TTC

Dat lijstje met ascentiesymptomen weet ik nog altijd niet goed te kaderen, in hoeverre legitiem enigszins wispelturig.

Inzicht is het begrip of de intellectuele beheersing van de aard of het wezen van iets. Inzicht betreft vaak een besef van oorzaak en gevolg binnen een bepaalde context, model of scenario. Inzicht kan voortkomen uit het leggen van een verband of oplossen van een probleem.

Of onnozel kind kan geïnterpreteerd worden als een oxymoron, heb ik geen kaas van gegeten.

Door gebruik te maken van epanalepsis en de kop-staartconstructie brengt de auteur structuur in zijn verhaal. Hij kan dit ook gebruiken om terug te verwijzen naar een voorgaand feit om het belang van de rol van dat feit in het verhaal te benadrukken. Soms kan het ook impliceren dat er een climax zal volgen in het verhaal.

Inmiddels toch weer wat opgestoken van die 5G-methodiek, zodat we morgen op een andere manier dezelfde hulpvragen kunnen stellen. Garantie op succes bestaat echter niet, omdat een en ander ook zou afhangen van de ontvanger.

Ik zou het op z'n minst al prettig kunnen vinden moesten ggz-experten m'n domheid niet verwarren met kwaadaardigheid.

De antithese vormt de basis voor meerdere andere veelgebruikte stijlmiddelen, zoals het chiasme, de paradox, de oxymoron en de epanalepsis. Ook ligt ze aan de basis van bepaalde gnomische vormen, zoals het aforisme en het epigram.

Er zijn veel wegen om tot het punt te komen waar we nu zijn, in die zin is de snelste weg, denk ik, geen weg.

De antroposofie is een innerlijke vormingsweg die toelaat om tot bewustwording te komen van ons menszijn – in vrijheid en vanuit eigen verantwoordelijkheid. Ze nodigt ook uit om, met de beide voeten op de grond, vorm te geven aan een spirituele levenshouding. Naast de zintuiglijk waarneembare werkelijkheid wordt ook uitgegaan van een niet-materiële geestelijke werkelijkheid.

De bollenkubus van Hoekveld zal snel blijken een zaak voor wetenschap te zijn, als een gigantisch complex dat zichzelf onderhoudt volgens evolutionair gangbare geplogenheden.

We mogen niet vergeten elke vorm van dialoog te fnuiken, anders kunnen we de duivel niet ontmaskeren.

We vinden een en ander terug in de axiomatische methode, als een bolwerk van systemen waarin het licht schittert. Het is altijd hetzelfde, zeg iets over paradoxen en het is wartaal. Dit keer waren we met heel veel, blijkbaar is er toch nood aan correcte informatie.

Met je eens, binnen educatieve settings kunnen contexten en bijhorende metaforen makkelijker begrepen worden.

Door welwillend aan de slag te gaan met al die elementen komen we vroeg of laat misschien tot het besef dat een aantal bouten redelijk vast zitten, ver voorbij aan het eigenbelang en/of beïnvloedingssfeer enkele hulpvragen tot nader onderzoek legitimerend.

Beroepshalve vinden experten het maar normaal om te spreken in termen van neuronen, als volkomen leek begrijp ik daar geen jota van.

Het punt is, denk ik, dat dergelijke consolidaties enkel in simulaties mogelijk zijn, om vanaf dan onderwerp van reflectie te kunnen worden. Dit verklaart het bestaan van verschillende referentiekaders waartussen communicatie bemoeilijkt wordt door een aantal anomalieën die in het ene kader de speltheoretisch norm bepalen, in het andere in ruime mate opgehelderd en beschouwd als niet meer, ook niet minder, producten van het denken. Ja, het is op de keper beschouwd puur mechanistisch, het zegt echter niets over hoe we dit als afzonderlijke individuen beleven of interpreteren, de variaties, aspi

De zwijgspiraaltheorie is een theorie uit de communicatiewetenschappen, ontwikkeld door de Duitse wetenschapster Elisabeth Noelle-Neumann. De theorie van de zwijgspiraal gaat uit van de grote macht van de media, die afwijkende meningen ontmoedigt en laat uitsterven in een zwijgspiraal. Volgens Neumann moet men zoeken naar de effecten van alle boodschappen en niet naar de effecten van enkele boodschappen. Zij zette zich af tegen het heersende model, gebaseerd op het model van Klapper. In yoga en advaita staat zelfverwerkelijking voor het realiseren van de eenheid van atman met brahman. Z

Dat binnen processen van toenemende complexiteit ankers soelaas kunnen bieden om er in de mate van zonder al teveel bijkomende schade doorheen te komen, is dat wat je in het beste geval achteraf nog kan zeggen. En toch staat het met de meest verfijnde accuratesse beschreven in de handboeken van psychologen en aanverwante hulpverlening, of dat waar we beslist dankbaar om mogen zijn.

Zelfs een kind van zes begrijpt dat dergelijke zaken ver buiten de beïnvloedingssfeer van kwetsbare mensen ligt, maar dat is het punt helemaal niet. Het punt is dat hiermee het nobele werk van hulpverleners in een ander daglicht komt te staan, niet anders dan wat zelfs aanvankelijk nietsvermoedende leken kunnen terugvinden in relevante lectuur.

In gebieden waar, als eigen aan het soort spelvorm dat gangbaar is, een reeks paradoxen de normaal vorm geven, stel je beter geen hulpvragen over paraconsistente logica. Dat hierdoor nogal wat kronkelzinnen ontstaan die binnen ACT-kaders ontrafeld kunnen worden, is daarom ook niet zo heel vreemd. Sterker, het is normaal, en slechts mogelijk in veiligheid, vertrouwen en hoop, bedachtzaam.

Heel soms zijn het van die dingetjes die sneller verdwijnen dan je ze zou opmerken, desgevallend zelfs geen betekenis toekennen.

Herstel is als een hamer op de tafel leggen, optioneel kan je hem gebruiken waartoe hij bedoeld is en de spijkers mag je op laag water gaan zoeken.

In de mate oefeningen steeds vlotter gaan, wordt de ontmoediging steeds zwaarder.

De Fishervergelijking of verkeersvergelijking van Fisher is een in de monetaire economie veel gebruikte vergelijking, die voor een bepaalde periode het verband in een economie tussen de geldhoeveelheid en het handelsvolume uitdrukt.

Misschien dat we finaal toch maar weer uitkomen bij oeroude concepten zoals de zondeval, om vervolgens bedolven te worden onder alles wat daarover geschreven werd.