TTC

Eerst belachelijk maken, dan krachtdadig tegenwerken, om pas misschien veel later, en dat is beslist geen garantie, als vanzelfsprekend te vinden. Op deze manier krijgt het verhaal van het water en het paard een lugubere betekenis, mensonterend en misschien niet eens bewust hiervan, wanneer blijkt dat zowel klant als kennis naar de zwijgspiraal verdreven worden. Alsof we de toekomst van onze eigen kinderen niet eens interessant zouden vinden, de gedachte wansmakelijk, en het water gratis.

Nu je al die epistemologische obstakels kent, wordt het misschien zelfs beschamend, met ontkenning in het verlengde, zoals de traditie het voorschrijft.

Volgens het AB-perspectief krijgen we nu spontaan twee manieren om naar allerhande psychisch ongemakken te kijken, met hiertussen heel veel verwarring, tumult, emotie en meningsconflict. Van hieruit wordt het dan ook veel makkelijker om een aantal angsten en zorgen beter te begrijpen, niet zozeer dat de betrokkenen al bibberend over straat wandelen, dan wel door de toekomstprojecties die vanuit die specifieke hoedanigheid mogelijk worden, alles is immers mogelijk, goedschiks, kwaadschiks. Hulpvragen laten dan ook vaak een bipolair kenmerk opmerken, niet omdat ze niet doordacht zijn maar net om

Je angst zit wel heel diep, get over it.

Reflectie, wachtlijsten binnen de GGZ worden niet verkort door klanten te conformeren aan het vigerende zwaartepunt, maar het zwaartepunt te verleggen in de richting van een ethische upgrade. Panarchisten gebruiken tot dit doel biflatie, een katalysator die in monetaire zin onbegrensde mogelijkheden biedt, maar komen er snel achter dat ze hiermee ook een haast onoverbrugbare kennis- en communicatiekloof realiseren. Veel hoop rest daarom slechts in het hoofd en het hart, maar onbegrepen volgens het vigerende wereldbeeld en haar geplogenheden, van waaruit veel stigma dan ook eenvoudig verklaard

Middels meditatie wordt nog opgemerkt dat het geen blijk is van gezond verstand om ons te conformeren aan het vigerende zwaartepunt binnen de realiteit zoals we ze heden ervaren, dan wel het zwaartepunt te verleggen in de richting van een ethische upgrade. Maar zoals altijd hebben mensen daar een panische angst van, waardoor ze nog liever doen alsof ze tegen alles en iedereen zijn, om er finaal in te verstikken en nog angstiger te worden.

E-werkers die gekozen hebben voor het E-pad zullen het beslist willen of kunnen beamen, het is niet eens zo moeilijk om te begrijpen, zelfs kinderlijk eenvoudig. Maar dat is het punt niet zozeer, de angel zit in het verlengde daarvan, in wat je dan te zien krijgt, in wat niet gezien wordt, en niet kan gezien worden, net zoals je dat vroeger ook niet zag, maar nu wel, dankzij de GGZ.

E-werkers die gekozen hebben voor het E-pad zullen het beslist willen of kunnen beamen, het is niet eens zo moeilijk om te begrijpen, zelfs kinderlijk eenvoudig. Maar dat is het punt niet zozeer, de angel zit in het verlengde daarvan, in wat je dan te zien krijgt, in wat niet gezien wordt.

Het verhaal van het paard en het water heeft inmiddels een veel indringender betekenis gekregen, waarin het water staat voor meer verbondenheid en harmonie, met als risico vertrappeld te worden door de paarden, in de vorm van stigma, in alle onwetendheid. Wees voorzichtig, verder zouden we met verstomming geslagen worden wanneer iemand op het absurde idee zou gekomen zijn om die waterreiniger al eens te bekijken, reflecties in woelig water met als optie transcendentie, stilte, onbevattelijk.

Wie eenvoud ambieert zal ook weten wat complexiteit betekent, een kluwen van jewelste waar je lotgenoten best niet in kan betrekken, alsof je je leven zou beu zijn. E-werkers die het echter wel aangedurfd hebben, komen echter boven water met een aantal bijzonderheden waar ze dan linea recta mee naar de GGZ stappen, smekend om hulp. En dat is maar heel menselijk wanneer je ook begrijpt waar het precies over gaat, de rest van het verhaal inmiddels gekend. Lieve lotgenoten, vergeef ons dat het niet gelukt is, maar we zijn nu wel heel moe, het ging eenvoudig worden, in hoop gestart, in droefheid e

Alles is perceptie en interpretatie, je leest het vaak wanneer je aan een herstelonderzoek werkt, kunnen niet zeggen dat het onwaar is. Ter getuigenis de realiteit waarin we leven, vandaag zien we bijvoorbeeld torenhoge schuldenbergen en begrotingstekorten, moeilijk om te ontkennen, naargelang perceptie. Een andere perceptie, die echter voor velen onzichtbaar is, stelt dat die schuldenbergen en begrotingstekorten niet werkelijk zijn, in andere woorden een kwestie van geloof en de manier hoe we daarover denken. Stel nu dat dit waar is, dan is het voor iedereen wel duidelijk dat zoiets overweldi

Vandaag is alles megalomaan, ook hulpvragen om een aantal een epistemologische obstakels op een deskundige en serene manier te willen onderzoeken op waarachtigheid, het is enkel deze vraag. Megalomaan wordt echter vanzelfsprekend wanneer micro macro wordt, en hoe we hierop reageren nog een heel andere kwestie. Maar dat is nu net de grote bezorgdheid van een aantal E-werkers in de GGZ, niet om nog meer tumult te induceren maar nu net ter preventie hiervan, wat voeding geeft aan het idee van een fluweelzachte paradigmashift. Maar probeer het anders zelf een keertje, per definitie derde orde vera

Misschien is het gewoon zaak om GGZ-experten meer cases voor te leggen die E-werkers hen voorleggen, maar dan wel levensecht door mensen die op dit moment hun euthanasie overwegen omwille van hun diepe pijnen, en dat in hoeverre ze nog in staat zijn om daarover iets te durven zeggen. Kortom, open dialoog wordt dan voor de betrokkene misschien net de reden om er definitief de brui aan te geven, en dan mogen doctoraatsstudenten notulen komen nemen. De GGZ vraagt immers getuigenissen van E-werkers in de GGZ, beetje leedvermaak kan nooit kwaad, niet?

Wie als E-werker in de GGZ gezonde interesse toont in geldzaken of monetair beleid in algemene zin, houdt zich logischerwijs bezig met heel de wereld, je kan immers niet zeggen dat je je lokaal bezig houdt met een wereldomspannend systeem om dan te denken dat het plots niet meer wereldomspannend zou zijn. De manier waarop kan variëren, maar het is wel zo dat een aantal E-werkers kan zeggen dat het kinderspel is om de wereld te veranderen, simpelweg door onze kinderlijke creativiteit aan te wenden en andere denkpistes te exploreren, meer is het niet. Maar dat komt met een grote maar, niet omdat

Wie zich gewetensvol bezig houdt met zaken die buiten de collectieve radar vallen, ontplooit een wereldbeeld dat aanvankelijk misschien als ongeloofwaardig kan gepercipieerd worden, dit kan schoksgewijs verlopen naarmate dit proces vordert, hoopvol. Simultaan ontwikkelt zich in het innerlijke een bezwarend verantwoordelijkheidsgevoel, als een morele impuls die zich naar buiten richt om kenbaar te stellen wat in het innerlijke gecultiveerd werd, als een baksteen in de maag. Maar dan komt het, alle hoop wordt aan diggelen geslagen wanneer we hierover de GGZ raadplegen, wat meer zegt over de diep

Zever in pakskes, je hebt gewoon schrik, dat is alles.

Alles moet kapot, alles is een complot. En met een regeltje van drie is het opgelost, oefen je kundalini nog maar wat, wat je natuurlijk niet durft.

Het verschil tussen ‘dianoia’ en ‘nous’ zouden we bijna vergeten, het eerste verwijst naar het stap voor stap redeneren om zo tot een conclusie te komen, het tweede wanneer je ‘plots’ iets ziet, met ogenblikkelijk begrip zonder dat het tekst behoeft, het is nu eenmaal zo. Uitermate fascinerend fenomeen binnen het kader van herstel, alsof je innerlijk door 'iets' wordt geraakt dat je moeilijk kan verklaren maar principieel ook niet hoeft, het is immers wat het is. Elk voordeel heb z’n nadeel, het wil bizar genoeg niet zeggen dat iedereen dit op dezelfde manier ervaart, en dan ook niet ziet wat

Krab eens eerst achter je oren, misschien vind je daar nog een heel bos.

Meditatie, indien ernstig genomen, brengt je tot jezelf, en wat je te zien krijgt weerzinwekkend, mensonterend, duivels, angstaanjagend, alles is een complot.

Gaat ver ja, als in elk atoom bewustzijn zit, is God overal.

Lotgenoten allerhande zouden ons een groot plezier kunnen doen om eens dezelfde oefening te overwegen, en dan jullie bevindingen te bezorgen om een globale evaluatie op te maken. Het is echt niet moeilijk, we geven een aantal vragen mee op basis van een herstelonderzoek, gewoon even voorleggen aan experten en dan observeren wat er precies gebeurt. Reden is eenvoudig, we geloven onze eigen ogen niet meer, interesse?

Niets is mogelijk, alles moet kapot.

In dit leven zal er wellicht niet veel meer gebeuren dan te kijken naar de neveneffecten van dat waar onze nuchter doordachte hulpvragen over handelen, wat een zinloze toekomstverwachting is. Deze zinloosheid is alleen maar toegenomen na vijf jaar GGZ-ervaring, niet andersom.

Hoe weet je dat zo zeker? In dit leven zal er wellicht niet veel meer gebeuren dan te kijken naar de neveneffecten van dat waar onze nuchter doordachte hulpvragen over handelen, wat een zinloze toekomstverwachting is. Deze zinloosheid is alleen maar toegenomen na vijf jaar meditatie, niet andersom, ondanks alle hoop die we ooit koesterden door de voortschrijdende inzichten die hier spontaan uit geventileerd konden worden.