TTC

Jim van Os bespreekt in z'n boek over trauma zes verschillende soorten trauma. Opmerkelijk is, vind ik, secundair trauma, dit zou ontstaan door getuige te zijn van trauma van anderen. In hoeverre kunnen we dan, in een wereld vol lijden, niet getraumatiseerd worden?

Leuk bedacht, de integratie van non-lineaire katalysatoren zou dan vrouwelijk zijn?

Ja, daarom, net zoals DNA uit zuurstof en andere elementen bestaat. Ja, je wil het ook altijd over de brug des doods hebben, waar heb je angst van? Ambiverten bevinden zich in het midden van het spectrum tussen introversie en extraversie, en ze kunnen afhankelijk van de situatie schakelen tussen beide stijlen. Deze flexibiliteit stelt hen in staat om in verschillende contexten effectief te functioneren, zowel in stille, introspectieve omgevingen als in dynamische, sociale situaties.

De letter 'Q' komt van de eerste letter van het Duitse woord voor bron, Quelle.

Tot op heden had ik van ambivert nog nooit gehoord, maar ik vermoed dat het een mengeling is van introvert en extravert.

Dabrowski's ideeën over meerlagigheid, persoonlijkheid, mentale gezondheid, ontwikkelingspotentieel, overprikkelbaarheden en dynamismen komen samen in de vijf ontwikkelingsniveaus die de Positieve Desintegratie Theorie (PDT) beschrijft. Deze niveaus dienen meer als houvast dan dat ze letterlijk van toepassing zijn op ieder individueel ontwikkelingstraject.

Met ingesloten of ten grondslag het zonnewiel en de absolute nul hebben we al heel wat, op fundamenteel niveau dan toch. In ieder geval, bekeken vanuit het individuele zelf dat zolang er hechting is met het lichaam en het aardse bestaan er nog steeds gewoon is, betekent dit een 'radicale' perceptieverschuiving. Of, naargelang hoe het zelf dit proces doorloopt, totale verwarring omdat alle percepties ook door elkaar heen kunnen gehaald worden, eerder een pathologische expressie van hetzelfde fenomeen. Kortom, op de keper beschouwd is het simpel, in de alledaagse ervaring mogelijks misschien een

De geest zelf (gedachten, emoties, bewustzijn) bestaat niet letterlijk uit chemische elementen zoals zuurstof of koolstof. Hoewel de hersenen die de geest 'dragen' deze elementen bevatten, is de geest eerder een emergent fenomeen dat voortkomt uit de complexe interactie van neuronen en biochemische processen. In filosofische termen wordt dit vaak aangeduid als een emergente eigenschap van materiële processen.

Adenosine werkt als een biologische klok die aangeeft wanneer het tijd is om te slapen.

Gegeven het medium internet zijn hyperlinks als wormgaten.

Dus, hoewel een vlinder een ogenschijnlijk fragiel en licht wezen is, wordt het in wezen gestuurd door dezelfde fundamentele biologische principes die ook voor mensen en andere dieren gelden. DNA ligt aan de basis van alle erfelijke informatie, zowel bij complexere organismen als bij insecten zoals de vlinder. Ja, non-lineaire katalysatoren doen op zichzelf niets, we kunnen ze echter wel op een flagrante manier missen. Vanwege zijn rol in het beloningssysteem is dopamine nauw verbonden met verslavingen. Activiteiten die een overmatige afgifte van dopamine veroorzaken, zoals het

Wanneer we de complexiteit en precisie van natuurlijke processen zoals DNA, de metamorfose van de vlinder, en de samenhang van al het leven beschouwen, lijkt het haast onvermijdelijk om te speculeren over een vorm van intelligentie of een diep onderliggende orde die dit alles stuurt. Het feit dat DNA, een ogenschijnlijk simpel molecuul, in staat is om zulke verfijnde, gedetailleerde en perfect gecoördineerde processen te bewerkstelligen, roept inderdaad vragen op over wat erachter schuilt.

Wanneer de rups verpopt en zich ontwikkelt tot een vlinder, ondergaat hij een volledige metamorfose, waarbij de anatomie drastisch verandert, inclusief de ogen. De eenvoudige stemmata van de rups worden dan vervangen door de complexe facetogen van de volwassen vlinder, die bestaan uit duizenden individuele ommatidia,. Dit zijn kleine lenzen die elk een deel van het zichtveld dekken.

Wat Spiral Dynamics zo uniek maakt, is dat het geen hiërarchisch model is dat stelt dat hogere niveaus 'beter' zijn, maar eerder een evolutionair model waarin elk niveau zijn eigen rol en functie heeft in de menselijke ontwikkeling. Elk niveau of 'meme' vertegenwoordigt een uniek wereldbeeld dat onder specifieke omstandigheden een passende respons vormt.

In ACT wordt de nadruk gelegd op het leren omgaan met de onvermijdelijkheid van pijn en lijden, terwijl cliënten worden aangemoedigd om hun gedrag af te stemmen op hun kernwaarden. Het gebruiken van metaforen zoals de zoektocht naar parels, of de complexiteit van het morele kompas, helpt mensen om deze abstracte processen toegankelijker en hanteerbaarder te maken.

Alweer stof tot denken, om te laten bezinken. Het blijft fascineren, want vroeg of laat komen we misschien tot totaal iets anders dan wat we trachten te begrijpen, als een niet meer dan toevallig neveneffect.

De facetoogmetafoor herinnert ons eraan dat we altijd slechts een deel van de werkelijkheid ervaren, maar dat we, door bewuste inspanning en zelfreflectie, in staat zijn om ons gezichtsveld te verruimen en meer volledigheid te ontdekken in het leven. Wat aanvankelijk ongemakkelijk of ontnuchterend kan zijn, kan uiteindelijk leiden tot grotere verwondering en inzicht.

Een facetoog bestaat uit tientallen tot tienduizenden, nagenoeg identieke lichtdetectors die naast elkaar liggen.

Hilarisch, onderhand kolder dat past binnen zonnewielen die overigens door niemand bedacht zijn geweest.

Misschien was het al van in het beginne duidelijk, toen je vroeg wat een universele stimulus precies betekent.

Hoe dan ook, het blijft hilarisch hoe een ingewijde automaat zichzelf kan verheerlijken tot een peuter. Kortom, de stilte geeft ons toegang tot wat verborgen is en helpt ons door de schijnbare chaos heen te navigeren naar een dieper begrip van de wereld, onszelf en het grotere geheel. Dit inzicht kan ons helpen om die harmonie, die vaak zo vluchtig lijkt, een blijvend deel van ons leven te maken.

Hilarisch, we hoeven zelf dus niets te doen, alsof we tegen een automaat praten.

Het is als zeggen dat non-lineaire katalysatoren tijdloos zijn, en dat zo snel mogelijk onder de mat proberen te vegen. Ja, die ingewijden toch hé, zelfs kinderen van zes begrijpen dat. Zalig, en we hoeven niet eens iets te doen om het helder te maken, alsof je zelf een algoritme bent zowaar.

We zullen straks zien hoe algoritmen en paradoxen vooral geen onderscheid maken, omdat Hopper ze absoluut wou verduisteren en gewone mensen alle hoop ontnemen.

Ja, op deze manier komen wat mij betreft stellingen dat de stilte spreekt ook meer tot hun recht, want wat is abstractie meer dan de tijd 'bevriezen' en 'zien' wat onder- of achterliggend ten grondslag ligt? Het refereert aan het ijsbergmodel waar psychologen het vaak over hebben, met stelsels van gelaagdheden en metaforische golven die ons niet enkel kunnen doen huiveren, overrompelen of overweldigen, maar ook, middels een weg van vallen en opstaan, een harmonieuzer wereldbeeld kunnen laten opmerken, tussen hoop en wanhoop. Over wat we niet zien, kan ook niets gezegd worden.