TTC

Allemaal zeer terechte punten, belangrijk detail is dat ambivalentie zich ook kan manifesteren wanneer we eenmaal bereid zijn gevonden om überhaupt iets te willen onderzoeken. In solitaire zin, en dan spreken we in termen van individuele bewustwording, kunnen aangenomen waarheden plots, of gradueel voortschrijdend, ook niet meer waar zijn. Finaal, rekeninghoudend met de omgevingsfactoren, kan dit leiden tot een duister kluwen dat niet laat vermoeden dat er ooit een oplossing kan gevonden worden. Andersom is ook mogelijk, oplossingen kunnen kant en klaar op de tafel liggen, maar nu net door een

Simpel is zeggen dat aangeboden hulp makkelijk kan genegeerd worden, het zegt niets over hoe we hiermee vooral onszelf in het duister kunnen blijven wikkelen. Met een tijdloze katalysator wordt het nog anders omwille van het universele kenmerk dat veel diepere gronden kent, als de expressie van liefde en ethiek zonder persoonlijkheid. Idealiter fluweelzacht met een vleugje humor, maar prettig is stigma onder deze omstandigheden niet, alle hoop ondermijnend.

Quasi onvermijdelijk om aan de overkant te geraken, op die manier krijgen we ook meer zicht op die luchtbrug.

Beetje als zeggen dat chaos verwijst naar wanorde, maar ook niets kan betekenen waarin die wanorde mogelijk wordt gemaakt. Alwaar het ontleden van een aantal clusters kan leiden tot een reeks begrippen waar leken nietsvermoedende klanten nog nooit van gehoord hebben, wil dat niet perse zeggen dat hierover binnen de ggz een consensus zou bestaan. Het enige dat het zegt is dat de ontleding voor kwetsbare mensen mogelijk is en misschien zelfs die kwetsbaarheid in de hand werkt, averechts.

Als we de lijn doortrekken bestaan er alleen maar sekten, waarvan sommigen met slechte bedoelingen. 😉 In het simpele zit het complexe, in het complexe het simpele. Misschien dat hiermee de connotatie van dat begrip sekte een andere wending krijgt, weet niet.

Met deze beslist niet-limitatieve collage sluiten we graag aan op het procesdenken, een filosofische stroming die de laatste dertig jaar opgang maakt binnen de wetenschappen en er in bestaat dat alles opgevat wordt als een continu gebeuren of proces. Ervan uitgaand dat niets stilstaat, maar alles evolueert, ontwikkelt en beweegt, is het procesdenken een dynamische denkrichting, die veel klassieke en gestabiliseerde ideeën in een ander licht plaatst. Toch is het geen nieuwlichterij, het wil gegrondvest zijn op degelijke fundamenten.

De complexiteit van het leven maakt het niet simpeler om daarover een oordeel te vellen, zoveel is wel duidelijk. Een sekte is een geloofsgemeenschap met opvattingen en gebruiken die zich onderscheiden van overige geloofsgemeenschappen die behoren tot dezelfde stroming als de sekte. Sekten zijn vaak gesticht door een charismatische leider met een nieuwe leer of openbaring. In de volksmond heeft sekte een pejoratieve connotatie en wordt in verband gebracht met muggenziften en het kritiekloos volgen van voorgangers. Om deze reden roepen sekten weleens oppositie en klachten van diverse kan

Heb je het hier per toeval over dat fenomeen dat zolang er geen wet bestaat voor deze of gene actie, ook niemand vervolgd kan worden?

De insteek van een denkexperiment kan zijn om aan te tonen hoe diverse ggz-adviezen toepasbaar zijn op een probleem met maatschappelijke relevantie, het resultaat mogelijks compleet averechts.

Voortschrijdend onderzoek mag misschien dan wel een aantal twijfels als sneeuw voor de zon doen laten verdwijnen, het zegt daarom niet dat het naar die beleving hoopvolle resultaat niet tot vereenzaming kan leiden.

Een dubbeltje op z’n kant verwijst naar hetzelfde proces met verschillende uitkomsten, tollen kan ook.

Lucht en geld zijn de zaken die we intersubjectief delen, in verschillende graden van aspiratie en expertise.

Heel soms vallen kleine dingen ook maar pas op door geijkte termen te herleiden tot de delen waardoor ze zijn opgebouwd, als niet meer dan een tussenstap die verder kan doorgetrokken worden tot we uitkomen bij de kiem van waaruit artefacten binnen deze of gene niche in het leven geroepen worden. Het idee van het proces is de weg krijgt op deze manier gradueel voortschrijdend steeds meer betekenis, jammer genoeg zelden begrepen.

Ideeën zijn als zaadjes die pas tot wasdom kunnen komen wanneer ze ook door steeds meer mensen bekrachtigd worden, maar misschien ook in het innerlijke kunnen blijven steken zodat hoop als pijnlijk ervaren kan worden, ongewild.

Dijk van een vraag.

De aspiraties van de nieuwe ggz zijn meervoudig complex in die zin dat zelfs de miniemste fluctuaties tot een wereld van verschil kunnen leiden, hypergevoelig. Deze inherent hoopvolle impulsen kunnen indien voldoende doordacht het kwetsbare zelf belasten op een manier die dan misschien wel de ondraaglijkheid ervan verklaart maar mogelijks ook spot en stigma in de hand werkend, vaak onbewust. Wetenschap heeft daar gigantische simulatiemodellen voor bedacht, net zoals iedereen wel weet wat de onzichtbare hand van Adam Smith precies wil zeggen. En hoe we van eenvoud ook een nachtmerrie kun

De responsen op dat wat we als een universele stimulus kunnen onderscheiden zijn vaak dermate ambivalent dat niets laat vermoeden dat de hoop die erin weerspiegeld wordt ooit enige duurzame doorstroming zal kunnen vinden.

Humor is belangrijk, nu heb ik een boek gekocht over geweldloze communicatie om aan mezelf uit te leggen waar ik niets meer over durf zeggen, maar ben wel van plan om het simpel te houden.

In relatie tot een aantal kwetsbaarheden kunnen we niet genoeg het belang van interferentie benadrukken, het hypergevoelige fenomeen wanneer verschillende percepties, aspiraties en bijhorende attitudes door elkaar heen beginnen te lopen. Anders gezegd, middels abstracties en/of schetsen kunnen we een en ander dan wel trachten te verhelderen, in praktijk vergt het heel wat aandacht en onderscheidingsvermogen om niet continu in conflict, onzekerheid, twijfel en/of verwarring te raken. Als we zeggen dat de synthese niet meer verandert, impliceert dit dat ze onmogelijk persoonlijk kan zijn.

Dat zien we in veel aforismen ook terugkomen, niet zomaar overigens. Ten individuele titel hebben we maar een paar trucjes nodig om te achterhalen waarom dat zo is, waarin dan ook veel hoop gelegen is. Wees echter bedachtzaam, waarom weet je onderhand zelf wel, sterkte.

Goed gemutst en goedlachs zoals altijd koop je eens een leuk boek over de homo ludens, iets later een ware verschrikking wanneer je wakker wordt tussen puerilisten waarvan je misschien denkt dat het onmogelijk waar kan zijn, maar toch.

Non-lineaire katalysatoren bevinden zich in de intersubjectieve ruimte waar iedereen vrij toegang toe heeft, deze hebben een katalyserende werking die een fluweelzachte paradigmashift tot een hoopvol en realistisch potentieel maakt. Maar dat is theorie, dat waar mensen misschien dan wel in alle bedachtzaamheid hulpvragen over kunnen stellen, tegelijk betekenisloos.

Je zou bijna kunnen gaan denken dat WOIII afhangt van administratieve formaliteiten die maar traag op gang komen, terwijl in simulatiemodellen tal van problemen in theorie niet eens meer bestaan. Maar zo gaat het nu eenmaal met informatie zodat een gespleten wereld kan ontstaan, doch des levens verklaarbaar.

Kunnen alleen maar hopen dat iedereen dat op dezelfde manier wil interpreteren, veel vaker is dat niet het geval. Gelukkig kunnen we al terecht om ons een beter begrip te vormen hoe deze processen werken, wat het enigszins vreemd doet lijken dat gedaan wordt dat al niet veel meer geweten is. Maar misschien is dat een kwestie van tijd, aandacht en motivatie, soms confronterend weliswaar.

Heb je er al iets van ondervonden? Meestal komt het samen met een aantal adviezen zoals loslaten, maar wees daar vooral voorzichtig mee.