TTC

De afgelopen vijftig jaar heeft me teruggebracht naar de vraag die ik als kind al had, namelijk de vraag hoe groot oneindigheid is. Niemand heeft me daar ooit op kunnen antwoorden, maar ik zoek verder. Kortom, ik ga me noodgedwongen met andere thema’s bezighouden, dat van die hulpvragen heeft z’n dienst nu wel bewezen, meen ik van harte, in liefde.

Sinds kort kan de DMS aangevuld met nog een bijkomende stoornis, speciaal in het leven geroepen door een aantal E-werkers in de GGZ op basis van ervaringskennis en bijhorend onderzoek. Eenvoudig gaat het zo, telkens wanneer direct of indirect verwezen wordt naar een bepaald woord, dat er bij de betrokkenen in het innerlijke een bel snoeihard begint te luiden, wat niet gehoord kan worden aan de buitenkant.

Het was pas toen ik door de GGZ uit het systeem geschreven werd dat ik het systeem ook grondiger ben beginnen bestuderen, maar of dat nu ook tot enig nut is voor de GGZ zelf, groot vraagteken en koffiedik kijken.

We hadden aanvankelijk genoeg aan een komma om de stellingen van Einstein te toetsen op waarachtigheid, de rest was bladvulling om uit te leggen waarom dat niet altijd begrepen wordt. Maar het klopt dus wel wat een aantal E-werkers in de GGZ beweren, wat niet begrepen wordt zonder het ook te begrijpen, wat dan weer kinderlijk eenvoudig is, logica. Het hart bloedt, wat niet meer dan menselijk is, als zonderling toeschouwer en participant, onmachtig.

Ik heb geprobeerd en hopeloos gefaald, wat me tot een mislukkeling maakt. Het was in ieder geval oprecht goed bedoeld en in eer en geweten, maar vergeef me aub m’n tekortkomingen.

Hordenlopen in spreidstand wil zeggen dat we het allemaal wel weten maar er ook niets aan kunnen doen. En in het verzamelde studiewerk van de GGZ lezen we hoe dat precies werkt, vakkundig in kaart gebracht door zij die er aandacht voor hebben gehad. Op deze manier worden E-werkers in de GGZ als boeddhisten en melancholie een filosofenziekte, het beeld niet fraai.

Er zijn verschillende copingstijlen, sommige lijken belachelijk maar ook veelzeggend over wat de schade van onwetendheid kan zijn, of worden.

Schaamte overvalt me pas wanneer ik een probleem niet opgelost krijg en anderen kennen de oplossing al veel langer, maar ook maar enkel pas dan wanneer ik hierover ten gronde kennis neem. Op dat moment ontwaak is voor wat ik eerder niet kende, wat naargelang de aard van het probleem ook hevige emoties kan losmaken, zelfs ongeloof, verwarring, twijfel en tweestrijd. De synthese van m’n herstelonderzoek is niet anders dan wat de grote tradities al eens gezegd hebben, zij het met bijzondere aandacht voor een aantal epistemologische obstakels die ik niet onbelangrijk vind. Dit gaat om klei

Dat politici, economen en de omgeving geen of weinig interesse toont in minderheidsgroepen zoals psychisch kwetsbare mensen, begrijp ik volkomen. Het enige dat we kunnen doen is lotgenoten helpen door het delen van inzichten waar politici en economen misschien niet eens aan denken, maar toch verlichting kunnen geven aan het psychische lijden van lotgenoten, dit werkt verbindend in een sfeer van veiligheid en vertrouwen, in de oprechte hoop dit leven op een redelijke manier en zonder al teveel bijkomend stigma en trauma te kunnen doorstaan, wat gezien de gegeven omstandigheden beslist geen sine

Ik liep vroeger altijd met een filmscenario in m’n hoofd maar heb er nooit de nodige subsidies voor kunnen vinden, verdacht veel lijkend op wat er vandaag in de samenleving gebeurt, maar dan zonder projector en gratis.

We weten wel waar je naartoe wil, geen probleem. Of denk je dat we blind zijn? Wanneer ga je nu eindelijk eens een grote jongen worden? Ik denk niet dat het wijs is, wanneer we spreken over een paradigmashift, om enkel te verankeren aan het duale schone zonder z’n tegenpool ook te belichten, niet om angst aan te jagen maar als een vorm van congruentie om hier gepast op te reageren in de richting van een fluweelzacht scenario. In het andere geval valt er straks misschien een bom op de ashram, en we wisten van niets, wat belachelijk zou zijn, en uitermate pijnlijk. Andere meningen of vi

Binnen een schuldeconomie kunnen niet alle schulden afgelost worden, het zou immers betekenen dat er geen geld meer zou zijn. Althans, dat is de traditionele manier van denken die strikt conform het vigerende systeem als logisch en begrijpelijk geacht kan worden. Een andere logica ontstaat wanneer we onze manier van denken veranderen, zo kunnen alle schulden afgelost worden met behoud van het geld, wat veel minder gekend is bij het grote publiek, zelfs de meeste economen weten dit niet. Maar dat is meer een zaak voor GGZ-experten dan voor economen, met een aanwijsbaar correlaat tot veel vermee

Vreemd, dood wil in esoterische zin blijkbaar niet zeggen niet levend maar immuun of als slapend, als leven in duisternis dat gevoed wordt macht, geld en materieel gewin zoals speltheoretisch begrepen kan worden binnen het vigerende zero-sumspel waarbinnen diverse epistemologische obstakels als spelbrekers fungeren om tot een sociaal duurzame doorbraak te komen. Binnen deze toxische omgeving kunnen we dan ontwaken met neveneffecten die logischerwijs ook als een schok ervaren kunnen worden, en zelfs op manieren geïnterpreteerd worden die nog meer vijandigheid in de hand werken, bovenop de sowie

Heel soms moeten we kunnen accepteren dat we strijden tegen wanen, wat we maar moeilijk kunnen geloven, zelfs ontkennen, en dan maar verder doen. Het verhaal wordt anders voor wie hier plots voor wakker wordt, met neveneffecten die een aantal GGZ-experten schijnbaar niet zo goed begrijpt en E-werkers in de GGZ ook niet uitgelegd krijgen. Na verloop van tijd begin je je af te vragen wie er nu wie voor de gek houdt, maar een mallemolen is het zeker, nuchter bekeken.

Eenvoud is voor een aantal redelijk simpel, als je geld vernietigt omdat het de markten zou kunnen verstoren, om vervolgens heel complex te doen omdat je geen idee hebt over hoe we nu die torenhoge schuldenbergen kunnen oplossen, is dat gewoon dom. Een aantal E-werkers in de GGZ is dan ook veel te simpel voor deze wereld, maar dat zal een afwijking zijn, ongepast.

Het probleem van hechting, angst voor vrijheid en associaties met het verleden, belangrijke thema’s voor al wie vreedzaam en met zuivere intenties toekomst- en/of oplossingsgericht denkt. Om het simpel te zeggen, je mag morgen een wondermiddel uitgevonden hebben en een aantal denkt al snel dat het de voorbode is van een volgende Holocaust, alsof kwetsbare E-werkers in de GGZ tirannieke machtswellustelingen zouden zijn die met ijzeren hand en barbaarse folterpraktijken hun fijngevoeliger en nuchter doordachte bevindingen in je strot komen rammen, terwijl ze nu net uit morele overweging en ter p

Heel simpel is het ervaringsverhaal dat hoop biedt en finaal tot de dood leidt, onbegrepen. Begin door te delen en genereer hiermee neutraal geld, verfijn dit idee tot het neutrale geld exact gelijk is aan de schuldenberg hoog is. Middels grensverleggend denken kom je voorbij aan de weerbarstige obstakels die van strikt inflatoire aard zijn, aangeboden aan de GGZ tot nader onderzoek maar niet eens de interesse genietend. En wat ondertussen niemand ziet, we zijn inmiddels al veel verder waardoor de kenniskloof, bewustzijnskloof en het psychische lijden van OPS-lijders nog velen malen groter is

Verder hadden we ons graag nog willen excuseren omdat we mensen zijn.

Het kan aan mij liggen maar geld scheppen doen we met ons verstand, en gaandeweg komen we altijd tot tekorten omdat iedereen nog veel meer wil, al was het maar om zekerheid in te bouwen. Maar strikt theoretisch, dat wil zeggen nuchter doordacht en wetenschappelijk eenvoudig te onderbouwen, kan elk tekort gezien worden als een product van de manier hoe we daarover denken. Daarom dat een aantal E-werkers in de GGZ denkt dat de GGZ misschien iets over het hoofd ziet, in de veronderstelling dat men dergelijke problemen ook wil oplossen, wat slechts een suggestie kan zijn, waarover E-werkers in de

Achteraf gezien, of zo komt het mij toch over, ik heb meer angst van wat mensen denken dan de hoop die ik zelf koester, maar misschien denk ik te positief, wat me neerslachtig maakt. Korte handleiding voor dummies, kunst is om iedereen tot een positieve attitude te brengen zoals linksonder gezien kan worden. Van huis tot huis is een optie, maar precies niet aangepast aan de nieuwste evolutie op het vlak van communicatie.

Hoe absurd kan een leven zijn wanneer je weet dat we in een handomdraai geld kunnen laten verschijnen en vervolgens schrik moeten krijgen omdat het nog verschijnt ook? Dit is in het kort wat Einstein liet weten, en wie het niet eens een keertje probeert, zal ook niet weten of het klopt, maar simpel is het wel.

Onwaarschijnlijk is het, straks komt Jezus ons vertellen dat we ook ons verstand mogen gebruiken, stel je dat voor.

Vergis je maar liever niet wanneer je met religieuze mensen te doen krijgt, de vraag komt namelijk van voorbij tijd en ruimte. Of begrijp je dat niet?

Wat een aantal E-werkers in de GGZ soms nog te lezen krijgen, tart alle verbeelding maar het geeft wel de bevestiging dat een nieuwe GGZ meer dan wenselijk is. Na enige volharding, en dat wil zeggen zwaar traumatische beproevingen, wordt het als spelen met elementen die we kunnen terugvinden in het prachtige studiewerk van de GGZ. Stigma stopt echter niet omdat je daar kennis van neemt of meer inzicht in verwerft, in zekere zin worden we er steeds gevoeliger voor, met inbegrip van een zich, naargelang de fase van het groeiproces, als nieuw gepercipieerd wereldbeeld dat door mensen op verschill

Onwaarschijnlijk is het, hoe dat mensen zoiets kunnen volhouden, lukt misschien beter door het zelfbedrog in stand te houden.