TTC

Uiteraard niet, de vraag stelt zich hoe lang we het kunnen volhouden om niet tot de essentie te komen, het collectieve trauma amper om aan te zien. Het is als een debat over de oerknaltheorie en kwantumverstrengeling, Adam de pineut.

Misschien bedoel je dat velen de schuld op iemand anders willen afschuiven om er vandaag mee weg te komen?

Waar gaat dat stukje God dan naartoe? Naar de hel kan niet, sterven is nu eenmaal sterven, niet?

Racisme zou zich ook in verticale zin laten opmerken, op zielsniveau dus. Maar of het dan eenvoudiger wordt, weet ik niet.

Correct, principieel hoeven we dan maar de synthese te lezen van al die verhalen, zoals een aantal netjes heeft bestudeerd, en gebundeld op een paar velletjes.

Het idee van een tijdloze reset is daarom nog niet zo'n gek idee, dat kunnen we namelijk herhalen naar hartenlust. Er tussenin kunnen we dan steeds dezelfde debatten herhalen, tot weer iemand zich herinnert waar het over ging. Geen relevantie, tenzij hij daar inspiratie vond, als tijdruimtelijke manifestatie althans.

Was het lichaam niet gewoon een holografische projectie?

We kunnen het ons amper inbeelden hoe verrijkend het is, ook binnen wetenschappelijke kringen overigens.

Naarmate we die universele wetten diepgaander beschouwen, valt op dat er ook heel weerstanden en obstructies zich in het geheel kunnen manifesteren, dit is een bijzonder aandachtspunt.

Het is als zeggen dat negatieve rente positief is, in de eerste plaats word je getuige van een gigantische bankrun, omdat er vergeten wordt wat er in het laatste deel van de zin staat. Triangle, om de tragische absurde fanfare te begeleiden wellicht, wees welkom in het land van Bassie en Adriaan.

Een aantal denkt nu dat in het verhaal van de rupsen en de vlinders de vlindereffecten buitenspel gezet worden, om de rupsen niet te storen. Op deze manier worden de rupsen paarden en de vlinders verdrinken in de hoop die ze koesteren, verdrongen en ontweken, in eenvoud gestorven, eenzaam, hachelijk, mensonterend, in liefde en verbondenheid, machteloos onbegrepen.

Eenvoud zou kunnen betekenen dat we op basis van zuiver rationele gronden kunnen aantonen waarom een aantal meent dat de wereld ‘gek’ is, maar misschien niet gedeeld zal worden omwille daarvan. Dit is tweeledig, het wil immers niet zeggen dat een dergelijk bewijs geleverd kan worden dat er ook aandacht voor bestaat, zo wordt het onwetendheid en een gemis aan basiskennis die het beoordelingsmodel voor psychisch kwetsbare mensen bepaalt, wat in voorkomend geval niet mals zou zijn, menselijk gezien.

Je kan niet blijven roeren wanneer er al in geroerd is, je zou dan voorbij gaan aan de logische denkniveaus van Bateson, als het al gezien wordt tenminste.

Zal voor velen een beetje te verwarrend worden, waar het dan om gaat. Je bedoelt wellicht dat utopische gespletenheid leidt tot een wildgroei aan subjectieve waarheden waarin die samenhang niet meer gezien wordt, maar wel de grondslag voor religie vormt?

Zeg je dan niet dat God dit zichzelf aandoet?

Bestaat er dan ook ergens een pure overtuiging? Zou dat niet de optelsom zijn van alle subjectieve overtuigingen, besloten binnen een universele waarheid?

Fascinerend is echter wel dat een nieuw soort mens kan geboren worden door vergeten basiselementen in herinnering te brengen, en door abortus nu net die mens het leven ontnemen.

Veralgemenen is nooit goed, hoe zou je anders kunnen bestaan als je niet in het vlees gekomen bent?

Potentialiteit is een gekend fenomeen in de wetenschap, prachtig is het, niet anders. Gebeurt het vandaag anders dan vroeger?

Een goede manier om nergens bij te horen, is interesse tonen in non-lineaire attractors. Wat veel minder opvalt is dat je net hierdoor ook veel meer verbonden bent en diverse stoornissen in een heel ander daglicht kunnen geplaatst worden, maar je hoort er nu eenmaal niet meer bij, alsof we quasi letterlijk niets zijn geworden, betekenisloos. En het gaat over eenvoud en kleine dingen, die aan de aandacht ontglippen, als ongeziene hoop, tijdloos.

Het hoeft nooit over de inhoud te gaan, zo staat het in de bijbel ook.

Katalysatoren kunnen helpen, gaat bliksemsnel.

Dat is zo, vandaar de continue verwarring, op de vraag wie of wat er dan zichzelf in verwarring brengt, veel vaker geen idee. Je maakt vorderingen, dat is het goede nieuws, hoe traag ook.

Het is altijd al moeilijk geweest om van niets een context te maken, dat zou het een concept worden, bedacht door niets.

Gaat het eigenlijk over de hoeveelheid aan teksten of om het zelf doen?