TTC

Terugkijken zou kunnen betekenen dat we op het spoor komen van wat we vergeten zijn, wat schokkend kan zijn en liever niet aan herinnerd worden.

Als we ideeën zoals co-creatieve rente naast het reguliere rentebeleid plaatsen dan krijgen we inzage in het wereldbeeld van een aantal E-werkers in de GGZ, wat op niet meer dan een kenniskloof lijkt maar door hun empathische vermogen veel verder reikt dan dat. Anders gezegd, ze maken hun angst en bezorgdheid naar de toekomst op een vreedzame manier transparant middels concreet operationele voorbeelden zodat het voor GGZ-experten niet louter bij vage stellingen blijft, maar deskundig onderzocht kan worden op intrinsieke waarachtigheid. Dit alles mag echter niet baten, het bekrachtigt echter we

En telkens de denksporen verleggen wanneer tijdloos dichterbij komt, nog zo'n bizarre toestanden, mysterieus is het.

Wat mensen al niet doen om zichzelf te beperken, tart alle verbeelding.

Als een paradigmashift simultaan gepaard gaat met een innerlijke transformatie dan wordt tegelijk duidelijk waarom een dergelijk proces onvoorspelbaar kan worden, door twee paradigma’s met elkaar te gaan mengen en hiermee heel dit proces te fnuiken, nog alvorens duidelijk kan worden wat het in praktijk kan betekenen. Kortom, allerhande alternatieven kunnen dan wel eenvoudig zijn, de weerbarstigheid van het vigerende inflatoire denken kan het doen lijken dat het niet zo is, om zodoende elke slaagkans te ondermijnen, waarmee een sleutelrol voor de GGZ dan ook in de schijnwerpers wordt geplaatst.

Vroeger, maar dat is lang geleden, niet meer van deze tijd overigens, maar zo gaat het dus.

Simpel gaat het zo, door te oefenen met biflatie werd duidelijk hoe we schulden kunnen oplossen door gebruik te maken van de neutraliteit van geld, hiermee zeggend schuldenvrij geld genereren uit de reeds bestaande geldhoeveelheid, niet anders dan omdenken. Op deze manier werd echter spontaan ook duidelijker hoe een inflatoir gestuurd systeem kan leiden tot diep ingeburgerde overtuigingen waarvan we de logica dubieus kunnen noemen, wat zonder de oefening wellicht niet eens zou opgevallen zijn. Dat een aantal E-werkers in de GGZ hulpvragen stelt aan de GGZ, is een kwestie bedachtzaamheid, met o

Als je volwassenen leert om terug puber te worden, hoef je geen pubers meer om te vormen.

Het is christendom is meditatie, Jezus adviseerde immers om ons verstand te gebruiken. Verder heeft het Vaticaan elke dag over Jubeljaren die we effectief gaan toepassen, als de volgelingen dat niet willen begrijpen, dan kom je terug uit bij Jezus die adviseerde om ons verstand te gebruiken. Kortom, het christendom kan ook dienen om in cirkeltjes te blijven draaien, waarvan ik vermoed dat het voeding geeft aan de vragen die je hier stelt, niet?

Het zijn de vragen waar niet iedereen onmiddellijk de relevantie van inziet, of economen zich wel bewust zijn van de epistemologische obstakels die ze zelf hanteren? In alle integriteit en bedachtzaamheid zijn een aantal E-werkers in de GGZ deze vraag gaan voorleggen aan GGZ-experten, het antwoord lijkt echter van die orde dat zoiets weinig waarschijnlijk is. Het goede en het slechte nieuws in een notendop, voor lotgenoten een riem onder het hart, het laat immers toe om op vage en vooral verwarrende vermoedens ook technisch de vinger te leggen, wat verhelderend en hoopvol mag zijn met oog op d

Om beter te kunnen begrijpen hoe licht gekaapt wordt door duisternis, is een christelijk forum perfect.

Heb nog niet de indruk gekregen dat je die obstakels al eens bestudeerd hebt, je zou het bijna een wonder kunnen noemen, quasi letterlijk. Maar dan weet je ervan, wat niet door iedereen opgemerkt wordt, dat zou te gemakkelijk worden. Enkel voorbestemd voor christenen wellicht, terwijl anderen hetzelfde zeggen.

Veel mensen hebben last met begrijpend lezen, en tijdloos schijnbaar heel moeilijk om te bevatten.

Als we de aspiraties van de nieuwe GGZ volgen dan zien we iets bijzonders, de metafoor van de trein maakt dit duidelijk. Vandaag rijden we in een inflatoire trein waar de meeste mensen zich nog in bevinden, de nieuwe GGZ bemant een aantal co-creatieve wagons, maar het is en blijft dezelfde trein, alles hangt samen. En dan heb je nog een aantal E-werkers in de GGZ, die graag een aantal stereotiep inflatoire obstakels oplossen zodat meer verbondenheid op een fluweelzachte manier zou kunnen gerealiseerd worden, wat uiteraard niet kan zonder de deskundige expertise van de GGZ.

Dat aandacht belangrijk kan zijn valt in het bijzonder op wanneer oplossingen in een fractie van een seconde ook weer uit de aandacht verdreven kunnen worden, fascinerend als fenomeen maar vrijwel spontaan ook een aantal stoornissen voedend, en daarmee ook veel onbewust stigma verklarend. Maar op zichzelf vergt het dan weer aandacht en ontvankelijkheid om ons hier bewust van te kunnen worden, waar het dan weer aan ontbreekt en veel E-werkers moedeloos maakt, ondanks de hoop die in de oplossing gelegen is. Dit alles valt te leren wanneer we de stellingen van Einstein diepgaander exploreren, of

Simpel wil niet altijd zeggen niet overweldigend, waarna het stralend eenvoudig kan worden, wat jammer genoeg niet altijd begrepen wordt. Een aantal E-werkers kan dit op een kinderlijk speelse manier aantonen en prompt ook aanleiding geeft om hulp in te roepen van GGZ-experten, zij zijn namelijk getraind in het faciliteren van dergelijke groei- en/of herstelprocessen, wat ook fluweelzacht zou kunnen.

Terug naar de toekomst, dat is toch wat er gezegd wordt? Jij draait precies alles om, alsof we WOIV terug met pijl en boog gaan uitvechten.

Evolutie komt zoals altijd met goed en slecht nieuws, het leven vergt dan ook onze continue alertheid om het redelijke evenwicht te bewaren. Situaties kunnen echter ook extreem uit de hand lopen waardoor de spanning op de spits gedreven wordt, biflatie maakt het mogelijk om ‘monetaire’ spanningen te neutraliseren maar zegt niets over hoe het dan verder moet. Dit is eigen aan de werking van katalysators, ze kunnen een proces op gang brengen maar de uitkomst is niet altijd voorspelbaar. Een katalysator kan echter ook tot heel wat chaotische verwarring leiden, dit is een belangrijk aandachtspunt

Tja, als we tijdloze oplossingen al negeren, dan heeft God maar weinig te zeggen.

Je kan niet zeggen dat God niet helpt, als de oplossingen tijdloos zijn. Alle christenen weten dat, behalve jij precies.

Tijdloze oplossingen hebben als bijzonder voordeel dat ze niet verdwijnen, maar er gebruik van maken misschien wel een ethische dimensie. En als we ze niet kennen, dan kunnen we ze ook niet gebruiken, en dat in hoeverre hier al ontvankelijkheid en consensus voor gevonden kan worden. Maar niettemin, veel hoop valt te koesteren, omdat ze niet verdwijnen, in een evolutionair voortschrijdend hier en nu.

Nu het nog kan, dat van die oplossingen laten we even terzijde, ze zijn toch tijdloos.

We doen niets, we kijken alleen wat je van die oplossingen allemaal maakt, dat is pas waanzinnig.

Elaboratie zegt eigenlijk dat we niet zomaar iets kunnen zeggen en dan denken dat het ook volledig begrepen wordt, dat is als denken dat je psycholoog bent door het lezen van een willekeurig boek, het vergt aandacht, introspectie en studie. Heel anders wordt het wanneer we het over economie gaan hebben, wanneer blijkt dat platitudes de norm zijn geworden en we dat collectief niet eens weten, ongeacht het boek. Op deze manier komen een aantal E-werkers tot het Elaboration Likelihood Model, wat ze door ervaringskennis niet onbelangrijk vinden voor lotgenoten, voor wie het de interesse geniet.

Man man, als spelende kinderen lossen we de problemen van volwassenen op, en dan zeg je dat onze jeugd moet hersteld worden.