TTC

Voor kwetsbare mensen past bezin eer je begint wanneer je interesse zou tonen in een aantal metaforen die rijkelijk gehanteerd worden, het is immers niet gepast om deze te onderbouwen met een technische fiche waar ze van kunnen afgeleid worden. Geduld koesteren betekent in deze zin machteloos beschouwen hoe soortgelijken hetzelfde lot ondergaan, en hoe we dit ervaren een voetnoot waar wellicht eens hartelijk om gelachen wordt tijdens de volgende groots opgezette intercommunale intervisie. Alle gekheid op een stokje, dit gaat over mensen van vlees en bloed, met een hart en gevoelens, met empath

Bij het antwoord in eenvoud en kleine dingen denken we wellicht niet spontaan aan een reeks tegenstrijdigheden zoals begrepen kan worden binnen de definitie van een paradigmashift, dat is de taak van kwetsbare mensen die met bosjes naar wachtlijsten afgeleid worden, sterkte.

Een kleine verzameling aan initiële waarden kan niet groot zijn, kinderlijk is de logica. Een kloof opvullen met dure woorden betekent dat kwetsbare mensen erin kunnen verdrinken, en de brug over het hoofd zien.

Die anderen ben jij ook, voel je dat niet?

Simpel afleidbaar binnen overkoepelende syntheses betekent misschien een nachtmerrie wanneer we het zouden wagen er in alle bedachtzaamheid een hulpvraag over te stellen, maar met wikipedia geen gemis aan hoop. De ondraaglijkheid van de pijn is voor een ander keertje, weet dat je niet alleen bent.

Veel voorkomend zijn misvattingen die afleidbaar zijn van een strikt of/of-perspectief, tegelijk merken we die grote olifant niet op.

Alteriteit is het onherleidbare aspect van de persoon, het concept werd voor het eerst uitvoerig besproken in de fenomenologie van Emmanuel Levinas.

Voor kwetsbare mensen geldt dat zonder aandacht het zelfs geen zin heeft om nonsens uit te kramen, maar altijd het geval is wanneer er wel aandacht voor bestaat.

Exogeniteit is het optreden van een actie of een schok die van buiten het systeem komt.

Niemand spreekt tegen niemand, anders wordt het weer verwarrend.

Kunnen ook zeggen dat individu onverdeeld wil zeggen, zodat niemand tegen niemand spreekt.

Op weg naar verlossing, innerlijke bevrijding, ruimde Shankara voor spirituele herkenning de hoogste plaats in: 'Men kan de sacrale teksten opzeggen en aan de heilige geesten offeren, men kan de riten uitvoeren en godheden vereren, maar zolang de mens niet tot het inzicht van zijn wezensidentiteit met het Atman ontwaakt, kan hij nooit bevrijding vinden, zelfs niet na honderden eeuwen'.

Weet niet of je m'n vraag over die kruisvergelijking gezien hebt, misschien schept dat helderheid. Falsifieerbaar wil zeggen dat als een uitspraak onjuist zou zijn, het mogelijk moet zijn om aan te tonen dat de uitspraak onjuist is, bijvoorbeeld door een experiment te doen.

Generaliserend volstrekt geen probleem, net zoals er op kwantumniveau maar weinig te merken valt van de problemen die we profaan, hiermee zeggend op het niveau van het alledaagse en menselijke, ervaren. Informatie gaat in deze zin niet zozeer verloren, maar in het mainstream-debat kunnen ontbrekende elementen er wel toe leiden dat we, wanneer in herinnering gebracht, diep in het hart geraakt worden. In die zin is onwetendheid geen zaak van verwijt maar inherent aan het leven, met maar al te vaak responsen die niet laten vermoeden dat het ondanks alle hoop die we hieruit kunnen ventileren morg

Bij een analyse van complexe systemen gaat er noodzakelijkerwijs informatie verloren, omdat de waarnemer een selectie moet maken die slechts tot op zekere hoogte representatief is. Met behulp van de informatietheorie kan berekend worden hoeveel informatie verloren gaat, dit wordt bij de chaostheorie toegepast.

Causaliteit is een beetje als zeggen dat wanneer je aan de ontbijttafel zou beginnen over pseudotoevalsgeneratoren, verslikken in je koffie als een aannemelijk logische reactie kan gepercipieerd worden.

Wat Jung zegt, synchroniciteit is niet raadselachtiger of geheimzinniger dan de discontinuïteiten in de fysica. Het is slechts de vastgeroeste overtuiging van de almacht van de causaliteit die het verstand moeilijkheden bereidt en die het ondenkbaar doet schijnen dat er oorzaakloze gebeurtenissen zouden kunnen voorkomen of bestaan. Zinvolle coïncidenties zijn denkbaar als zuivere toevalligheden, maar naarmate hun aantal toeneemt en de overeenkomst groter en nauwkeuriger is, wordt het steeds minder waarschijnlijk en meer ondenkbaar dat hier sprake van toeval is. Dat wil zeggen, ze kunnen niet m

Carl Gustav Jung zag 'synchroniciteit' als een ander verklaringsmodel dat naast 'causaliteit' zijn plaats verdiende. Dit concept stelt echter de causaliteit zelf niet ter discussie, noch wil het ermee concurreren. Het beweert slechts dat, net zoals gebeurtenissen kunnen gegroepeerd worden onder 'oorzaak', ze net zo goed kunnen worden gegroepeerd onder hun 'betekenis'.

De Russel-paradox gaat over de verzameling van alle verzamelingen die zichzelf niet bevatten, met de vraag of deze verzameling zichzelf nu wel of niet bevat. Naar aanleiding van deze paradox zijn onder andere typenlogica's ontwikkeld en is veel onderzoek gedaan, ook door Russell zelf, om deze tegenspraak op te lossen. Uiteindelijk heeft Kurt Gödel in 1931 aangetoond dat dit principieel onmogelijk is.

Simpel is zeggen dat hulpvragen met betrekking tot een aantal logicakwesties kunnen voortvloeien uit de verwarring die kan ontstaan wanneer we nominaal en relatief door elkaar heen gebruiken. Maar ook simpel is het moeilijkst kan hiervan afgeleid worden, dat is ervaringskennis.

Het goede nieuws is dat we doorheen de positieve desintegratie theorie een rechte lijn kunnen trekken waarmee we een aantal logicakwesties kunnen omzeilen, met hiervan afgeleid heel wat metaforen die direct en/of indirect naar deze bijtijds als ongeloofwaardig gepercipieerde kwesties verwijzen. In de gevolgtrekking laten hulpvragen van preventieve aard zich dan ook legitiem verklaren, echter zonder garantie hier ook enige aandacht of ontvankelijkheid voor te vinden. Binnen dit kader laat het tragische lot van een aantal zich dan ook opmerken, wat zuiverheid van intenties ondanks alle hoop tot

Beetje als zeggen dat er geen ik is die kan transcenderen, om achteraf niemand daarvan trachten te overtuigen.

In theorie zijn theorie en praktijk hetzelfde, veel theorieën spreken elkaar dan ook tegen.

Sommige mensen werken met handige lijstjes, het gaat immers toch steeds om hetzelfde. Ruis is niet reproduceerbaar en kent oncontroleerbare variaties, terwijl een gewenst signaal vastligt en in principe reproduceerbaar is.

Actief zoeken kan ook betekenen loslaten, het is maar hoe je het bekijken wil. Je zou zomaar kunnen denken dat er al een nieuwe wereld bestaat, met een muisklik.