TTC

Dacht eerder begrepen te hebben dat je niet echt op zoek was maar dat je dat door omstandigheden overkomen is, niet? Maar betekent dat ook niet dat er veel pseudo-christenen zijn? Het gaat hier mi over Jezus, niet over God. Of stellen we dat gemakshalve als synoniem aan elkaar? Hoe gaat dat in de praktijk, als een innerlijke stem in je hoofd?

Religie wordt steeds eenvoudiger om te begrijpen, al het kwade in de wereld heeft tot doel ons te bekeren tot het goede. In zekere zin zouden we dan evengoed het kwade kunnen promoten/bekrachtigen, het brengt immers het goede in de mens naar boven. Hoe zeg je, een karikatuur?

Zou je hiermee de stelling dat Jezus nooit is weggeweest kunnen onderschrijven? Waarom denk je dat andere christenen hem niet zien? Kan je hem dat ook vragen?

Ben je nu een karikatuur van religie aan het maken?

Dit valt te nuanceren, God helpt namelijk ook om iedereen een lotto te gunnen, zo hebben we die staatsloterij helemaal niet nodig. Het zit allemaal vervat in diezelfde Goddelijke voorzienigheid, het is werkelijk wonderbaarlijk. Het bewijs hiervoor kunnen we terugvinden op internet, ligt het dan nog steeds aan de desinteresse van God? Of houdt God zichzelf graag voor de gek?

Simpel gezegd, in de bijbel staan praktische richtlijnen om heel het economische (schulden)systeem te hervormen, dit betekent een reeks van sociale correcties die een ethische upgrade en mondiaal herstel mogelijk maken. Dit is dus geenszins nieuwe materie maar het wordt in praktijk niet toegepast, als dat wel gebeurt dan wordt een transformatie- en bevrijdingsproces op gang getrokken. We zouden nu kunnen verwachten dat met name het christendom en haar volgelingen hierin het voortouw zou nemen, in praktijk blijkt daar weinig van. Aan verklaringen ontbreekt het echter niet, wat dat betreft heeft

Bijvoorbeeld dat nakende oordeel dat inbegrepen zit in dit transformatieproces, zeker wanneer blijkt dat er al heel de tijd niets gedaan werd met wat reeds gekend was. Het is een fenomeen dat zeker geldt voor gelovigen, uit angst hiervoor is het dan beter om zich te blijven verankeren aan onheil waardoor geen progressie wordt geboekt richting dat geambieerde vredesrijk. In zekere zin ontstaat hierdoor identificatie met die veelbesproken Satan als een soort van religieus stockholmsyndroom, men grijpt er steeds naar terug om het maar niet over die 'andere zaken' te moeten hebben.

Vind ik een vreemde aanvulling, was de eindtijd nu net niet goed nieuws an sich? Wellicht bedoel je dat men dit liever voor zich uitduwt uit angst voor andere zaken?

Door wie of wat wordt deze gedachte dan gecreëerd? Het gaat me hier om het achterliggende mechanisme, niet zozeer of deze gedachte dan waar/onwaar zou zijn.

Interessant, als er geen scheppende God bestaat, hoe komen we dan op het idee dat er een scheppende God zou zijn?

Denk je dat hij er net hetzelfde zal uitzien wanneer hij terugkomt? Of neemt hij een ander lichaam aan?

Ja, Goddelijke voorzienigheid impliceert eenheid, de Staatsloterij valt daar niet buiten.

Ja, dat zei Einstein al, de mensheid krijgt haar problemen niet opgelost binnen hetzelfde denkkader waarin de problemen worden gecreëerd. Ieder van ons kan vrij eenvoudig deze stelling onderzoeken op waarachtigheid, het resultaat werkelijk onthutsend.

Niets is willekeurig, dat is nu net wat die Goddelijke voorzienigheid stelt. Jouw vraag naar die willekeur kan niet bestaan zonder die Goddelijke voorzienigheid, ook het verschil in mening daarover behoort daartoe. Vanuit het menselijke perspectief is het leven een beproeving, net zoals je verlichting kan vinden in een kop koffie.

Uit de donkere nachten van de ziel. In het moderne leven onderdrukken we het kind meestal, want kinderlijkheid is een belediging voor het soort ego dat we bewonderen. We geven de voorkeur aan de welopgevoede, beheerste, aangepaste en nogal uniforme mens die heeft geleerd dat hij moet passen in de doelstellingen van onze maatschappij, die grotendeels vorm hebben gekregen door ons geloof in het Kapitalisme. We definiëren rijpheid in die termen en steunen een opvoedingssysteem dat die filosofie schraagt. Ons gebrek aan wellevendheid is grotendeels te wijten aan het onderdrukte kind dat ingaa

Het was een ernstige vraag, kan je echt niet meer normaal ageren? Er zijn namelijk ook religieuze mensen die zelfmoord plegen omdat ze deze duivelse wereld niet langer aankunnen, het heeft voor hen immers geen zin meer om nog langer naar deze menselijke tragedie te kijken. Verder ligt religie ook aan de grondslag van etnische zuiveringen en andere machtsspelletjes, moeten we dat alles als een getuigenis van gezond verstand zien misschien? Wetenschap? Conclusion Religious affiliation is associated with less suicidal behavior in depressed inpatients. After other factors were controlle

Interessant, denkt wetenschap daar hetzelfde over?

In deze wereld kunnen we beter zwijgen over moraliteit, er komt namelijk altijd heibel van. Maar interessante suggestie, hoeveel definities bestaan er over dat nihilisme en welke daarvan geniet ieders voorkeur? Heb je een aantal in de aanbieding voor het debat? Of strookt dit niet met de insteek van dit topic? Volgens Nietzsche wordt het nihilisme gekenmerkt door: Ongeldigheid van moraal, in de zin dat morele waarden geen absolute geldigheid hebben; moraal is subjectief. Ongeldigheid van waarheid: objectieve eeuwige waarheden zijn niet kenbaar; waarheid is subjectief. Er is

"Een nihilist, dat is iemand die niet buigt voor autoriteiten, iemand die geen principe zomaar op goed geloof aanneemt, hoe goed en eerbiedwaardig het ook moge zijn..." (bron)

Je bent goed op weg om jezelf te hervinden, laat ons weten wanneer je daar bent zodat we verder kunnen. Straks komt Jezus neergedaald, ben er haast zeker van dat je hem naar Jezus zal verwijzen om hem te verlossen.

Gedenk te sterven, zo hoef je niet langer te zoeken naar wie je al was van voor je geboorte.

Is dat besef nu net niet wat tot bevrijding leidt en het op zich dan weer zinvol maakt? Hoe dan ook, verschillende mensen zullen dat op een verschillende manier inkleuren, op zich wonderbaarlijk dat het allemaal kan binnen dit leven. En dan hebben we het nog niet over de realisatie van een vredesrijk.

Niet willen weten is een keuze, langs de andere kant is het vaak beter voor de gemoedsrust om bepaalde zaken niet te weten. Het zijn uiterst precaire processen, ook dat is geweten.

Zo is dat, zonder meer. Misschien ligt het aan dat begrip nihilisme, hoe vul je dat zelf in? Zeker weten, het is een prachtige stelling die wellicht andere grondslagen kent om ze te uiten, niet?

Ik ken geen atheïstische filosoof, deze combinatie kan immers niet zonder de (h)erkenning van God/Wijsheid. Een atheïst laat zich niet zomaar wat aanpraten maar wil voor zichzelf ervaren, het is blijven ontkennen/zoeken tot de wedergeboorte daarop volgt. Geen garantie op succes weliswaar, de getuigenissen legio.