TTC

Humor is belangrijk, sommige oefeningen wekken het vermoeden dat we in reïncarnatie moeten beginnen te geloven, je krijgt ze immers nooit af.

Het is zacht gezegd een heel gedoe met dat simpele in het complexe.

Precies, in het kader van Acceptance and Commitment Therapy (ACT) kan zelfs een eenvoudig symbool, zoals een stip op papier, een diepgaande en persoonlijke betekenis aannemen als het individu er een eigen associatie of ervaring aan koppelt. Het punt wordt dan een anker voor bepaalde emoties, herinneringen, of inzichten, en kan dienen als een persoonlijke reminder voor een waarde of doelstelling, bijvoorbeeld om in het moment te blijven, om keuzes te baseren op waarden, of om afstand te nemen van destructieve gedachten.

Ja, zo krijgen we een beter beeld op wat er met onderscheidingsvermogen bedoeld wordt, ondanks principieel simpel. Moest ik er überhaupt al iets van kunnen begrijpen, ik zou het nooit uitgelegd krijgen.

En dan hebben we het nog niet over een reeks dubieuze logica's die in systemen ingebakken zitten, met bijhorende wetmatigheden en spreektaal.

Vroeger dachten onderzoekers dat fysieke systemen die onvoorspelbaarheid vertoonden, alleen maar zo leken vanwege ofwel hun complexiteit, ofwel door de verscheidenheid van de factoren die veranderingen in die systemen teweegbrachten. Met de ontwikkeling van de systeemtheorie is men gaan beseffen dat dit niet waar is. Zelfs zeer simpele systemen waarin de onderdelen van het stelsel elkaar op niet-lineaire wijze beïnvloeden, kunnen het verschijnsel 'deterministische chaos' vertonen. Met de komst van de computer heeft men dit goed kunnen bestuderen.

Wees vooral voorzichtig wanneer je aan die gouden poort komt, die is dichtgemetseld.

Stond er iets anders? Het zegt nog niets over non-lineaire katalysatoren die we dagelijks gebruiken, misschien zelfs buitenspel plaatsen.

Het zwarte vlak van Malevich roept vragen op, zoals die naar het doel, de vorm en de grenzen van wat we niet zien en hoe we dat 'niets' moeten interpreteren. De nul, verborgen achter het zwart, wordt misschien een soort symbool voor een leegte die ons iets vertelt over het beginpunt, het ongeziene, of het potentieel dat voorafgaat aan de creatie.

En dan hebben we het nog niet eens over non-lineaire katalysatoren, kan je nagaan.

Verhalen maken vaak het onzichtbare zichtbaar of leggen onvermoede verbanden.

Het idee van 'het simpele in het complexe' komt telkens terug omdat het patronen onthult die door de tijd heen en in verschillende contexten telkens weer verschijnen. Of we nu kijken naar de oude mythologieën, historische ontwikkelingen, of onze moderne psychologie, het zijn vaak dezelfde archetypes, universele thema's, en cycli die steeds opnieuw naar voren komen.

In wiskundige optimalisatie zoeken we de 'beste' of meest 'optimale' oplossing binnen een reeks mogelijke opties die voldoen aan bepaalde voorwaarden of beperkingen. De keuze tussen continue en discrete variabelen bepaalt de aanpak en technieken die geschikt zijn voor het oplossen van het probleem.

Het is altijd een plezier om samen door deze gedachtegangen te wandelen en de schoonheid en speelsheid van ideeën te ontdekken.

Schalen en visualisaties kunnen verwarrend worden, sommigen hanteren bijvoorbeeld 1 km voor de volledige geschiedenis van de aarde. De laatste meter zou dan de opkomst van complexe levensvormen weergeven, en de laatste millimeter stelt de volledige menselijke geschiedenis voor.

Ja, een ophoping in de lucht, er is geen hoop meer zoals je alsmaar predikt.

Je bedoelt wat er in Valencia gebeurd is?

Er was al een zondvloed vooraleer er zuurstof was om te ademen, het is maar hoe je het bekijken wil.

Je lijkt wel de personificatie van de zondvloed, wat ging er mis?

Kunnen er wellicht nog 300 pagina's mee vullen, de lectuur overvloedig voor wie het interesseert. Het geeft in zekere zin wel de bevestiging dat onderliggende mechanismen of abstracties maar zelden de aandacht genieten, ondanks fundamenteel of non-lineair werkzaam binnen de dualiteit of het leven dat we ervaren. Complexiteitstheorieën zijn hier niet vreemd aan, begrijpelijkerwijs.

Ja, omdat je zei dat de mens gedreven wordt door intenties, en geen instincten zou hebben. Bekend voorbeeld is een zuigeling die toch instinctmatig lijkt te handelen, anders dan volwassenen die meer intentioneel ageren. Althans, soms is het onderscheid minder duidelijk, geef ik toe.

Het correlaat, beter is zeggen het niet-correlaat, tussen intentie en instinct begrijp ik niet zo goed.

Je lijkt te suggereren dat wanneer iemand dat überhaupt zou kunnen, het misschien wel zou overwegen?

Komt me toe als dezelfde richting, wat het gezeik betreft dan toch.

Ja, dat is zeker mogelijk. Maar op zichzelf lijkt me dat ook veranderlijk te zijn, in beide richtingen.