TTC

De waargenomen symptomen bij schizofrenie waren in de ogen van Gregory Bateson een uiting van die noodsituatie en zouden gezien moeten worden als een ervaring die tot catharsis en metamorfose leidt, wat aansluit bij het proces van de donkere nacht van de ziel. Kortom, een gekneusde rib is nog iets anders dan vast komen te zitten in een draaideur en nooit aankomen waar je naartoe wou.

Aan slagzinnetjes is in deze wereld nog nooit een geen gebrek geweest, het is wachten op God.

Ben je paranoia? Verinnerlijking heeft zo z'n voordelen, verder is het wachten op godot.

Bizar man, beetje als Blavatsky, die protocollen zal je wel kennen.

In ieder geval goed bezig om alles te verdonkeremanen hier, dat zegt niemand.

De cursus ‘hoe omgaan met eeuwige wijsheden die als afweermechanismen gebruikt worden’ heeft me meer inzicht gegeven in het menselijke lijden, met in het verlengde veel stoornissen en een herstelonderzoek waarvan ik het resultaat niet delen kan.

Zeer interessant proces nochtans, het volgende doet zich voor. iemand bidt en krijgt een antwoord van God die iemand geeft dit antwoord door aan iemand anders waarover die persoon dieper nadenkt Is het resultaat dan niet hetzelfde?

Interessant, waar haal je dat vandaan?

Hoe zie je het verschil precies? Of zou de uitkomst anders zijn, denk je?

Die koan heb je wel snel opgelost, vind ik. Denk zelfs dat je het antwoord vergeten bent.

Ik deel in de mening van psychiater Laing, onze mogelijkheden zijn beperkt door wat we niet zien, en wat we niet zien kunnen we ook niet oplossen. Het is een bijzonder fenomeen, want hoe kan je iets duiden als een probleem wanneer het niet gezien of (h)erkend wordt? En zo komen we al snel tot raadselachtige constructies, alsof het leven een mysterie zou zijn en het menselijke lijden afhangt van onze bereidheid om iets wel of niet nader te onderzoeken op waarachtigheid.

Bedoel je hier astraal reizen mee?

Een economische koan, hoe zie je dat? Moeilijk te verteren misschien, zoek een manier waarmee je zonder geld te drukken alle schulden kan aflossen op zo’n manier dat de schuldeisers hun geld terugkrijgen en schuldenaars toch niets hoeven te betalen. Extra tip, keep it simple.

Wie een weg al eens bewandeld heeft, weet ook waar de boobytraps verborgen liggen. En ja, misschien zelfs al honderd keer in dezelfde val getrapt, om niet zonder enige schade, schaamte en/of schuldbesef te zeggen dat het was om zeker te zijn, wat achteraf altijd makkelijk is. Maar dan komt de volgende vraag, ga je dan lekker genieten wanneer anderen ook telkens in die boobytraps verstrikt raken? Of willen ze ook, net zoals jij, eerst die schade oplopen om pas dan enige geloofwaardigheid aan jouw verhaal te koppelen? Kortom, wat is de waarde van ervaringskennis?

Stel je voor, straks zien de Chinezen plots blauw, en schuldenbergen als een fata morgana.

Leuk, dan kan je straks die dubbelaspecttheorie toelichten.

Betrokken binnen een theosofisch denkkader heeft dat iets met stralen te maken, vergelijk het misschien met E=MC² waarbinnen je dan naar jezelf zou willen zoeken. Complexe materie, sommige zaken worden niet begrepen zonder ervaringskennis waardoor dialoog nog moeilijker wordt, net zoals het lezen van teksten anders kan worden. In ieder geval, we staan nooit los van de zon, strikt duaal gezien.

Je zou haast denken dat je wat angstig wordt, en dat straks alles voor niks is geweest.

Koans, het doorzien hiervan zou leiden tot inzicht in de ware aard van de geest die leeg is en niet te vangen, volgens Zenboeddhisten. Met betrekking tot zelfrealisatie of het zoeken naar het ware zelf zou zich dan een soortgelijk proces kunnen voltrekken, als de psychische dis-identifcatie van wie we denken te zijn. In ieder geval verwarring troef, alsof het valse zelf eerst dient te sterven alvorens van de vrijheid te kunnen proeven en het ware zelf tot expressie te brengen, wat wellicht ook niet zonder angst geschiedt. Allemaal niet zomaar wat, en wat is het praktische nut om zoiets überhau

Ja, de kosmos is niet groot genoeg om niet te zien wat we zouden kunnen zien, wellicht omdat het te dichtbij is.

Als individueel zelf kunnen we misschien een poging wagen om de relatie tussen dubbele bindingen en dubbelaspecttheorieën te ontwarren, het zou dan goed kunnen dat je WOIII gemist hebt zonder dat je daar enige notie van hebt gehad. Anderen zijn iets pragmatischer van aard, ze zeggen dat je WOIII ook kan vermijden door aandacht te hebben voor wat we vergeten zijn, wat finaal dan misschien wel op hetzelfde neerkomt. Kortom, ik weet het ook niet, alles is mogelijk.

Met die essentie heb ik geen probleem Thom, de rest verschijnt in ons.

Stigma is het proces waarbij de reacties van anderen de normale identiteit vernietigen, wat relatief te beschouwen is naargelang de eigenheid van het individuele zelf. Voor mezelf betekent dat leven als in een hel, simpelweg omdat ik anders denk en door interferentie cognitieve dissonantie als een continuïteit ervaar. Hierover gaat ook m’n herstelonderzoek waarvan ik het resultaat heb omgezet in hulpvragen tot nader onderzoek. Maar ook dan, steeds onbegrepen en verworpen, zelfs geen aandacht voor waardoor een beter begrip logischerwijs ook niet kan, dialoog quasi onmogelijk. Vooral ethisch gez

Het aanbod overweldigend, net zoals heel wat verwarring en chaos door allemaal verschillende keuzes en aspiraties, in theorie allemaal bevattelijk. Sommige keuzes kunnen ook gaan verharden in collectief gedragen systemen, zelfs met inbegrip van geloofsovertuigingen die ontdaan zijn van logica, niet bewust daarvan.

Aan wat niet gezien wordt, kan niets aan verholpen worden. En het wordt pas schokkend wanneer we dat wel zien, om dan machteloos toe te kijken.