TTC

Systematische theologie houdt zich vooral bezig met christelijke beweringen over de werkelijkheid in het algemeen, vergelijkbaar met procesfilosofie en veel andere geschriften waarin geopperd wordt dat alles samenhangt, maar hoe dit alles nu precies werkt, weten we niet. Dit vergt ernst en aandacht, de bereidheid tot het overdenken en onderzoeken van wat zich aan of in ons bewustzijn aandient, met verfijning, herziening, correlaten maar ook conflicten, wat begrijpelijk is of gaandeweg wordt wanneer geprefereerde referentiekaders onder druk worden gezet. In dit topic maak ik graag een verschil

Moeten die handleiding ook nog ten diepste beschouwen, er staat nog veel meer in. Een trol zaait onrust door op het internet mensen tegen de haren in te strijken met schokkende meningen. Het is van geen belang of de inbreng overeenkomt met het werkelijke gedachtegoed van de poster. Naast de kwestie reageren of schijnargumenten in de discussie brengen zijn strategieën om gebruikers binnen de gemeenschap doelbewust te frustreren. De trol gaat te werk met geen ander doel dan verstoren, treiteren Het trollen kan soms instrumenteel zijn om discussies te domineren en t

Het volgende stuk zal zijn dat ik ook dat kan loslaten, en dat ik volledig vrij ben van dat van waaruit ik me bevrijden kon. Het orgelpunt waarin ik oplos in dat wat ik al was en me vervoeg naar dat wat ik ben, zoals al de vorige keren die me in verlegenheid brachten. Het wordt nu als oploskoffie, van wat eigenlijk nooit een probleem was een probleem maken, en zoals gewoonlijk, pas achteraf, me de vraag stellend hoe het ooit mogelijk is geweest, keer op keer, wat al was, factum stultus cognosit.

Tiens, en wat dan met dat christusbewustzijn van 3D naar 5D? Hiertussen zit 4D, met een aantal tijdloze katalysatoren waarvan we bijna zouden kunnen denken dat we ze vergeten zijn, of simpelweg telkens naar de zwijgspiraal verdreven door allerhande manieren van destructie.

Met Einstein als wapenschild, aanvankelijk absurde ideeën geven ons hoop, stelt hij. Simpel gaat het zo, absurde ideeën worden niet onbegrijpelijk als lachwekkend en ongeloofwaardig gepercipieerd, inclusief diegenen die er expressie aan geven zoals een aantal ervaringswerkers in de GGZ. Wat echter niet gezien wordt is dat ze een sleutel bieden voor een systeem dat sowieso absurd is, wat op een veel dieper gelegen gebied het leven tot een mysterie maakt waarbinnen we kunnen ontwaken. Op deze manier wordt een paradigmashift als een logische gedachte, als de onthechting van een door geld gedreven

Alsof religie van de Albert Heyn tot verstandsloosheid zou kunnen leiden, theologie is wel iets ernstigers om te beschouwen.

Pfff, terug opnieuw.

Sijpelt door tot christelijke fora zelfs, zelfs de meest eenvoudige dingen worden dan als een nachtmerrie, absurditeit ten top.

Het is werkelijk een ramp, zo onwaarschijnlijk, zo onbevattelijk dat we beginnen te denken dat het allemaal een nare droom is.

Amai, in deze wereld lukt niets, dat is gekend. In andere werelden wellicht anders, waar het verstand nog een functie heeft, minder destructie. Ik weet het ook niet, we weten wel dat tijd en ruimte illusoir zijn, veel is mogelijk.

Meer zoals hieronder?

In overvloed van respect kunnen we onmogelijk het paard verplichten om van het water te drinken, dat we met miljoenen harder en langer gaan werken om absurde redenen, weten de meesten dan ook niet. Kortom, achteraf bleek dat we geen verklaring moesten vinden voor diverse stoornissen, het was immers normaal menselijk dat we ons ernstig zorgen maakten over het menselijke drama waar we de nuchtere getuige van waren, idealiter vreedzaam en behoedzaam zodat een fluweelzachte paradigmashift zich op gang kon trekken, in hoop en morele vanzelfsprekendheid. Maar toen daagde het, in verbijstering en ver

Door tevens controleerbaar juiste uitspraken te doen of handelingen te verrichten, geeft een trol de indruk serieus bezig te zijn, terwijl het werkelijke doel van zijn acties gelegen is in het stoken van onrust en het opzetten van mensen tegen elkaar.

Naargelang het individueel doorlopen proces, de piekervaring op zich zie ik niet als traumatisch, het is de veranderde kijk op de wereld die het traumatisch laat lijken en een impact heeft op onze gemoedstoestand, wat niet meer dan menselijk is met diverse neveneffecten. Veel onbegrip hierover, ter getuigenis het OPS-lijderschap.

Je geeft mooi aan hoe moeilijk en verwarrend het kan zijn, en hoe ervaringskennis en de individuele verwerking een cruciale rol speelt. Heb geleerd dat schematherapie handig kan zijn om een en ander te visualiseren, er zijn immers ook veel verschillende percepties mogelijk, logischerwijs individueel verschillend met als optie hierin consensus te vinden. We zouden hier dan aan een raamwerk kunnen beginnen bouwen, en hoe meer participanten hoe groter de chaos en risico op conflict. Eerste vraag zou kunnen zijn of we dan wel hetzelfde begrijpen onder 'piekervaring'. Sluit in jouw beleving het ond

De waan van de dag brengt het individuele zelf tot een zwaar moreel dilemma, mensen in de waan laten of hier rapport van maken met als risico zelfondermijning en sociale exclusie? En hoe gaat het dan met onze gemoedsrust en de dagelijkse confrontatie met problemen waarvan we innerlijk weten dat ze door dubieuze geloofsovertuigingen gevoed worden? Hoe gaan we hiermee om?

Begrijp niet zo goed wat je hiermee wil zeggen, kan je dat iets meer duiden?

Na een piekervaring wordt het wel veel makkelijker om dit van nature te bevatten, omwille van een gewijzigde cognitieve structuur die zich vormt, meer holistisch. Piekervaring ziet hij als een glimp, een trigger voor een proces dat doorlopen wordt waarin nog verschillende ervaringen kunnen komen. Kan ook pathologisch worden en niet elke GGZ-expert zal dit proces (h)erkennen, enzoverder, enzoverder ... gaat om meer inzicht verwerven in het volledige menselijke groeipotentieel en interagerende wereldbeelden (cfr spiraaldynamiek).

Over deelgehelen of holonen wellicht, wroeten en worstelen dat hij in een aantal verklarende principes trachtte weer te geven: De dialectiek van de vooruitgang Het onderscheid tussen differentiatie en dissociatie Het verschil tussen overstijging en verdringing Het verschil tussen natuurlijke hiërarchie en pathologische hiërarchie Hogere structuren die kunnen gekaapt worden door lagere impulsen Zo krijgt theologie toch heel andere dimensies, ervaringskennis nog net iets anders dan een overvloed aan Bijbelteksten van buiten leren, meen ik.

Ken Wilber heeft het daar soms over, een niet volledig verwerkte piekervaring kan ook terroristen baren, met sterk charismatische leiders en volgers. Levensbeschouwelijk is het fascinerend, als mens een nachtmerrie en dat noemen we dan psychisch kwetsbaar, hypergevoelig voor het kwaad in de wereld.

Het RDS induceert een waarachtige mentaliteitswijziging aangezien hier het ‘eigen vermogen’ in vraag wordt gesteld. Immers, in een geldgedreven wereld trachten velen zoveel mogelijk geld te vergaren waardoor ‘monetaire winst’ als stuwkracht geldt. Het RDS ontkoppelt niet enkel de schuldrelatie, ook het dogma ‘geld=schuld’ wordt hiermee doorbroken. Ook hierin staat de neutraliteit van geld centraal met een cascade aan gevolgtrekkingen. In het RDS vinden we de praktische toepassing van wat in veel werken beschreven staat, het is dan ook niet nodig om hierover uit te weiden dan wel hoeven we slec

Hebben in korte tijd al een heel bolwerk, waarmee ook het belang van introspectie, meditatie en contemplatie wordt geaccentueerd. Het leven als een grote legpuzzel waarin we op zoek kunnen gaan naar de puzzelaar, net zoals het delen van inzichten die wel/niet opgepikt worden.

Vinden we terug in veel geschriften, de geest die zich onderdompelt in onwetendheid, in utopische gespletenheid om zo naar anderen te kijken als vijanden binnen de dualiteit waarin geld, macht en bezitsdrang gelden. Niet limitatief, in het Hindoeïsme het spel van de drie guna's, continu in wisselwerking met elkaar. Als OPS-lijders zijn we hier getuige van, met bijhorende symptomen die vanuit dat perspectief maar heel menselijk zijn, ethisch gezien.

Door de dood scheiden lichaam en geest zich weliswaar, maar terwijl het lichaam achterblijft, leeft de geest verder, lees ik. Volgens theosofen zou dat mi de reis van de ziel betekenen, die pas bij verlichting tot monade wordt. Wat finaal dan weer overeenkomt met andere strekkingen, alsof het total plaatje in stukken en brokken gekapt kan worden, met ten individuele titel affectie voor het ene of het andere naargelang dat groeipotentieel.

En zo gaat het rustig verder.