TTC

Wie niet in wonderen gelooft, heeft de oefening nog niet gedaan, anders had het al lang in orde geweest.

Een aantal E-werkers dachten creatief te zijn door tijdloze hulpvragen te bedenken, het enige dat gebeurde was dat ze eindeloos konden herhaald worden zonder dat christenen begrepen waar het nu precies over ging, tekst en oefenboeken in de kast, als bijsluiter. Neologismen zoals het stropdassenbeleid waarom daarom ook geen vorm van oordeel maar wat ieder van ons nuchter kon observeren wanneer de onderliggende problematiek eenmaal helder werd gemaakt, niets nieuws onder de zon.

Mooi gezegd, waarom zouden we dan duizenden jaren verstoppen wat gekend is? Maar laat maar Gaitema, de volgende paar eeuwen zal net hetzelfde zijn, onwetendheid houdt zichzelf in stand door er geen aandacht voor te hebben, kennen dat.

Mooi gezegd, en waarom zouden volgelingen tijdloze wijsheden dan niet van de eerste keer kunnen begrijpen? Zeg eens, weet niet of we over hetzelfde spreken. Drie-eenheid voor kinderen?

Wat zijn profeten dan precies?

Is eenvoudig te testen door wat al duizenden jaren vergeten is, je weet wel wat.

Het is dan ook een spel voor kinderen, zoals de homo ludens die tot puerilist kan verworden, er zit logica in.

Die hebben allemaal een andere Vader, zeggen ze. Er is immers maar Een.

Als niemand zich voordoet als velen, zou het lijstje wel eens heel lang kunnen worden, met je eens.

En Zola, anders klopt het niet meer van die eenheid in verscheidenheid, wat verwarrend kan zijn.

Na het loslaten en de knop omdraaien werd alles weer plots anders waardoor het voorgaande binnen z’n context diende geplaatst te worden, wat vrij eenvoudig kon gerealiseerd worden door een aantal adviezen op te volgen. Bevreemdend werd het pas toen bleek dat een aantal in de omgekeerde richting begon te werken, wat vanuit het eerste standpunt dan ook leidde tot het element van de omgekeerde effectiviteit, de verwarring compleet, al naargelang het perspectief. Of hoe eenvoud tot een nachtmerrie werd getransformeerd, onbegrijpelijk, of waarom aandacht zo belangrijk werd geacht.

Hoe dan ook, beide partijen zijn in ieder geval veel vergeten onderweg, anders hadden we vandaag niet terug de weg moeten vragen.

Heb me zelfs laten wijsmaken dat er christenen zijn die niet uit atomen bestaan, het zou om een minderheid gaan.

Dijk van een vraag op een christelijk forum, geven we toe.

Binnen het spel van actie en reactie kunnen we mits acceptatie van een tijdloze katalysator zoals biflatie altijd zeggen dat het volledig anders had kunnen geweest zijn, maar niet is omdat andere keuzes gemaakt werden. Hetzelfde geldt voor de toekomst, wat ieder van ons nuchter kan besluiten mits er aandacht voor bestaat, als vanzelfsprekend en kinderlijk speels, eenvoudig.

Het schijnbaar mysterieuze aan tijdloze concepten is dat verschillende mensen dat op een verschillende manier kunnen interpreteren, met in het verlengde heel wat tumult om iets dat principieel voor iedereen hetzelfde zou kunnen zijn, een kwestie van perceptie en consensus dus, om het pas hierna als vanzelfsprekend te kunnen aanvaarden. Maar hoe dan ook, het start bij aandacht voor wat reeds gegeven is, net omwille van tijdloos.

Misschien heb je iets aan De Reis van de Held van Joseph Campbell, werkt perfect voor kinderen. Zo kunnen ze ten volle genieten van hun vrijheid met vaak heel verrassende en vooral hoopvolle resultaten, aan inspiratie en fantasie hebben ze doorgaans geen gebrek.

Het licht van de geest komt tot die mens die bereid is en de wil heeft het te ontvangen en wordt buitengesloten door die mens die het wil weigeren. Daarom niet mijn wil, maar de fluisterende wijsheid en het leven van de godheid, van wie wij, elk van ons, een individuele straal of vonk zijn. Hoe zou onze wereld er nu uitzien als de mens deze wonderlijke leer van de avatara Jezus zonder meer had aanvaard, in plaats van er alleen eenmaal per week naar te luisteren als een gedachte die misschien enige religieuze emotie oproept maar nooit, behalve door de weinigen, als een gedragsregel is aanvaard;

Het leerstuk over die co-creatieve rente werd maar door weinig mensen begrepen, want hoe konden zowel de overheid, de bank als de klant nu voordeel hebben bij dezelfde rente? Ook dat werd door E-werkers voorgelegd aan experten, de reacties waren van dien aard dat hun stoornissen enkel maar gecultiveerd werden, hun innerlijk gekoesterde hoop herleid tot onbestaande, de hartenpijn diep, in verbijstering en verschrikking bleven ze achter, niet moeilijk dat ze heimwee kregen.

Mensen die zoeken naar meer verbondenheid vergeten soms dat ze dan ook voeling krijgen met het collectieve lijden der mensheid, wat ze dan ook snel afschrikt en anders doet besluiten. E-werkers kunnen hierover duizend theorieën lezen, een stortvloed aan hulpvragen over stellen, schema’s tekenen tot aan de hemel, mindfulness volgen tot heel de kosmos in je brein zit, het probleem lost niet op zonder ook het probleem te benoemen en aan te pakken, wat men dan aan psychische kwetsbare mensen overlaat? Fascinerend is een wereld waar mensen op de vlucht zijn voor mensen, wat anderen dan weer v

Als je begint te begrijpen dat luizen in de pels ook de vlooien van de hond kunnen krijgen, dan begrijpt je misschien ook veel beter wat repressieve tolerantie wil zeggen, wat E-werkers apathisch kan maken, averechts aan de hoop die je ooit koesterde.

Om de bipolaire stoornis beter te begrijpen is een aantal naar het begin gaan kijken, toen economie nog een sociale wetenschap was. Dit gaf hun terug de vrijheid om tussen twee denksporen te kiezen, het ene leidend tot een beperking of de uitsluiting van het andere denkspoor, of dat wat aan de collectieve aandacht ontsnapt, en ook niet spontaan oprijst om hierover diepgaander te reflecteren. Maar finaal is het simpel, zelfs verbluffend eenvoudig en kinderlijks speels te begrijpen, maar zoals gezegd valt het buiten de collectieve aandacht, dat is alles.

Ken je die platitudes al?

Het is bijzonder om zien hoe binnen een psychodrama mensen ook kunnen groeien, zo weten we op den duur niet meer wie nu weer de antagonisten of protagonisten zijn, tumult verzekerd, wat elke poging tot verheldering dan ook ondermijnt.

Als alles kristalhelder wordt, zien we de hel beter.