ik "dat niet kan accepteren". Wat denk je, zou dat niet eerder afhangen van de inhoud waarom het gaat? In dit geval heb jij ongelijk dat alle inzichten een gelijk waardeoordeel verdienen. Er bestaat namelijk waardeloosheid en er bestaat waardevolheid. Dat niet erkennen of willen zoeken, doet ook het waardevolle teloor gaan, Zodat ik jou alsdan gelijk moet geven, dat er geen betere inzichten zijn. Maar zoude

Dat moet blijken uit mijn woorden, waar ik zeg: Maar in een normale discussie is het ook niet zuiver om gewoon te blijven praten alsof de argumenten gelijk en gelijksoortig van gewicht en aard zijn, als de sprekers daar zelf anders over denken. Het is wat het is, en of dat terecht is, blijft een vraag voor nadere discussie. In de huidige cultuur van afbraak en uiteenvallen, wordt als hoogste graad van communicatie, gezien, dat standpunten worden uitgewisseld en toegelicht. Dat heeft te maken met de culturele terugval van verstand en inzicht en redeneertechnieken, naar emotie en begripsver

Stel dat God de mens tegemoet komt, om de mens te geven van Zijn Geest. Wat moet de mens doen? De mens gaat bewegen. Hij gaat God helpen. Of hij gaat God tegenwerken. Hij wijkt, of hij komt nader. Wijkt de mens van God, dan komt de Geest aan met minder kracht. De mens onderscheidt hier minder goed wat van hemzelf en wat van de Geest is. Komt de mens tegemoet, dan komt de Geest aan met grotere kracht. De mens wordt meer verkwikt, hoewel de mens weet dat de kracht van de andere kant komt. Maar dan is daar de paradox over de afstand die de mens heeft overbrugd, richting God, die

Tsja.... jouw woorden..... Bij de waardering van wat een ander inbrengt, ontsnapt de mens niet aan een zekere maat van verondersteld zicht of begrip. Of dat begrip of dat zicht ondertussen ontbreekt of blinde vlekken heeft, is een zaak van beoordeling door de lezer. Het stelt in ieder geval scherp dat de spreker meent dat er geen nadere onderbouwing nodig is, maar wel nadere beoordeling en bezinking van wat reeds is ingebracht. Je kunt dus menen dat ik ruimschoots verder ga dan de discussie mij ruimte geeft. Maar evengoed kun je je afvragen waarom ik zo stellig stel. Maar in een norm

Het verbaasd me dat je niet tot betere inzichten komt. Weer een bewijs dat de mens zichzelf verstandelijk heel wat vindt, maar ondertussen geen schijn van kans heeft tegen de geesten die in hem wonen om hem van God weg te drijven. Hier zie je precies hetzelfde verschijnsel, met precies dezelfde strekking: herstel met God, die het volk en het feest weer terugbrengt tot de oorspronkelijke bedoeling en de oorspronkelijke verbinding met God. Maar daar wordt dan aan toegevoegd, dat het volk van na de verdrukking, in een grotere staat van blijdschap en euforie en toegenegenheid is, dan bij d

Als we de these beschouwen de wil te zijn om kwaad te doen, en de antithese de wet, dan is de synthese, de wil richten naar de wet, zodat zowel these als antithese hun waarde verliezen. Wat slechts schijn is, want zonder de wil en de wet, is er geen richting en afstemming wat de wil is die achter de wet schuilt en voor de wet gevraagd wordt. In het meest eenvoudige teruggeplaatst, is dan de these de afwijking van het patroon, en de antithese het patroon of het systeem. De these is hier dus hetgeen ingebotst wordt en de antithese de omgeving waar wordt ingebotst. De wet dwingt tot het inzi

De inleidingen van de Nieuwe Bijbelvertaling ontkennen stelselmatig het gezag van God over de bijbel; en zij gaan er eigenlijk bij alle bijbelboeken van uit dat niet God maar hun functie en ambt misbruikende mensen de boel hebben zitten verdraaien. Daar iets van gezag inleggen over wat God heeft gebracht via de bijbel, lijkt mij als in strijd met God en met het uitgangspunt dat er iets van trouw of zuiverheid bij de bijbelschrijvers heerste, verwerpingswaardig te zijn. Jouw namelijk bewijst weer precies het kletsgehalte, waarover ik al viel. Stop alstjeblieft heel even met kletspraat,

Wie geen toegang tot kennis heeft, kan buitengewoon nauwgezet studeren, maar dat brengt niets. En wie een buitengewone mate van kennis heeft over detaillistische processen en specifieke vergelijkingsverschillen, die kan die kennis in alles terugvinden, zonder dat dat ook maar iets hoeft te zeggen over het concrete onderwerp van bestudering. Waar het dan een beetje bijzonder en een beetje verdacht wordt, is waar de eenvoudige kennis waar je geen verstand voor hoeft te hebben die gewoon wordt gegeven, domweg wordt verworpen op gronden van ongeloof, terwijl juist die ontbrekende kennis en di

Ik weet het niet, zeg het maar; het lijkt een term voor degenen die het effect niet geheel begrepen hebben. Voor mij telt het niet mee.

Verdringing telt niet mee. Wat meetelt, is dat de tijdloosheid tijd behoeft, om tijdloos te kunnen worden. Ergo, het betreft geen tijdloosheid, maar een aanpassing per afstand per tijd voor de katalysator, die per saldo gelijkheid per tijd opleveren zonder de katalysator, wat jij dan weer tijdloos noemt. En wat je daar mistte in je voorstelling, is een effect van afstand, dat samen met de tijd zal blijken een effect van verandering te zijn.

Jij vraagt naar zaken die niet aan de orde zijn, zonder verklaring, terwijl je negeert wat wel aan de orde is. De Thora alsnog plaatsen geschreven te zijn ten tijde van Josia, is Mozes en Aäron en Josia en Hizkia leugens en fraude en hoogverraad in de schoenen schuiven. Met welk gezag en op welke grond? Het bewijs wordt geleverd dat de boeken van Mozes op schrift zijn gesteld en overgeleverd aan Jozua en het volk, en veilig werden gesteld in de tabernakel, bij de ark. Dat bewijs beschouwen als verzinsel uit een tijd waarin geen geschreven schrift bestond, is absurd. Want Mozes behoorde t

Deuteronomium 31:24-26 En het gebeurde, toen Mozes gereed was met het schrijven van de woorden van deze wet in een boek totdat zij voltooid waren, dat Mozes de Levieten, die de ark van het verbond van de HEERE droegen, gebood. Neem dit wetboek en leg het naast de ark van het verbond van de HEERE, uw God, zodat het daar is als getuige tegen u.

Bij de overdracht van de taken van Mozes aan Jozua wordt nadrukkelijk gesproken en stilgestaan bij de geschreven stukken (kleitabletten). Die alsnog plaatsen geschreven te zijn ten tijde van Josia, is Mozes en Aäron en Josia en Hizkia leugens en fraude en hoogverraad in de schoenen schuiven. Met welk gezag en op welke grond? Mozes heeft ze overgedragen aan Jozua, Daarmee komt wat wordt overgedragen voor rekening en risico en naam van Mozes. Daar is geen ander bewijs nodig, want Mozes claimt niet de auteur te zijn. Dat doet God.

Omdat zijn leven de weg geeft die mens moet gaan, en zijn getuigenis/doen de waarheid geeft die de mens nodig heeft, en zijn offerende bemiddeling toegang tot eeuwig leven geeft aan de mens.

Ik stel dat het Woord gezag, heeft, en lees nauwkeurig wat de heilige Geest zegt. Jij stelt dat het Artikel gezag heeft, en je leest niet meer nauwkeurig wat de heilige Geest zegt. Ik zeg dat de mens de geest van God usurpeert, en er zelf een beeld bij maakt. Jij zegt dat de mens Goddelijk wordt en er zelf een stukje van krijgt of wordt. Ik zeg dat je je daarmee klemvast zet in je vlees. Jij zegt dat je je daarmee vrij maakt en één met God. Dat maakt jou tot een natuurgodsdienstgelovige en natuurdogmaticus, of een Artikelgelovige en Artikeldogmaticus, of anders tot een Geest-

Wat hier mist, is dat een rechtvaardige houdt van de wet, en dat een rechtvaardige wetteloosheid haat.Terwijl wetteloze genadeclaimers als niet-wettische vervulden met de heilige Geest met jouw benadering vrij komen van de (bestraffing van de) wet. Maar het is ook de wet van Mozes om de naaste lief te hebben, en om het hart te besnijden, en om goed te doen aan de wees, de weduwe, en de verdrukte die gewond en beroofd aan de kant van de weg ligt. Zo geven wet en liefde dus een samenhang, en valt wie de wet houdt binnen de liefde, en wie niet in de liefde is, die valt onder de wet Romeinen

Ik denk dat je gelijk hebt. De vraag is of de jongeren willen wat God wil. En het antwoord gaat diep.

Ik overzie nu niet helemaal wie op welk punt volgens wie precies wat wil zeggen, maar volgens mij is het Woord de scheppende kracht van God, die vlees geworden is in Christus, en door Christus zelf wordt benoemd als zijnde gekomen in de wereld en geboren om van de waarheid getuigenis te geven. Wat weer overeenkomt met het geschreven woord, waarvan Hij de getuigenissen en bevestigingen en vervullingen geeft. Dat als feit accepterende, weet je dat God niet het Woord is, maar het meerdere dat gesproken heeft, en dat God niet de schepper is, maar het meerdere dat het Woord heeft doen spreken. Wat