TTC

Ja, misschien zie je dan ook waar het over gaat, heb geduld. Alle gekheid op een stokje, je zal het toch maar meemaken wanneer al die ggz-tools blijken te werken. Kortom, het is een soort dankbaarheid die alsmaar groeit, maar misschien ook koffiedik doet kijken naar het vervolg.

Wellicht kunnen we ze pas benoemen na onderzoek, anders zouden we alles op voorhand weten.

Binnen een caleidoscoop zijn veel patronen herkenbaar, sommigen onzichtbaar.

Dat gerichte aandacht ook tot gerichte hulpvragen zou kunnen leiden, lijkt niet eens zo'n absurd idee.

Niet nagelaten paraconsistente logica en een reeks epistemologische obstakels, is er alle reden om hoopvol te zijn.

Als volkomen leek weet ik niet wat er nog allemaal onder die ijsberg te vinden is, ondertussen is hij wel aan het smelten.

Zoals meermaals terecht wordt meegegeven door verschillende moderatoren, het is zelf ook altijd een beetje zoeken naar de gepaste formule.

Ja, soms beginnen we enthousiast aan iets, blijkt snel dat we veel nuances niet voldoende kennen om er vlotjes doorheen te fietsen.

Wat voor een beschaving met geavanceerde technologie volkomen logisch lijkt, kan voor een minder ontwikkelde samenleving als mystiek of magisch worden ervaren.

Er zijn nog bergen informatie over dingen waarvan ik het bestaan in de verste verte niet eens vermoed.

Langs de andere kant kunnen we ons ook de vraag stellen of er niet ergens een logisch verband bestaat tussen A, B en C, zij het meer een zaak van pipet en pincet waarvan we op voorhand het resultaat niet kennen kunnen.

Missing the point kan ook, zodat tegelijk helder wordt waarom een universele stimulus zowel tijdloos als actueel kan zijn.

Soms denkend dat je over dat rijke aanbod aan ggz-tools pas iets zinnigs kan zeggen wanneer we ze duurzaam integreren, beetje zoals, denk ik, oefening baart kunst.

Ervaar het enigszins als lastig om alles te willen blijven onthouden, nog lastiger wanneer blijkt dat TAS hetzelfde is als MFZ.

Fundamenteel onderzoek is als zeggen dat de zwaartekracht tijdens een volgend wereldconflict niet zal veranderen.

Het ELM is universeel in die zin dat geen enkel onderwerp uitgesloten wordt, het is immers pas in de volgende fasen van het proces dat die perceptie kan ontstaan.

Het mooie is dat deze benadering niet vastligt maar een dynamisch proces is. Het kan je helpen om telkens opnieuw beweging en verandering te omarmen zonder jezelf daarin te verliezen. Zo wordt het een anker voor ontwikkeling, net zoals een ademhaling een anker is voor aanwezigheid.

Kaderen heeft meerdere betekenissen, afhankelijk van de context, maar in het algemeen verwijst het naar het plaatsen van iets binnen een bepaald referentiekader of perspectief. Het betekent dat je een situatie, idee, of vraag in een bepaalde context zet, zodat het begrijpelijker wordt, of dat je het inkadert binnen een systeem van waarden, normen, of kennis. Normatieve scenario's beginnen met een gewenste toekomstige toestand, bijvoorbeeld een Europa met 50% minder broeikasgasemissies in 2030. Met behulp van een backcastingscenario kan dan een stappenplan gemaakt worden met maatregelen

Argos is niet te verwarren met argus, de argusfazant, argusvis of argusvlinder.

Het was ons in ieder geval wel duidelijk dat hij er geen kaas van gegeten had, en bleef met z'n bollen zitten.

De Argonauten kwamen na een lange reis weer in Pagasae aan, vanwaar ze hun reis waren begonnen.

De ene analyse kan nog mooier zijn dan de andere, niets garandeert horizonversmelting. Wat een gezever.

Theorieën kunnen een brug slaan tussen persoonlijke beleving en een breder begrip van de wereld. Ze bieden taal voor wat anders onzegbaar blijft en tools om de chaos te structureren. Maar zodra ze in schema’s of benchmarks worden gegoten, schuilt het gevaar van vereenvoudiging. Wat niet direct in het schema past, lijkt onbelangrijk, wat leidt tot vervorming of zelfs uitsluiting van andere perspectieven.

Een caleidoscoop aan stromingen en meningen ontvouwt zich spontaan in de mate we bereid zijn onszelf beter te leren kennen, als een schilderij waarvan we de diepte niet kunnen peilen en tegelijk de fundamenten ontzien.

Iemand kan bijvoorbeeld een rinkelende telefoon horen, maar het signaal niet als verzoek tot communicatie herkennen. Anderzijds kan hij wel reageren op een telefoonsignaal, maar de telefoon niet herkennen als het toestel dat hij daarvoor moet gebruiken. Hegel's dialectiek functioneert als een universeel schema voor verandering, maar het zegt niets over de specifieke inhoud van een these, de aard van de antithese, of de kwaliteit van de synthese. Dit maakt het krachtig als abstract denkkader, maar beperkt in het direct verklaren van een actuele situatie zonder verdere invulling.