TTC

Het interpersoonlijk circumplex kreeg zijn grootste bekendheid door Timothy Leary en door de cirkelvorm met mogelijke punten daarbinnen waardoor het gezien kan worden als schietschijf, is het ook bekend als de roos van Leary. Leary gebruikte deze term zelf echter niet en sindsdien is het model verder geëvolueerd.

In relatie tot een aantal kwetsbaarheden kunnen we niet genoeg het belang van interferentie benadrukken, het hypergevoelige fenomeen wanneer verschillende percepties, aspiraties en bijhorende attitudes door elkaar heen beginnen te lopen. Anders gezegd, middels abstracties en/of schetsen kunnen we een en ander dan wel trachten te verhelderen, in praktijk vergt het heel wat aandacht en onderscheidingsvermogen om niet continu in conflict, onzekerheid, twijfel en/of verwarring te raken. Het zou ons echter te ver leiden om dit alles te willen gaan verklaren, het zegt ons wel dat voor meer helderhei

Je pleit dan ook om het meer in de privésfeer te houden.

Bij een complex onderzoek worden niet alle aanwijzingen op een grote hoop gegooid in de hoop dat er vanzelf een conclusie uit komt rollen. Om effectief te werken, moeten verschillende hypothesen worden getest. Uit de eerste aanwijzingen kan vaak al een voorlopig beeld worden gevormd, waaruit een aantal vragen naar voren komen.

Onderzoek toont aan dat de rorschachtest slechts voor een zeer beperkt aantal zaken betrouwbaar en valide gebruikt kan worden. Ook de Exner-methode voldoet niet aan de wetenschappelijke vereisten. Voor de klinische praktijk krijgt de test een onvoldoende score. Beweringen dat de rorschachtest bruikbaar is om psychopathie op te sporen worden eveneens tegengesproken door een meta-analyse.

Achter de lens bevindt zich een gelei-achtig lichaam, het corpus vitreum.

Aan de binnenzijde is veelal normaal gematigd gedrag te vinden, terwijl richting de buitenzijde het gedrag extremer wordt en meer weerstand oproept. Met behulp van deze methode kunnen gedragspatronen geanalyseerd worden waarbij de twee bepalende aspecten van het interpersoonlijk gedrag worden uitgezet in een spreidingsdiagram, resulterend in een hoek die aangeeft welk gedrag het betreft en een vector die de intensiteit daarvan aangeeft. Een andere mogelijkheid met meer detail is er met het radardiagram waarbij elk van de vier, acht of zestien sectoren apart gescoord wordt. Bij een strikt geome

Voor dat bewijs lijken veel woorden in de weg te zitten.

Transmuteren werkt nog krachtiger dan transformeren. Transformeren brengt veranderingen aan in de bestaande werkelijkheid waar transmuteren deze werkelijkheid verandert, waardoor nieuwe mogelijkheden ontstaan.

Bizar om zeggen is dat wanneer we memetica en hypothetische kaarten combineren er nog veel meer spambots lijken te bestaan. In die zin lijkt het legitiem om te stellen dat voortschrijdend onderzoek leidt tot verschillende graden van toenemende complexiteit, met inbegrip van een caleidoscoop aan stromingen die amper nog dialoog in milde overreding toelaten. En hoe paradoxaal ook, we kunnen niet zeggen dat de nulfactor verandert, waarmee het simpele in het complexe verklaard kan worden. Kortom, in hoeverre er al aandacht voor bestaat, bepaalt de beschikbaarheid van opties de beslisbaarheid.

Misschien ligt het aan die koude oorlog dat mensen een beetje vreemd doen, dan zijn er alleen nog minderheden. Alles is goed om in te peuteren, de rest taboe wellicht.

Iets voor naakte apen, we wachten geduldig af.

Waren het niet kerkleiders die kinderen misbruikt hebben?

Clusters worden ontward met pipet en pincet, achter gesloten deuren.

Het is een kluwen waartoe we wel/niet bereid zijn om het nader te onderzoeken, de niches quasi ontelbaar.

Regressie faciliteert de heropleving van het innerlijke kind, als een pad van onthechting dat anomalieën laat schitteren.

Verzinsels.

Het wordt weer angstaanjagend, we gaan er alweer op vooruit.

Misschien moeten we hier nog dat mystieke huwelijk aan toevoegen, anders is het misschien onvolledig wat je schrijft.

Dat bewijs kunnen we zo stilaan wel vergeten, het begon alweer goed.

Het is duidelijk, geen probleem.

Het bestaan van taaluniversalia wordt soms aangevoerd om het bestaan van een universele grammatica te onderbouwen. Nog vaker wordt in dit verband echter een beroep gedaan op de kennistheorie, de neurobiologie of de psychologie. Weer een andere mogelijke verklaring is dat deze universalia zo onmisbaar zouden zijn voor een goed verloop van de communicatie dat elke taal die ze zou ontberen er vanzelf naartoe zou evolueren.

Dus wel, dank.

Wellicht door de vele berichten dat het een beetje onduidelijk wordt, ben je nu wel of niet een homohater?

Naast de interpersoonlijke benadering werd vanuit het interactionisme door Gregory Bateson in 1936 het begrip schismogenese geïntroduceerd, een model ter verklaring van het creëren van verdeeldheid. Hij maakte daarbij onderscheid tussen symmetrisch en complementair gedrag, waarbij de eerste gelijkwaardig en de tweede ongelijkwaardig is.