TTC

Het gaat zelfs nog verder dan dat, in essentie zou er helemaal geen probleem zijn. Op die manier kan systematische theologie in alle richtingen uitgaan, en zo staat in alles niets centraal.

Ja, daarom dat we die parels hebben, geen vuiltje aan de lucht. Als bliksems bij heldere hemel laten ze heel andere dingen opmerken, kristalhelder.

Er bestaan zelfs visualisaties van, zelfs zoveel dat je zou denken dat een aantal geslapen heeft. Dit geeft een paradoxaal wereldbeeld, alsof er strikt theoretisch geen probleem is, en toch blijven we die problemen cultiveren of geloof aan hechten. Systematische theologie, toch net iets anders dan een wees gegroetje.

Finaal gaat het gewoon om een paar parels, misschien dat we die simpelweg vergeten zijn. Zo zou Einstein dan toch wel eens gelijk kunnen hebben, geen verheldering mogelijk zonder dat we ook bereid zijn het verstand te gebruiken.

Een herstelonderzoek mag dan misschien wel z’n hoopvolle vruchten afwerpen, het wil beslist niet zeggen dat die hoop ooit tot realisatie komt, wat een averechtse impact kan hebben. In relatie tot het inhoudelijk beter begrijpen van het OPS-lijderschap is dit beslist geen zaak om te onderschatten, eigenlijk zeggend dat goedbedoelde GGZ-richtlijnen een en ander in positieve zin kunnen cultiveren waarna het individuele zelf mogelijks eenzaam en verlaten met zijn/haar gecultiveerde maar verdrongen hoop achterblijft, tot suïcide aan toe.

Systeemwetenschappers noemen dat vlindereffecten, toch heel wat anders dan het globalisme dat jij zo verdedigt.

Parels voor de zwijnen, er zijn heel veel termen die hiermee in verband gebracht kunnen worden, ontnuchterend is het.

Een pionier is iemand die als een van de eersten een bepaald gebied betreedt, zodat hij daar zijn weg moet vinden zonder gebruik te kunnen maken van de ervaring van anderen. Kenmerkend voor het werk van een pionier zijn de ontberingen die men ondergaat en de grote inspanning die men zich moet getroosten omdat allerlei voorzieningen nog ontbreken.

Ik zou daar vooral mee beginnen, de inhoud is je nog niet duidelijk geworden. Maar wie weet, volgende keer.

De oorzaken zijn overweldigend, samengevat op een A4'tje. Maar dan kennen we de inhoud van die parels nog niet, heel vreemd is het.

Eeuwige wijsheden zouden ook tijdloos zijn, het dus evengoed gisteren al opgelost kunnen zijn.

Wij kunnen niets, is dat nu net het punt van die parels voor de zwijnen niet? En erger, soms worden die parels zelfs gebruikt voor de allerlaagste doeleinden, komt allemaal aan bod bij systematische theologie. Zeer ernstige bezigheid is het, niet altijd even prettig wat je dan te zien krijgt.

Psychisch kwetsbare mensen hebben het niet makkelijk in deze verharde wereld, een wereld die verstrikt is geraakt in een systeem dat zichzelf lijkt te voeden zonder dat we dat goed beseffen. Heel nauwgezet en gewetensvol kunnen we dit nader onderzoeken en tot de ontdekking komen dat er een aantal kleine obstakels de vooruitgang van het maatschappelijke denken verhinderen. Kleine obstakels is hierin relatief te beschouwen, in realiteit hebben ze een impact op het mondiale gebeuren waarin alles samenhangt.

Uiteraard, op die manier worden ook die verschillende wereldbeelden transparant, zo ontstaat er ook verwarring met deze of gene reactie. Het is zelfs mogelijk om daarin verstrikt te blijven zitten, en de parels blijven tijdloos schitteren. Echt prachtig is het, als het gezien wordt tenminste.

Meer verbondenheid, harmonie en vrede wordt hier gezien als een upgrade, afhankelijk van de diepte.

Normaal zou het gaan om een ethische upgrade, anders zou het niet beantwoorden aan de doelstelling. Vergelijk het misschien met de General Problem Solver van Simon, is eigenlijk identiek maar dan in andere woorden omschreven.

Volgens het proces van klimmen en dalen zou het niet altijd even makkelijk zijn om die parels te laten doorstromen, bijzonder proces.

Schematherapie helpt ook aanzienlijk, zo worden de verschillende wereldbeelden transparanter. Interferentie speelt hierin een cruciale rol, vooral wanneer alles door elkaar gehaald wordt en geen progressie toelaat.

Omdat het al opgelost is, dat is het morele dilemma nu net.

Die parels zouden ook tijdloos zijn, zo zou Jezus als een katalysator gelden om ons daaraan te herinneren. Volgens ons kan dat echter pas wanneer er ook aandacht voor bestaat, in het andere geval kunnen we die parels beter in de schuif leggen.

Gaat allemaal vanzelf, de kenniskloof is echter opmerkelijk waardoor ook een bewustzijnskloof ontstaat. Vreemde waarneming is het, zo zien we problemen die al opgelost zijn maar dat wordt niet gezien wanneer we daarin nog verwikkeld zitten. Op deze manier krijgt parels voor de zwijnen toch wel een heel diepe betekenis, niet zomaar een cliché dus. Kortom, systematische theologie is niet zomaar wat, integendeel.

Denk je dat alles los staat van elkaar? Waarom zou het dan religie noemen?

Over dat verhaal van die parels voor de zwijnen is het laatste woord nog niet gezegd, zeker niet binnen systematisch theologische context. Die parels zouden ook aan een aantal criteria voldoen, weet alleen nog niet zo goed welke.

Gaandeweg m’n herstelonderzoek heb ik voor mezelf een moreel dilemma gecreëerd dat ik onmogelijk opgelost krijg zonder hulp van de GGZ, het is begonnen met een zaadje dat ik aandacht heb gegeven en nu als een baksteen in m’n maag zit. Het morele dilemma overstijgt niet enkel m’n eigenbelang maar ook m’n psychische draagkracht, waarvan ik aanneem dat het voor anderen net zo kan zijn, of worden wanneer het inhoudelijke geïntegreerd zou worden.

Een fluweelzachte paradigmashift is een scenario dat als potentieel perfect denkbaar is maar in realiteit vrij onwaarschijnlijk, beetje als zeggen dat Trump en Poetin plots op het idee zouden komen dat samenwerken veel eenvoudiger is dan elkaar tegenwerken. Geef toe, zoiets werkt niet alleen op de lachspieren, we hebben er ook geen tijd voor.