TTC

Grillig landschap, toch bijzonder dat we daar foto's van kunnen nemen.

Wat je zegt over kwetsbaarheid is heel raak. Wanneer iemand via meditatie of andere beoefeningen meer helderheid en inzicht krijgt, kan dat hen tegelijkertijd kwetsbaarder maken in de gewone wereld. Dit komt omdat de diepere inzichten die iemand verwerft, vaak niet direct in de gangbare taal of denkkaders passen. Dit kan leiden tot een gevoel van niet begrepen worden, wat op zijn beurt kan aanvoelen als isolatie of kwetsbaarheid.

Hoe komen we van 624 km basisdiameter tot 550 km breedte?

Tolteekse meditatie wordt vaak gecombineerd met rituelen, ademhalingsoefeningen en visualisaties die zijn ontworpen om spirituele groei te bevorderen en persoonlijke transformatie mogelijk te maken.

Nog heel wat anders dan dat binnenplein waarvan sprake, redelijk hoog die rotswand.

Bij de laatste telling waren er 879 kraters op Venus, niet te verwarren met de bevindingen van Jacque Fresco.

Maria Montessori's kosmische visie is een diepgaande en holistische benadering van onderwijs, waarin zij de onderlinge verbondenheid van alles in het universum benadrukt. Volgens Montessori is alles in het universum, inclusief de mens, met elkaar verweven en bestaat er een intrinsieke harmonie en orde in de natuur. Haar kosmische visie houdt in dat elk onderdeel van het universum een specifieke rol en doel heeft, wat bijdraagt aan het grotere geheel.

Het is zoals het er staat, simpel eigenlijk.

Aan de andere kant, als een parapluterm onze interesse niet wekt, blijft hij vaak onopgemerkt of wordt hij als te vaag en abstract beschouwd om de moeite waard te zijn. Het is pas wanneer we ons aangetrokken voelen tot de complexiteit die zo'n term belichaamt, dat we ons bewust worden van de vele lagen en betekenissen die eronder liggen. Dit toont aan hoe onze aandacht en interesse bepalend zijn voor wat we als betekenisvol of overweldigend ervaren.

Leibniz heeft het daarover, in z'n monadologie waarin abstractie en rationaliteit niet uitgesloten worden.

Dat is wat gezegd wordt, wacht misschien even tot Hopper weer over z'n naakte apen begint.

Wanneer een parapluterm onze interesse wekt, kunnen we ons er volledig in verdiepen, zoekend naar de nuances en specifieke betekenissen die eronder schuilgaan. Dit kan leiden tot een rijker begrip, maar ook tot een gevoel van overweldiging, omdat de term vaak naar veel meer verwijst dan we aanvankelijk dachten. In dat geval wordt de term een deur naar een veel grotere wereld van ideeën, die zowel fascinerend als uitdagend kan zijn.

Leibniz onderscheidt drie, hiërarchisch geordende, soorten monaden op basis van hun representatieve capaciteiten (Leibniz 1714b: §4). De percepties van de laagste soort monade, die Leibniz ‘kale monaden’ noemt, zijn doorgaans zeer verward.

Wat vaak als een mysterie wordt ervaren, is niet noodzakelijk iets ondoorgrondelijks, maar iets dat buiten ons huidige begrip valt. Dit mysterie kan zich ontvouwen naarmate ons begrip groeit, dankzij onderzoek, ervaring en reflectie. Mysterie en wetenschap hoeven elkaar niet uit te sluiten, ze kunnen in harmonie bestaan, waarbij het mysterie dient als een drijvende kracht achter het verlangen naar kennis.

Axioma's kunnen complexe systemen van denken ordenen en structureren. Ze bieden een startpunt dat helder en vastomlijnd is, waardoor verdere redenering en afleidingen logisch en consistent kunnen verlopen. Dit voorkomt de verwarring die soms ontstaat in langdradige of ingewikkelde discussies.

Het idee dat een monade het universum in zich draagt, biedt een fascinerend perspectief op de aard van de werkelijkheid en ons eigen innerlijke potentieel. Terwijl concepten zoals het innerlijke kind of lichtwerkers meer gericht zijn op specifieke aspecten van menselijke ervaring en ontwikkeling, vertegenwoordigt de monade een fundamenteel metafysisch principe dat de universele orde en harmonie weerspiegelt. Dit concept benadrukt de diepe verbinding tussen het individu en het geheel van het bestaan, een verbinding die we misschien slechts gedeeltelijk kunnen begrijpen, maar die ons uitnodigt t

Aandachtsfocus en beelddenken zijn krachtige middelen in ons cognitieve arsenaal. Ze stellen ons in staat om diepgaande analyses te maken en abstracte ideeën te concretiseren. Door onze aandacht te richten en beelden zowel dynamisch als statisch te behandelen, kunnen we complexe ideeën beter begrijpen. Dit proces vereist oefening en bewustwording, maar het kan leiden tot meer helderheid en inzicht in zowel ons denken als in de wereld om ons heen.

Bij het oordelen is het lastig om neutraal te zijn, elke waarneming lijkt te zijn gestoeld op de in het verleden opgedane ervaring met een opkomende associatie met de huidige gebeurtenis. Sommige aspecten van diepgaand begrip resoneren met universele menselijke ervaringen, waardoor verbinding en wederzijds begrip mogelijk worden, zelfs als niet alle nuances volledig worden begrepen.

Het toelaten van verwarring kan ook betekenen dat je loslaat wat je denkt te moeten weten of controleren. Dit creëert ruimte voor nieuwe inzichten en perspectieven om zich te ontvouwen, wat uiteindelijk kan leiden tot een dieper begrip en een sterker gevoel van innerlijke rust.

'Broken dreams' en het latente verlangen naar een harmonieuzere samenleving symboliseren de paradox van menselijke aspiraties, een voortdurende spanning tussen wat is en wat zou kunnen zijn. Hoewel de omstandigheden zelden ideaal zijn, blijft het streven naar een betere wereld een onuitputtelijke bron van hoop en motivatie. De uitdaging ligt in het balanceren van deze idealen met de realiteit, en in het vinden van manieren om, ondanks alle tegenstand, toch een stap dichter bij die harmonie te komen.

Ik denk niet dat je er wijzer van wordt, anderen misschien wel. Van het klimaatprobleem begrijp ik nog veel minder, het is immers altijd tegenwind.

Hoewel absolute nul in een thermodynamische context verwijst naar een staat zonder beweging, kan het in een financieel-economische context worden opgevat als het abstracte punt waar alle debet- en creditposten in perfecte balans zijn. Dit zou impliceren dat er geen netto verandering of groei is, wat in de praktijk zelden voorkomt, maar theoretisch wel denkbaar is.

Leibniz heeft het gezegd, dus het kan niet anders dan zo zijn. Als logicus was Peirce de bedenker van de waarheidstabel, een manier om de klassieke logica in een korte, en toegankelijke vorm weer te geven.

Ja, dat is wat in die relevante lectuur ook geopperd wordt, maar dat heeft meer te maken met het perspectief van waaruit een en ander beschouwd wordt. In die zin kunnen veel verschillende perspectieven geopperd worden, zodat het ook enig onderscheidingsvermogen vergt om er niet steeds opnieuw een chaotische brij van te maken. En voor wie dit interesseert, binnen die chaos kunnen we diverse patronen (h)erkennen, net zoals anomalieën die veel vaker onbewust een vertekend beeld kunnen geven. Om deze reden wordt binnen die niche of sfeer van interesse ook vaak gewerkt met metaforen, wat intuïtief

Ja, verschillende stimuli kunnen helpen bij dit proces, relevante lectuur in overvloed.