TTC

In de existentialistische roman L'Étranger van Albert Camus worstelt de hoofdpersoon Meursault met het opstellen van een individueel systeem van waarden om de waarden die verdwenen zijn te vervangen. Hij bevindt zich hierbij in een staat van anomie.

Verandering is inherent, onvermijdbaar en natuurlijk, maar gaat niet altijd vanzelf. Dit is nog het meest herkenbaar bij de mens. Wij kunnen mensen niet veranderen. Wij kunnen wel een wenkend perspectief en bepaalde omstandigheden creëren waardoor mensen een natuurlijke volgende stap in hun ontwikkeling maken. Uit zichzelf. Soms uit noodzaak, soms uit vrije keuze, gedreven door verlangen.

Het gaat helemaal niet over de citroenzuurcyclus, niet moeilijk dat het wartaal is.

Je weet niet wat ACT-kaders zijn, hoe kan dat nu?

Bij die massieve cilinders van Fontana kan er misschien nog wel een grapje af, denken dat het niet pijnlijk zou kunnen zijn een andere kwestie.

Wat binnen de veiligheid van ACT-kaders kan, is quasi ondenkbaar in gebieden waar niet-coöperatieve spelvormen met beperktheid van informatie gangbaar zijn.

Prekatalysatoren zijn zelf geen katalysator, maar zij worden in de reactor omgezet in de eigenlijke katalysator. Het onderscheid tussen prekatalysator en katalysator is een belangrijk thema in de research van gekatalyseerde processen.

Er zijn verschillende soorten algoritmen, sommigen vinden leken terug in pseudocode. Vergelijk het misschien met aforismen, velen daarvan zijn oeroud maar krijgen geen kans binnen de ruis zoals we dat gewend zijn.

Geen idee, het zijn gewoon algoritmen die draaien, of denk je dat ze dit forum ook volgen misschien?

Het is overigens een andere spambot, niet langer Russisch. Of toch dezelfde?

Denk bij een trend niet alleen aan de nieuwste snufjes of concepten. Ook nieuwe behoeftes, filosofieën of verandering in onze normen en waarden zijn aan te duiden als trends. Trends zijn er dus in allerlei soorten en maten, van grote maatschappelijke bewegingen tot kortlopende producttrends en abrupte hypes.

In termen van licht en duister, blijft niets verborgen.

Het is de moeite, vertaal het anders in je eigen woorden om er zeker van te zijn dat het inhoudelijk hetzelfde blijft.

Scenario's veranderen door input van informatie, waarin openbaringen een universeel kenmerk genieten. Openbaringen zijn van alle tijden en alle religies. Echter, in die gevallen dat de openbaringen niet door de volgelingen van een andere religie erkend worden, worden ze vaak door religies gezien als misvatting of soms bezetenheid door de duivel. Hedendaagse auteurs die geschriften met openbaringen uitbrengen, worden door de meeste religies met grote argwaan bekeken, omdat men in twijfel trekt dat die openbaringen daadwerkelijk van hun god afkomstig zijn.

De amygdala speelt ook een belangrijke rol in positief conditioneren. Het lijkt erop dat afzonderlijke neuronen reageren op positieve en negatieve prikkels, maar er is geen clustering van de afzonderlijke neuronen tot duidelijke anatomische kernen.

Voor elk scenario bestaat een ander scenario, het is om tureluurs van te worden. Handig om te posten op een forum, aparte vorm van humor wellicht?

Waarom al die negativiteit, het overschaduwt al het goede op een manier dat geen dialoog meer mogelijk is.

Volgens de berichtgeving bestaan er zeven manieren, er staat echter niets over de inhoud. Heb geen weet dat Jezus het ooit heeft gehad over complexiteitstheorieën zoals die vandaag gangbaar zijn. Of in ieder geval toch niet in termen die ons ontmoedigen om er überhaupt iets van te willen/kunnen begrijpen. Simpel is het moeilijkst, je kent het. Workshops over angst zijn erg in trek de laatste tijd, misschien een teken aan de wand.

Interessant, wat leidt tot de vraag of vermeende openbaringen naar inhoud steeds anders zijn, of enkel de vertaling ervan?

Er zijn twee amygdalae, die diep in de temporale kwab van de hersenen liggen en deel uitmaken van het limbisch systeem. Er bestaan veel verbindingen met de nabijgelegen cortex orbitofrontalis en ventromediale prefrontale cortex. Dit circuit speelt een centrale rol bij de verwerking van weerzinwekkende prikkels.

Voor wie het is opgevallen, geen idee of het ook klopt.

Ja, het is een kluwen, des levens wellicht.

Dan zouden we dat van binnenuit kunnen beschouwen, nog iets anders.

Als in luctor et emergo en festina lente, quasi onbegrijpelijk zonder te weten waar het over gaat. Zeg dat wel, alsof paradoxen een geheim zouden zijn, niet dus.

Op zichzelf is het al vaag omdat we niet precies weten over welke paradoxen het gaat, daar begint het mee.