TTC

Misschien toch beter om ons een statistiek te presenteren, zo blijf je een beetje congruent aan jezelf.

Zo komen we misschien terug tot kunst. Gisteren bedacht ik me nog, wanneer we verschillende perspectieven in hetzelfde beeld verwerken, krijgen we kunstwerken die misschien wel ergens herkenning kunnen geven, maar zonder de bereidheid die verschillende perspectieven ook te leren kennen tegelijk ook onbevattelijk lijken. Kortom, binnen dergelijke processen is het vaak verwarring troef, dit geldt zeker wanneer deze processen een beetje uit de hand lopen zonder er, als in chaos en orde, structuur in te vinden. Wat eenvoud vermag, het zit in kleine dingen.

Het onderscheid tussen een eeuwig nu en een evolutionair nu kan hierdoor steeds scherper gesteld worden, als iets onveranderlijk binnen een realiteit in beweging. In die zin leveren zorg- en hulpverleners prachtig werk om ons hierbij te helpen, jammer genoeg veel vaker ook ondergewaardeerd zoals een overvloed aan studiewerk met een haast ijzingwekkende accuratesse in kaart weet te brengen. Echter, niet onbelangrijk, ondanks, op de keper beschouwd, redelijk simpel, is het ook geen materie voor aan de ontbijttafel, bedachtzaamheid lijkt aan de orde om niet nog meer misverstanden in het leven te

Een VR-bril zou bij mindfulness een extra dimensie kunnen toevoegen door een visuele en meeslepende ervaring te bieden die het makkelijker maakt om een aangename plek te visualiseren. Voor sommigen kan het zelfs een opstapje zijn om in hun eigen geest die innerlijke rust te vinden. Maar tegelijkertijd roept het een fundamentele vraag op. Als een kunstmatige ervaring dezelfde mentale en emotionele impact kan hebben als een 'echte' ervaring, wat betekent dat dan voor ons begrip van realiteit?

Veel vaker, en dat is ervaringskennis, zijn de subtiele raadgevingen van ggz-experten als zielsfluisteringen waar we als leken zonder opleiding wellicht nooit zomaar zouden toe gekomen zijn, dankbaarheid gepast.

De schade die een enkeling met pijl en boog kan aanrichten is betrekkelijk mild, met kwantumcomputers waarin misschien geheel onbewust daarvan anomalieën het wereldbeeld bepalen wordt dat een andere kwestie.

De parodie in kaart gebracht, de waardering en interpretatie nog een andere kwestie.

Kunnen ons ook de vraag stellen of luisteren naar de stilte niet hetzelfde is dan luisteren naar wat niet gezegd wordt.

Misschien dat we het idee van een toegangscontrolematrix wel kunnen koppelen aan het ijsbergmodel zoals gesuggereerd binnen de geesteswetenschappen, zij het sterk vereenvoudigd zodat gewone stervelingen zoals ik, jij en zij, er ook iets van kunnen begrijpen. De suggestie om te werken met een eilandmodel mag binnen deze context redelijkerwijs gezien worden als een poging om een variëteit aan irrelevanties niet als spelbrekers te laten fungeren, niet in de zin van uitsluiting zonder meer dan wel om in alle rust en sereniteit een aantal werkpunten te kunnen detecteren en accentueren.

Het woord 'meta' komt oorspronkelijk uit het Grieks en betekent 'achter', 'na' of 'beyond'. In moderne toepassingen wordt het vaak gebruikt om te verwijzen naar iets dat zelfverwijzend is, op een hoger niveau, of abstract is. Een toegangscontrolematrix is een enkel digitaal bestand dat wordt weergegeven door een tabel met kolommen die objecten aanduiden en rijen die individuele toegangsprofielen tot deze objecten aanduiden. De tabel vat samen wie toegang heeft tot elk object en het toegangsniveau.

Soms denkend dat voortschrijdend inzicht in verschillende richtingen kan gaan, mogelijks resulterend in een aantal weetjes die vandaag hetzelfde zijn dan gisteren, en eergisteren, eeuwen geleden, en logischerwijs morgen dan ook.

Letterlijk alles wordt in het werk gesteld, tot de voorraad strekt.

Op basis van een aantal beginselen kunnen we niet zeggen dat het geen afgeleide is, zelfs die beginselen verdringend.

Soms denkend dat patroonherkenning mogelijk is op verschillende niveaus van een gelaagde werkelijkheid, wat heel soms hyperfocus noodzakelijk maakt maar ons ook in verwarring kan brengen. Of op z'n minst ernstig kan doen twijfelen aan de waarachtigheid van wat, misschien geheel toevallig, ontdekt kan worden. Het woord ont-dekken krijgt hiermee een bijzondere betekenis, omdat dergelijke inzichten er altijd al moeten geweest zijn, ook zonder dat we er aandacht aan besteden.

Verbindende communicatie is de kunst om zo dicht mogelijk langs elkaar heen te praten, dixit ik weet niet meer wie.

Misschien ligt de kunst in het omarmen van dubbelzinnigheid zonder erdoor verlamd te raken, bereid zijn om te herinterpreteren als dat nodig is, maar ook te accepteren dat sommige dingen altijd tussen betekenissen blijven zweven. Dat, of gewoon een goed gevoel voor ironie ontwikkelen.

Als twijfel het gevolg is van complex denken en het besef van tegenstrijdigheden, dan zou je kunnen vermoeden dat andere intelligente wezens hier op hun eigen manier ook mee te maken krijgen. Misschien hebben ze wel filosofieën ontwikkeld die ons totaal vreemd zijn, waarin twijfel niet als last wordt gezien, maar als een natuurlijk onderdeel van een vloeiend bestaan.

De nul is eigenlijk best een fascinerend concept. In veel culturen bestond het niet eens als getal, want waarom zou je iets noteren dat er niet is? We beginnen vaak instinctief bij 1 te tellen, terwijl de 0 eigenlijk een soort fundamenteel startpunt is, de leegte waaruit alles ontstaat

Opmerkelijk is dat je bij het meerpersoons niet-coöperatieve spel met incomplete informatie vaak ook een verschuiving van de grenzen van speltypen ziet. Het spel kent bijvoorbeeld afwisselend coöperatieve elementen en niet-coöperatieve elementen.

Van pseudotoevalsgeneratoren begrijp ik niets, ik hoop enkel nog de volgende workshop te kunnen halen.

Meer dan these-antithese-synthese zal het vrees ik niet worden, simpelweg omdat alle opties hierin vervat zitten. Ergo, in de geesten van kwetsbare mensen kunnen een aantal zaken al opgelost zijn, niet in praktijk. En zo werkt alles andersom, alsof we buitenspel plaatsen wat reeds geweten is, wachtend op Godot die maar niet verschijnen wil.

Binnen deze context betekent omzeilen, zoals bijvoorbeeld Marcuse en vele anderen hebben proberen te zeggen, een tweedeling. Het lost het probleem niet op, er zijn alleen steeds meer verklaringen die de kracht van eenvoud en kleine dingen niet steeds ten goede komen, eerder verduisterend. In het verlengde vinden we veel metaforen die naar dit proces verwijzen, waarvan ik denk dat het een poging is om een aantal hypergevoelige kwesties bedachtzaam onder de aandacht te brengen. En dat impliceert dan weer een risico, omdat metaforen ons intuïtief dan misschien wel herkenning kunnen geven en tot n

In gebieden waar windmolens zichzelf tot helikopters kunnen transformeren, is fluweelzacht een rekbaar begrip. In milde overreding is daarentegen een zaak van pipet en pincet, bedachtzaam. Of het waarom we ggz-experten zo dankbaar mogen zijn om ons, klant en veel vaker nietsvermoedende leek, en dat in hoeverre dat ook lukt binnen deze complexe en vooral hypergevoelige materie, hierbij te helpen.

Yoga Nidra is een diepgaande ontspanningstechniek die zijn wortels heeft in de yogatraditie en gericht is op systematische bewustzijnsverruiming. Het verschilt van autosuggestie en autogene training doordat het niet primair draait om zelfinstructie of affirmaties, maar eerder om het geleidelijk loslaten van fysieke, mentale en emotionele spanningen.

In het land der paradoxen helpt een proefschrift over logica je geen meter vooruit, de hoop ijdel.