TTC

Het zijn prachtige verhalen, eerst iedereen proberen wijs te maken dat ze duivel in persona zijn en dan zeggen dat het weer niet klopt, en dan kunnen we weer verder met hetzelfde. Ken je nu die neutraliserende katalysators al binnen het kader van de verzoeningsleer? De kunst van de synthese is ons vooralsnog niet meegegeven, zo kunnen we beter de verwarring in stand houden.

Tot je ze drie vragen stelt, schieten ze in paniek. Achter elke hoek staat de duivel op je te wachten, let er maar eens op.

Het lijkt wel het beste excuus om het verstand niet te moeten gebruiken, en ondertussen is het probleem al lang opgelost.

Sowieso is een persoon slechts een manifestatie waar we ons mee verbinden, wie is er dan die in de war kan zijn?

Als je vandaag innerlijk alle begrotingstekorten al tot nihil kan herleiden, zal dat al een hele prestatie zijn voor jezelf. Maar om dat onvermogen nu elke keer af te wentelen op Adam en Eva, heel gemakzuchtig. Wat begrepen kan worden ligt erin besloten, als manifestaties die we logischerwijs dan ook niet kunnen zijn. Het werkelijke leven zou dan altijd een quarantainewereld zijn, in het andere geval is er niets om te beleven omdat tijd en ruimte wegvallen. Bewustwording nog iets anders, binnen die quarantainewereld, de herinnering aan de wie ben ik, zoals je altijd zegt, ter

Ik wou zeggen dat over niets weinig gezegd kan worden, dan zou het weer iets zijn.

Misschien ben je dan die neutraliserende attractor vergeten in je verhaal, die blijft tijdloos bestaan, wat je ook denkt.

Wat?

Wat je niet begrijpt of diepgaander bestudeerd hebt, kan je ook niet over oordelen. Je percipieert iets binnen een verkeerde context, naar traditie vanuit het verleden. Iedere nieuw gevormde sociaal-culturele organisatie omvat en integreert de vroegere vormen en transformeert deze gedeeltelijk. Dit leidt tot een nieuw en hoger systeemniveau waarbinnen de eerdere systemen functionele subsystemen vormen. De totstandkoming van hogere ‘suprasystemen’ ten gevolge van de integratie van voorheen relatief autonome systemen (die voortaan als subsystemen fungeren) is in de systeemtheorie een beke

Valt weinig over te zeggen op zich, wat God hier allemaal mee doet, een andere kwestie.

Ex nihilo nihil fit. Kan je terugvinden op elk blad waar woorden op verschenen zijn, maar zo ver ben je nog niet, alsof elk fundamenteel begrip je vreemd is.

Binnen de verzoeningsleer stelt zich de vraag hoe die collectieve schuld gaat evolueren in de nabije toekomst, op deze manier worden de stellingen van Jezus opnieuw actueel fris waardoor de tijdloosheid in de schijnwerpers wordt gezet. Er wordt een onderscheid tussen twee stromingen, schijnbaar gescheiden maar toch hetzelfde proces. Evolutie (‘devolutie’) naar een totale ineenstorting of ‘breakdown’. De waarden, wereldbeelden en ethiek van een kritische volksmassa in de samenleving bieden weerstand aan veranderingen of veranderen te langzaam, waarbij de gevestigde instituties te

Binnen het kader van de verzoeningsleer vinden we de verduistering in de beperking of scheeftrekking van dat wat aan de bron gegeven werd, als een tijdloze attractor die de universele wet van polariteit dan wel bekrachtigt maar ook kan gemanipuleerd worden, om finaal te verzanden in haast onwaarschijnlijke redenaties en verwarring maar zonder enige aandacht voor dit verbluffend eenvoudig te traceren fenomeen. Misschien dat de tweenaturenleer hierbij kan helpen, naargelang vanuit welke perceptie gekeken wordt. Een derde concept is de ‘pragmatische waarheid’. Volgens dit concept

Hilarisch, de denkgeest gaat vooraf aan het gemanifesteerde, maar je hoeft je niet verplicht te voelen, het zou te eenvoudig kunnen worden.

Jezus zei gewoon om je verstand te gebruiken, in het hier en nu. In de moderne systeemtheorie bepaalt chaos de toestand van een systeem waarin zijn stabiele cycli plaatsruimen voor complexe, schijnbaar ordeloze gedragingen. Een chaos-venster is een periode waarin iedere invloed of prikkel van buitenaf tot dusdanige proporties kan worden ‘opgeblazen’ dat bestaande tendensen erdoor worden veranderd en er nieuwe tendensen ontstaan. Het ‘chaospunt’ is de cruciale toestand waarop tendensen die tot de huidige toestand van het systeem hebben geleid ineenstorten en het systeem niet meer kan te

Zeg broertje, wie denk je eigenlijk wel dat je bent? Als we je twee relensommen geven dan kan je er vier niet oplossen, maar plots blijken wel alle geldproblemen als een fata morgana met de kracht van eenvoud en liefde in het niets te verdwijnen, door gebruik te maken van niets dan nog wel. Misschien wil je gewoon iedereen in slaap wiegen en dat verzoening noemen?

Bij die verzoeningsleer komen zelfs prachtige vlindereffecten die alles kunnen versnellen, wat enkel voor jou niet ter zake doet, niet voor anderen. Liefde doet niet ter zake?

Wellicht bedoelen we de wet van liefde of macht, maar niet als machtswellust, hoeft zelfs nergens te staan.

Dat is een mooie, ongeloof verhindert inzicht, zoals Heraclitus zei.

Heb ik gezien, heb er al een vraag over gesteld.

Misschien volstaat het om het vanaf hier anders te proberen, anders denken we straks misschien dat de verzoeningsleer niet anders is dan de voorbode van WOIII. Kunnen dan misschien de vraag herhalen, waarom zouden we beperkingen opleggen aan het menselijke denken?

Had me misschien anders moeten uitdrukken, vandaag staan ze op internet, wat de verzoeningsleer faciliteert. Om in herinnering te brengen wat we vergeten zijn, hetzelfde geldt voor tijdloze katalysatoren die zeer pragmatisch zijn, aangepast aan de tand des tijds.

Het spiegelbeeld, eenheid in verscheidenheid. Waarom zouden we die wet steeds in het verleden willen plaatsen wanneer de verzoeningsleer over de toekomst gaat?

Nog heel even en we hebben vierhonderd verschillende versies van het wortelrassendecreet nodig om toe te lichten waarom één plus één eigenlijk maar gewoon gelijk is aan twee, zelfs al is dat laatste geen garantie dat het voor iedereen hetzelfde is, maar toch.

Zullen subiet een rekenoefening geven, misschien wordt het dan eenvoudiger. Gedaanteverwisselingen zijn mogelijk, en toen gingen ze verder met de universele waarheden en trillingsgetallen. Sindsdien is de wereld relatief steeds kleiner geworden, net zoals de oplossingen steeds eenvoudiger, wat vreemd lijkt.