TTC

Als het weer te moeilijk wordt kan je ook gewoon vluchten hoor, we zien je straks dan wel weer.

Abstractie is het inductieve proces van het weglaten van alle niet-essentiële informatie en secundaire aspecten, en vervolgens generaliseren, om zo de meer fundamentele structuren zichtbaar te maken. Een en ander leidt tot de TTT-methode, schijnbaar onbevattelijk voor GGZ-experten die in weerwil van wat je ook zegt of aantoont niet beter weten dan rijkelijk met labels te strooien omdat je ook een mens met empathisch vermogen bent, en een antwoord op de inhoudelijke hulpvraag die voortvloeit uit een herstelonderzoek blijkt geen optie, integendeel.

Iedereen kan dat, beter is de vraag of mensen ook bereid zijn het verstand te gebruiken, heeft niets met mij te maken.

Op de vraag of de duivel bestaat is het antwoord redelijk verwarrend, alsof gevallen engelen ook het noorden kunnen kwijtspelen en de weg naar Rome er eentje wordt van miljoenen gefolterde lichamen om redenen die sterk het vermoeden wekken dat de duivel wel moet bestaan.

Nee, een andere, waar je nu op zit, letterlijk.

We could be heroes, just for one day.

Een tijdje geleden was het veel eenvoudiger, toen was er nog niet zoveel reclame. Dat kan je eenvoudig zien wanneer je je die metafoor van die trein voorstelt, pakkend is het.

Mijn herstelonderzoek is gestart bij de besluitvormingstheorie van Herbert Simon, dit gaf me de inspiratie, hoop en vertrouwen die ik de bij de GGZ heb kunnen inruilen voor zeven verschillende diagnoses die inhoudelijk schijnbaar toch niet zo goed begrepen worden. Ik sluit dan ook m’n herstelonderzoek graag af met Schopenhauer die stelde dat elke waarheid in drie fasen komt, om op die manier ook te kunnen besluiten dat eenvoud toch niet zo gemakkelijk is dan de boekjes doen vermoeden, ondanks de eenvoud. Tussen start en einde zit nog iets, een doodgewone mens die inmiddels helemaal van kleur v

Ik hoor het mensen altijd graag zeggen, om iets concreet te maken. Het start bij het begin, als we in de wereld alle boekhoudkundige balansen op een grote hoop zouden leggen dan is het resultaat exact gelijk aan nul. Vanaf hier biedt er zich een waaier aan opties aan die weinig mensen kennen, nog steeds interesse?

Misschien dat weinigen hierover nadenken, hoe komt iemand ertoe om te zeggen dat het paradijs in hem/haar gelegen is? De meest vriendelijke reactie is hem/haar te vragen of dat er niet per ongeluk een verkeerde paddenstoel tussen de champignons zat, of dat de psychiater van dienst zich niet vergist heeft van aanbevolen medicatie. En zo kom je al snel tot een minderheid die wel oprechte interesse heeft in wat hem/haar bezielt, om vanaf hier misschien onwennig en met warme gevoelens te staan kijken hoe eenvoudig dat is wat in jou ook gelegen is.

Als ik de redenen kan opsommen waarom iets niet haalbaar is dan weet ik ook dat het haalbaar is, zij het onder de voorwaarde dat er iets verandert aan die redenen die in functie van een vooropgesteld doel vanaf dan als obstakels fungeren. Ik kan echter in m’n verbeelding wel aannemen dat deze obstakels niet meer bestaan of ze oplossen zodat ik sneller het vooropgestelde doel kan realiseren, een louter individueel proces waardoor ook m’n visie op de wereld verandert. En nu zit ik met een probleem, een wereld die strijdt tegen problemen die eigenlijk niet bestaan en dagelijks een overvloed aan b

Als ik de redenen kan opsommen waarom iets niet haalbaar is dan weet ik ook dat het haalbaar is, zij het onder voorwaarden.

Op de vraag of er een economische wonderpil bestaat kunnen we bevestigend reageren, ze ligt hier, daar, nu, nergens, in het verleden, heden en toekomst, onzichtbaar als abstractie dan wel tijdloos verlossing biedend voor wie absorberen en bevatten wil. Het zegt niets, het doet niets, het deelt en vermenigvuldigt, het verbindt, als wij, jij en ik, als zij, daartoe willen besluiten, verdeeld in onverdeeldheid, gespleten, in eenheid, echtheid, vrij, van zij tegen zij, wij tegen hen, het is aan ons, op de vraag of er een economische wonderpil bestaat kunnen we bevestigend reageren, onmiskenbaar,

Letterlijk te nemen dan?

Of de ziel die in drie delen zou bestaan?

In jou zag ik mezelf waarin alle anderen verschenen, zoals jij en ik verschenen in alle anderen die niet zonder jou konden bestaan, die me m’n vrijheid schonk en deed herinneren aan wie ik al ben, nog voordat je in mij geboren kon worden, in liefde en waarachtigheid.

Dat hebben we allemaal al duizend keer gehad Thom, je was toch al verlicht?

Een voertuig zodat God naar zichzelf kan zoeken, dat heb je eerder al gezegd.

Die niet bestaan? Wie is er dan om het juiste inzicht te verwerven?

Wie is ons?

Het aantal eenheidservaringen die ik in m’n leven al gehad heb is op een hand te tellen, zelfs met een enkele vinger.

Nadien komt de zwijgspiraal, als het serieus wordt.

Het was niet de vraag om er een voorbeeld van te geven, maar zo wordt het wel transparanter voor anderen.

Tot voorbij de oneindigheid misschien? Je begint telkens terug over dat waar we al geweest zijn.

En wat is een onjuist inzicht? Een economie die bol staat van de epistemologische obstakels die amper iemand kent? Wat doet dan de menselijke psyche bij een dergelijke boodschap?