Tomega

Het is de geest die besluit om te gaan wandelen. Het is de geest die wordt geraakt door geesten van een bepaalde gesteldheid. En daarom is de geest niet te vergelijken met gedachten. Gedachten zijn processen van ordening van de geesten, en gedachten kunnen samenhang geven aan de geesten tot één geest. Maar evengoed kunnen gedachten juist verstorend en geestdodend zijn. Als jij dan zegt dat ik iets verwar, en even daarvoor dat mijn commentaar jou de gedachte geeft dat ik geen notie heb van wat geest is, dan vraag ik mij af of jij wel onderscheidt tussen ziel of individu tegenover wat die z

Als je ideeën hebt van geestelijke begrippen, is goed om ook andere begrippen die raakvlakken hebben met het betekenisveld van jouw begrip, in ogenschouw te nemen, om deze te plaatsen in kaders van jouw begrip. Dan hoef je niet mijn content te lezen naar wat ik niet deel in jouw begrip, maar dan kun je dat door mij gebruikte begrip plaatsen in de eigen door mij gebrachte context en wellicht ook in je eigen begrippenkader. Wat je nu doet, is uitgaan van mijn onbegrip van 'geest' tegenover jouw begrip van wat jijzelf inbrengt onder de term 'geest'. Zonder een plaatsing van wat ik inbreng of ook

De labels die je plakt bepalen de inhoud en zijn waarde. Waarom zou je daar karikaturen gaan plakken? Waarom niet een proeve gedaan, of althans een gesprek daarover, en dan een waardering daarvan, alvorens tot plakken wordt overgegaan?

Ik bedank voor die eer. Wat ik zeg, is wat de natuur is en laat zien. Kijk en zie zelf. Onze natuur spreekt ons misschien niet aan. Maar daar wordt die natuur niet anders van. De natuur spreekt je onverminderd aan, om geest te scheiden van vlees, en fantasie van werkelijkheid, en vrijheid om te doen van acceptatie van wat fysiek is, en om je thuis te voelen bij wat je gegeven is en los te laten wat duidelijk niet aan jou gegeven is. Vrouwen vrijheid terwijl de man werkt, onderdrukken wat de natuur doet begeren, en de buitenlander geven wat des buitenlanders is. Hoezo cancelling.

Als er een vrije keuze is, dan kunnen er geen negatieve consequenties hangen aan één van de keuzes. Wat een drogredenering. Kies voor God, dan verloochen je jezelf en doe je niet meer wat je zelf begeert, maar dan vraagt jouw geest wat God wil, en jouw geest dwingt je lichaam en disciplineert dat om te doen wat Gode welgevallig is.

Er zijn drie fasen van ontwikkeling: 1. Natuur 2. geaardheid 3. vrije wil De mens doet wat hij wil. Heel het gepraat over natuur en geaardheid behoort dus tot de kletskoek om basis, bodem, en voetstuk te creëren voor wat komt en al is, en al was toen het begon.

De vrije keuze komt niet van mij, maar van God. God maakte de geesten zodanig dat ze vrij konden kiezen tegen God en tegen de natuur en tegen zichzelf. Maar God vraagt in die vrijheid om te omarmen en te accepteren en te eren en te respecteren wat God geeft. Wat geeft God? Een lichaam van vlees in een wereld die sterft. En God geeft daarin een geest die wordt gevraagd om de schepping als eigendom van God te eren en te bewerken. Daarin past niet om de natuur de gebruiken alsof het geen vormen en normen heeft, maar bestaat uit vrij licht dat op alle manieren mag worden gemengd. Nee, i

Elke profeet van God zegt dat God terug verlangd naar de tijd van gehoorzaamheid. En elk aantwoord aan God kan zijn, dat wat God vraagt een ideaalplaatje is die rekent buiten Adam en Eva. Is dan je punt, dat God te idealistisch is?

Dus accepteren dat je homo bent ook al was je liever hetero geweest. Lijkt mij een prima insteek. Met die prima insteek, kun je prima accepteren dat je mannelijk bent, en daarom geen geslachtsverkeer kunt hebben met een man, en daarom geen kinderen kunt krijgen. Dat jij dan voortdurend een categorie van 'ware' geaarden onderscheidt, op basis van wat die ware geaarden voelen, is vooral een zaak van jou, en niet van de realiteit. Net zoals een homo meent dat hij een homo is, meen jij dat homoseksualiteit een geaardheid is. Dat is fysiek een feit omdat je dat vindt, maar in de realite

Denk jij dat je vanuit vrije wil blauwe ogen hebt? Denk jij dat je homo kunt worden als je dat wil (als je als hetero geaard bent en niet bi) ? Bij een als-dan redenering probeer je de logica in kaart te brengen, om zo te bezien wat het totaalplaatje oplevert. Wees consequent. De blauwe ogen zijn een fysische verschijning, waar ik best heel anders over kan denken en waar ik als mens best heel ongelukkig over kan zijn. Maar dat verandert niets. Als dat zo is, dan is ook het hebben van een plassertje fysiek, ook als ik daar best heel anders over kan denken en waar

Je mist wat ik zeg. Als jij homo bent, moet je accepteren dat is wat is, en dat dat mogelijk afwijkt van wat je wilt. Het is lastig om om te denken, maar wat ik hier zeg, geldt ook andersom. Vrije keuze, is iets van het stadium na de geaardheid. Geaardheid als argument is slechts een tussenstap van evolutie naar terug dier worden. De aarde is fysiek, geaardheid is aansluiten bij het fysieke en natuurlijke. Daar een breuk maken, is in principe al kiezen in vrije wil naar wat de geesten je opdringen.

Geestelijk is de mens geest, ende geaardheid van het geestelijke is ongeaard. Het moment en de bezieling en de emotie en de invloeden van andere geesten zorgen voor belevingsmomentopnames en sleutelmomenten en aarding in wat andere geesten brengen. Fysiek is de mens wat hij is, en de geest moet dat accepteren als fysisch gegeven. De geest hoeft zich daarmee niet te identificeren. Maar niettemin is de realiteit reëel en is de geest slechts geest. De mens moet leren te accepteren dat wat de geesten in hem kunne willen, wel in het geestelijke gedacht en gedaan kan worden, maar dat dat op gee

"Het kind" dat is de geest of dat zijn de geesten die in dat kind woont of wonen. Het kind vindt daarin een weg, van identificatie en zijn. Dat gebeurt onbewust of bewust en door opvoeding en ervaring, maar uiteindelijk is dat een zaak van voelen, beleven, zijn, die wordt overheerst door keuzes en door een vrije wil. Acceptatie is een vorm van disciplineren van je vrije wil. Zonder discipline, is de mens een dier. Je volgt je begeerte en dat leidt tot strijd, en die strijd vecht je uit als het gaat om botsingen, maar voor de rest volg je gewoon de begeerte van het moment, en de uitkomst

Je hebt helemaal gelijk. Is aangepast. Excuus.

Heel het leven voor alle mensen is er op gericht om te accepteren dat je maar mens bent, en beperkt, en niet in staat te leven wat de geesten in de mens begeren of om andere oorzaken hebben omarmd als gewenst leven. Niet bij iedereen wordt acceptatie gevormd en bereikt, en zulke mensen noem je ongelukkig of getraumatiseerd of stuk. Maar ook die mensen moeten ergens in hun leven accepteren dat hun leven een zucht is, en een moment van geestelijk bewustzijn in een lichaam dat niet bekwaam is om de geesten die er in wonen te dienen. Het lichaam lijdt en sterft af en gaat weg. Dus ergens

Einstein vond het idee van fundamentele onzekerheid moeilijk te aanvaarden. En daarom schreef hij in een brief van 1926, gericht aan zijn collega Max Born, de volgende passage: ‘De theorie levert veel op, maar brengt ons nauwelijks dichter bij het geheim van God. In ieder geval ben ik ervan overtuigd dat hij niet dobbelt.’

De engelen zijn in macht en meerderheid verre te verkiezen boven het getal van de werkers in het vlees. Dat moest ook Elisa's knecht leren, 2Koningen 6:15-16. Daarom zou wenselijk zijn dat er een politieke partij is, die zich laat inspireren door die macht en die kracht en zich vooral richt op de roeping van alle mens: Gods Naam en heerlijkheid prijzen en hooghouden in de concrete voorstellen van zijn en doen. Opdat niet de werken van de mens gezegend worden maar het geloof, en de werken van God.

Een voorzichtig schuivelende man in het pikkedonker, weet dat zijn opties ruimer zijn dan hem ter beschikking staan, toch belet hem dat niet om al tastend een weg van zekerheid te gaan. Hoewel al in de voorstelling hinderlijk misleidend ingeslopen is, dat de obstakels tastbaar zijn en slechts op voet en handhoogte. Dus grijpt hij dankbaar elke aangereikte hand, die dan weer kan blijken de hand van een afgrondhanger te zijn. En zo kiezen we onze zekerheden, zorgvuldig wegend op de schaal van wat we zeker weten, welk weten ad ultimo altijd een geloof is. Waarop dan zullen wij ons geloof bouwen?

Het nut van markeren wat mogelijk komt, is gelegen in de ervaring dat alles in het heden met zekerheid een resultante is van iets in het verleden, maar waarvan wij oorsprong en richting en uitkomst niet samenhangend kunnen vatten. Wijzer is om markante waarheden te eren in exprapolerend perspectief. Dat levert namelijk kennis en een basis, die het waarschijnlijkheidsdenken als oudevrouwenpraat aflegt en keuzes in waarheid omarmt als bakens van het heden, die met zekerheid iets zeggen van de toekomst. Maar dan moeten we met al onze wijsheid, erkennen en er in berusten dat we weinig we

Dat is inderdaad precies het ding. De Joodse wet is een schrikbeeld en een symbool van liefdeloosheid. Maar Gods wet is niet liefdeloos. En wat van de christenen wordt gevraagd, gaat verder, en is méér, dan de wet van Mozes vraagt. Het offer van Christus is méér dan een offer van een dier. De reiniging in Christus is méēr dan de reinigingsrituelen onder Mozes. Maar nu ligt de norm in de geest en in het hart. Het geestelijke is ook moeilijker. (Hoewel ook Mozes het geestelijke vraagt, maar daar niet op straft.) En Christus is daartoe gekomen, zoals ook de wet daartoe is gekomen. Voor doodslag i

Jouw maker heiligt een dag. Hij zet die dag apart van de andere dagen. Jij houdt van hem en je eert hem als maker en je weet dat niets iets kan zijn zonder hem. Toch stel jij die dag niet apart, want dan had dat maar als wet aan jou opgelegd moeten worden. Maar, dat het doen van iets in waarneembaarheid uitsluitend betekenis heeft in de schepping die materieel is, en ten overstaan van de mens die materieel is plus geest, dat mis je. Wat rammelt aan dit verhaal? Dat jij niet in het paradijs bent en niet paradijselijk denkt. Jij betoont je in jouw stellIngname geen kind van het heilige, ma

Het is niet goed dat de mens alleen zij. En de dochter van Lot trouwt haar vader. Het is niet goed dat de mens alleen zij. En de man pleegt echtbreuk om zijn eenzaamheid te doorbreken. Het is niet goed dat de nens alleen zij. En de zeevaarder zoekt zijn schatje in elk ander stadje. Het is niet goed dat de mens alleen zij. En de pastoor zoekt het bij de kinderen. Het is niet goed dat de mens in begeerte brandt. En dus wordt de zondige begeerte als geheiligd beschouwd. Nee, maar de mens is gehouden om te blijven in zijn roeping en bestemming. Dat is waarom in Nederland op het huwelijk en ec

Je kunt ook een link leggen naar hoe positief Adam en Eva tegenover de boom van kennis van goed en kwaad staan. Net als Adam en Eva hebben wij God niet nodig, en vinden Hem niet positief genoeg over ons doen en laten. De kern is dat de geesten die in ons wonen, geen genoegen nemen met wat God hun geeft. Die geesten zijn vrij om verderf of heil te doen en te zoeken, wat immers in het geestelijke blijft. Maar wat ze met de schepping doen, raakt Gods eigendom en het welzijn van deze aarde en haar bewoners. Daar treden ze in het strijdperk van goed en kwaad. Dat strijdperk kunnen ze niet ove

Aan de goede kant trekken, dan geeft het strikje een duidelijke lijn. Nederland biedt alles, behalve een paradijs.

Iemand die moreel van het padje is, leeft in een paradijs zoals Pinokkio op pleasure island leefde. Tot de rekening wordt gepresenteerd, en de vraag opkomt of het paradijs gaat over welbevinden of weldoen. Dat is als de vraag of breed aangenamer is dan smal. Een gemiddeld mens zou daar een strikvraag in zien. En jij?