TTC

Klopt, dat is het XY-perspectief, of individu in de zin van onverdeeld, met het tijdruimtelijke individu vertoevend in utopische gespletenheid.

Welke route gevolgd wordt is afhankelijk van de mate van uitgesprokenheid. Zowel motivatie en de geestelijke vermogens van de ontvanger bepalen de mate van uitgesprokenheid. Twee voorbeelden van motivationele factoren die van invloed zijn op de gepercipieerde uitgesprokenheid van een boodschap betreffen de relevantie voor de persoon die de boodschap ontvangt en de autonome geneigdheid tot overdenken van de ontvanger. Factoren die gerelateerd zijn aan de geestelijke vermogens van de ontvanger betreffen de afwezigheid van afleiding en het beschikken over relevante noodzakelijke kennis om de logi

Je schreef net dat ons niveau te begrenst is, nu is het weer andersom. Staat perfect in een topic over licht en duisternis, zo hebben we tenminste praktijkvoorbeelden.

Het is te pijnlijk wanneer het zich aandient, ongeloof verhindert inzicht.

Pro memorie.

De kracht van eenvoud en kleine dingen kunnen we maar beter niet onderschatten, net zoals het verschil tussen verruiming en herstel verwarrend kan zijn, naargelang perceptie. Angst voor vrijheid laat zich opmerken door zich te verankeren aan gekende referentiekaders, zelfs wanneer die nu net beperkend zijn en tot heel wat ongenoegen leiden. Op deze manier lijkt het alsof we een auto-immuunziekte voor ons uit blijven duwen, ondanks alle aangeboden remedies die iedereen eenvoudig zou kunnen begrijpen, als vanzelfsprekend.

Beperkte of begrensde rationaliteit is rationaliteit van de mens in besluitvorming waarbij er rekening wordt gehouden met de beperkte beschikbaarheid van informatie, cognitieve beperkingen en de beperkte tijd om tot een besluit te komen. Herbert Simon introduceerde het begrip in 1955, echter niets nieuws onder de zon, zo blijkt telkens opnieuw.

Zo, dat weten we dan weer, wat versta jij dan onder vrije wil?

De vrijheid hebben om non-lineaire attractors tot je toe te laten wanneer ze zich aanbieden, en hoe je daar mee omgaat.

Dat is altijd zo bij onwetendheid, vandaar ook het vergeven.

Stel, ik geef jou de keuze om een aantal non-lineaire attractors tot je bewustzijn te nemen, ga je het ook doen?

Vandaar de vraag dan ook, wie of wat belet die keuze? Iedereen heeft een vrije wil, niet?

De deze misschien?

Snelheid en nadenken gaan samen met een vooropgesteld doel, en de beschikbare kennis om dat doel te realiseren. Het wil eigenlijk zeggen dat het morgen evengoed WOIII kan worden, van waaruit die bedachtzaamheid misschien voortvloeit?

Heb je voorbeelden waar Jezus naar verwijst wanneer hij het heeft over 'sleutels'? Kunnen we daar praktisch iets mee in het leven van alledag?

Zoals nood breekt wet? Wellicht voor verschillende interpretaties vatbaar, naargelang de wethouder? Als verwarring de norm is, dan wordt het een heel kluwen om een en ander te ontwarren. De eerste wet, de wet van eenheid De tweede wet, de wet van overeenstemming De derde wet, de wet van trilling De vierde wet, de wet van polariteit De vijfde wet, de wet van ritme De zesde wet, de wet van oorzaak en gevolg De zevende wet, de wet van dynamische balans en de gulden snede verhouding Binnen dit spectrum kunnen we gebruik maken van non-lin

Schopenhauer meende dat elke waarheid drie fasen doorloopt, heb alleen geen flauw idee waar hij het dan precies over had en in welke fase ik me zou bevinden, als het al waar is tenminste.

De waarden, wereldbeelden en ethiek van een kritische volksmassa in de samenleving bieden weerstand aan veranderingen of veranderen te langzaam, waarbij de gevestigde instituties te weerbarstig zijn voor een tijdig voltooide transformatie. Ongelijkheden en conflicten, samen met een verarmd milieu creëren onbeheersbare spanningen. De maatschappelijke ordening degenereert en valt ten prooi aan conflicten en geweld, denken we.

Je bedoelt als een rots in de branding?

Iets minder leuk dan al die teksten wellicht, maar doe rustig verder, amusant.

Kennen we, je ziet dan de kinderampjes door de lucht vliegen om absurde redenen, die jij uit je hoofd kent.

Hoe zeker ben je daar van?

Is het element van de omgekeerde effectiviteit hierop niet van toepassing? Anders gezegd, wie kiest voor het leven, ziet de hel?

Wie of wat belet die keuze hier?

Waarom zou je deze boven of onder elkaar willen stellen, is het niet kunst om ze simultaan te beschouwen zodat ze samenwerken in functie van het algemeen welzijn?