TTC

Prachtig studiewerk met al die groeifasen en bijhorende bijzonderheden, iets minder prettig wanneer er tussenin iemand met een hakbijl passeert.

Zelforganisatie is het proces waarbij in een chaotisch systeem structuren ontstaan doordat de onderdelen van het systeem ongeleid interacties met elkaar aangaan. Het proces kan spontaan zijn als er voldoende energie beschikbaar is. Zelforganisatie wordt vaak veroorzaakt door willekeurige (stochastische) fluctuaties die versterkt worden door positieve terugkoppeling.

Voor mij is de essentie van onderwijs de concentratie van de geest, niet het verzamelen van feiten. Als ik mijn opleiding over mocht doen, zou ik helemaal geen feiten leren. Ik zou het vermogen van concentratie en onthechting ontwikkelen en dan zou ik, met helderheid van geest, naar believen feiten verzamelen.

Morgen zal het niet anders worden, dat is het leven nu eenmaal.

We leven in een tijd van turbulentie, van onzekerheid en onvoorspelbaarheid. Kijken naar de veranderkundige opgave waarvoor we staan in en tussen organisaties vanuit de drie geschetste ordes van veranderen is daarom hoogst relevant. Het helpt nog meer om het veranderkundige vraagstuk op basis van een breedte- en diepteanalyse te positioneren in termen van eerste, tweede en derde orde. Want het grote gevaar dat op de loer ligt is dat we derde-ordevraagstukken benaderen met de aanpak en oplossingen van de tweede en eerste orde. We proberen dan, in tegenstelling tot Einsteins advies, het verander

Heel soms vergeten we dat de aspiraties van de nieuwe ggz betekenen dat kwetsbare mensen doorheen een vijver vol paradoxen en tegenstrijdigheden dienen begeleid te worden, soms denkend dat ggz-experten zich daar zelf ook niet altijd bewust van zijn.

Het neveneffect en/of de gevolgtrekking ligt dan ook voor de hand, maar dat zijn we gewend en sowieso al geen onderwerp van onderzoek.

Een hypothese is een voorlopige stelling waarin je aangeeft wat je verwacht te vinden in je onderzoek.

Ze hebben nog getracht zich te verweren met argumentatie, maar finaal zou het een onmogelijke zaak zijn geweest.

Het is voor ieder een uniek pad, het proces de weg.

Was het maar zo simpel als in de boekjes staat, het zou nog plezant kunnen worden.

Dat maakt alles vlotter leesbaar, voor wie het nog lezen wil.

Kan evengoed dat begrip 'mind' zijn, en 'fulness' alles wat hierin verschijnt. Kunnen er honderd andere termen voor verzinnen, het verandert niets aan het onveranderlijke, het ongrijpbare, niets zonder het.

Er zijn massa's redenen die horizonversmelting onmogelijk maken, het is maar hoe je het bekijken wil.

Zo werkt het inderdaad, helemaal zo moeilijk niet dus.

Horizonversmelting is een begrip uit de hermeneutiek dat wijst op het bestaan van een eigen ervaringshorizon met betrekking tot de denkwereld van een individu. Horizonversmelting is voor een onderzoeker binnen de hermeneutiek het vinden van raakvlakken tussen zijn eigen 'horizon' en die van de persoon die hij onderzoekt om daarmee de ander te kunnen 'verstaan'. Het vormt de paradox binnen de hermeneutiek. De tijdgeest is de kenmerkende manier van denken en handelen van het merendeel van de bevolking in een bepaalde tijd.

It's all in the mind, vervolgens een definitie geven van 'mind' en er zal misschien geen verschil meer zijn, wat een gok is. Stel eens een hulpvraag over epistemologische obstakels, je zal snel weten wat mindfulness betekent.

Zeg dat wel, ik denk daarom ook dat een aantal verklarende schema's opstelt, ter vermijding van herhaalde verwarring.

Haast wonderbaarlijk aan het vierkwadrantenmodel is dat het in wezen niet verandert, we kunnen er gradueel voortschrijdend wel op veel meer verschillende manieren naar kijken. Dan zullen ze dat wellicht verkeerd begrepen hebben, maar dat is wat je ook zei dat andere betekenissen toekennen tot heel wat onnodige verwarring kan leiden.

Presentisme is een manier van historische analyse waarbij hedendaagse ideeën en perspectieven anachronistisch worden geïntroduceerd in voorstellingen of interpretaties van het verleden. Verscheidene moderne historici trachten in hun werk presentisme te vermijden omdat zij geloven dat het tot een verkeerd inzicht in hun onderwerp leidt. Zij menen namelijk dat je het verleden moet benaderen met de ideeën en perspectieven van die tijd in het achterhoofd om het verleden echt te kunnen begrijpen.

Internationaal is deze aandachtstraining bekend geworden onder de naam mindfulness. Het trainen van aandacht is een techniek die ongeveer 2500 jaar oud is. Toen werd hij in zijn oorspronkelijk vorm beoefend door Boeddha. Vandaag heeft de training van aandacht niet noodzakelijk een spirituele of religieuze betrachting. Het volgen van een training heeft dan ook niets te maken met 'boeddhist' worden. Het is een wetenschappelijk onderbouwde training die oosterse wijsheid en westerse psychologie combineert.

Ervaring leert dat secuur gelegde puzzels kunnen verbrijzeld worden, als een olifant in een porseleinwinkeltje. Apofase, via negativa, neti neti en sunyata.

Kan zo precies wel eindeloos doorgaan, is dat nu net niet slaapverwekkend?

Een cirkel doorbreken zonder hem ook eerst in kaart te brengen, is vaak lastiger dan we aanvankelijk willen vermoeden. Dit bedoel je wellicht andersom, of louter bekeken in die fase van ontwikkeling?

Het lijkt wel dat we in rondjes blijven draaien, komen we op die manier niet terug tot die theodiceeën?