TTC

Een circulair diagram kan dan misschien wel als tijdloos gepercipieerd worden, het past altijd binnen een evolutionaire context die zich in het heden aan ons voordoet.

Dwaas ben je wellicht pas echt wanneer je denkt dat in zones waarin een reeks paradoxen de norm bepalen, dialoog in milde overreding mogelijk is.

De ervaring van kritische instabiliteit gaat ten individuele titel soms gepaard met hevige emoties, zoals angst, verwarring, zelftwijfel en/of verdriet. Dit kan zelfs het karakter van een existentiële crisis aannemen. Uiteraard hoeven niet alle crisis- en/of doorbraakervaringen extreem te worden ervaren, dit belemmert immers de diepere verwerking van informatie met vaak (te) voorbarige conclusies, nefast. De hevigheid van de doorbraakervaring kent echter vele gradaties, van kleine plotselinge inzichten tot pijnlijk en/of euforisch stemmende transformaties. Wat ze gemeen hebben is het gevoel va

Of een probleem dat oplosbaar is werkelijk bestaat, is wellicht weer zo een vraag waarvan je niet weet waar ze naar verwijzen wil.

Mept er ook niet naast, merk ik.

Ben benieuwd.

Fijne lectuur is voorhanden, basiskennis ook.

Het staat je vrij het eens te proberen, we zijn er in dit topic nog niet eens toe kunnen komen.

Hetzelfde gebeurt al bij boerenlogica, kan je nagaan.

Tot aan die druppeltjes in een grote oceaan der liefde was ik nog mee, bij pseudotoevalsgeneratoren ben ik afgehaakt.

Kunnen wellicht niets anders dan besluiten dat het des levens zo werkt, bijtijds dermate absurd dat het wonderbaarlijk wordt.

Nog beter is om er niets over te weten, dan koester je ook die hoop niet.

Etymologisch staat radicaal voor 'naar de wortel', niet voor vijandig.

Ook binnen ACT-kaders is het soms een rommeltje, wel wordt gaandeweg helder wat er nu precies met horizonversmelting zou kunnen bedoeld worden.

Men zegt dat humor ons kan redden, prachtig.

Grosso modo vonden deelnemers die de hun opgedragen taken als makkelijk beschouwden, dat deze taken ook voor anderen wel eenvoudig zouden zijn.

De Amerikaanse psycholoog Saul Sternberg heeft ongeveer honderd jaar na Donders, in 1969, een nieuwe techniek bedacht om verwerkingsstadia in reactietijdonderzoek bloot te leggen. Hij noemde deze aanpak AFM. Deze methode ging echter niet uit van subtractie van reactietijden, maar van interactiepatronen tussen twee taakvariabelen, die verondersteld werden verschillende processen aan te spreken.

Ik krijg al stress van het idee dat ik m'n mandala niet voor de start van WOIII afgewerkt zal krijgen, laat staan dat ik me zou willen gaan bezighouden met raketwetenschap waar ik sowieso geen jota van begrijp.

Omdat het per abuis in een boek gelezen kan worden, is het van workshop naar workshop proberen te overleven.

Kunnen ons niet herinneren dat er aan die universele stimulus al iets veranderd is, weten alleen niet wat je er zelf van maakt.

Je zegt het, tenzij hier en daar een vluchtige verwijzing, is dat fundament wel ver zoek.

Nu je dat zo expliciet schrijft, lijkt er iets vergeten te zijn geweest.

In verbindendcommunicatieland waar de hoofdrollen gespeeld worden door giraffen en hyena’s, lijkt het niet meer dan een begrijpelijke respons dat glaskikkers zich nog amper een gepaste houding weten te geven.

In workshops worden geen TOE's besproken, het is proberen te rehabiliteren nadat je daarover misschien eens een hulpvraag hebt proberen te stellen, andersom.

Soms denkend aan Jezus die in die tempel als een wilde stond te roepen, zowaar de schijn opwekkend van een slecht verteerde psychose.