TTC

Wie het niet abnormaal vindt om bij analyses rekening te houden met een aantal beginselen, is abnormaal.

Een kentering zou er best wel eens kunnen komen wanneer steeds meer mensen interesse zouden tonen in logisch boerenverstand, het quasi onmogelijke achterna.

Meestal loopt het mis na de eerste zin, maar dat gaat dan ook over de basis van waaruit de rest volgt. 😉

Humor is belangrijk, de dyade mag dan wel getallen baren tot we er allemaal onder bezwijken, ze verdampen wanneer de prijzen stijgen. Als niemand alle rollen speelt, zou dat wel eens kunnen kloppen. 😉 Is in dynamisch opzicht de situatie in vergelijking met de middeleeuwen veranderd?

Niet helemaal heeft misschien te maken met dat het af en toe wisselt, ofwel is er niemand, ofwel iemand. De variaties zijn quasi ontelbaar, vermenigvuldigt met evenveel zielen dan diegenen aan wie je nu tracht te vertellen dat je niet bestaat. Beetje als een tragisch absurde grap, vind je niet?

Louter pro forma, het is veel makkelijker om zeggen dat de dyade getallen baart dan dat we binnen onderstaande context een vraag over logica zullen beantwoord krijgen, simpelweg omdat de logica zoek is maar toch de normaal vormt, onbewust. Het overstijgen van deze toxische sferen biedt ons een heel ander toekomstbeeld, redelijke communicatie hierover amper mogelijk door nu net de neerwaartse zuigkracht van het strikt lineaire (inflatoir) denken dat diep ingeburgerd het collectief als een angstcultuur laat voorkomen. In schril contrast het potentieel dat voor handen ligt, waarin onz

Het interessante is vooral dat we niet het bestaan kunnen ontkennen dan wel dat dergelijke attractoren pas enige betekenis kunnen hebben wanneer ook de bereidheid gevonden wordt tot co-creatieve samenwerking. En dat zijn geen verzinsels die ervaringswerkers uit hun hoge hoed toveren maar eenvoudig afleidbaar wanneer deze informatie onze aandacht geniet. In deze zin spontaan hulpvragen tot nader onderzoek voedend door, net omwille van een aantal cognitieve aspecten, ggz-experten. Het antwoord in eenvoud en kleine dingen, niet meer, niet minder. We kunnen ons pas expert noemen wanneer we

Wat je lijkt te zeggen is dat niemand zich verstopt, en tijd en ruimte bedacht zodat niemand zichzelf zou kunnen terugvinden.

Ja, geen idee of je die epistemologische obstakels al hebt kunnen ontdekken, ze verdwijnen niet wanneer je ze kent. 😉 Het element van utopische gespletenheid speelt ons allen parten, hebben we geen hokjes voor nodig. 😉

Je hoeft voor ons echt niet te beslissen dat we in zuiverheid van intenties neutraliserende katalysatoren aanbieden, die zijn immers door niemand bedacht. Vaag en mistig kunnen pas opgehelderd worden wanneer ook de bereidheid bestaat tot elaboratie van een gegeven impuls, dit zijn precaire processen wanneer het over vlindereffecten gaat. Vooral omdat ze voorbij gaan aan welke ideologie dan ook, ondanks hoopvol en vreedzaam heel wat weerstanden inducerend, wat finaal absurd is. Maar dat kunnen we allemaal niet weten zonder onderzoek, ondanks die katalysator voor iedereen vrij ter beschikking st

Het is een mooie deugd om het zo te benaderen, het element van beperkte rationaliteit laat zich dan ook kenmerken door incomplete informatie. Finaal betekent dit dat heel wat opties buiten het collectieve domein vallen, op een manier dat die mallemolen zichzelf auto-immuun en/of auto-conform voortstuwt. In beeldspraak komt het in termen van een grote olifant die we niet zien, met zoveel schakeringen dat het een duister kluwen wordt waarbinnen amper nog een redelijke dialoog mogelijk is, dat is de normaal. We hoeven niet zoveel irrelevanties om de kern te bevatten, die logicakwesties be

Gradueel voortschrijdend inzicht wordt pas mogelijk gemaakt wanneer we bereid zijn om een en ander te willen onderzoeken, op die manier komen we misschien terug tot oeroude geschriften die als tijdloos kunnen gepercipieerd worden. Dit laat ons eenvoudig toe om te kunnen spreken over non-lineaire katalysatoren, het gebruik overgeleverd aan de menselijke vrije wil, goedschiks, kwaadschiks.

Zeker weten, beiden komen wel in aanmerking naargelang perceptie, en vraag vooral nooit naar deskundiger onderzoek.

Ken dat, dat is een beetje als die standaard vraag die ggz-experten graag hanteren, hoe ga je daarmee om? Maar begrijp wel wat je wil zeggen, een mallemolen ontrafelen is het simpele stuk, de molen draait verder.

We houden het amper voor mogelijk, dat we nog moeten toelichten dat de dyade getallen baart. Verwarrend wordt het misschien pas echt wanneer we al die perceptievelden en bijhorende karakteristieken door elkaar heen gaan gebruiken, maar ze staan wel netjes op een rij in de handboeken van de ggz.

Misschien begrijpen we het niet zo goed omdat het ook geen volledig beeld geeft, op de keper beschouwd geeft het ons een impressie over wat het verschil kan zijn wanneer we het strikt mechanistische denken zouden loslaten. Je weet wel, het idee dat jij en ik artefacten kunnen scheppen die ons op deze of gene manier laten denken, vaak andere manieren van denken uitsluitend. Materie is energie, dat is kwantumfysica, niet meer, niet minder.

En het wordt niet beter in een wereld die paradoxen en anomalieën voor normaal neemt, indien al helder gemaakt.

Dan is de positieve desintegratie theorie van Dabrowski alvast een bron van herkenning, hoe we dat beleven een andere zaak. Het vinden van gelijkgestemden geen eenvoudige opdracht maar ze zijn er wel, steeds meer. 😉

Ken je iets van schematherapie, eigenlijk niet meer dan systeemdenken maar dan met focus op innerlijke groei/bewustwording. Complexiteitstheorieën en pseudotoevalsgeneratoren, het zijn de speeltjes van experten die het voor ervaringswerkers des te lastiger moeten maken om eens een simpele hulpvraag te kunnen stellen over wat wij belangrijk vinden in relatie tot onze behandeling, niet meer, niet minder.

Sommige spirituele tradities leren dat wij om te kunnen ontwaken tot de eenheid van al wat bestaat, onze individualiteit prijs moeten geven. Dit is een veelvoorkomend misverstand dat voortkomt uit het of/of denken, maar uit de weg wordt geruimd door het adopteren van een en/en perspectief. Verduistering is je bewust zijn van slechts één pool van je tweeledige natuur. Je lost dit niet op door je in de plaats daarvan te vereenzelvigen met alleen die andere pool. Dat doe je door beide polen van onze essentiële natuur, zijnde beschouwend bewustzijn én onze individuele schijnbare natuur als een per

Zoals altijd is alles een kwestie van oefening baart kunst, en misschien heb je alleen maar brute pech wanneer er bij puur toeval een wit konijn uit je hoed komt.

Als we van mening veranderen een paradigmashift zouden noemen, is het leven een gigantisch complex van paradigmashifts, weerstanden en tegenstrijdigheden. Niet moeilijk dat herstel- en/of groeiprocessen vaak zo moeizaam verlopen, het is een kluwen van jewelste. En dan spreken we nog niet van problemen waarvan we denken dat ze bestaan maar in theorie, wel of niet bewust daarvan, al opgelost zijn.

Laat ons hopen dat het fluweelzacht mag verlopen, geen garantie.

Gekende materie Petra, en als we een concreet operationele oefening aanbieden niemand thuis, vecht-vlucht reacties. 😉

Honderd keer spiral dynamics herlezen verandert die spiraal niet, het laat hoogstens toe om hulpvragen veel beter af te stemmen op wat de nieuwe ggz aan ervaringswerkers heeft verteld. Het verschil tussen ervaringskennis en strikt theoretische kennis laat zich dan ook snel opmerken, wanneer blijkt dat ggz-experten niet eens interesse hebben in het eigen studiewerk, pardoes.