TTC

Middels schematherapie kunnen we veel scenario’s bedenken en ons de vraag stellen wat er zou gebeuren wanneer diverse obstakels de vooruitgang van het maatschappelijke denken niet meer zouden verhinderen, dit kan natuurlijk pas wanneer we een aantal specifieke obstakels ook hebben leren kennen en als dusdanig ook willen erkennen. In het andere geval blijft het bij speculeren en de gevolgen proberen in te schatten wanneer deze obstakels onbewust het wereldbeeld blijven beïnvloeden, het is quasi letterlijk een wereld van verschil. In meer of mindere mate bewust hiervan kan dit ook tot nogal wat

In de metaforische duisternis kunnen we ons perfect gelukkig voelen, met inbegrip van mindfulness, meditatie en andere activiteiten die ons rustig maken en ontspanning geven. Bewustwording, angst, zorg en weerzin daagt echter wanneer we kennis nemen van heel andere fenomenen die zich boven ons hoofd afspelen en een dreiging vormen voor heel onze leefwereld, dit in schril contrast met de sociale alternatieven waar we veel minder van kennen maar toch voor iedereen beschikbaar zijn. Verschillende ‘workarounds’ zijn te bedenken, zoals mindfulness, meditatie en andere activiteiten die ons rustig ma

OPS-lijderschap stopt doorgaans vanzelf als het lijden wegvalt, of dat is toch de hoop die gekoesterd wordt wanneer we definitief afscheid nemen om redenen die even absurd zijn dan dat waarom je niet begrepen werd maar wel deskundig verklaard kon worden.

Ik raak altijd in verwarring wanneer GGZ-experten me zeggen dat ik moet trachten m’n ware zelf te hervinden, alsof ik er honderden zou hebben en doen alsof we niet meer zouden weten dat de zoeker het gezochte is misschien? Gekkenwerk is het, heb het al moeilijk genoeg met optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen, een kwestie van prioriteiten, denken we.

Denk je, geef nog eens die specifieke epistemologische obstakels waar het over gaat. Je weet wel, die kleine dingen die weinigen opvalt, die je al jaren kent ondertussen.

Het lijkt onwaarschijnlijk en dat is het ook voor wie hier niet mee vertrouwd is, iets dat een aantal ervaringswerkers in de GGZ misschien dan wel weten en rationeel kunnen onderbouwen maar moeilijk verkocht zullen krijgen aan GGZ-experten. De frictie die hieruit kan voortvloeien kunnen we dan ook best niet onderschatten, zeker te weten dat zowel de klant als de hulpverlener hier technisch de vinger niet altijd kunnen opleggen. Het lijkt dan ook een verstandige keuze om in de eerste plaats GGZ-experten hiervan op de hoogte te stellen, zij het jammer genoeg geen evidentie gezien de inhoud van d

Dit is als ernstig te beschouwen voor herstelonderzoekers in de GGZ, wie het intuïtieve spoor van omdenken volgt zal op deze weg spontaan met heel wat obstakels geconfronteerd worden. Sommige daarvan tarten het ongeloof omdat ze geen logica herbergen maar toch lijken ze diep ingeburgerd alsof irrationaliteit de normaal is. Als je dan nog weet dat het over onze economie gaat dan worden diverse psychische ongemakken als vanzelfsprekend transparant, hiermee zeggend dat bewustwording of herstel geen garantie is om je beter te voelen, integendeel. Het is de ervaring die het zal leren waarbij ervari

Technisch gesproken kunnen honderd mensen dezelfde informatie ontvangen en slechts vijf gaan hier effectief mee aan de slag, in de eerste plaats een denkproces dat ook, afhankelijk van de inherente kwaliteit van de informatie, een heel andere kijk op de realiteit toelaat. Technisch is het dus perfect mogelijk om te stellen dat de mensheid strijd levert tegen problemen die eigenlijk al opgelost zijn, zelfs als zal de meerderheid door gebrek aan kennis hier onwetend over zijn. En dat heeft niets met dom of slim te maken, in zekere zin zelfs kinderlijk naïef dan wel doordacht en nuchter perfect t

Op wie een aantal sleutels in handen heeft rust een zware gewetenslast, het is delen vanuit het hart en weten dat het kamikaze wordt in een wereld waarin angst voor vrijheid zegeviert. Wetend dat die sleutels niet behoren tot deze of gene persoon maakt ons bewust dat het om informatie gaat, over het toelaten en het overdenken daarvan, zonder claims of dogma. Over water, over doe minder, bereik meer, over verbinding en communicatie, over educatie, co-creatie, loslaten en onthechting, over vrijheid, balans en herstel.

De berg dooddoeners geeft ons inspiratie voor WOIII, het is altijd al zo geweest.

De verwondering en verbazing is aanvankelijk dan ook ontnuchterend en hoopvol, in zekere mate zelfs tot euforie leidend en overweldigend. Maar dan komt het voelen, de empathie, de angst en de zorg, het zien van weerzinwekkende omstandigheden om redenen die vanuit dat standpunt het ongeloof tarten maar ook het onbewuste stigma, de hartenpijn, het verdriet en de eenzaamheid voedend. Finaal onbegrepen en monddood, als zelfmoord.

Het is nog niet zo duidelijk of blindheid en verduistering bestaan, zelfs al wordt het met de minuut transparanter gemaakt.

Optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen zijn werkwoorden die we kunnen aanwenden in functie van een doel, net zoals we hiermee al spelenderwijs kunnen ontdekken dat begrotingstekorten enkel bestaan naargelang de manier hoe we daarover denken. Ja, de kracht van eenvoud maakt dingen vanzelfsprekend, ontnuchterend is echter wel dat zelfs GGZ-experten dit niet begrijpen, nochtans specialisten.

Vergeten kan verschillende oorzaken hebben, net zoals het vasthouden van informatie op twee manieren kan worden belemmerd. Indrukken of kennis kunnen passief vervagen, of kunnen op een meer actieve manier door interferentie met andere informatie uit het geheugen verdwijnen. En zo is roepen in de woestijn en onbewust stigma helemaal niet zo moeilijk om te begrijpen, zeggen ervaringswerkers in de GGZ die geen gehoor of begrip krijgen bij GGZ-experten.

Als verdieping tot verheldering leidt dan leidt oppervlakkigheid tot verduistering, het zou als premisse logisch geacht kunnen worden. En zo hebben stille waters diepe gronden, ze hebben informatie die we aan de oppervlakte kunnen gebruiken maar niet zien door de verduistering. En zo kijken een aantal ervaringswerkers in de GGZ naar een wereld die elke dag hun hart diep beroert, zij het machteloos overrompeld en versmacht wanneer ze zich naar de oppervlakte begeven om er integer en goedwillend expressie aan te geven.

Biflatie is als een kers op de taart die ons heel wat ontnuchterende inzichten oplevert, het is echter raadzaam om met de deeg te beginnen zodat niet heel de pudding als een kaartenhuisje in elkaar zakt. Toch wel, een aantal ervaringswerkers in de GGZ hoopt nog steeds op een fluweelzachte paradigmashift, zelfs al is die hoop zonder garantie op succes en sterk afhankelijk van diverse factoren. Maar sowieso een opsteker voor veel lotgenoten, vooral verklarend en verhelderend, het inspireert.

We denken niet dat Einstein overdreven heeft, verder is het in de lucht staren om niet in de schuif te moeten kijken. Een aantal heeft daar zelfs hun beroep van gemaakt maar die hebben dan ook andere dingen aan hun hoofd, de reeks perverse effecten stopt namelijk niet door een systeem te onderhouden waarin de logica duister blijkt. Maar dat is voor later, voor ervaringswerkers in de GGZ is het nu vooral een kwestie van herstel, eigenlijk een manier vinden om toch nog een zinvol leven te hebben in een wereld die niet om geld draait. We weten er inmiddels van, het wil niet zeggen dat iets techni

We denken niet dat Einstein overdreven heeft, verder is het in de lucht staren om niet in de schuif te moeten kijken.

De nieuwe GGZ noemt het verkorten van de wachtlijst een derde orde verandering, net zoals we de kleur van onze sokken veranderen als een paradigmashift kunnen invullen. Dit is niet onwaar, derde orde veranderingen en paradigmashifts zijn er op alle niveaus, zelfs een wereld van verschil betekenen voor deze of gene persoon. Een ander verhaal wordt het echter wanneer een aantal ervaringswerkers in de GGZ heel andere derde orde veranderingen aanbieden, op dat moment worden de wachtlijsten nu net veel langer. En ja, alles is voor interpretatie vatbaar, net zoals de mussen dood zullen zijn wanneer

Vergeet niet op God en Jezus te roepen, de wonderen op deze wereld zijn op.

De lezer doet z'n ding, alsof niemand anders bestaat.

Gaston Bachelard meende dat het maatschappelijke denken verhinderd wordt door obstakels, wat hij met een moeilijke woord epistemologische obstakels noemde. Anders gezegd, diverse problemen worden niet veroorzaakt door de complexiteit van de wereld maar door de manier waarop over die problemen gedacht wordt. Dit is voer ervaringswerkers in de GGZ of mensen die zich met herstel bezig houden, is het immers mogelijk om dit aan te tonen op een manier die voor iedereen begrijpelijk is? Begrijpelijk wil dan zeggen op voorwaarde dat we die obstakels ook kunnen detecteren en vervolgens loslaten zodat z

Biflatie betekent het simultaan gebruiken van inflatie en deflatie van waaruit we nuchter kunnen afleiden dat er in een economie nooit een geldtekort kan zijn, dit is economie voor dummies waarvan we de toepassingsmogelijkheden misschien al lang vergeten zijn. En misschien zelfs nog nooit van gehoord tijdens dit leven, we zijn het collectief dan ook al een hele tijd vergeten dat deze optie überhaupt bestaat. Op de vraag of we dan ook in wanen geloven is het antwoord voor velen misschien nog duister, zelfs al is het antwoord mogelijkerwijs evident en kristalhelder voor wie het aandacht schenkt.

Het is vaak lastig communiceren met GGZ-experten die je allerhande instructies geven en je nadien niet meer begrijpen omdat je de instructies netjes opgevolgd hebt, ligt het dan aan de instructies of de GGZ-expert die niet weet tot wat de instructies leiden?

Zoals psychiater Dabrowski ook aangeeft, het in alle onwetendheid cultiveren van duisternis door strikte conformatie aan dat wat ons schools geleerd is en door politici democratisch bekrachtigd wordt, kan iedereen. Het is nog heel iets anders om deze duisternis onder de loep te leggen en dan tot de zowel ontnuchterende als verhelderende ontdekking te komen dat een aantal anomalieën dit alles vrijwel auto-immuun voeden, als een normaliteit. Op dat moment stap je naar de GGZ om hulp te vragen om dit op een deskundige manier te willen beschouwen op waarachtigheid, simpelweg omdat je ook een insch