TTC

Alwaar de absurde helden zich nog naar traditie telkens te pletter liepen op de stereotiep inflatoire molenwieken, gingen E-werkers nog een stapje verder door hun herstelonderzoek te reduceren tot nog slechts een leeg blad met een enkel woord, waarin ze iets weerspiegeld zagen dat zelfs experten ontgaan was, maar dat beloof ik wist het.

Bij het geven van de herkader-cadeaus is het altijd handig om te kalibreren op hoe A qua lichaam reageert als hij/zij de probleem-zin uitspreekt. Naderhand kalibreer je op wat er met A gebeurt als de herkadering uitgesproken wordt.

De ontnuchtering kwam er voor een aantal niet zozeer omdat ze nog naar een bewijs moesten zoeken maar hoe het bewijs onthaald werd door experten, wat het dramagehalte enkel maar verhoogde en zelfs als ongeloofwaardig deed voorkomen, maar toch waar.

In afwachting van respons ging een aantal steeds verder, zo werd het steeds transparanter hoe precies de verwarring in stand gehouden werd. De vragen werden dan ook anders, omdat het niet langer houdbaar was om een scheefgetrokken situatie als ijkpunt te nemen om nuchter te kunnen beoordelen, respons is er dan ook nooit gekomen, ondanks alles.

Misschien dat mensen die zich deze vraag stellen nog in verwarring leven?

Dat is het voordeel van al die verschillende kaders, alsof kwantumverstrengeling een onderscheid zou maken tussen atheïsten en theïsten, het is als de kolderbrigade.

Wellicht om het allemaal wat makkelijker te maken heeft een aantal vastdenken bedacht, wat volgens de logische niveaus van Bateson kan opgelost worden door in de volgende fase een aantal ‘sleutels’ te vinden die binnen dat vastdenken ontbreken, bevreemdend is de observatie. E-werkers kunnen dit dan wel gewoon aflezen in het werk van experten, maar verder is het in verschrikking en verbijstering afwachten wat het nu worden zal, terwijl er principieel helemaal geen probleem hoeft te zijn, wat het schijnbaar mysterieus en onbegrijpelijk maakt, doch de eenvoud zelve.

Volgens een aantal zijn intrusies als een waarschuwing om ons te behoeden tegen stommiteiten, alsof ze ingebakken zitten in het leven maar niet altijd opgemerkt worden. Middels diverse GGZ-technieken kunnen E-werkers dit eenvoudig transparant maken, wat niet per definitie wil zeggen dat ze dan ook gehoor vinden bij experten, maar wel de psychische last van dragen, ondraaglijk de pijn.

Mensen geloven dat allemaal niet, een aantal E-werkers dacht aanvankelijk om een paar eenvoudige hulpvragen te stellen, inmiddels hebben ze alle hoeken van de kamer gezien en bezig om zich een beter begrip te vormen over het verschil tussen omdenken via context-herkadering en de uitzonderingscontexten-omdenking. De hulpvragen zelf zijn ze al lang vergeten, die gingen over optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen, over kinderlijke creativiteit, over normale dingen, als mensen onder elkaar, met of zonder mondmasker, simpel.

Fascinerend is een wereld waar je op een A4’tje in bulletpoints willekeurige vragen aan jezelf kan stellen, en reïncarnatie nodig hebt om ze ook te beantwoorden. Dit staat natuurlijk volledig los van de rijke schat aan alternatieven van waaruit mag blijken dat we veel opties niet kennen die een antwoord bieden op alledaagse problemen, en waar je best geen hulpvragen over kan stellen omdat je het niet onbelangrijk vindt.

Als mens kan je je wellicht geen grotere blunder voorstellen dan je vragen beginnen te stellen over iets dat velen als vanzelfsprekend normaal vinden en je zelf denkt dat er iets niet aan klopt, om hierna tot het besluit te komen dat simpel niet voor iedereen hetzelfde wil zeggen, maar finaal misschien wel op hetzelfde neerkomt, maar dan toch net iets anders.

Het communicatiemodel van John Grinder gaat niet letterlijk over leren communiceren, maar het geeft onder andere inzicht in de valkuilen van communicatie. Het leert ons dat we maar een fractie kunnen communiceren van wat we bedoelen. En dat de ander daar ook weer maar een fractie van oppikt. En dat wat we bedoelen ook weer een fractie van de realiteit is.

Interessanter wordt het wanneer in dat nietszeggende ook elementen te vinden zijn die tijdloos zijn, waardoor het zeer pragmatisch wordt. Misschien dat een aantal hierdoor beweert dat de stilte spreekt, wat ook nietszeggend is.

Gelukkig dat je hier een smiley achter plaatst, anders konden we beginnen denken dat je dit meende. Het is en blijft interessant, iets dat bestaat en toch niet dualistisch zou zijn, wat doet vermoeden dat verschillende sferen ook elke grondslag geen recht van bestaan meer zou gunnen, apart. De zoeker is het gezochte, onvindbaar. Mooi, het is als zeggen dat er geen wijze mensen bestaan, maar wijsheid zich manifesteert doorheen mensen, die op zich niet bestaan, tenzij als manifestatie van onvoorwaardelijke liefde.

Non-dualiteit is een blinde duik in de mysterie waar woorden niet bij kunnen komen.

Dat wat rest als tijd, ruimte en alles wat daarin verschijnt wegvallen, het is heel simpel, je kan er dus ook niets over zeggen.

Ik heb geen weet van een andere zin, tenzij niet alles in de geest verschijnt.

Non-dualisme van een koninkrijk bestaat niet, dat zou dualisme zijn.

Is dat hetzelfde dan wat anderen zelfrealisatie noemen? Wat dat betreft zouden er zeven universele wetten in rekening gebracht kunnen worden, heel bijzonder.

Wat een mens al niet leest, een aantal GGZ-adviezen lijken meer op kamikaze dan dat je ooit zou verwachten dat je er een goed gevoel mee kan opwekken, in schril contrast tot wat velen nastreven. Simpel gaat het zo, visualiseer in je innerlijke een ideale wereld en doe alsof die al bestaat, technisch onderbouwd of ook niet, en stel op basis daarvan in alle integriteit en bezorgdheid hulpvragen. Op deze manier ontbloten zich vrijwel spontaan een aantal inzichten die je misschien liever niet had geweten, ook niet meer kan omkeren, maar wel veel correlaten met diverse stoornissen oplevert, wat op

Vanuit welk perspectief komt deze deze vraag, voor of na die ultieme herkadering?

Jammer zou ik het vinden dat we van deze coronatijden ook niet van de gelegenheid gebruik maken om een monetaire reset door te voeren, anders maken we het ons achteraf zo verschrikkelijk moeilijk om alles te herstellen.

Mooi staaltje van onbewust stigma? Heel simpel, zeg dat je een gewetensvol onderzoek hebt verricht naar die absurde dialoog omwille van die epistemologische obstakels die in onze spreektaal verweven zitten, en men lacht je vierkant uit in je gezicht. En men heeft volstrekt geen idee waar je het dan over hebt, zelfs geen glimp aandacht voor de nuchter doordachte bewijslast die we hiervoor aanleveren, ondertussen lijden kwetsbare mensen hieronder, onmachtig om er iets tegenin te brengen, pareltjes van mensen. En dan heb je nog alle vijandelijkheden die we hieraan kunnen koppelen, het is allemaal

Veel mensen volgen Jezus schijnbaar, maar waar ze nu precies naartoe gaan, weet niemand.

Wacht, tot straks die supersnelle coronatester op de markt komt, dat zal iedereen wel snel weten. Iets minder snel gaat het voor E-werkers die in alle integriteit hulpvragen stellen over epistemologische obstakels die de vooruitgang van het maatschappelijke denken verhinderen, over economie dat heel vroeger nog een sociale wetenschap was maar nu volgens hersenspecialisten een grote mate van genialiteit vereist om dit te kunnen herinneren, pardon? Leg deze situatie voor aan pubers, ze zullen je niet eens geloven dat het vandaag zo werkt in deze wereld, en voor psychisch kwetsbare mensen hebben