TTC

Gezandstraald door een niet-aflatende stroom van conflicterende informatie waarin we op zoek mochten gaan naar het innerlijke kind dat zich geen raad weet met systemen waarin dure termen basale logicakwesties buiten het aandachtsveld brengen, niet meer, niet minder. Voor wat de kracht van eenvoud en kleine dingen betreft, voor wat liefde en verbondenheid vermag, pijnlijk, hoopvol, bedachtzaam.

Alweer fascinerend maar ook dubbel is de uiterst simplistische representatie in het boek van Filip Raes, met weloverwogen richtlijnen die de kloof tussen wat is en zou kunnen zijn kan vergroten op een manier die mogelijks tot nog meer twijfel kan leiden. En dat kunnen we onmogelijk weten zonder de aandacht die daartoe noodzakelijk is, jammer genoeg veel vaker ook leidend tot een nogal schemerachtig discours waarin verschillende referentiekaders haast continu door elkaar gehaald worden, het simpele in het complexe redelijk onbewust veronachtzamend.

Amper geloofwaardig, alsof je God nodig hebt om je veters te strikken?

Zodat het eindeloos kan verder gaan, wat op de eerste pagina in alle bedachtzaamheid al gemeld werd.

Reverse engineering, dat vaak wordt gebruikt om de werking van technologie te begrijpen, kan verrassend leiden tot voortschrijdend inzicht. Dit proces onthult vaak onderliggende principes of verborgen patronen die bij de oorspronkelijke creatie misschien over het hoofd zijn gezien of onvolledig begrepen. Door een bestaande structuur of systeem te ontleden, kan men nieuwe ideeën en verbeterde ontwerpen ontwikkelen, wat bijdraagt aan de vooruitgang van kennis en technologie. Het is een fascinerend voorbeeld van hoe leren door ontmanteling kan leiden tot innovatie en nieuwe inzichten.

Geduld koesteren is wachten tot iemand op het idee komt een synthese te maken, zodat het eindeloos kan verder gaan.

Als mens kunnen we maar de pech hebben om oog te hebben voor kleine dingen, en de proef op de som wordt mogelijk gemaakt door het decor te veranderen.

Het maakt niet zoveel uit wat er geschreven staat, zolang het maar ontkend kan worden.

De bewering dat 'de hersenen het woord 'niet' niet kennen' is een simplificatie en kan misleidend zijn. Wat ermee bedoeld wordt, is dat de hersenen soms moeite hebben met het verwerken van ontkenningen, vooral in complexe zinnen. Als je bijvoorbeeld zegt 'denk niet aan een roze olifant', dan zullen veel mensen automatisch wel aan een roze olifant denken. Dit komt doordat de hersenen beelden of concepten vaak direct verwerken, en het ontkennende deel ('niet') soms minder sterk wordt verwerkt.

Wellicht heb je het nu over die korte weg, niet over die obstakels van het topic.

Ja, om iedereen voor naakte apen te kunnen verslijten, hebben we de bijbel nodig.

Misschien vergeten we die katalysator, dat zou pas hilarisch zijn. Panaetius is zowel een stoïcijns filosoof als een geslacht van wantsen uit de familie van de kielwantsen.

Het is allemaal zo simpel, en voor niemand nog hoop wellicht?

De grafische voorstelling zoals Filip Raes suggereert laat ons zien hoe hypergevoelig en veranderlijk diverse aspecten kunnen zijn, tegelijk zeggend dat voor het navigerende zelf minieme fluctuaties een wereld van verschil kunnen betekenen.

Filip Raes is internationaal bekend vanwege zijn baanbrekend onderzoek naar piekeren. Hij biedt inzichten aan die iedereen kan gebruiken om zich beter te voelen en een vervullend leven te leiden.

Van executieve functies zegt men soms dat ze zich onder onze motorkap bevinden, maar wellicht is dat metaforisch bedoeld.

In alfawetenschappen ligt de nadruk op het begrijpen en analyseren van culturele, historische, en linguïstische verschijnselen, vaak door middel van tekstuele analyse, interpretatie van kunst en literatuur, en het onderzoeken van ideeën en ideologieën die de menselijke cultuur vormgeven. De wereld, zoals Schopenhauer het zag, is een plaats van constante strijd, niet alleen tussen individuen maar ook binnen elk individu. Omdat iedereen door dezelfde blinde wil wordt aangedreven, is er een onvermijdelijke botsing van verlangens en belangen, wat leidt tot competitie, jaloezie, en conflict.

Dat zeggen ze van een aantal katalysatoren ook, omwille van neutraal.

Hoe piekeren zich verhoudt tot serendipiteit is wellicht een vraag die misschien minder makkelijk te beantwoorden is zonder ook gerichte aandacht te besteden aan het concreet inhoudelijke, net zoals hierbij gepaste ggz-begeleiding geen overbodige luxe lijkt.

Misschien dat we vooraan kunnen beginnen, want het is te helder.

Tussen voor leken onbegrijpelijke termen zoals het visuospatiële schetsblad en repressieve desublimatie komen we af en toe pareltjes tegen, blijken dat pardoes gewoon maar mensen te zijn die het ooit simpel wilden houden. Ik weet het ook niet, zowat alles wordt betrokken binnen het strikt arbitraire zodat de meest kwetsbare zieltjes helemaal geen stem hebben, niet eens meer iets durven zeggen. Des levens neem ik aan, haast onmogelijk om het op een andere manier te verklaren, doch enigszins op een redelijk afleidbare wijze doordacht. Wat rest is een vleugje humor, een sprankeltje hoop. Ja, doe

Het is waar dat het samenbrengen van complexe filosofische werken in een beknopte samenvatting altijd een reductie inhoudt die onrecht kan doen aan de rijkdom en diepgang van het originele werk. Echter, samenvattingen en analyses kunnen wel dienen als een inleiding of gids voor degenen die geïnteresseerd zijn in het onderwerp, en hen aanmoedigen om de primaire teksten zelf te verkennen.

Panaetius is degene geweest die als eerste afstand nam van het absolute onderscheid tussen de wijze en de dwazen, door zijn introductie van de prokoptōn, de mens die bezig is voortgang te boeken.

De ontdekking en waardering van de Stoïcijnse logica in de 20e eeuw heeft geleid tot een breder en dieper begrip van de geschiedenis van de logica. Terwijl Aristoteles' systeem lange tijd dominant was, bieden de inzichten van de Stoïcijnen een waardevolle aanvulling en alternatief perspectief, waardoor de rijkdom van de logische traditie in de oudheid beter wordt begrepen.

Meervoudig complex door verschillende niveaus van benadering, specifieke niches van interesse en bijhorende bezorgdheid waartoe visualisaties dienen.