TTC

Honderd keer spiral dynamics herlezen verandert die spiraal niet, het laat hoogstens toe om hulpvragen veel beter af te stemmen op wat de nieuwe ggz aan ervaringswerkers heeft verteld. Het verschil tussen ervaringskennis en strikt theoretische kennis laat zich dan ook snel opmerken, wanneer blijkt dat ggz-experten niet eens interesse hebben in het eigen studiewerk, pardoes.

Dat het quasi onmogelijke finaal zou kunnen herleid worden tot zeer eenvoudige beslisregels was niets dat de interesse kon genieten, een gemis dat werd opgevuld met zoveel irrelevanties dat het voor ervaringswerkers haast onmogelijk werd gemaakt om überhaupt nog een hulpvraag te stellen. In de verschillenanalyse het contrast tussen wat is en wat zou kunnen zijn, hiermee dan wel de hoop en heimwee verklarend als onderliggend aan de ruis, betekenisloos, onopgemerkt. Komt finaal op hetzelfde neer, in beide strekkingen zal je maar weinig mensen vinden die het doorworstelen van bijvoorbeeld

Als finaal de synthese niet haast kinderlijk simpel is, zoek dan nog even verder.

Voorbij aan goed en kwaad worden we herinnerd aan de basis van waaruit spontaan een reeks hulpvragen volgen, om pas dan misschien pijnlijk bewust te worden van hoe diep de malaise zit, de hoop ondraaglijk en absolute vereenzaming je tragische lot. Op dat moment wordt het smeken om een hulpvraag onderzocht te krijgen en het gaat om niet meer dan basis, dat is alles.

Aanvankelijk zou je misschien kunnen denken dat het om niet meer dan een absurde grap gaat, tot je steeds dieper begint te beseffen dat het werkelijk de normale gang van zaken blijkt, mensonterend.

Inmiddels is het ons striemend pijnlijk duidelijk geworden dat het bifurcatiepunt bij verschillende mensen op een ander tijdstip valt, en hoe langer dat punt wordt uitgesteld hoe groter de kans op een schok die we misschien liever niet willen meemaken. Daarom, probeer zelf ook eens een hulpvraag te stellen, anders is het weer van horen zeggen.

Sommigen kunnen we enkel maar proberen te begrijpen om tot meer bewustwording te kunnen leiden, niet heruitvinden.

Spirituele inbreng op een christenforum, je doet net alsof dat over fossielen zou gaan. Christelijk heeft iets met verlevendiging te maken, waar we slapen voor nodig hebben. 😉

Abstracties ontdaan van bloed, zweet en tranen zien er meestal uit alsof we een aantal processen met twee vingers in de neus zouden kunnen doorlopen, in die zin vaak ook misleidend omdat er geen gewag gemaakt wordt van het traumatische parcours dat finaal het resultaat oplevert.

Het verloop van het proces hoe wordt omgegaan met non-lineaire impulsen kunnen we pas in kaart brengen wanneer er in de eerste plaats kennis van genomen wordt. Dit kan voor ervaringswerkers zonder enige voorkennis, haast kinderlijk naïef, onschuldig, hoopvol.

Een volgende paper over scharnier- en/of breekpunten heeft maar weinig waarde wanneer simultaan geen rekening gehouden wordt met een aantal paradoxen en anomalieën die het fluweelzachte verloop van een dergelijke transitie tot een catastrofe omtoveren, van harte.

Een laagdrempelige casus kunnen we misschien nog wel netjes aanleveren, we willen er alleen niet meer bij zijn wanneer die intern besproken wordt.

Wat we nu precies kunnen begrijpen onder vastgeroest denken en hoe we tot zo’n situatie zijn kunnen evolueren, zijn thema’s die maar moeilijk verschijnen op het agenda van het teamoverleg.

Het beginsel van een economie stelt dat geld neutraal is, en het fenomeen geldillusie verwijst naar het door elkaar heen halen van nominaal en relatief. Vandaag leven we in een samenleving waarin we de beginselen overboord hebben gekieperd en de verwarring op de spits drijven, met als toemaat dat ggz-experten zoveel mogelijk mensen op de wachtlijst trachten te dumpen omdat ze zich hierover een klein beetje zorgen maken, menselijk, normaal.

Zullen nog even geduld koesteren tot meer mensen de onzichtbare hand van Adam Smith spontaan opmerken, meestal staat die gewoon op de achterkant van de voorkant die het zicht daarop belemmert. Maar als de enige geboren Zoon absoluut een einde wil maken aan alle hoop op een beter toekomstperspectief, laat je daarin door ons vooral niet storen.

Speltheorie binnen het idee van een paradigmashift is per definitie verwarrend, het is niet meer dan een vat vol tegenstrijdigheden die enkel maar kunnen opgehelderd worden middels gerichte aandacht en (zelf)onderzoek. Van de aangehaalde logicakwesties worden zelfs wiskundigen krankjorum, net omwille van allerhande weerstanden die zich gradueel ontvouwen bij dergelijk culturele transformaties, niet mals. Als echter spiritualiteit zich beperkt tot een alles is rozengeur en maneschijn retoriek, is het een vertekend beeld geven van de harde realiteit van waaruit we ons collectief trachten te ontw

Dat loslaten tot een hoopvoller toekomstperspectief kan leiden is geen onbekende materie, veel genuanceerder en misschien minder aanlokkelijk is de weg die kwetsbare mensen doorlopen om tot dat stevig in het innerlijk verankerde punt te komen. Over de vereenzaming waartoe het leidt wordt echter amper iets gezegd, zelfs belachelijk gemaakt, bestreden alsof stigma niet meer dan een vorm van leedvermaak is, het definitieve failliet van het betrokken zelf inluidend, de normaal.

Dat is het element van verzamelde kennis, bij spelvormen met incomplete informatie krijgen hoopvolle impulsen geen doorgang tot het collectieve domein dat zich proces-filosofisch als een inert blok voordoet. En sterker, hoopvolle impulsen kunnen ook als een bedreiging gezien worden, zelfs aangewend worden voor de allerlaagste doeleinden binnen dat stereotiepe toxische perceptieveld. Amper geloofwaardig voor wie er in alle empathische ernst aandacht voor heeft, doch veel vaker ook weggehoond en afgedaan als klinkklare nonsens, niet-wetend.

Misschien zijn oude zielen ook niet meer dan voorheen jonge zielen die tot het besef zijn gekomen dat hulpvragen stellen volstrekt nutteloos is zonder dat er ook de motivatie gevonden om een aantal thema’s diepgaander te willen beschouwen. Bizar genoeg, zo zeggen ze vaak tot zelfs hun eigen verveling toe, niets nieuws onder de zon.

Het verhaal van het pleroma is je wellicht ook niet onbekend? Hierin verschijnt een vrouw, ze noemt Sofie. 😉

Het averechtse is het element van omgekeerde effectiviteit in de reeks van vier in m'n reactie eerder, toepassingsgebied het perceptieveld of de spelvorm dat heden dominant is.

Aandacht voor de klant zal toch iets lastiger liggen bij hulpvragen die enige bezinning vergen om ze tot in hun hypergevoeligste vezels te kunnen doorgronden, wat finaal betekent dat niemand een herstel- en/of groeiproces voor anderen kan belopen.

Die verschijnt bij jou in een andere tegenwoordigheid? We hebben lang gezocht naar een relevante hulpvraag, maar het paste even niet.

Als het morgen WOIII wordt, zal je dat wel te horen krijgen.

Ik weet zelfs niet wat ik niet weet, weet jij het?