TTC

Volgens een aantal zijn intrusies als een waarschuwing om ons te behoeden tegen stommiteiten, alsof ze ingebakken zitten in het leven maar niet altijd opgemerkt worden. Middels diverse GGZ-technieken kunnen E-werkers dit eenvoudig transparant maken, wat niet per definitie wil zeggen dat ze dan ook gehoor vinden bij experten, maar wel de psychische last van dragen, ondraaglijk de pijn.

Mensen geloven dat allemaal niet, een aantal E-werkers dacht aanvankelijk om een paar eenvoudige hulpvragen te stellen, inmiddels hebben ze alle hoeken van de kamer gezien en bezig om zich een beter begrip te vormen over het verschil tussen omdenken via context-herkadering en de uitzonderingscontexten-omdenking. De hulpvragen zelf zijn ze al lang vergeten, die gingen over optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen, over kinderlijke creativiteit, over normale dingen, als mensen onder elkaar, met of zonder mondmasker, simpel.

Fascinerend is een wereld waar je op een A4’tje in bulletpoints willekeurige vragen aan jezelf kan stellen, en reïncarnatie nodig hebt om ze ook te beantwoorden. Dit staat natuurlijk volledig los van de rijke schat aan alternatieven van waaruit mag blijken dat we veel opties niet kennen die een antwoord bieden op alledaagse problemen, en waar je best geen hulpvragen over kan stellen omdat je het niet onbelangrijk vindt.

Als mens kan je je wellicht geen grotere blunder voorstellen dan je vragen beginnen te stellen over iets dat velen als vanzelfsprekend normaal vinden en je zelf denkt dat er iets niet aan klopt, om hierna tot het besluit te komen dat simpel niet voor iedereen hetzelfde wil zeggen, maar finaal misschien wel op hetzelfde neerkomt, maar dan toch net iets anders.

Het communicatiemodel van John Grinder gaat niet letterlijk over leren communiceren, maar het geeft onder andere inzicht in de valkuilen van communicatie. Het leert ons dat we maar een fractie kunnen communiceren van wat we bedoelen. En dat de ander daar ook weer maar een fractie van oppikt. En dat wat we bedoelen ook weer een fractie van de realiteit is.

Interessanter wordt het wanneer in dat nietszeggende ook elementen te vinden zijn die tijdloos zijn, waardoor het zeer pragmatisch wordt. Misschien dat een aantal hierdoor beweert dat de stilte spreekt, wat ook nietszeggend is.

Gelukkig dat je hier een smiley achter plaatst, anders konden we beginnen denken dat je dit meende. Het is en blijft interessant, iets dat bestaat en toch niet dualistisch zou zijn, wat doet vermoeden dat verschillende sferen ook elke grondslag geen recht van bestaan meer zou gunnen, apart. De zoeker is het gezochte, onvindbaar. Mooi, het is als zeggen dat er geen wijze mensen bestaan, maar wijsheid zich manifesteert doorheen mensen, die op zich niet bestaan, tenzij als manifestatie van onvoorwaardelijke liefde.

Non-dualiteit is een blinde duik in de mysterie waar woorden niet bij kunnen komen.

Dat wat rest als tijd, ruimte en alles wat daarin verschijnt wegvallen, het is heel simpel, je kan er dus ook niets over zeggen.

Ik heb geen weet van een andere zin, tenzij niet alles in de geest verschijnt.

Non-dualisme van een koninkrijk bestaat niet, dat zou dualisme zijn.

Is dat hetzelfde dan wat anderen zelfrealisatie noemen? Wat dat betreft zouden er zeven universele wetten in rekening gebracht kunnen worden, heel bijzonder.

Wat een mens al niet leest, een aantal GGZ-adviezen lijken meer op kamikaze dan dat je ooit zou verwachten dat je er een goed gevoel mee kan opwekken, in schril contrast tot wat velen nastreven. Simpel gaat het zo, visualiseer in je innerlijke een ideale wereld en doe alsof die al bestaat, technisch onderbouwd of ook niet, en stel op basis daarvan in alle integriteit en bezorgdheid hulpvragen. Op deze manier ontbloten zich vrijwel spontaan een aantal inzichten die je misschien liever niet had geweten, ook niet meer kan omkeren, maar wel veel correlaten met diverse stoornissen oplevert, wat op

Vanuit welk perspectief komt deze deze vraag, voor of na die ultieme herkadering?

Jammer zou ik het vinden dat we van deze coronatijden ook niet van de gelegenheid gebruik maken om een monetaire reset door te voeren, anders maken we het ons achteraf zo verschrikkelijk moeilijk om alles te herstellen.

Mooi staaltje van onbewust stigma? Heel simpel, zeg dat je een gewetensvol onderzoek hebt verricht naar die absurde dialoog omwille van die epistemologische obstakels die in onze spreektaal verweven zitten, en men lacht je vierkant uit in je gezicht. En men heeft volstrekt geen idee waar je het dan over hebt, zelfs geen glimp aandacht voor de nuchter doordachte bewijslast die we hiervoor aanleveren, ondertussen lijden kwetsbare mensen hieronder, onmachtig om er iets tegenin te brengen, pareltjes van mensen. En dan heb je nog alle vijandelijkheden die we hieraan kunnen koppelen, het is allemaal

Veel mensen volgen Jezus schijnbaar, maar waar ze nu precies naartoe gaan, weet niemand.

Wacht, tot straks die supersnelle coronatester op de markt komt, dat zal iedereen wel snel weten. Iets minder snel gaat het voor E-werkers die in alle integriteit hulpvragen stellen over epistemologische obstakels die de vooruitgang van het maatschappelijke denken verhinderen, over economie dat heel vroeger nog een sociale wetenschap was maar nu volgens hersenspecialisten een grote mate van genialiteit vereist om dit te kunnen herinneren, pardon? Leg deze situatie voor aan pubers, ze zullen je niet eens geloven dat het vandaag zo werkt in deze wereld, en voor psychisch kwetsbare mensen hebben

Het eerste ‘bewijs’ voor non-dualiteit is dat je pas kennis van iets kunt hebben als je het kunt vergelijken met iets anders. Op dezelfde manier kunnen E-werkers een onderscheid maken tussen een inflatoire stroom en een deflatoire stroom, met hiertussen het sturingselement biflatie om de balans te bewaren, te herstellen of een fluweelzachte paradigmashift te faciliteren. Hierover stellen ze in alle integriteit en uit bezorgdheid hulpvragen aan experten, simpelweg omdat die deflatoire stroom of energie buiten het collectieve aandachtsveld valt, met alle gevolgen van dien. E-werkers vinden het g

Binnen het kader van een herstelonderzoek is een aantal zich de vraag gaan stellen wat er nu precies gebeurt met hoopvolle gedachten, hoe ze onthaald worden, waarom ze telkens opnieuw verduisterd lijken te worden, hoe we onszelf misschien een rad voor de ogen draaien, hoe de GGZ hulpvragen hierover percipieert, hoe het gemis aan basiskennis hier een invloed op heeft, hoe dit zich verhoudt tot stigma en diverse psychische ongemakken, op onze toekomst, enzoverder. Wat baat het?

Het metamodel is de remedie voor generalisaties, vervormingen en weglatingen, wat in de universiteiten als ‘ruis in de communicatie’ wordt aangeleerd. Gebruik het metamodel om uit impasses te raken, nieuwe inzichten te krijgen, met argumenten te komen, manipulatieve mensen te ontmantelen en om problemen en belemmerende gedachten in een nieuw perspectief te zetten.

Radeloos vroegen E-werkers zich af hoe ze aan experten konden uitleggen hoe in de economie platitudes het element van overmacht voedden, zeker gezien de magnitude van de impact dat het zou kunnen hebben wanneer dat erkend zou worden. Maar het leek niet te deren, wat de hedendaagse normaal zo typeerde en stoornissen als onherstelbaar liet lijken, hun evolutionaire functie niet eens beseffend.

Gelezen, je kunt met alleen maar ‘zenden’ niemand uit zijn desillusie halen. Met geen duizend woorden. De enige manier is door het de leerling zelf te laten ontdekken. Vaak betekent dit dat je de leerling in zijn desillusie moet laten doorslaan. De ‘domoor’ die doorslaat in zijn fout, wordt wijs.

Als je met een zaklamp licht schijnt op een bepaald aspect, dan krijgen andere aspecten geen aandacht meer. Er zal dus ook geen weerstand zijn op die andere aspecten die geen aandacht meer krijgen.

Speltheoretisch kunnen we het als lotgenoten E-werkers vereenvoudigd voorstellen, in lijn met waartoe de GGZ ons inspireert. Enerzijds de inflatoire energie waarbinnen als eigen hieraan gekende perverse effecten zich repeterend manifesteren, anderzijds de co-creatieve energie die van een kwalitatief andere orde is, als een ethische upgrade te beschouwen. Hiertussen laat de kracht van eenvoud en kleine dingen zich helder opmerken, waarover lotgenoten E-werkers vrijwel continu integer hulpvragen stellen aan experten, congruent aan hun kwetsbaarheid en psychische ongemakken.