TTC

En het blijft maar doorgaan, doelbewust de misleiding. Beschouw misschien even het ABC-complex, en zie dan hoe inferentie en interferentie tot heel wat misverstand kan leiden.

Voor het volgende herstelverhaal ga ik pars pro toto eens proberen, en veinzen dat ik er ook iets van begrijp.

Dat kunnen we dan weer klasseren, nu de statistieken nog.

Morgen derde sessie binnen het NSDR-traject, meer dan hopen dat het m'n pijn mag verlichten kan ik echter niet.

Sociologie lijkt me meer een vak voor mensen die geen angst hebben om overweldigd te worden door een veelvoud aan niet zelden conflicterende modellen, bijpassende datasets en parameters.

Nog het liefst twijfel ik aan dat waar ik redelijk zeker van ben, denk ik.

Geen idee eigenlijk, er bestaan leuker spelletjes dan koude oorlog, denk ik. Dat het door je inbreng steeds transparanter wordt hoe een muur van blindheid ontstaat, en elke helderheid ontneemt.

Ja, en dit alles proberen te doordringen op een manier dat het ook een vorm van wetenschappelijke legitimiteit verdient, een solitair proces. En dat is dan weer afhankelijk van in welke richting onze zoektocht gaat, met hypergevoeligheden die we niet kunnen bevatten, vaak zelfs niet eens weten dat ze überhaupt bestaan, tot we bereid zijn ze aan een grondiger onderzoek te onderwerpen.

Het was echt m'n beste dag niet toen ik suggereerde om van een drama een blijspel te maken.

Bijzonder aan stijlfiguren is dat wanneer je aantal door elkaar haalt, je onbewust misschien een nieuwe hebt gecreëerd. Maar wees ook niet te snel om dat te denken, check voor alle veiligheid eerst de reeds bestaande lijst.

Hulp zoeken is niet alleen een manier om steun te vinden, maar ook om nieuwe invalshoeken te ontdekken. In therapie of andere vormen van hulpverlening worden vaak handvatten geboden om de innerlijke strijd die stigma veroorzaakt, te plaatsen in een bredere context. Dit kan verhelderend zijn.

Mooi gezegd, voeg er nog wat statistieken en prognoses aan toe en we kunnen een topic starten. In de Bijbel wordt al in het Oude Testament geschreven over profeten die zich in de woestijn ophielden en een zeer matig leven leidden. Ook het Nieuwe Testament predikt matigheid. Ascese is echter in het christendom nooit een doel op zichzelf, maar altijd een middel om de gehechtheid aan alles wat van God afleidt los te laten.

Ga je nu echt dit topic weer bevuilen met je nonsens?

Een catachrese is in de meeste gevallen een stijlfout, soms ook een stijlfiguur, waarbij een woord niet in zijn eigenlijke betekenis wordt gebruikt.

Akelig is het, alsof je dat zelf écht niet eens doorhebt, en ondertussen niets anders meer ziet.

Jongens toch, denk je nu echt dat we blind zijn met wat je probeert te doen?

Niet zeker hierover, als absurde humor gerelateerd kan worden aan het absurdisme als filosofische stroming, is die attitude dan op zich geen copingstijl?

In het DSM-5 is nu ook het wachtsyndroom opgenomen, het is abusievelijk denken dat je aan het wachten bent op een antwoord en ondertussen jezelf hopeloos belachelijk maken.

Taalfiguren zoals een hysteron proteron laten zien hoe we met taal proberen onze gedachten te rangschikken of emoties over te brengen, soms op manieren die de logica uitdagen.

Naargelang diepgang en/of het filosofisch perspectief dat we aannemen zou de hypothese van nul tot nul best wel eens een consistent geheel kunnen vormen, maar het zegt nog niets hoe we er binnen dat spectrum mee omgaan. Kortom, alwaar we het ene als tijdloos kunnen waarderen en daarmee ook niemand uitsluit, is het omwille van een grote variëteit aan diversiteit beslist geen sinecure om er in alle rust en sereniteit een discours over te voeren. In die zin, in alle nuchterheid en neutraliteit, affirmatief in relatie tot de kracht van eenvoud en kleine dingen, mogelijks, ondanks alle hoop, een ha

Ervaring leert dat je niet per se medicijnman hoeft te zijn om het studiewerk van psychiater Gradus van Florenstein met enige betrokkenheid gelezen te hebben, maar je misschien wel een beetje ongemakkelijk kan voelen wanneer je dat wel gedaan hebt.

Contiguïteit betekent in het algemeen een rechtstreekse samenhang tussen twee of meer zaken, berustend op een continuüm van tijd en/of ruimte. Het begrip werd voor het eerst beschreven door Aristoteles in diens wetten van associatie, waarin hij o.a. een 'wet van contiguïteit' veronderstelde.

Gegeven het TAS-concept is het een zeer moeilijk proces, vooral we naar toepassingsmogelijkheden in de economie gaan kijken. Op deze manier, zij het in abstract, komen we tot een veelvoud aan scenario's waarvan geen enkele zeker is, maar misschien wel innerlijk de hoop kan gekoesterd worden op een fluweelzachte paradigmashift. In zekere zin kunnen we hierdoor zeggen dat we in strijd zijn met een reeks problemen die reeds opgelost zijn, net zoals een reeks metaforen, die we bizar genoeg quasi dagelijks gebruiken, hun diepere waarachtigheid of oorsprong onthullen.

Onwaarschijnlijk, en het is nog herhaalbaar ook, zo wordt het wetenschappelijk verantwoord.

Het was een systeem waar je maar aan absurd scheefgetrokken logica's hoefde te denken, of je kreeg er prompt een voorbeeld van.