Peter79

In een heidense omgeving is de doop een grote stap. Iedereen ziet dat je publiek het heidendom dood verklaart en je leven buiten jezelf in Christus zoekt. Het onderdompelen zelf stelt natuurlijk niets voor, maar je kan niet meer meedoen met de heidenen, want die zullen je eraan herinneren dat je gedoopt bent (evenals je nieuwe broers en zussen in het geloof). En dus krab je je wel even achter je oren voordat je sympathie voor het christelijk geloof laat volgen door een bewuste actie om je te laten dopen.

Misschien eerst maar eens accepteren dat mensen de vrijheid hebben te kiezen voor een overtuiging die niet compatibel is met een andere overtuiging. Dat bij clustering van overtuigingen de gnostiek e.d. onder het christendom vallen vind ik logisch, maar binnen dit cluster wordt gewoon de discussie gevoerd wat "waar" christendom is en wat niet.

Dan zeg ik je nu dat het slechts een voorbeeld was om aan te geven dat het evangelie zich verzet tegen mensen die zeggen te geloven en daarmee in strijd handelen. Ik zal het woord gnostiek verder maar mijden. Zie de geciteerde tekst. Inderdaad moet je dan nagaan wat goede ascese is.

Ik gaf slechts een voorbeeld, de gnostiek kon destijds ook leiden tot ascese en ook daartegen wordt stelling genomen: Indien gij met Christus afgestorven zijt aan de wereldgeesten, waartoe laat gij u, alsof gij in de wereld leefdet, geboden opleggen: raak niet, smaak niet, roer niet aan; dat alles zijn dingen, die door het gebruik teloorgaan, zoals het gaat met voorschriften en leringen van mensen. Dit toch is, al staat het in een roep van wijsheid met zijn eigendunkelijke godsdienst, zijn nederigheid en zijn kastijding van het lichaam, zonder enige waarde (en dient slechts) tot

Volgens mij zeggen we hetzelfde, maar met andere woorden. Het gaat natuurlijk om de werken met Christus, het leven is een eenheid. Als Christus in jou leeft, dan zal je dat niet kunnen verstoppen. Dan wordt er dus aan een van de voorwaarden (de werken) niet voldaan. Wanneer het uiterlijke leven in overeenstemming is met het geloof, is het de vraag wat in het hart leeft, en daar gaat God over.

Voor het eerste staat in Filippenzen 2: Daarom, mijn geliefden, gelijk gij te allen tijde gehoorzaam zijt geweest, blijft, niet alleen zoals in mijn tegenwoordigheid, maar nu des te meer bij mijn afwezigheid, uw behoudenis bewerken met vreze en beven, want God is het, die om zijn welbehagen zowel het willen als het werken in u werkt. Voor het tweede geldt volgens mij dat dit aan God is.

Als je vindt dat deze teksten de stelling niet onderbouwen, doe dan een voorstel voor een andere stelling. De oplossing is volgens mij dat, hoewel het om geloof alleen gaat, het NT de werken expliciet noemt, omdat er mensen waren die zeiden te geloven, maar zich in handel en wandel als vijanden van het evangelie gedroegen. Daar kon dan bijvoorbeeld een gnostische filosofie achterzitten, waarbij men onderscheid maakte tussen geest en lichaam: de geest werd gered, maar het lichaam was een zondig omhulsel dat niet gered werd en als dat er op los leefde, dan was dat niet erg, zolang de

In Marcus 16:16 kom je de combi tegen van geloven, dopen en behouden worden: Wie gelooft en zich laat dopen, zal behouden worden, maar wie niet gelooft, zal veroordeeld worden (NBG51). Ik baseer me dan ook op deze tekstvuit Romeinen 10: Want indien gij met uw mond belijdt, dat Jezus Heer is, en met uw hart gelooft, dat God Hem uit de doden heeft opgewekt, zult gij behouden worden; want met het hart gelooft men tot gerechtigheid en met de mond belijdt men tot behoudenis. Zich laten dopen en met de mond belijden dat Jezus Heer is, zijn twee manieren die erop duiden dat geloof niet all

Dictators zijn verpersoonlijkingen van satan.

Ik heb een bruikbaar overzicht gevonden dat laat zien dat enkel bijbelse argumenten niet de doorslag kunnen geven (je kan beide kanten op) en dat uitloopt op de volgende conclusie: De doop kan het beste benaderd woorden vanuit de betekenis ervan. De doop is een teken van de eenmalige overgang van de wereld naar een nieuw leven met Christus. De doop is daarmee ook een teken van de vergeving van de zonde. En een teken van de opname in het verbond dat God geeft. Daarna geeft de schrijver zijn voorkeur aan voor de doop op belijdenis (geloofsdoop/volwassendoop). Zelf denk ik dat de geloof

De kern van het christelijke leven ligt in het gebed: Het hart van de persoonlijke ontmoeting van de gelovige met God ligt besloten in het gebed. Daar raken we op dat wat niet van ons uit uitzegbaar is, juist daar stuiten we op de grenzen van het woord. Het gebed was in dit opzicht van grote betekenis voor Bonhoeffer.[19] Het meditatieve zwijgen in het gebed werd door hem beschouwd als een vorm van luisteren, als de 'bereidheid om zich het woord toe te eigenen'. Het is een zwijgen voor het horen van het woord 'zoals een kind zwijgt wanneer het de kamer van zijn vader betreedt. (...) We zwijgen

Geloof is geen voorwaarde voor de doop, maar geloof is samen met doop een voorwaarde voor behoud. Kinderdoop heeft voor jou geen waarde. Prima. Ik heb uitgelegd wat ik vind en geloof als voorwaarde voor doop vind ik te individualistisch. De doop laat iets zien van het evangelie en dat is groter dan de individuele mens. De kamerling uit morenland vroeg wat er op tegen was om hem te dopen. Behalve zijn geloof stond er niets in de weg om te dopen. Ik denk dat het bij de kinderdoop ook de vraag is wat er op tegen is, als het in geloof gedaan wordt. Wat mij betreft is het geloof van de gemeent

Ik las iets dat je eerst moest geloven alvorens gedoopt te mogen worden. Daarom haal ik dit topic omhoog. Ik beschouw de doop in de eerste plaats als een opdracht aan de volgelingen van Jezus Christus. Een voorwaarde om de doop mogelijk te maken, is dat mensen zich laten dopen. Iemand die zich tegen de doop verzet, kan niet gedoopt worden en dat zou ook in tegenspraak zijn met de doop zelf. Wat beelden de volgelingen van Jezus uit als ze kinderen (baby's) dopen? Ik denk dat de heiligheid van de gemeenschap dan vooropstaat. Je kan niet bij de gemeenschap horen als je niet gedoopt bent

Als je het niet eens bent met belangrijke kwesties in de kerk kan je weggaan of blijven. Als je blijft, kan je proberen de situatie te veranderen of te relativeren. Ik ben zelf van kerk veranderd, niet omdat een bepaalde (dogmatische/beleids-)kwestie de doorslag geef, maar omdat ik me ging afvragen wat de kerk deed om mensen te trekken en het besef dat ik geen enkele verplichting had aan de kerk waar ik lid van was. Er was geen goede reden om te blijven, maar wat was dan een goede reden om weg te gaan? Dat was aangesproken worden, aantrekkingskracht, ... Het heeft een tijdje geduurd dat

Mee eens De Bijbel heeft het over 1 doop. Als je als kind gedoopt bent, waarom dan nog een keer dopen? Maar ik denk dat de Bijbel er ook geen bezwaar tegen heeft als je vaker doopt. Het gaat erom wat de doop uitbeeldt en in die zin is er 1 doop.

Misschien zijn de bewoordingen wat scherp geworden? Gisteren zei je zelf dit: "De 3-1heid is een dwaling." Zelf zie ik drie-eenheid als iets uit de kerkhistorie, en speelt het begrip eigenlijk geen rol in mijn geloofsleven. Ik aanbid de Vader en ik aanbid Jezus en ik zie daarin geen conflict.

Dat denk ik niet. Ik denk dat je geen aanstoot moet nemen aan drie-eenheid want het dogma kwam tot stand omdat er mensen waren die beweerden dat christenen drie goden aanbidden: naast de Vader ook de Zoon en de Geest. Dan zeggen christenen: nee, God is 1, er zijn niet drie goden. En hoe dat kan zijn is een raadsel, mysterie, dat we niet kunnen oplossen.

Dank voor je kritisch opbouwende reactie. Het zinnetje dat ik van je quote (staat ook in de Bergrede), is volgens mij hoe Jezus de Farizeeen typeert: zij trekken het land rond om 1 bekeerling te maken ...maar wat er gevraagd wordt, is meer dan de gerechtigheid der Farizeeen. De waarheid is een persoon - de persoon Jezus - en het leven is niet te vinden buiten Hem om. Zijn woorden zijn wat Hij tot ons spreekt door de Geest. Er waren mensen die probeerden met Jezus' naam geesten probeerden uit te drijven, maar omdat deze woorden uitgesproken werden zonder dat deze geestenbezweerders een re

Dan zet ik die van mij erbij.

Ik denk dat je moet onderscheiden tussen een algemene wil en een persoonlijke roeping. De algemene wil zou je de wet kunnen noemen. Die is voor iedereen gelijk. Paulus schrijft dat als heidenen die de wet [van Israel] niet kennen, toch doen wat de wet gebiedt, zij zichzelf tot wet zijn. In feite is dit het humanisme, het leven volgens de gouden regel. Daarnaast is er een persoonlijke roeping. God kent ieder mens persoonlijk, ieder mens heeft unieke kwaliteiten en de algemene oproep om God lief te hebben, vertaalt zich in iedere persoon op een andere manier, zodat niet iedereen hetzelfde

En "dankjewel" is geen contraprestatie?

Ik zie het zo dat de ontvanger ook een stem heeft: als die het pakketje niet wil aannemen, dan kan de gever nog zo onbaatzuchtig zijn, maar de transactie komt niet tot stand. Bij jou lijkt de ontvanger overruled te worden, die heeft er geen stem in, want als de ontvanger een keuze zou hebben, zou er sprake zijn van contraprestatie.

Ik ben het niet met de schrijver eens dat zelfverloochening de diepste betekenis is. Zelfverlochening is een middel om achter Jezus aan te gaan: Als iemand achter Mij aan wil komen, moet hij zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen. Het is een middel om het leven te vinden; juist het vastklampen aan het leven, maakt dat je het leven niet kan vinden: Want wie zijn leven zal willen behouden, die zal het verliezen; maar wie zijn leven zal verliezen om Mij, die zal het vinden. Je zelf en je leven zijn innig met elkaar verbonden, ik zou zeggen: ze komen op hetzelf

Jodendom kent verschillende stromingen. In de tijd van het Nieuwe Testament had je onder meer de sadduceeen en de farizeeen. De sadduceeen geloofden niet in de opstanding van de doden, de farizeeen geloofden dat wel. De opstanding van de doden vindt plaats aan het einde van de tijd, wanneer JHWH komt. De gelijkenis van de rijke man en de arme Lazarus geeft weer hoe de farizeeen dachten. Lazarus werd getroost en de rijke man leed pijn. Je kan dit hemel en hel noemen. Het christendom verschilt van het Jodendom, doordat er nu al 1 man de opstanding heeft meegemaakt: Jezus is opgestaan

Wat God om niet geeft - opstanding en eeuwig leven - is de redding in mijn optiek. Het leven loopt uit op de dood, maar de redding is dat de dood niet het laatste woord heeft. Maar als je niet in God gelooft, hoe kan je dan door Hem gered zijn? En als je in Hem gelooft, dan is dat volgens mij je redding. Omdat dan de relatie tussen jou en God weer goed is. Maar als die relatie in de praktijk geen invulling heeft, als er geen gebed en geen vetrouwen op God is, dan vraag ik me sterk af of er een relatie is en of je gered bent.