TTC

Verschillende onderzoekers hebben een groeiproces beschreven dat aanvaard wordt voor elk individu, als een leerproces dat leven noemt. Al doende kunnen steeds meer inzichten verworven worden waardoor de spontane neiging ontstaat deze ook te delen in functie van het geheel. In de wereld vandaag zijn we dat proces eerder vergeten en/of wordt dat niet als dusdanig (h)erkend, alles staat namelijk in functie van geld, macht en hebzucht waardoor situaties absurd worden scheefgetrokken. Het zijn deze absurde scheeftrekkingen die ons beroeren en mee het lijden onderhouden, langs de andere kant zijn er

Ja, dit schemert doorheen jouw reacties, gezien het aantal wereldse misstoestanden is dat voor een enkeling een haast onmogelijke opgave. In de zogeheten 'toxische omgeving' blijven we het lijden cultiveren, nader onderzoek laat ook zien dat de redenen daartoe bijna te absurd zijn om er woorden aan te verspillen. Maar toch blijft die bolide verder malen, uiterst pijnlijk voor wie er aandacht voor heeft. Op die manier lijkt het alsof de psyche een spelletje speelt met zichzelf, net zoals de inherente kracht van religie (cfr morele waarden) tot expressie wordt gebracht. Denk zelfs dat h

Ik las elders jouw verwijzing naar diverse bijzondere ervaringen, het brengt een mens in een moeilijk parket met veel innerlijke tegenstrijdigheid. Op deze weg van egocentrisme naar altruïsme worden we ahw door elkaar heen geschud, de beleving per individu kan verschillend zijn maar toch is er een herkenbaar groeiproces werkzaam. Interessante benchmark: Hoe met innerlijke conflicten om te gaan is op Niveau 2 echter nog allesbehalve evident. Enkel het beleven van tekortkomingen van de eigen biologische impulsen en socialisatie suggereert immers nog geen oplossing, temeer omdat onduidelijk

Interessante zinsnede die eerder paradoxaal overkomt, een mens op wiens de geest van God rust zou dan gelukkig zijn terwijl hij/zij gestigmatiseerd (cfr gesmaad) wordt? Beetje als een vergiftigd geschenk?

Dat lijkt me bewuste zelfopoffering, wil je hiermee iets bereiken?

Dat is een zware opdracht voor een enkeling, hoe zou je dat concreet willen aanpakken?

Interessante vraag, net zoals dat lijden nu net vragen opwekt over het waarom. Zit ook hier een mechanisme achter dat door God geschapen is?

Dat is twijfelachtig, paradoxaal genoeg bestaat er ook zoiets als 'angst voor vrijheid' zoals Erich Fromm het verwoordde. Hij onderscheidt drie vluchtwegen waardoor we die stem eigenlijk negeren: Autoritarisme Het eerste is autoritarisme of de neiging om de onafhankelijkheid van het eigen zelf op te geven en dat te doen samensmelten met iemand of iets buiten de eigen persoon teneinde zich de kracht te verschaffen die men zelf mist. De mens wordt de indruk gegeven dat hij alleen geluk zal kennen als hij zich onderwerpt aan deze krachten. Destructivisme Een tweede vluchtweg

In dit rapport wordt uitgelegd waarom het een politieke kwestie is, aan informatie en/of technische middelen ontbreekt het niet. My aim in this paper to assess the possible and appropriate role for monetary finance of fiscal deficits. And I will argue that all the really important issues are political, since the technical issues surrounding monetary finance are already well understood (or should be) and that the technical feasibility and desirability in some circumstances of monetary finance is not in doubt. (bron)

Zo is dat, doen.

Misschien heb je hier wat aan, of waar je politiek niets over hoort zeggen.

Panarchisme is een leuk idee om nader te exploreren, voor elk wat wils en de verschillende strekkingen hebben geen invloed op elkaar. Panarchisme is een politieke filosofie die ervan uitgaat dat ieder individu mag bepalen tot welke overheid hij of zij thuishoort. Hierbij hoeft men niet van locatie te wisselen. Het concept was bedacht door Paul Émile de Puydt, een Belgische politieke econoom. Het idee is dat mensen zelf overheden maken, waarop andere mensen zich kunnen ‘abonneren’. De verschillende overheden zouden enkel macht hebben over hun eigen volgelingen. Wanneer men niet tevreden i

Destijds zei men het onderstaande, voor welke regering zou een mens dan moeten kiezen en/of gehoorzamen? "Dat is natuurlijk nogal pijnlijk voor de betrokkenen. Men zou in de regel haar leugens niet moeten onthullen, omdat men niet weet of en wanneer men ze weer nodig heeft. Het essentiële geheim van Engels leiderschap is niet zozeer afhankelijk van intelligentie. Integendeel, het hangt af van een opmerkelijk dom dik hoofd. De Engelsen houden zich aan het principe dat wanneer men liegt, dan moet het een grote leugen zijn, en deze moet worden volgehouden. Zij houden hun leugens vol, zelfs m

Ja, volgens onderstaande schets, dat is geweten.

Gaan we dan een Jubeljaar krijgen om - middels een periode van bezinning - een en ander recht te zetten? Dat zou betekenen dat velen al wat voorbereidend werk verricht hebben, hoeven dan enkel nog op Jezus te wachten om een soort van 'startschot' te geven. Maar dan komen we weer tot diezelfde vraag ... 'wanneer?'.

Vreemde stelling, waarom denk je dat zo?

Die gebruikelijke zaken, mits inpassing van een Jubeljaar komt dit alles in een ander daglicht te staan waardoor tal van problemen worden opgelost. Het is dus niet zo dat er geen oplossingen zouden zijn, het is ook een kwestie van ze effectief toe te passen.

Misschien moeten we ons eerst een beeld vormen van hoe die toekomstige rechtvaardige regering gaat handelen, pas dan kunnen we daarover een oordeel vormen en/of gehoorzamen. Dat beeld blijft vooralsnog een beetje duister en derhalve speculatief.

Je bedoelt dan mi een rechtvaardige regering, geen corrupte die de beschikbare alternatieven buiten de collectieve aandacht houdt? De engelen waar je van sprak maken ons daar attent op, het is een bijzonder proces dat vandaag gaande is maar vooralsnog moeilijk doordringt tot het collectieve bewustzijn. Anders gezegd, om dat Vredesrijk te realiseren is er een radicale paradigmashift nodig, daarover bestaat alvast geen twijfel, zoals je ook aangeeft met de komst van engelen en diens meer. Er zijn al veel tekenen aan de wand waar we kennis van kunnen nemen, net zoals velen zich nu al aans

Bloedig is het zeker, wellicht wordt het zo voorgesteld om ons te waarschuwen en zodoende het tij nog tijdig te keren. Maar hoe zeker kunnen we zijn of dat gaat lukken? Over welke problemen heb je het hier?

Dank voor extra toelichting, de mensheid staat dus voor een zwaarwichtige keuze maar alle keuzeopties worden niet aangeboden door regeringen. Daarom wellicht dat je stelt dat politiek de vijand is van de bevolking?

Kan/wil je deze zinsnede wat verduidelijken? Het is alsof je zegt dat de onrechtvaardigheden gaan vertrappeld worden om er wijn van te maken, zou bizar zijn.

De tijd is rijp om de beschikbare alternatieven te oogsten, steeds meer mensen nemen daar kennis van waardoor dit transformatieproces zich kan voltrekken. Ja, politiek laat vooralsnog de beschikbare alternatieven buiten beschouwing waardoor de bevolking niet correct/volledig geïnformeerd wordt met alle gevolgen van dien. Een vergelijkbaar scenario ligt nog fris in het collectieve geheugen, dit herhalen zou kunnen leiden tot WOIII. De mensheid staat derhalve voor een zwaarwichtige keuze, blijven ontkennen/rationaliseren of de spreekwoordelijke knop omdraaien. Gelukkig ontbreekt het nie

Denk eerder dat Jezus gigantisch verontwaardigd zal zijn over wat er in tussentijd allemaal gebeurd is, iedereen kan wel invullen waarom. Voor herstel is geen doemscenario noodzakelijk maar aandacht voor alle beschikbare alternatieven waar ieder van ons kennis van kan nemen. De tijd zal het uitwijzen, het is nog niet te laat om er wat aan te doen.

En wat als we dat al gedaan hebben? Ik zie veel positieve bewegingen uit het niets oprijzen die bijdragen aan de realisatie van een Vredesrijk, heb je daar ook aandacht voor? Veel mensen kiezen ervoor om zich daardoor te laten leiden waardoor die positieve geesteskracht steeds meer tot expressie komt, niets dan goed nieuws dus. Wat we best niet vergeten is dat ook negatieve stuwkrachten werkzaam zijn, als een potentiële domper op de feestvreugde. Mooi gezegd, de realisatie van een Vredesrijk vergt nu eenmaal de bereidheid van alle partijen. Een Jubeljaar kan hiertoe een aanzienlijke st