TTC

Jouw antwoord ging over een beschrijving van God, dit topic gaat over het lijden binnen dualiteit. Op basis van bovenstaand antwoord: God heeft dualiteit geschapen met alle kenmerken die een mens ervaren kan, derhalve inclusief het lijden. Maar velen trekken God graag een duaal jasje aan, hierdoor genoodzaakt om ook een tegenspeler te verzinnen zoals Satan. Dit alles is het spel van goed en kwaad zoals door God in het leven geroepen, bij afwezigheid daarvan is er enkel God, zonder meer.

De vraag is/was of God de dualiteit geschapen heeft.

Heeft God de dualiteit geschapen? Of vergeten we plotsklaps onze tweeledige natuur van waaruit allerhande misvattingen ontstaan die ons enkel maar in verwarring brengen?

Zoiets als het onderstaande misschien? We zitten weer in een golf van pessimisme. Het leidt, als altijd, tot politieke nostalgie. Stop met de pessimisten na te praten en bedenk een coherente visie voor de toekomst. Cultuurpessimisme, het gevoel dat alles naar de bliksem gaat en dat het verleden beter was dan de toekomst, is niets nieuws in Europa. Het piekte na de Franse revolutie. Ook rond beide Wereldoorlogen was het sterk: hoe kon je anders zoveel rampspoed verklaren? Nu zitten we weer in zo’n golf van pessimisme, geloof in de vooruitgang wordt verlangen naar een geïdealiseerd verleden

En wat zeiden ze?

Misschien kunnen we beter spreken over 'terug naar de toekomst', op die manier kunnen jullie misschien samen door dezelfde deur.

Het is billijk om te prikkelen, het risico bestaat dan wel dat de geest hier zo in opgaat waardoor het op trolling begint te lijken, een bijzonder aandachtspunt.

Misschien heeft God lijden bedacht om naar de verlossing ervan te zoeken, dit kan mi pas als we de dualiteit des levens overstijgen. Deze suggestie wekt doorgaans wat argwaan en verzet, het betekent immers ook dat we - zij het tijdelijk - onze duale identiteit dienen op te geven. Overgave.

Ja, het is door een aantal al opgemerkt dat de 'eindtijd' als een repetitief proces kan gezien worden, bij elke 'oorlog/onderdrukking' zullen mensen wel gehoopt hebben op 'verlossing/einde' daarvan. Vandaag is de situatie niet anders, enig verschil is misschien dat we in een gemondialiseerde wereld leven met een rijke geschiedenis aan ervaring/kennis.

Mag het aub terug over de eindtijd gaan, over dat wat bepalend wordt in de toekomst der mensheid.

Het is één ding om geraakt te worden, het is nog iets anders om daar bedachtzaam mee om te springen ten behoeve van het geheel.

Op zich is het een beetje contradictorisch om hier zo aanwezig te zijn, voor preteristen ligt de eindtijd al immers achter ons. Wat ons enkel nog rest is het menselijke lijden te verzachten binnen het hedendaagse tijdsgewricht, als mensen onder elkaar.

Is louter afhankelijk van hoe we deze wereldregering zien, het cruciale punt is een radicale mentaliteitswijziging richting een mensgedreven samenleving. Speltheoretisch betekent dit een ommezwaai van een niet-coöperatieve- naar een co-creatieve gedragsmodus, dit laatste is voor velen misschien ongeloofwaardig waardoor het niet-coöperatieve spel (cfr monopoly) gecultiveerd blijft worden. De geschiedenis heeft ons geleerd tot welke perverse effecten dit kan leiden, de getuigenissen overweldigend.

Je ziet zo wat er staat te gebeuren.

Je begint stilaan op een trol te lijken, sorry.

De invoering van een wereldregering ontfermt zich over de wereld in die zin dat tal van kloven zullen gedicht worden, dit gaat gepaard met een hernieuwde maatschappelijke doelstelling. Tijdens dit proces evolueren we van een geldgedreven naar een mensgedreven samenleving, dit is onvergelijkbaar anders dan wat we vandaag nog zien. Praktisch gezien liggen tal van plannen op de tafel om aan dit proces te beginnen, het is een kwestie van tijd dat regeringen deze oppikken in hun besluitvormingsprocessen. Het kan echter ook een heel andere richting uitgaan, systeemwetenschappers spreken dan ook van

In al je enthousiasme sla je je eigen ruiten in, iets dat je zelf misschien niet eens doorhebt maar wel als uiterst vervelend wordt ervaren.

Binnen het eindtijdscenario is ook een optie voorzien om de koopkrachtpariteit mondiaal te herstellen, ook dat werpt een heel ander licht op de situatie. Anders gezegd, de magie van het verdampende geld wordt hiermee doorbroken waardoor herstel zich in versneld tempo kan doorzetten. Uiteraard, het is een 'als-dan' verhaal, hiermee zeggend dat veel opties ook gewoon niet tot realisatie komen, het is een menselijke keuze om het wel/niet te doen.

Jammer genoeg ben ik het grotendeels met je eens, het gegeven 'eindtijd' zou kunnen veronderstellen dat verzoening mogelijk wordt om zodoende een herstelproces op gang te brengen. Maar wat we zien lijkt net het tegenovergestelde, het is als vliegen vangen van welke 'religie' nu het hoogste woord zal krijgen. De inherent waarachtige boodschap verdwijnt hiermee naar de achtergrond waardoor ook steeds meer mensen zich afkeren van dat wat een aantal 'religie' plegen te noemen, het is nog slechts een karikatuur daarvan.

Binnen het gegeven 'eindtijd' zitten we allen te wachten op die duidelijker taal, aangepast aan het tijdsgewricht waarin we leven.

Leuk filmpje overigens

In de geesteswetenschappen is het de normaalste zaak om te spreken van een tweede geboorte, dit wil zeggen dat het individuele zelf zich losmaakt van gangbare culturele conditioneringen. Dit is een proces eigen het menselijke groeipotentieel dat nogal vaak breedsprakerig vertaald wordt, ook wensdromen komen hieruit voort met volgelingen van alle slag.

Waarmee je zegt dat iedereen op God begint te roepen wanneer het noodlot daartoe dwingt?

Met je eens dat je die grote verdrukking kan zien als een repetitief proces waarvan het orgelpunt zich maar al te vaak manifesteert in oorlog, de voorbeelden zijn legio doorheen de geschiedenis. Wat betreft alternatieven zien we vandaag dezelfde pogingen om ze aan de man te brengen, veel vaker genegeerd en tegengewerkt door hen die het als een bedreiging zien. Het onbegrip hierover maakt van de situatie een tragische absurditeit, dit is geen stelling in het ongerijmde maar wel degelijk onderbouwd. Inmiddels zijn er veel variaties bedacht maar niettemin kennen ze dezelfde grondsmaak, het zegt e

De stelling dat die grote verdrukking achter ons ligt zou een misvatting kunnen zijn, het is immers een repetitief proces doorheen de geschiedenis. Het 'beloofde land' wordt gerealiseerd middels een ethische upgrade maar het is nog niet zeker of dit voor of na WOIII zal geschieden. Een en ander hangt af van een kritische massa die hierin het voortouw neemt, een proces van hoop dat ook heel wat beproefde overtuigingen onder druk zet. Deze dynamismen worden vakkundig door wetenschap omschreven waardoor ze aansluiting vinden met Bijbelse beschrijvingen, echter zonder zich daartoe te beperken.