TTC

Verschillende mensen kunnen dezelfde prentjes heel anders interpreteren, daarom niet noodzakelijk verkeerd dan wel door ze binnen andere contexten te plaatsen. In sommige gevallen wil misschien gewoon geduid worden hoe we complexiteit naar eenvoud kunnen herleiden, of andersom eenvoud opvullen met een overvloed aan irrelevanties die ons het zicht ontneemt van de eenvoud die onderliggend blijft bestaan. Komedie en drama verwijzen naar dat waar we elke dag getuige van zijn, heeft maar bitter weinig te maken met de zwaartekracht die niet verandert bij het ene of het andere. Als ze

Des levens, een universele stimulus kan als tijdloos gepercipieerd worden, onpersoonlijk van signature, neutraal, met inbegrip van een hoopvol potentieel, garantie op verzoening en harmonie bestaat niet. In die zin verandert niet die universele stimulus dan wel hoe we hiernaar kijken, dat wat meer of minder bewustwording impliceert, als een goddelijke komedie, of kosmisch drama zo je wil.

Honderd schema’s helpen niet om quasi onzichtbaar subtiele platitudes op het spoor te komen, en toch zijn ze kristalhelder voor wie weet waar ze te vinden.

Ja, simpel is het, these-antithese-synthese en klaar is Kees, amen.

Gewone mensen zeggen niet iets anders dan Jezus, de collages aan hartverwarmende prentjes liegen er niet om.

Er werd een poging gedaan om te zeggen dat wanneer we het hebben over A, hiermee verwijzend naar het strikt profane waarin een tweedeling kan waargenomen worden zoals in de Bergrede naar verwezen wordt, het pragmatische waarheidsconcept van toepassing is. Voor filosofie gelden andere regeltjes, sommigen daarvan zitten samen met een aantal wiskundigen in psychiatrie, en zegt misschien meer over de continue verwarring die gezaaid wordt dan dat er enige verbindende helderheid kan gerealiseerd worden.

Verschillende waarheidsconcepten verwijzen naar verschillende manieren van hoe we naar de realiteit kunnen kijken. Het pragmatische waarheidsconcept is alledaags en stelt dat pas iets waar is wanneer het onze belangen dient, onwaar wanneer die belangen niet gediend worden. Metafysica kan misschien dan wel helpen om een aantal zelfinzichten te verdiepen, het zal maar weinig betekenis hebben binnen het profane discours waarin belangenconflicten de regel vormen, omdat alles onwaar is, en niets waar.

Elaboratie of bewerking is een begrip in de psychologie dat verwijst naar een diepe verwerking van informatie. Dit komt neer op koppelen van nieuwe informatie aan reeds verworven kennis die is opgeslagen in het langetermijngeheugen. Door informatie te elaboreren verlaagt men de kans op vergeten.

Advies zou kunnen zijn om af en toe nog eens na te lezen wat je schrijft, hiermee suggererend dat verschillende waarheden betrekking hebben op verschillende niveaus van wat we de werkelijkheid noemen. Er bestaat niet zoiets als rationele wiskunde, wat overigens perfect aansluit bij wat je dan wellicht mystiek wil noemen om de simpele redenen dat er niemand is die ooit een getal heeft zien voorbij lopen. Het begrijpen ligt in de gevolgtrekking waarin we in verschillende fasen kunnen geconfronteerd worden met dat waarover we ons maar zelden vragen stellen. Niet in het minst een reeks par

Onderhand heeft niets nog betrekking op de Bergrede wanneer er iets over gezegd wordt, alleen wat je schrijft. de Logos kan ons niet ontrouw zijn, dat is een onmogelijkheid. de reden daarvoor is -achterwaarts begrepen- dat niemand daadwerkelijk van de Logos is afgesneden. het leeft in ons, we zijn het zelf. het is onwetendheid waardoor we niet begrijpen. logica en het denken daarover kan achterwaarts dan weer wel. ik verketter het discursieve denken niet, het is nuttig en verdienstelijk. Logica is niet alleen een wiskundige discipline, net zo

Wat eigenlijk wil zeggen dat je niet goed weet wat je aan het schrijven bent, maar het staat je vrij om het denken daarover ernstig te nemen.

Zelfs wiskundigen belanden in psychiatrie wanneer ze zich hierover ontfermen, zouden ze het dan te moeilijk maken? Het is het verhaal van de achterkant van de voorkant, omdat het ooit bij het begin begonnen is. In die zin gaat Kierkegaard achteruit om vooruit te geraken.

Kierkegaard zegt dat wanneer we aandacht hebben voor wat er op wikipedia staat, het antwoord nu al op ons bord ligt.

Het heeft dan ook niets te maken met logica en het denken daarover, dat valt immers buiten het aandachtsveld.

Verkeerd verstaan is een mismatch, in ieder geval toch in het brein van diegenen die dat zo prompt opvalt.

Ondoenbaar is voor elke dialoog eerst een zo breed mogelijk kader schetsen om dan te evalueren waar er mogelijks een ‘mismatch’ kan gevonden worden, hypergevoelig in het detail.

Op basis van onderzoek kunnen/mogen we onderhand wel zeggen dat het E-pad verhelderend kan werken, maar neem voor de goede orde toch maar een zonnebrilletje mee voor onderweg.

Dank voor de tip, dosha betekent vertaald fout of vlek, en onder de dosha's worden fouten of vergissingen gerekend die het levensritme zouden verstoren en chaos zouden veroorzaken.

De kruiskatalytische cycli om een moeilijk woord te gebruiken, alles hangt samen. Daarom ook dat fundamentele kennis zo cruciaal is, optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen, en simpel houden. Die periodieke verandering is vandaag van een andere orde, ongezien in de(ze) menselijke geschiedenis.

Als A tussen onze twee oren zit, hoeven we dat inderdaad niet in de Hema te gaan zoeken.

Het niveau waar jij over spreekt is aan ons jammer genoeg niet besteed, maar misschien is dat een kwestie van fases. Wat ons opvalt is dat wanneer een gegeven A onveranderlijk veranderlijk inzetbaar is, dat het tot zoveel variaties leidt dat A haast onzichtbaar wordt. Dit is bizar in die zin dat A zowel debet is aan problemen die schijnbaar onoplosbaar zijn, als dat ze daarmee kunnen opgelost worden. Nog bevreemdender wordt het maar al te vaak wanneer naar A verwezen wordt, simpelweg omdat het over fundamentele kennis gaat. De knop omdraaien heeft hier niets mee te maken, noch met basa

Het kan zoals altijd slechts een voorlopige conclusie zijn, maar honderd keer dezelfde knop omdraaien leidt niet tot een ander resultaat dan wanneer we dat maar één keer zouden doen.

Heb eigenlijk geen idee over welke paradoxen je het hier precies hebt, er zijn er nogal wat. Sommigen daarvan grenzen aan het absurde, maar dat zal wellicht subjectieve interpretatie zijn. We kunnen alleen maar hopen dat ze weer niet over die epistemologische obstakels beginnen, of we voelen ons weer aangesproken.

Het is een beetje als zeggen dat wanneer je een reeks paradoxen en bijhorende tegenstrijdigheden niet oplost, dat het dan wel helder zou zijn. Het is dan veel makkelijker om een aantal clichés of tegelwijsheden van buiten te leren, je kan immers niet zeggen dat ze niet onwaar zijn.

Het volgende leerstuk handelt over het idee dat alles een kwestie van perceptie is, het is maar hoe je het bekijken wil.