TTC

Waar de humanistische psychologie zich al expliciet concentreerde op psychische en geestelijke gezondheid, helingsprocessen en menselijke mogelijkheden in het algemeen, tracht de transpersoonlijke psychologie uitdrukkelijk de transcendente aspecten van het menselijk bestaan te omvatten. Belangrijke transpersoonlijk psychologen zijn Stanislav Grof, Ken Wilber en Michael Washburn. Een aanverwante benadering van cultureel-politieke ontwikkelingsprocessen en collectieve vormen van menselijk bewustzijn is het door de Amerikaanse managementconsultants Don Beck en Chris Cowan ontwikkelde systeem van

Met summiere kennis van sociale alternatieven is er in essentie weinig reden tot paniek, maar puur technisch gesproken betekent verhoogde inflatie negatieve rente.

Het psychologisme is een stroming binnen de filosofie die stelt dat de psychologie een centrale rol speelt in het funderen of verklaren van andere, niet-psychologische feiten of wetten.

Zoals altijd subjectief te interpreteren is het correlaat tussen wat Plotinus lang geleden opperde en het werk van de geesteswetenschappen vandaag, tegelijk enige verbolgenheid opwekkend waarom het dan zo moeilijk kan zijn om hierover een aantal gerichte hulpvragen ernstig te nemen.

Bergmetaforen laten veel dalperspectieven toe, als een agora waar we trachten te begrijpen waarom die berg er staat.

Alles op losse schroeven zetten is niet zo moeilijk, het geheel fluweelzacht verhuizen nog een andere kwestie.

Het zich verdiepen in metaforen faciliteert de bewustwording van hoe we onszelf beperken. Ook de liberale theoretici hebben alle reden om terug te schrikken voor het idee van een culturele evolutie. De ongelofelijk grove vormen daarvan, zoals het sociaal darwinisme, schieten niet alleen tekort in het mededogen, veel beangstigender is dat dit botte ‘evolutionisme’ in handen van morele tirannen juist die barbaarse en catastrofale ideeën van de Übermensch, het heersersras en de komst van menselijke halfgoden zou opleveren, die hun ijzingwekkende opmars in de geschiedenis zouden maken, hun

Of zoals Heraclitus stelde, het klimmende en/of dalende pad is dezelfde weg?

Hoe bizar is niet het fenomeen dat sommigen pas tureluurs worden wanneer ze proberen te begrijpen waar ze mee bezig zijn?

Ervaring leert dat door het midden te vinden tussen these en antithese de wet van de uitgesloten derden haast kinderlijk speels kan helder gemaakt worden, het betekent echter niet dat hulpvragen met betrekking tot deze kwesties en hun gevolgtrekking op enige aandacht en ontvankelijkheid kunnen rekenen. In die zin kunnen kwetsbare mensen zeggen dat de ggz dan wel de geijkte methoden aanlevert om dat midden te benaderen, tegelijk waarachtig is de eerder paradoxale verklaring dat het vanuit die beleving hoopvolle resultaat verworpen wordt, quasi onbegrijpelijk.

Overdeterminering overschaduwt het simpele dat zich tijdloos in de overkoepelende synthese laat opmerken, haast kinderlijk.

Overdeterminering duidt in de humane wetenschappen de situatie aan, waarin een gevolg te veel oorzaken heeft om er één als doorslaggevend te kunnen aanduiden.

Bij Plato worden de twee belangrijkste aspecten van de dialectiek met elkaar verenigd: de verteltechniek, die veelal uit een dialoog of een vraag- en antwoordspel bestaat, maakt gebruik van (bewust) opgeroepen tegenstellingen om de begrippen die het onderwerp van bespreking zijn nader af te bakenen. Bij Aristoteles heeft dialectiek te maken met het integer zoeken naar waarheden, terwijl retoriek zoiets is als datgene wat de tegenwoordige spindoctors, voorlichters of reclameschrijvers doen.

De drie-eenheid van these, antithese, synthese wordt vaak als volgt beschreven: (1) De these is een propositie, een uitspraak. (2) De antithese is de negatie van de these als een reactie op de daarin naar voren geschoven propositie. (3) De synthese lost het conflict op tussen these en antithese door de gezamenlijke waarheden in beide te verzoenen. De synthese op zichzelf vormt een propositie. Deze kan op haar beurt bekeken worden als een these, waarop een antithese volgt, met daarna een nieuwe synthese.

De duivelsdriehoek is een term die refereert aan de manier waarop geld, kwaliteit en tijd zich binnen projecten tot elkaar verhouden.

Het subsidiariteitsbeginsel is een organisatiewijze of regel in taakverdeling tussen 'hogere' en 'lagere' openbare overheden. Sommigen zien zelfs niet dat helikoptergeld hetzelfde is dan cryptomunten, alleen hebben is van belang.

We kunnen de lat maar niet hoog genoeg leggen, zodat we er met sprekend gemak onderdoor kunnen.

Koans worden doorgaans gezien als raadsels die bedoeld zijn om het rationele denken te stoppen.

Met verbeeldingskracht raken we soms in de war omdat de timing niet klopt.

Van een paar lukrake concentrische cirkels verwacht je niet dat het de voorbode is van een kwellend avontuur dat finaal tot niets leidt.

De Elementen is een meetkundig en rekenkundig verzamelwerk, bestaande uit dertien boeken, geschreven door de Hellenistische wiskundige Euclides te Alexandrië in het begin van de derde eeuw voor Christus. Hierin verzamelde en formaliseerde hij 468 wiskundige bewijzen die in de eeuwen daarvoor reeds door andere wiskundigen waren bewezen. Bron internet.

Het zijn beschrijvingen of keuzes die iemand kan maken, niet iedereen heeft interesse in het beklimmen van bergen. Maar zoals je hier stelt, er verandert in wezen niets aan dat midden. Ken ik ook niet, vond enkel dit. Yong Yello is de artiestennaam van Yello Staelens. De rapper-producer studeerde muziekproductie aan het Gentse Conservatorium. In 2017 had hij z'n diploma op zak, in 2018 al een nominatie in de categorie 'Best Producer' op de Red Bull Elektropedia Awards. Dat producen doet hij onder meer voor Tourist LeMC, Pepe, Diamantairs, Noémie Wolfs en Glints.

Een beginsel kan ook een onveranderlijk veranderlijk sturingselement zijn waarmee we hier op aarde aan de slag gaan om het redelijke evenwicht te bewaren, tegelijk zeggend dat het ook uit evenwicht kan raken met responsen in deze of gene zin.

Wat in theorie als een beginsel (h)erkend kan worden, kan in praktijk ook als nonsens verworpen worden.

Onderhevig aan verduistering is dat wat optioneel helder gemaakt kan worden, de paradox dat het tijdloos is.