TTC

De oproep tot het avontuur gaat vooraf aan de voetwassing, in die zin is het proces de weg waarin geen leerlingen en geen meesters zijn. Veel rituelen verwijzen naar dat proces, op veel verschillende manieren omschreven, evolutie en/of involutie. Of Telos, christelijk gezien. Het heeft wel iets, als de dyade getallen baart en je zou voor jezelf een paar getallen op een blad schrijven, ben je dan een magiër?

Dan zouden we in de eerste plaats al interesse dienen te hebben in wat wetenschappers vandaag al vertellen, net zoals het idee van een paradigmashift van alle tijden is. Maar dat zal iets lastiger worden omwille van de vele tegenstrijdigheden die zich dan zullen opwerpen, doch ook netjes gedocumenteerd door wetenschappers. Waarin schuilt dan precies het probleem?

Sommigen zeggen dat 'hekserij' vandaag gecontroleerde chemie is, al zullen er nog steeds buitenbeentjes gevonden kunnen worden.

Procesmatig is het bijzonder om zien hoe we van basics tot een situatie kunnen komen die meer lijkt op een verzakking, als een soort binnenplein omgeven met bergen die we, wanneer daar de interesse toe bestaat, kunnen beklimmen. Het zijn metaforen die vrijwel spontaan tot stand komen naarmate we deze of gene denkpistes exploreren, en net daarom in alle bedachtzaamheid hulpvragen aan in het bijzonder ggz-experten voedend. Het goede en het slechte nieuws, in het complexe zit het simpele, in het simpele het complexe.

Niet iedereen beantwoordt de oproep tot het avontuur, in die zin blijft het niet meer dan een ritueel.

Is dat ook niet gewoon maar een ritueel zonder de betekenis te begrijpen?

Zoals je het zegt, zelfs kinderen kunnen een Special Purpose Vehicle verzinnen, maar wat dan? 😉

Ligt nog wel iets complexer in de wetenschap dat informatie tijdloos is, de manier hoe informatie verwerkt wordt een andere zaak.

Leuk bedacht, het grondpersoneel. 😉

Sluit mooi aan bij niet-montone logica en paraconsistente logica, waarin die befaamde tweedeling kan herkend en niet zelden tot nog meer versnippering leidend. Paradoxale fenomenen zoals angst voor vrijheid laten zich in dat segment opvallen, maar mogelijks ook veel fricties en turbulentie die alle hoop en moed ontneemt van diegenen die vertrouwd zijn met deze materie. Het lijstje met zeven zonden en zeven deugden is iedereen gekend, theorie en praktijk lijken nogal eens te verschillen, zoals altijd. Met de nuance 'op wezenlijk niveau' kunnen we alles verklaren, simpelweg omdat het verwijst n

Het breekpunt is altijd hetzelfde, prachtig omschreven in relevant studiewerk en zeer herkenbaar wanneer we voorbij gaan aan dat scharnierpunt.

Als blijkt dat het waar is dat zelfs ggz-experten fundamentele kennis niet belangrijk genoeg vinden om aandacht te schenken, kunnen we als ervaringswerkers nog eeuwig hulpvragen blijven stellen. Wees integer, het ideaal is een fluweelzachte paradigmashift, niet een volgende polemiek die het stigma jegens kwetsbare mensen op de spits drijft.

Lijkt een beetje op wat Schumpeter daarover zei, hij betwistte het idee dat democratie een proces was, waarbij de kiezers zich identificeren met het algemeen belang, en dat politici dit algemeen belang vervolgens uit naam van de kiezers uitvoerden. Hij betoogde dat dit onrealistisch was, en dat de onwetendheid en de oppervlakkigheid van de mensen betekende dat zij in feite tot op grote hoogte door de politici zouden worden gemanipuleerd.

De dwaling vinden we terug in het niet toepassen van Heilige Jaren, het mechanisme waarmee periodiek scheeftrekkingen hersteld kunnen worden. Vergelijk het met wetenschappelijk fundamenteel onderzoek dat niets zegt over de toepassing, wat naargelang perceptie of respons tot veel ophef kan leiden. Het mechanisme is tijdloos toepasbaar, hierin dan ook de 'heiligheid'.

Alles hangt samen, terwijl het debat over het inflatiecijfer volop woedt, toont ruimtetelescoop James Webb een draaikolk van sterrenstof.

Swaab definieert creativiteit als het op een verrassende manier combineren van nieuwe met oude kennis in ons hoofd. De filter in onze hersenen vermijdt dat heel dat fenomeen uit de hand loopt en focust zich daarom bij de meeste mensen op een beperkt deel van de overvloed aan inkomende en bestaande informatie. Als jij in je brein een filter hebt die minder strikt en dwingend is, beschik je over meer mogelijkheden dan je medemensen om onverwachte verbindingen te leggen. Alleen riskeer je dan ook dat het mis gaat, want de grens tussen genialiteit en waanzin is flinterdun.

Ambivalentie is vaak een onderschat fenomeen dat veel meer schade kan aanrichten dan we misschien onbewust daarvan zouden kunnen denken, dit komt in verschillende graden naargelang het onderwerp dat centraal staat. Dit kunnen we trachten te weerspiegelen middels een vereenvoudigd abstractie, waarin twee personen naar hetzelfde object kijken. Niet onbelangrijk, die twee personen kunnen ook dezelfde persoon zijn, wat aanvankelijk absurd lijkt en pas na onderzoek heel anders laat besluiten. Voor liefhebbers die het introspectieve onderzoek niet schuwen, onderschatting ongepast.

Het getuigt wellicht van aparte humor om te stellen dat sommige ggz-consulten vergelijkbaar zijn met een bezoek aan de tandarts.

Het blijft jammer genoeg vaag en mistig door geen concrete voorbeelden aan te halen, sowieso overgeleverd aan subjectieve interpretaties binnen een caleidoscoop van strekkingen die wetenschappelijkheid niet garanderen. Verschillende fenomenen verwijzen naar deze kwestie, waaronder vaak ook arbitraire termen zoals de tirannie van de meerderheid, repressieve tolerantie, zwijgspiraaltheorieën, Dunning-Krugereffect, cognitieve dissonantie, ambivalentie en nog veel meer. Ergo, zonder concreet voorbeeld is er zelfs geen mening mogelijk, ook geen verdeelde meningen dan wel misschien heel veel tekst d

Ervaring leert dat het risico om tot dezelfde conclusies te komen, aanzienlijk vergroot door dezelfde methoden te hanteren.

Is één van de theodiceeën overigens. Op die manier wordt alles vergeven wat anderen aangedaan wordt, vergelijkbaar met Heilige Jaren die periodiek sociale correcties toelaten om mistoestanden te herstellen. God heeft dus voorzien in het mechanisme, de keuze daartoe nog steeds een menselijke.

Krankzinnigheid is altijd hetzelfde doen en denken dat de uitkomst anders wordt, dixit Einstein.

Zonderling is het eerste deel van de duologie over Lazlo Zonderling, een bijzondere jongen. Opgegroeid als wees, raakt hij in de ban van legendes en sprookjes. Uitgelachen en uitgemaakt voor dromer verzamelt hij in stilte alle informatie die hij kan vinden over de stad Ween. Wanneer die verzamelde kennis, zijn levenswerk, hem wordt afgenomen door Thyon Nero, de held van de stad, voel je zo mee met Lazlo dat je het boek bijna wil wegleggen.

Olie op het vuur is voor vele interpretaties vatbaar, maar dat is voor alles zo. Strijd is de vader der dingen, dixit Heraclitus.

Misschien dat het vergelijkbaar is met catharsis, een term uit de narratologie die 'emotionele zuivering' betekent. Het beschrijft het effect van het opwekken van krachtige emoties zoals verdriet, angst, medelijden, of zelfs gelach bij de toeschouwer, die vervolgens een zuivering van diezelfde gevoelens ondergaat. Als dat maar goed komt, wanneer zich dat collectief zou voltrekken.