TTC

De innerlijke strijd misschien, het is altijd tweeledig, logischerwijs.

Weerbarstige kinderen met stropdas, nog een ander verhaal.

En dan begint het pas, onwaarschijnlijk is het. Zoiets als de kleine en grote Jihad? Een veel gebruikte onderverdeling van het begrip jihad is het onderscheid tussen: innerlijke jihad of grote jihad uiterlijke jihad of kleine jihad Hoe kom je er dan toe om te stellen dat de Verlosser die oorlog aanwakkert, ben ik wel benieuwd naar.

Misschien bestaat er wel een wisselwerking tussen, zo heeft tenminste niemand ongelijk, wat niet per definitie wil zeggen dat er dan geen oorlog van komt.

En dan het klimmende en dalende perspectief nog, een mallemolen.

Ja, en wie is het die het spel speelt? Het valse of het ware zelf?

Meer is het niet, de wet van liefde en macht, wat net iets anders is dan wat daar in dualistische of hebzuchtige zin onder begrepen wordt.

Interessant leerstuk, zo wordt het wat levendiger.

Vreemde uitdrukking is als ik van jou was, terwijl ik zelf niet eens weet wie ik ben, verwarrend.

Een zakrekenmachine volstaat om te weten wat het niet is, maar dan weten we nog niet wat het wel is.

Het is altijd al een aparte beleving geweest dat wanneer we basiskennis lang genoeg vergeten, het plots geen basiskennis meer zou zijn.

Wat is het verband tussen ‘niets’ en ‘iets’?’ Wat is het verband tussen het onveranderlijke, niet gemanifesteerde, fundamentele Zelf en de altijd veranderende, manifeste wereld van tijd en ruimte? Daar gaat de vraag van het kind over, wie is het dat speelt en zichzelf in het spel kan verliezen? Verziek maar door iedereen honden te noemen, het mythische lidmaatschap profilerend op een manier dat slechts onze zorg kan opwekken, zoals altijd.

Jezus wist al meer over kwantumfysica dan wat levende stenen trachten te doorgronden, het innerlijke kind speelt hiermee. In deze wereld is het altijd oorlog, wat laat vermoeden dat de boodschap niet zo goed begrepen wordt.

Procesfilosofie, of proces-denken, is een filosofische stroming die de laatste dertig jaar opgang maakt binnen de geesteswetenschappen en er in bestaat dat alles (het universum, de wereld, de schepping, de mens, God) opgevat wordt als een continu gebeuren of proces. Ervan uitgaand dat niets stilstaat, maar alles evolueert, ontwikkelt en beweegt, is het proces-denken een dynamische denkrichting, die veel klassieke en gestabiliseerde ideeën in een nieuw en ander licht plaatst. Het proces-denken heeft nieuwe perspectieven geopend. Het heeft een nieuw licht geworpen op tal van zaken. Toch is het g

Hoe vals ben je niet Jurriën?

Er treden andere mechanismen in werking, het is te hopen dat deze dagen mogen ingekort worden. Staat mooi beschreven in de donkere nachten van de ziel.

Gaat over wat ons morgen te wachten staat, wat al zeer lang gekend is en ook in de Bijbel staat. Het komt in metaforen en technische beschrijvingen, het correlaat pakkend en kinderlijk eenvoudig.

Vergelijk het misschien met net voor WOII, toen lagen er ook mooie herstelplannen op de tafel, de schrijver probeerde ook iets duidelijk te maken, maar ach.

Zijn we allemaal niet zo zeker van Chiel, maar begrijp wel wat je wil zeggen. Er is onderliggend iets gaande dat velen misschien als veel minder prettig zullen ervaren, in de vorm van een paradigmashift die kinderen beter begrijpen dan volwassenen.

Klopt, dit speelt op mondiaal vlak vandaag ook, op een kinderlijk speelse manier kunnen we diverse problemen oplossen, door 'volwassen' beperkte rationaliteit lukt het allemaal niet. In het verlengde een overvloed aan bewijslast, wat slechts in boeken verschijnt zonder uitvoering. Dat innerlijke kind waar je naar verwijst is derhalve niet zomaar wat, integendeel.

Misschien is het een metafoor om te verwijzen naar de donkere nachten van de ziel, wat ook een ontbering blijkt, als door iedereen verlaten.

Het gaat hier om het innerlijke proces, in de zin van bewustwording.

Factum stultus cognosit.

Beschouw je dit op het niveau van het etherische lichaam of het fysieke? Er lijkt wat verwarring te zijn, misschien onderweg de basis vergeten, naar traditie.

Met die non-lineaire attractors lukt het blijkbaar niet zo goed, het laat immers toe om de onwaarschijnlijkheid van het heden transparant te maken waarmee een veelvoud aan Bijbelcitaten bekrachtigd wordt. Daarom zijn we ook blij, het biedt ongeziene hoop indien begrepen, licht in de duisternis.