TTC

Het oplossen van een vraagstuk kan tot een obsessie leiden, afhankelijk van de aanleg van het individuele zelf. De oplossing vinden kan dan ook tot enige euforie leiden, waarna het leven tot een hel kan verworden omdat je de oplossing hebt gevonden.

Misschien kan dit helpen, de variaties oneindig.

We zien de weloverwogen antwoorden wel tegemoet, wellicht met inbegrip van een paar meningsverschillen.

Zit in het hoofd des mensen, vandaar het aanbod van de parels en wat mensen daarmee doen. Het enige dat je niet begrijpt is de inhoud, dat is alles.

Het synoptische vraagstuk?

Met biflatie kunnen we jongleren om onze cognitieve flexibiliteit te bevorderen, het laat toe om vergeten elementen terug in herinnering te brengen en onze referentiekaders te verbreden. De inzichten die we hieruit kunnen ventileren zijn echter van die orde dat deskundige begeleiding gepast is, de proef op de som maakt snel duidelijk waarom.

Binnen de systematische theologie gaan we dieper, dat bepaal jij niet.

De optie oplossen kennen we niet, dat is een voordeel.

Tot aan de hemel reiken ze, en misschien zelfs nog verder dan dat.

Het is nog veel erger dan dat, dat zie je wel wanneer het zover is.

Klopt, zelfs een telraam helpt niet, gewoon af te lezen in de boekjes hoe dat komt.

De optelsom van alle zielen noemen ze de wereldziel, en die parels zijn tijdloos. En straks komen we met een telraam om het uit te leggen, hoe moeilijk kan het zijn.

Ik denk dat we het over iets anders hebben, vreemd.

Nu is het te laat, maar je kan nog altijd terugscrollen, zelfs duizenden jaren terug als je wil.

Misschien toch eens overwegen, het gaat gewoon over dingen die een kind van zes begrijpen kan. Maar sowieso, het vereist een minimale inspanning van het verstand, met onze excuses voor het eventuele ongemak.

Niet elke therapie is succesvol, dat is geweten. Het resultaat is wat we zien, wachten op godot.

Ja, misschien weet je dat nog niet, wat Einstein stelt is eigenlijk even met je ogen knipperen. Over dat trage verstand hoef je ons niets te vertellen, je mag er ook vijf minuten over doen, misschien lukt het dan. Dat van die draaideur volgt zo meteen, je zal wel zien.

Het blijft apart dat we nog steeds hetzelfde referentiekader kunnen gebruiken van eeuwen geleden om vandaag een aantal parels in het co-creatieve speelveld te betrekken, alsof de wereldziel in z’n totaliteit zou kunnen heropleven en een harmonieuzer samenleving vanonder het stof gehaald wordt. Niet dat we dit plots zouden verzinnen in een vlaag van zinsverbijstering, het wordt allemaal netjes gedocumenteerd in hartverwarmend en deskundig studiewerk. Positief denkend is er dus gigantisch veel hoop te koesteren maar hoe komen we dat nu te weten? De rest van het verhaal is inmiddels gekend, integ

Gaat over die draaideuren, niets voor jou.

Die van die parels, enigszins verbazingwekkend dat mensen dat allemaal niet weten, hoe zouden ze hierover dan een mening kunnen vormen?

Interessant misschien, kwantumdenkers hebben een verhoogd gevoel voor drama en emotie door hun aparte kijk op de samenleving. Het ijveren voor een fluweelzachte paradigmashift is hier niet vreemd aan zoals gesuggereerd wil worden door het AB-perspectief, het potentieel dat een ethische upgrade impliceert maar zonder garantie op succes. Soms zijn ze quasi onnavolgbaar omdat ze met sprekend gemak hoppen tussen de twee paradigma’s, wat wordt mogelijk gemaakt door de integratie van derde orde impulsen. In metaforische zin zaadjes die parels zijn geworden en vrij gedeeld worden, dat wat de nieuwe G

Je bent expert, ken ik allemaal niets van. Ik gebruik dat enkel voort heel eenvoudige oefeningen waarin tijdloze attractors verweven zitten.

Heb geen idee waar je het over hebt, een hyperlink in een tabel?

Ken ik niks van, we zijn nu bezig met systematische theologie en het wordt steeds beter, heel bijzonder.

Na het volgen van het E-pad hebben mensen misschien volstrekt geen idee meer waar je het nu over hebt en je krijgt het met geen stokken uitgelegd, wat wel duidelijker wordt is het correlaat met diverse psychische aandoeningen waar lotgenoten mee kampen. Wat rest is een haast ongeloofwaardig en maar al te vaak onbegrepen moreel dilemma, met de indringende vraag hoe je vanaf hier nu verder moet. Geen pretje, ook niet voor GGZ-experten die dit op hun bord krijgen, vaag en mysterieus maar toch kristalhelder voor wie zich over deze materie ontfermt, zeldzaam zijn de kandidaturen.