Mcmadtasty

Consumeren ligt ook in de aard van hoe we leven. Op het moment dat iemand iets nodig heeft wordt het al gauw aangeschaft. Datgene wat aangeschaft wordt is dan vaak voor af en toe gebruik, waardoor het stuk voor het grootste deel van zijn bestaan in een kast ligt. Stel je eens een wereld voor zonder het verdienmodel en dat productie wordt afgestemd op dat wat echt nodig is. Bijvoorbeeld een Gamma die, in plaats van een winkelfunctie een magazijnfunctie krijgt. Op het moment dat je een stuk gereedschap nodig hebt is het daar te halen, ben je klaar breng je het terug. In plaats van dat je dan

Het is voor mij niet zozeer de bijbel, maar meer de consequentie van het opgeven. Wie wil er in een wereld leven waarin we elkaar opgeven? Wat is een ander waard"? dat is direct de indicatie van de eigen waarde. Echter wat betekent het om mensen te helpen? EEn pleister plakken op de wond die door jezelf is veroorzaakt? Helpt het om iemand die arm is geld te geven of iemand die honger heeft te voeden? Wie ben ik om iemand iets te geven en te denken dat dat wat ik geef van mij komt en van mij is? Daar tegen over staat wel dat honger en armoede terug te leiden is naar datgene wat we ons

Niet alle vragen zijn in deze toestand te beantwoorden, dus ik laat me verrassen

Duurzaam is een modieuze kreet Zoals ik zie wat met duurzaamheid gedaan wordt is hetzelfde doen maar op een andere manier. Het eindresultaat blijft hetzelfde, in dit geval alles dat leidt tot klimaatsverandering en vernietiging van een omgeving voor een biologische diversiteit zoals we die kennen en gekend hebben. Het gaat misschien alleen maar wat langzamer, maar met de manier van leven en de steeds groeiende populatie is het maar tijdelijk voordat je terug bent op het oude niveau dat leidde tot dat wat men tegen probeerde te gaan. Dat wat hetzelfde blijft is dat een ieder zijn b

Dat is een uitspraak die op een definitie waarin leven gekoppeld is aan een lichaam en de bewering dat wij het lichaam zijn. Daarbij is het een aanname dat datgene wat is, waargenomen moet kunnen worden, meetbaar moet kunnen zijn. Die veronderstelling creëert een beeld van de werkelijkheid, maar levert geen bewijs van de werkelijkheid. Het levert alleen maar bewijs van dat waargenomen kan worden, het bewijst niet dat alles waargenomen wordt. Dat geldt dus alleen maar wanneer wij het lichaam ook werkelijk zijn. Op het moment dat wij iets anders zijn dan het lichaam, krijg

Het grappige is dat wanneer wij niet het lichaam zijn. wij onszelf (wetenschappelijk gezien) helemaal niet kennen. Dus wat is de dood nou precies? Hoeveel onzinnigheid steekt er in de bewering dat we dood gaan, terwijl dat iets is wat waargenomen wordt bij een lichaam. Wat precies betekent leven, wanneer wij het zijn die leven en niet ons lichaam? Wanneer het leven aan ons wezen gekoppeld is en niet aan het lichaam, bestaat de dood dat wel voor ons?

De planeet redden.... De planeet redt zichzelf wel. Het is denk ik meer de vraag hoe de planeet ons kan redden en duurzaam een habitat kan vormen voor alle organismen, zoals het decenia lang een thuis is geweest voor al die organismen. Anders omgaan met, betekent niet hetzelfde doen als dat we altijd gedaan hebben en daar ligt denk ik de grootste drempel om te nemen. Afscheid nemen van de manier waarop wij mensen leven waarin we de planeet met alles wat erop leeft uitbuiten en uitmelken voor eigen gewin.

De rups ondergaat de metamorfose naar vlinder, Doch daar de rups een vlinder is geworden, kun je niet spreken van de dood van de rups, noch is de vlinder opgestaan uit de dood want de rups en de vlinder zijn één en dezelfde levensvorm. Op het moment dat wij niet ons lichaam zijn, vallen wij niet onder datgene wat als leven gedefinieerd wordt, namelijk het biologisch lichaam. Iets dat niet leeft kan niet doodgaan. Op het moment dat wij toch levende wezens zijn en we zijn niet ons lichaam, klopt de definitie van leven niet, zo ook de definitie van het sterven en de definitie van de do

Wat veel rare wendingen. God oordeelt niet, maar spreekt recht waar in hij toch weer een oordeel uitspreekt....... Mensen die in opdracht van God handelen, angst creëren voor het ondergaan van het zelfde lot... Kun je de vraag beantwoorden wat je bent? Wetenschappers waar jij het over hebt. hebben het over een lichaam als persoon. maar ben jij je lichaam of heb je een lichaam? Afhankelijk van het antwoord op deze vraag, kan de volgende vaag zijn wanneer ik niet mijn lichaam ben wat ben ik dan? En mijn lichaam sterft, wat gebeurd er dan met mij? Voor mij is het geen va

Niet echt wat ik bedoel . @Dat beloof ikDat is jouw beleving en jouw beleving is klaarblijkelijk iets anders dan de intentie van mijn reactie. Sommige mensen beschrijven contact hebben als tegen iemand aan te praten, zonder dat ze het besef hebben dat die ander verveeld is en niet eens hoort wat de ander zegt. Weer anderen zijn alleen maar in staat alleen maar te spreken en niet in staat te luisteren, ook dat heeft voor mij niets te maken met contact hebben, hoewel die personen zelf wel in de veronderstelling zijn contact te hebben. Als je op dit niveau contact zoekt met God, is

ligt aan je definitie van contact.

Dit is een zeer interessante zin. Zoals ik hem begrijp: Hiermee zeg je dat het lichaam iets is wat deel uitmaakt van/toebehoort aan "je", anders zou het niet je lichaam zijn. Daarmee geef je aan, zoals ik het lees, dat wij niet ons lichaam zijn. Het lichaam is een tempel van de heilige geest is eigenlijk de bewering. Dus eigenlijk is dat gene waaraan het lichaam toe behoort of deel van uitmaakt een heilige geest. Hier geef je voor mij aan dat wij toebehoren/deel uit maken van iets anders, groter/anders dan onszelf, zoals het lichaam bestempeld wordt als toebehoren/

Hoe wil je als mens nu bepalen wanneer je God dient? Je kunt de intentie hebben God te dienen, je kunt denken God te dienen, maar uiteindelijk is God zelf diegene die kan bepalen of hij gediend wordt of niet. Als priester zet je al een hele specifieke rol neer, namelijk als tussenpersoon waarin je contact hebt met zowel God als de mens. Het geloof hebben dat je als zo'n tussenpersoon functioneert maakt nog niet dat het ook zo is. Dat is alleen maar zo wanneer het werkelijk zo is. Voolr de rest kun je jezelf dan wel priester noemen, wie je daarbij dient is m.i. dan een grote vraag.

Dood als betekenis heeft betrekking op de definitie die aan leven gegeven wordt. Een biologisch proces en bij de dood de afwezigheid van het biologisch proces. Maar wat wanneer leven iets volstrekt anders zou zijn, bestaat de dood dan nog wel, als zijnde het einde van het leven?

precies mijn idee

zoals ik al zei:

Voor mij komt het allemaal op hetzelfde neer. Racisme is voor mij het onderscheid maken tussen mensen, waarbij het mij niet uitmaakt hoe je het noemt. Of het nu verschil ras, huidskleur, nationaliteit of stand is, ik kan alleen maar de mens ontdekken, en alleen dan wanneer ik de illusie van de fantasie van de geest gebruik, kan ik bedenken dat een nederlander iets anders is dan een duitser of een belg. Die bestaan zogenaamd ook nog maar een paar honderd jaar. Waarschijnlijk nadat een komeet op aarde terecht kwam en de batavieren, de saksen, de germanen, de friezen en de kelten heeft doe

Dat is niet echt een antwoord op mijn vraag. Ik zal het duidelijker stellen. Hoe noem jij het wanneer een kind niet met een leeftijdgenootje mag spelen vanwege de huidskleur van het leeftijdsgenootje en hoe noem je het wanneer een kind niet met zijn leeftijdsgenootje mag spelen vanwege de arbeidersklasse van het leeftijdsgenootje?

discrimineren lijkt mij het praktiseren van racisme.

Voor mij: ras betekent eveneens bloedlijn/afkomst. Uit het zelfde land komen, dezelfde huidskleur hebben het kan binnen racisme. Hoe noem jij bijvoorbeeld dat hoe de adel aankeek en omging met het klootjesvolk? Strikt onderscheidt houden tussen afkomst en vooral geen vermenging met de bloedlijnen maken. Zo kon adel alleen met adel trouwen. Het klootjesvolk kwam hooguit in aanmerking om maîtresse te zijn. je werd niet beoordeeld op wie je was maar wat je was. Wat was dat volgens jou dan waar je op beoordeeld werd?

Zoals ik denk: Systemen dienden eerder misschien nog de mens, het wordt steeds meer de mens die de systemen gaat dienen. De economie hield de mensheid draaiende, nu moet de mens de economie draaiende houden door meer en meer te presteren. De tunnelvisie is het zien van de beloning voor de prestige. het salaris en al die zogenaamde mooie dingen die je er mee kunt doen. De rekening is het uitputten van onszelf en van de aarde. Stress, geen ruimte voor een uitlaatklep, een continue stroom van informatie over alles wat zich in de wereld afspeelt, waardoor de geest bijna onophoudelijk belas

Ik denk dat mensen steeds meer op zichzelf zijn aangewezen, waarmee er betrokkenheid naar zichzelf wordt gemist en vandaar uit ook niet aan een ander wordt gegeven. Het is niet zozeer doen alsof de wereld van hun is, maar een stuk ruimte voor zichzelf claimen om te kunnen ademen zonder dat je direct maar weer op je plichten wordt gewezen. Dat is al zoveel, alleen al om maar rond te kunnen komen. Mensen zijn het schijnbaar nodig om zich "vrij" te kunnen fietsen als ontlading. Is schelden en ruzie gerelateerd aan agressie of frustratie van het niet kunnen halen wat je als men nodig hebt? het

Het lijkt wel Amerikaanse propaganda. Sodom en Gomorra werden verwoest en de zondvloed beëindigde het leven van iedereen op een select groepje na, door Gods hand en Gods wil.

Racisme is veelouder dan de laatste eeuwen. het verschil is dat in de laatste eeuwen een ander besef is ontstaan en de superieure mens ten opzichte van de andere mens langzamerhand aan het verdwijnen is. Juist ten tijde van het begin van de jaartelling was er gigantisch veel racisme, alleen was het normaal. Een paar eeuwen geleden was het normaal om mensen met een donkere huidskleur te vangen en als handelswaar te zien. Dat werd geen racisme genoemd, omdat die mensen niet als mensen werden gezien en niet als mensen werden behandeld, maar juist dat is datgene wat racisme inhoud.

In veel gevallen waar het racisme betreft, is er geen sprake van haatgevoelens tegenover anders gekleurden maar een idee van superieur zijn ten opzichte van anders gekleurden.