TTC

Misverstandje wellicht, bij die druppels in die grote oceaan der liefde zijn we vergeten te vermelden dat ze worden onderverdeeld in vierduizend deelverzamelingen met bijhorende statistieken die kwetsbare mensen een punthoofd bezorgen wanneer ze er enige vorm van pragmatisch nut in trachten te bespeuren, maar we doen ons best.

Als we zeggen dat abstrahering tot wonderen leidt, bedoelen we dat gewetensvol onderzoek tot zelfinzichten kan leiden die er altijd al waren maar niet eerder onze aandacht hebben genoten, dat is alles.

Gekkenwerk wordt het pas wanneer bij elke zinsnede een voetnoot past met honderd nuanceringen die stuk voor stuk anders geïnterpreteerd kunnen worden, terwijl de intentie misschien gewoon was om het een keertje simpel te houden.

Net zoals alle wegen naar Rome leiden is het opstellen van een UV geen dictaat, het is een onveranderlijke synthese die wel/niet onze aandacht geniet en verschillende interpretaties toelaat.

Sommigen lijken er nog steeds vanuit te gaan dat non-lineaire katalysatoren kunnen verdwijnen, door hun intrinsieke aard is dat onmogelijk. Op deze manier ligt het evolutionaire pad bezaaid met heel wat twisten hierover, terwijl in potentie heel wat problemen reeds opgelost zijn, als eeuwig voortschrijdend.

Jongleren met perceptievelden en contexten buitenspel plaatsen, doen we met overgave.

Zoals we nu gezien hebben kan een synthese onveranderlijk zijn in abstractie, het zegt niets over de onderlinge verhoudingen die in de non-lineaire synthese vervat zitten. Maar net omwille van die verhoudingen en de spanningsvelden waartoe ze kunnen leiden, valt veel vaker de synthese buiten het collectieve aandachtsveld, zodat ook neutraliserende katalysatoren buiten het discours vallen. Quasi onbegrijpelijk vanuit het ene perspectief, ondanks alle hoop quasi ongeloofwaardig vanuit een ander, betekenisloos.

Voor kwetsbare mensen past bezin eer je begint wanneer je interesse zou tonen in een aantal metaforen die rijkelijk gehanteerd worden, het is immers niet gepast om deze te onderbouwen met een technische fiche waar ze van kunnen afgeleid worden. Geduld koesteren betekent in deze zin machteloos beschouwen hoe soortgelijken hetzelfde lot ondergaan, en hoe we dit ervaren een voetnoot waar wellicht eens hartelijk om gelachen wordt tijdens de volgende groots opgezette intercommunale intervisie. Alle gekheid op een stokje, dit gaat over mensen van vlees en bloed, met een hart en gevoelens, met empath

Bij het antwoord in eenvoud en kleine dingen denken we wellicht niet spontaan aan een reeks tegenstrijdigheden zoals begrepen kan worden binnen de definitie van een paradigmashift, dat is de taak van kwetsbare mensen die met bosjes naar wachtlijsten afgeleid worden, sterkte.

Een kleine verzameling aan initiële waarden kan niet groot zijn, kinderlijk is de logica. Een kloof opvullen met dure woorden betekent dat kwetsbare mensen erin kunnen verdrinken, en de brug over het hoofd zien.

Die anderen ben jij ook, voel je dat niet?

Simpel afleidbaar binnen overkoepelende syntheses betekent misschien een nachtmerrie wanneer we het zouden wagen er in alle bedachtzaamheid een hulpvraag over te stellen, maar met wikipedia geen gemis aan hoop. De ondraaglijkheid van de pijn is voor een ander keertje, weet dat je niet alleen bent.

Veel voorkomend zijn misvattingen die afleidbaar zijn van een strikt of/of-perspectief, tegelijk merken we die grote olifant niet op.

Alteriteit is het onherleidbare aspect van de persoon, het concept werd voor het eerst uitvoerig besproken in de fenomenologie van Emmanuel Levinas.

Voor kwetsbare mensen geldt dat zonder aandacht het zelfs geen zin heeft om nonsens uit te kramen, maar altijd het geval is wanneer er wel aandacht voor bestaat.

Exogeniteit is het optreden van een actie of een schok die van buiten het systeem komt.

Niemand spreekt tegen niemand, anders wordt het weer verwarrend.

Kunnen ook zeggen dat individu onverdeeld wil zeggen, zodat niemand tegen niemand spreekt.

Op weg naar verlossing, innerlijke bevrijding, ruimde Shankara voor spirituele herkenning de hoogste plaats in: 'Men kan de sacrale teksten opzeggen en aan de heilige geesten offeren, men kan de riten uitvoeren en godheden vereren, maar zolang de mens niet tot het inzicht van zijn wezensidentiteit met het Atman ontwaakt, kan hij nooit bevrijding vinden, zelfs niet na honderden eeuwen'.

Weet niet of je m'n vraag over die kruisvergelijking gezien hebt, misschien schept dat helderheid. Falsifieerbaar wil zeggen dat als een uitspraak onjuist zou zijn, het mogelijk moet zijn om aan te tonen dat de uitspraak onjuist is, bijvoorbeeld door een experiment te doen.

Generaliserend volstrekt geen probleem, net zoals er op kwantumniveau maar weinig te merken valt van de problemen die we profaan, hiermee zeggend op het niveau van het alledaagse en menselijke, ervaren. Informatie gaat in deze zin niet zozeer verloren, maar in het mainstream-debat kunnen ontbrekende elementen er wel toe leiden dat we, wanneer in herinnering gebracht, diep in het hart geraakt worden. In die zin is onwetendheid geen zaak van verwijt maar inherent aan het leven, met maar al te vaak responsen die niet laten vermoeden dat het ondanks alle hoop die we hieruit kunnen ventileren morg

Bij een analyse van complexe systemen gaat er noodzakelijkerwijs informatie verloren, omdat de waarnemer een selectie moet maken die slechts tot op zekere hoogte representatief is. Met behulp van de informatietheorie kan berekend worden hoeveel informatie verloren gaat, dit wordt bij de chaostheorie toegepast.

Causaliteit is een beetje als zeggen dat wanneer je aan de ontbijttafel zou beginnen over pseudotoevalsgeneratoren, verslikken in je koffie als een aannemelijk logische reactie kan gepercipieerd worden.

Wat Jung zegt, synchroniciteit is niet raadselachtiger of geheimzinniger dan de discontinuïteiten in de fysica. Het is slechts de vastgeroeste overtuiging van de almacht van de causaliteit die het verstand moeilijkheden bereidt en die het ondenkbaar doet schijnen dat er oorzaakloze gebeurtenissen zouden kunnen voorkomen of bestaan. Zinvolle coïncidenties zijn denkbaar als zuivere toevalligheden, maar naarmate hun aantal toeneemt en de overeenkomst groter en nauwkeuriger is, wordt het steeds minder waarschijnlijk en meer ondenkbaar dat hier sprake van toeval is. Dat wil zeggen, ze kunnen niet m

Carl Gustav Jung zag 'synchroniciteit' als een ander verklaringsmodel dat naast 'causaliteit' zijn plaats verdiende. Dit concept stelt echter de causaliteit zelf niet ter discussie, noch wil het ermee concurreren. Het beweert slechts dat, net zoals gebeurtenissen kunnen gegroepeerd worden onder 'oorzaak', ze net zo goed kunnen worden gegroepeerd onder hun 'betekenis'.