TTC

Interferentie en cognitieve dissonantie, het zijn wat mij betreft belangrijke aandachtspunten voor wie in volle transitie is naar het andere paradigma. Alles is afhankelijk van het zwaartepunt of de eigenheid van het zelf, zelfs in die zin dat door twijfel ook heel wat misleiding en malafide manipulatie mogelijk wordt. Het is een akelige gedachte maar toch zeer realistisch, zeker te weten dat vooral psychisch kwetsbare mensen hier nietsvermoedend onderhevig aan kunnen zijn, de verschillen zeer subtiel en het hart beroerend voor wie er machteloos getuige van is.

De naweeën zijn duidelijk nog wel voelbaar, hardleers.

Bij een paradigmashift ontstaat een conflict tussen het oude en het nieuwe paradigma, met maar al te vaak radicale standpunten die elkaar tegenspreken maar ook allemaal waar kunnen zijn. Zo kunnen we zeggen dat allerhande besparingen begrijpelijk zijn binnen het ene denkkader (A), volstrekt nonsens volgens een ander denkkader (B). Het is dan maar de vraag aan welk denkkader je geloof wil hechten en wat de gevolgen daarvan kunnen zijn, tegelijk een heel simpele verklaring voor wat OPS-lijderschap betekent. En dan komt de perceptie die individueel kan verschillen, vanuit (A) is (B) onrealistisch

Het bestaat echt, een term uit de psychologie. Actief aanpakken: het probleem wordt geanalyseerd en opgelost. Sociale steun zoeken: troost en begrip zoeken bij anderen, samen met een ander het probleem oplossen. Vermijden: het probleem wordt ontkend en vermeden. Palliatieve reactie: men richt zich op andere dingen dan het probleem. In extreme vorm kan dit leiden tot verslavingen. Depressief reactiepatroon: piekeren, zichzelf de schuld geven, twijfel aan zichzelf. Expressie van emoties: het probleem leidt tot frustratie, spanning en agressie. Gerustste

Ja, zouden het kunnen wijten aan de verschillende copingstijlen, of zelf niet eens op de hoogte zijn van de beschikbare alternatieven die dan op zich weer niet mogelijk zijn omwille van dezelfde copingstijlen. Beetje als rondcirkelen rond een hete brij en daarmee het boze cultiveren, in ieder geval niet stoppen zodat we er lange debatten over kunnen houden. Ja, het lijkt niet alleen tragisch absurd, het is het ook.

Verheugend nieuws, het verloren paradijs van Keynes is teruggevonden, het ligt net achter de eerstvolgende paradigmashift. We kunnen er zelfs geraken door gebruik te maken van de GPS van Simon, in versneld tempo zelfs door het wegwerken van een aantal obstakels zoals Bachelard al had aangegeven. Gelukkig zijn we niet alleen, ook de GGZ helpt een handje.

Het beeld van psychiater Dabrowski is er eentje waar weinigen oog voor hebben, simpelweg omdat je in een trein ook geen wind voelt en het is er zelfs fijn vertoeven. De trein der inflatie die zichzelf op het spoor houdt maar ook regelmatig tot perverse effecten leidt, het is dat wat we gewend zijn. Het gebeurt echter auto-immuun door een aantal denklussen die geen logica bevatten maar wel als vastgeroeste zekerheden krachtdadig verdedigd worden, doorbreek ze ten individuele titel en je hebt een probleem. Niet zozeer omdat dit niet bevrijdend of herstellend zou werken maar omwille van het contr

Een aantal onderwerpen zijn inmiddels zelfs taboe geworden, soms denkend dat schaamte ook tot boze reacties kan leiden. Als fenomeen is het fascinerend om waar te nemen, als manifestatie en bijkomende perverse effecten geenszins een getuigenis van gezond verstand.

Ik leef op aarde, daar gaat het model over. Niet mals, zelfs niet voor diegenen die denken naar de hemel te mogen.

Ik vrees dat er nog velen heel hard zullen gaan vloeken bij het aandachtig beschouwen van dat model, hoog bijbel geleerde is dan een zeer rekbaar begrip.

Non-lineaire attractors zijn vreemde dingen inderdaad, het open geheim van het verborgen gebied.

Nog steeds sta ik verwonderd en verbaasd te kijken naar hoe een eenvoudig model zoveel kan duidelijk maken, jammer genoeg na veel ervaring maar misschien net daarom zo pakkend congruent wanneer het ik het toevallig ontdekte. En het is niet omdat ik dat ontdekte dat m’n zorg minder geworden is, het is net andersom in die zin dat veel lotgenoten hier nog mee te maken kunnen krijgen zonder zich daar bewust van te zijn. Zoals ik, meermaals me afgevraagd of ik niet beter zelfmoord had kunnen plegen, waar ik soms nog aan twijfel maar nu net door kennis te nemen van dit model eigenlijk niet meer kan,

Ik hoop dat Jezus z'n hand straks niet uitsteekt, het zal misschien lijken op de hand van Jupiter.

Ja, het is onze beste dag wanneer we die theorie oprecht aandacht geven, misschien dat je dan zelfs geen spreukjes meer kan schrijven door de ontnuchtering. Het wil eigenlijk dat je niet bestaat, tenzij de expressie van dat hart bent.

Vroeger, als financieel manager, contempleerde ik veel, diep nadenken over hoe we onze concurrent konden verslaan vanuit het gangbare zero-sumspel. Vandaag doe ik nog steeds hetzelfde maar dan vanuit een co-creatieve mindset, dat gaat inmiddels zo snel dat amper nog iemand kan volgen waar ik nu mee bezig ben. In de psychologie noemt zoiets het gas/rem syndroom, in gedachten geen probleem maar de wereld wordt ervaren als een blok aan je been die je ook naar beneden zuigt. Het komt met veel hartenpijn en verdriet, omwille van het potentieel dat we vooral niet benutten maar wel realistisch is.

Het idee van de absurde helden lijkt me een geromantiseerde invulling van een zwaar duale opdracht, vergelijkbaar met pioniers die heel wat ontberingen dienen te doorstaan om gehoor te vinden voor wat ze inhoudelijk trachten te zeggen. En wanneer de inhoud niet strookt met gangbare opvattingen dan is het maar al te vaak de informatiedrager die het mag ontgelden, zelfs wanneer de inhoud soelaas wil bieden voor tal van problemen waar de ‘agressors’ hun doordeweekse beklag over maken. Het begrip absurde held komt er dan ook niet zomaar, ethisch gezien beslist niet te onderschatten maar misschien

Naar mijn perceptie is er een wezenlijk verschil tussen escapisme en metacognitief denken, alsof verschillende percepties in elkaar gevlochten zitten en ook voor iedereen toegankelijk zijn, dan wel sterk afhankelijk van het ten individuele titel doorlopen groei- en/of herstelproces. Anders gezegd, het is dus een ding om de ruimte in te vluchten in een poging om de aardse ellende te ontzien, het is een ander om vanuit de ruimte naar de aarde te kijken om nu net tot andere inzichten te komen die bruikbaar kunnen geacht worden voor die aardse ellende. En wanneer we de combinatie maken zal het er

In m’n zoektocht naar een Godsbewijs ben ik er in eerste instantie vanuit gegaan dat er niets is dat niet God is, het bracht me nergens maar liet me wel toe om meer aandacht te kunnen hebben voor het maatschappelijke welzijn. Het concept van een Vlaams deelgebied past perfect binnen de nieuwste ideeën over een co-creatieve gemeenschap, het enige verschil is dat het moorden dan niet hoeft.

Ik denk soms dat je metaforen wat te letterlijk neemt, zo stuurde Jezus z'n zoon ook om te zeggen dat Hij God is en nu volgt iedereen Jezus maar zichzelf niet.

Zelfs de Kosmos krijgt er buikkrampen van, kan je nagaan hoe verruimend dat wel is.

Volgens Boeddhisten is het menselijke lijden proberen te verzachten de hoogst haalbare kaart binnen de realiteit zoals we ze ervaren, hiermee zeggend dat het haast onvermijdelijk is. Volgens de Hindoes is het echter kunst om het redelijke evenwicht te bewaren, hiermee zeggend dat corruptie en malafide manipulatie inherent deel uitmaakt van het spel van bewustzijn. Inmiddels weten we ook dat er tijdloze remedies zijn voor steeds dezelfde problemen maar die zijn we al meer dan 3000 jaar vergeten toe te passen, hoe willen we morgen dan verder?

Je begreep blijkbaar je eigen grap niet, en dat vond je om te lachen?

Een psychose is als de waarheid de waarheid niet meer is, het is een uiterst rekbare stelling die we op verschillende diepten kunnen onderzoeken. Als we ons echter beperken tot de pragmatische waarheid dan houden we ook voeling met het leven van alledag, waar jij en ik leven volgens deze of gene culturele conditionering. Voor een aantal ervaringswerkers in de GGZ kost het amper moeite om aan te tonen dat onze beleving van de werkelijkheid, of dat waar we geloof aan hechten, een beperkt beeld geeft en derhalve niet het volledige potentieel weerspiegelt. Dit is echter geen geheim, tenzij voor wi

Als een aantal OPS-lijders zich druk maken over de toekomst en daartoe nogal grootsprakerig lijken dan heeft dat een gegronde reden, eenvoudig afleidbaar van wat ze onderzocht hebben. Het begrip eenvoud kent om deze reden verschillende gezichten, het zou namelijk eenvoudig kunnen zijn om WOIII te vermijden maar wil niet zeggen dat het ook vermeden zal worden. Ergo, als de nieuwe GGZ begint te prediken over derde orde impulsen, paradigmashifts en diens meer dan is dat voor OPS-lijders voldoende om de noodtoestand af te kondigen, om de GGZ te bevragen of we nu nog wel over hetzelfde praten. Maar

Zoals ook het Elaboration Likelihood Model zelfverklarend laat opmerken gaan we eerst doorheen een proces van wikken en wegen waarbinnen ook heel wat turbulentie kan ontstaan, om finaal dan wel/niet tot een gewijzigde cognitieve structuur te komen. En dan nog valt het af te wachten naar welke kant het dubbeltje valt, positief of negatief. Maar dan zijn we al een heel eind verder, het start namelijk bij de eerste stap en dat is aandacht of motivatie. Ergo, als we zeggen dat het simpel is dan is dat een stelling nadien, iets dat we niet weten voordien, en nog minder in het midden van de storm di