TTC

Een proces verandert niet omdat er verschillende groeisnelheden bestaan, het zegt alleen dat gradueel voortschrijdend meerdere invalshoeken mogelijk worden in de manier hoe we naar dat proces kunnen kijken.

De wiskundige bifurcatietheorie beschrijft hoe het evenwichtsgedrag van een dynamisch systeem verandert onder invloed van externe factoren, tasten alleen een beetje in het duister wat die factoren zouden kunnen zijn.

Sommige systemen leiden nu eenmaal tot problemen die er eigen aan zijn, onoplosbaar zonder structurele aanpassing.

Zowel de verstrengeling als de gescheidenheid vinden we terug in het meest basale, bekeken door miljarden ogen.

Teveel opties kan ertoe leiden dat het besluitvormingsproces verlamt, alsof we van een probleem een luxeprobleem zouden kunnen maken. Bijtijds als mysterieus ervaren is dat al deze opties uit dezelfde kiem voortspruiten, zelfs nu net ook aanleiding kunnen geven tot repeterende problemen van waaruit het idee van een onzichtbare hand die ons helpen kan voortvloeit. Het duale staat hier niet los van het non-duale, dan wel consensus genoodzakend over de manier hoe we diverse katalysatoren aanwenden. Verschillende interpretaties zijn altijd mogelijk, net zoals die universele kruisvergelijki

Swaab definieert creativiteit als het op een verrassende manier combineren van nieuwe met oude kennis in ons hoofd. De filter in onze hersenen vermijdt dat heel dat fenomeen uit de hand loopt en focust zich daarom bij de meeste mensen op een beperkt deel van de overvloed aan inkomende en bestaande informatie. Als jij in je brein een filter hebt die minder strikt en dwingend is, beschik je over meer mogelijkheden dan je medemensen om onverwachte verbindingen te leggen. Alleen riskeer je dan ook dat het mis gaat, want de grens tussen genialiteit en waanzin is flinterdun.

Nous verwijst naar plots iets begrijpen wat misschien louter per toeval gebeurt door nieuwe informatie toe te laten, als een stukje van een legpuzzel die ten individuele titel tot meer helderheid leidt. Bij dianoia bouwen we die puzzel stelselmatig op, bizar genoeg veel vaker ook die nieuwe informatie verwerpend zodat het ook eindeloos kan doorgaan. Nieuw is binnen deze context relatief en subjectief, omdat die informatie ook tijdloos kan zijn, van onpersoonlijke signature. Bergmetaforen kunnen generaliserend dan ook filosofisch beschouwd worden, in de zin van problemen die al opgelost zijn, s

Zoals we nu gezien hebben gaat mindfulness al eeuwen mee, wat we wel kunnen zeggen is dat internet dit proces hoopvol kan faciliteren. Maar ook hier hetzelfde verhaal, zonder aandacht zal het betekenisloos blijven, net zoals hulpvragen eindeloos kunnen doorgaan.

Poetin had het gisteren over een unipolaire wereld, je ziet het daarom zo gebeuren dat men straks bipolairen als communisten gaat aanzien. Tergend, unipolair kan immers ook verwijzen naar eenzijdig inflatoir denken, zonder de antithese deflatie in rekening te brengen.

Gradueel voortschrijdend wil zeggen dat het misschien vervelend wordt voor wie er eerder al aandacht aan schonk, en mogelijkerwijs schokkend voor wie het nu pas hoort.

De contradicties stapelen zich op wanneer we ons hierover degelijk informeren, wellicht het verschil tussen nous en dianoia accentuerend.

Mindfulness is zowat hetzelfde als een berg beklimmen, zo zien we die epistemologische obstakels beter. Hebben er gelukkig geen zakmachine voor nodig, handelend over denksporen en logicakwesties die anders niet eens in vraag gesteld worden, simpel.

Mits een beetje onderzoek denk ik dat met hardleers hardleers wordt bedoeld, maar heel zeker ben ik daar niet van.

Oefening laat het quasi onmogelijke steeds vanzelfsprekender lijken, maar misschien is dat niet wat er verwacht wordt van ervaringswerkers.

Het aanvankelijke vermoeden is gradueel steeds manifester gegroeid dat mindfulness op veel verschillende manieren geïnterpreteerd kan worden, waarover op basis van rationele gronden pas iets gezegd kan worden door de toepassing. Ergo, het doet geen afbreuk aan de aanbevolen adviezen, het is in de nasleep daarvan dat hulpvragen maar zelden op aandacht en ontvankelijkheid kunnen rekenen, ondanks alle hoop.

Ondertussen in het dal, het inflatiecijfer in Turkije is dit jaar toch al 70%. We kunnen er veel boeken over schrijven, of gewoon zeggen dat het eigen is aan niet-coöperatieve spelvormen met incomplete informatie, en het daarbij laten.

Het voordeel van die smalle weg is dat hij al eeuwen hetzelfde is, het zal dan wel een koud kunstje worden.

Chicken-game is een geijkte term uit de speltheorie die verwijst naar toxische Nash-evenwichten die in de onderbuik van de samenleving heel wat van die Monkey-mind aapjes niet onterecht kunnen beroeren. De manier hoe dat tot expressie gebracht kan worden is niet zeker, door het scala aan opties onvoorspelbaar. Door wat te prutsen worden gradueel voortschrijdend een aantal zaken helder.

Volgens het boeddhisme hebben we allemaal dronken, rumoerige aapjes in ons hoofd die ons voortdurend afleiden en uit het hier-en-nu halen. Dit wordt ook wel onze monkey mind genoemd. Hè, wat gek, denk je misschien. Maar als je de redenering achter deze metafoor hoort, maakt het veel duidelijk op gebied van de muizenissen in je hoofd en hoe je hier op een gezonde manier mee kan leren omgaan.

Hypergevoelig zijn kwesties waarin we ons de vraag gaan stellen of er een correlaat bestaat tussen zonder respons dan wel doordacht hulpvragen stellen, en de keuze om afscheid van het leven te nemen.

Sommigen doen net alsof de hulpvragen van kwetsbare mensen zouden handelen over hoe het überhaupt mogelijk is dat absurdisten met solipsisten kunnen communiceren met elkaar, terwijl het enkel gaat over optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen.

We zijn er als de kippen bij wanneer het over karma gaat, dat noemen we spiritueel. Maar als het gaat over causale verbanden leggen die finaal uitmonden in een wereldconflict, is het niet meer spiritueel. Fluweelzacht, of een poging daartoe toch, voegen we aan het strikt duale een non-lineaire katalysator die causaliteit en synchroniciteit als onlosmakelijk laten opmerken, maar ook maar enkel voor wie het zien en begrijpen wil.

Aan psychologen werd de vraag gesteld of het niet meer dan een hallucinatie is wanneer op één dag de prijzen verviervoudigen.

Innerlijk weten wordt aanzienlijk makkelijker gemaakt door gewetensvol onderzoek, waarvan het resultaat weggehoond kan worden.

Veronderstellend dat een wereldmunt als einddoel gesteld wordt, is alle strijd voorafgaand redelijk absurd.