TTC

In een aantal geschriften wordt gesteld dat mensen in een soort van trance leven, alsof we wakker zouden zijn maar toch ook weer niet. In onze spreektaal wordt hier met regelmaat naar verwezen wanneer we ons ongenoegen uiten, vaak in minder politiek correcte termen. Politiek slaapt en slapende honden wakker maken is gevaarlijk, om er een paar te noemen. Dit is allemaal leuk en aardig, bij een gedegen herstelonderzoek stelt zich echter de vraag of we ook op een rationeel doordachte manier kunnen aantonen waarom dat nu zo is. Maar dat is niet einde van het verhaal, het is het begin van dat waar

Als we diverse stoornissen beschouwen vanuit een hermetisch perspectief dan wordt een heel andere zienswijze transparant gemaakt, iets dat veel vaker niet gezien wordt zonder ook dit referentiekader binnen het beoordelingsmodel te betrekken. Logischerwijs, voor wie hier niet mee vertrouwd is, vergt dit extra studie of opleiding om zodoende de verschillende referentiekaders in hun verband te zien. Ergo, het gaat hier niet zozeer om het ene tegenover het andere te plaatsen dan wel om a priori het menselijke groeipotentieel in z’n totaliteit te (h)erkennen. Tegelijk zal hiermee ook duidelijk word

Het AB-perspectief is bijzonder, het is een keuze die je maakt, of ook niet. Anders gezegd, het is een kwestie van congruentie en integriteit, wat anderen misschien kiezen met het hart willen noemen. En wanneer eenmaal die keuze gemaakt is dan kan het snel gaan, allerhande beproefde overtuigingen die sneuvelen alsof ze er nooit geweest zijn waardoor het nieuwere B-perspectief steeds helderder wordt. Het is een bijzonder proces dat ook met een aantal valkuilen komt, alsof mensen vanuit het A-perspectief je absoluut willen beletten om door te groeien en een ethische upgrade te realiseren. Het is

Grappig, zeker wanneer je weet dat de handleidingen op internet terug te vinden zijn, met een checklist.

Nu dat weer, hoeveel transparanter kan het nog worden.

Zeggen de slimmen die niet eens weten hoe ze co-creatieve rente kunnen creëren, dat je een destructieve trol bent is al langer duidelijk. Het zijn steeds dezelfde stereotiepen, alsof niemand het zou kunnen zien.

Voor sommigen bestaat empathisch vermogen ook niet, het valt onmiddellijk op. Laatst was ik nog aan het tellen hoeveel verschillende referentiekaders er nu eigenlijk bestaan, en wie er nu eigenlijk nog in staat is daarbinnen nog enige geldige claim te kunnen maken over wat waar is. Echt gekkenwerk is het, daarom dacht ik eraan om naar iets te zoeken waarvan iedereen op basis van rationele gronden nuchter kan concluderen dat het onwaar is, al was er dan plots weer niemand te vinden die het horen of begrijpen wou. Maar zo stilaan begin ik het wel een beetje te begrijpen, het zit in klein

Het zijn alweer lang vervlogen tijden en werkelijk een maat voor niets, het verrichten van een gedegen herstelonderzoek en dat netjes allemaal in detail en zeer gewetensvol documenteren in de hoop dat anderen er wat aan zouden kunnen hebben. De chaos en het tumult is nog steeds hetzelfde, net zoals het aanhoudende geweld en onbewust stigma om redenen die bijna te absurd zijn om er nog woorden aan vuil te maken. Maar het was interessant en beslist verrijkend voor mezelf, een onderzoek met in het verlengde de gewetenslast die amper iemand begrijpt.

Het zijn zo van die stellingen waar je een punthoofd van kan krijgen om ze correct te kunnen interpreteren, zoals bijvoorbeeld ‘god kan niet bestaan zonder mij’. Het zijn de speeltjes van de non-dualisten en de solipsisten die tegen zichzelf praten, simpelweg omdat ze menen er niemand is die niet god is. Toch bedankt in ieder geval, dan zou het ook god zijn die me stuipen op het lijf jaagt en zich voordoet als de duivel misschien? Tja, heb je vijand lief, zo kan ik alles verklaren, en wat met m’n pensioen? Het maakt voor jou allemaal niet zoveel uit, het leedvermaak maakt je immers bli

Mensen weten niet eens dat het bestaat of dat zoiets kan, nog erger dan de Middeleeuwen is het vandaag.

Het hoeft natuurlijk allemaal niet zo gek te zijn, het kan immers ook anders. Beetje domino spelen en zien wat het wordt, stel dat je een schuld hebt en je verplaatst in je eigen boekhouding dat getal van ‘schuld aan iemand’ naar je ‘eigen vermogen’, wat is er dan precies gebeurd? En welke reacties zouden hierop kunnen volgen? De rest van het verhaal volgt nog, we starten zoals altijd bij de eerste stap.

Welk belletje dan? Dat het in de Bijbel staat?

Er zijn vandaag scenariodenkers die verschillende boeken schrijven, en naargelang de maatschappelijke keuze zullen ze in het ene of andere vak in de boekhandel verschijnen. Je kan dus onmogelijk zeggen dat het leven niet spannend is, zelfs al weet amper iemand wat er in die boeken geschreven staat. En nu mogen ervaringswerkers aan beursexperten proberen toe te lichten dat het hen volledig vrij staat om zich degelijk te informeren?

Het zijn ook maar stuiptrekkingen natuurlijk, zoals voorspeld werd.

Het is een waar mysterie dat het al eeuwen zo verborgen is gebleven, maar nu wordt het wel heel concreet gemaakt voor zij die het zien willen.

Als dit universum in zijn miljoenvoudige orde en precisie het resultaat van een blind toeval zou zijn, dan is dat net zo geloofwaardig als wanneer een drukkerij explodeert en alle druklettertjes weer op de grond terecht komen in de voltooide en foutloze vorm van het woordenboek, dixit Einstein.

Magisch denken heeft nog nooit zo magisch geweest wanneer je de magie van het verdampende geld gewoon een keertje omkeert, al vergt dat misschien wel enige cognitieve flexibiliteit en herstel van wat we nu al zo lang vergeten zijn. Maar lastig genoeg, als niemand je dat vertelt, hoe zou je immers op het idee kunnen komen dat je iets vergeten bent? Zomaar?

Zoveel clichés hebben we nog nooit bij elkaar gezien, wie ga je allemaal buiten keren?

Als satori al een overweldigende gebeurtenis mag zijn dan zijn de valkuilen misschien nog interessanter, door te denken dat hiermee de kous af is. In het verlengde komt er echter nog veel meer, namelijk de bijzondere vraag hoe je dit alles van praktisch nut kan maken ten behoeve van het geheel. Tandengeknars, volharding en doorzettingsvermogen zal noodzakelijk blijken om de meest vanzelfsprekende dingen inzichtelijk te maken, en dat in hoeverre er al enige interesse voor gevonden kan worden. Weinigen overleven het, het stigma komt je immers tegemoet van zodra je supra opendoet.

En zo kunnen we de volgende paar eeuwen weer verder zonder naar het verborgen gebied in het Jehori-venster te moeten kijken, het zijn perfecte voorbeelden van hoe het werkt. Althans, voor wie er ook aandacht aan besteedt, logischerwijs niet voor de anderen.

Over wat voor soort God heb je het hier dan?

Ik denk, het grootste probleem van het denken is dat er zoveel obstakels op je pad komen die je snel ontmoedigen en laten denken dat er niets mogelijk is, dit beperkt onze kinderlijke creativiteit. Op dat moment kan je grensverleggend denken overwegen, wat dan weer een nieuw probleem oplevert omdat je misschien tot alternatieven komt waarvan anderen denken dat het niet mogelijk is, zelfs nog nooit over nagedacht hebben. En hoe meer mensen dat denken hoe minder de kans dat de alternatieven ook gerealiseerd zullen worden, wat logisch lijkt. Op basis hiervan zouden we ons dus voor hetzelfde geld

God is liefde.

De Christusmeditatie zou daarbij kunnen helpen, kwestie van de sleutel ook omdraaien, zegt men. Kan niemand voor jou doen inderdaad, is een eigen keuze die ook schokkend kan zijn, voorzichtigheidshalve meegegeven.

Er was ooit een tijd dat ik hoopvol dacht dat een fluweelzachte paradigmashift wel mogelijk moest zijn, de tijd is vervlogen, samen met de hoop, uitgedoofd, monddood, de hartenpijn en het verdriet in verdrukking, mijmerend, des te groter. Maar net omdat het technisch mogelijk is blijft er toch nog dat sprankeltje, die strohalm, gevoed door het innerlijke, stralend fris, om je te beroeren, je aan te porren, tot het zien wat in ons aller harten gelegen is, in het verborgen gebied, tot de expressie van het vanzelfsprekende, liefde.