Maria K.

Heeft Credible Facebook hierin eigenlijk wel een functie? Wie kijkt hier regelmatig? Wie van de Credible leden heeft een FB account en hoevelen hebben deze pagina geliked en zijn dan ook geabonneerd op nieuwe berichten? Het meest actuele bericht is van 16 oktober 2015 Credible zelf doet er zelfs helemaal niets meer mee. Het daaropvolgende bericht van dezelfde datum: https://www.facebook.com/credible.nl/po ... 5861130890 Achter de link krijg ik: "Het opgevraagde onderwerp bestaat niet (meer)". Verder waren de berichten vooral linken naar columns. Mooi zou je zeggen, maar wie van de

Helemaal eens Bonjour. Gefeliciteerd Credible.

Zou je dit kunnen stellen?: Meestal zijn mensen, die gevoelig zijn voor "demonen" ook gevoelig voor placebo's.

Exact. Er zijn christenen die geloven dat zij direct na de dood naar hel of hemel gaan. Dit nav. van één van de kruiswoorden van Jezus. Anderen geloven dat mensen uit hun graf zullen opstaan op de jongste dag en dat pas gebeurt nadat Jezus is terug gekomen. Met dat laatste ben ik grootgebracht. Is redelijk eenvoudig: (1) Parapsychologie vormt de grondslag voor religies (2) De stichters van religies hadden bovennatuurlijke krachten (3) Parapsychologie verwerpen is dan als de stichters dumpen Ik snap dat ook niet. Ik concludeer hieruit dat religies zijn gebaseerd op parapsychol

@ Aer. Dank voor je inspanningen van het afgelopen jaar. Uit ervaring weet ik dat, als er een positieve reeks leden inspanning met ontspanning weet af te wisselen er een goede doorsnee sfeer kan zijn op het forum en het er prettig verblijven is. Ook met felle discussies. Wordt het te zwaar, dan gaat dat ten koste van positieve inbrengen. Dat te couperen en ten gunste te wenden vereist ware stuurmanskunst en goed inzicht gecombineerd met liefde voor mensen. Het is nooit echt uit de hand gelopen en dat zie ik toch als verdienste van een steeds op tijd ingrijpen. Het is nooit bekend wie C

"Het werk gaat voor het meisje." wordt wel gezegd. En je moet je prioriteiten stellen. Veel van de gedachten wisselingen zijn idd. tijdverspilling, ook al probeer jij het vaak een kans te geven door ze toch nog even door te lezen en te proberen er een goede wending aan te geven. Dat is dan ook wat ik je vaak zie doen. Goede beslissing om het op een paar topics te houden, waarvan je weet dat het nog een (inspannende) ontspanning kan zijn als afwisseling van je werk. Want dat heb je toch ook nodig. Verder kan ik alleen maar herhalen wat Lobke hier schrijft.

Geloof, dat je via zo'n bord zou kunnen communiceren met de geesten van overledenen, is zuiver spiritistisch en zou ik niet christelijk willen noemen. Ik begrijp eerlijk gezegd niet eens dat christenen dit zouden kunnen beweren, en tegelijkertijd combineren met het geloof in de wederopstanding van mensen aan het einde der dagen.

Verder ook nog drugsverslaafd, satanist, vervent partyganger of nog andere dingen die men altijd geweest blijkt te zijn? Ik hoor dat soort dingen namelijk vaak. Ineens is men van alles geweest. Tjemig, wat een stapel plakplaatjes. En dat allemaal van horen zeggen of allemaal zelf bedacht?

Ik zou eerder zeggen dat het bijgeloof zo oermenselijk is, als het gaat om weinig kennis en toch iets een plaats willen geven. Het is de mens, die stil lijkt te staan. Bij elke mens begint het leerproces opnieuw.

viewtopic.php?p=1184456#p1184456 Je maakt hier al een selectie. Wanneer laat je iets testen en waarom? Denk je niet dat je eigen selectie je conclusies heel erg zal beïnvloeden? Ik heb hier het idee al, dat je een andere volgorde verwoordt dan de meeste gelovigen. Normaal gesproken denken gelovigen verlossing door de Jezus nodig te hebben, omdat hun dat wordt geleerd, omdat ze zondig zijn en omdat ze dit al geloven. Als je uitgaat van jezelf, als je niet zou geloven. Waarvan denk je dan verlost te moeten worden?

Dat begrip voor elkaar doet idd. heel veel. Jij herkent hun geloof omdat het ooit het jouwe was. Maar hoe is dat andersom? Ook ik herken het vanuit mijn jeugd, waardoor ik begrip kan opbrengen voor het geloof van mijn broers en zusters, die nog wel naar de kerk gaan. Zo heet dat dan, als je er verder niet over van gedachten wisselt. Wat zij nog feitelijk wel of niet geloven en hoe consequent, komt binnen onze familie slechts zelden naar buiten. Zeker naar mij toe, omdat ze weten dat ik niet meer meedoe.

Je bent hier open over geweest. Wat mij eigen teleurstelt is, dat er zo weinig reacties komen van anderen, die anders toch wel degelijk weten te antwoorden, als het gaat om de theorie van het Bjbellezen. En ook over de verschillende meningen onderling. Er zijn toch vast wel veel gelovigen, die iemand in hun naaste famiie/vriendenkring hebben die wat geloof betreft een andere weg opgaan dan zij. Soms een wat gemakkelijker manier van leven, maar toch blijvend christelijk. Soms het helemaal je rug toekeren. Een broer en zus een vriend of vriendin. Refo's, die katholiek worden en andersom.

Aan preken, zeker over "men" en "je" heb ik geen gebrek. Ik dacht dat ik dat duidelijk had gemaakt. Dat ik liever "ik" heb.

Dank je voor je antwoorden. Die zeggen me zo zoveel meer dan al die vette schreeuwende Bijbelteksten. Uit het leven gegrepen voorbeelden interesseren me altijd, omdat die wat zeggen over de heel unieke persoonlijkheid, die achter deze woorden zit. Daarom blijf ik met interesse (mee)lezen.

Dat heeft nu mijn interesse. Kun je aangeven waarom dat dan ging en waarom je het anders bent gaan zien? Ik hoef niet zozeer details, maar zou je de reden kunnen zien in het gegeven, dat dingen van buiten af veranderden? Dat bijvoorbeeld iets anders bleek te zijn, dan hoe je het altijd had gedacht? Of ben je zelf veranderd oiv. bepaalde dingen binnen in jezelf. Zoals bijvoorbeeld andere gevoelens bij gebeurtenissen of andere inzichten, omdat je dingen hebt bijgeleerd? Datgene wat je leert, zou toch effect moeten hebben, anders is het zinloos bij te leren. Misschien klink ik wat vaag, ma

Wat eerlijk dat je dat ook kunt zeggen. Maar wat doet dat met je inzet op de diverse fora en je eigen website? Kun je dat ook nuanceren? Lijkt me moeilijk.

@ WdG Dat vind ik nou eens een goed uitgangspunt. Natuurlijk kun je niet je eigen geloof verloochenen. En dat hoeft ook niet. Daarnaast moet het duidelijk zijn, dat dit ook voor de ander zal gelden. Ee ander dat ook niet zal doen, na daar lang en breed over gedacht te hebben, al jaren nl. en al ettelijke gesprekken en gedachten wisselingen achter de rug zal hebben. Tenminste als je de dochter mag geloven. Dus haar ook daarin serieus zal nemen. En idd. Na eerlijke gesprekken kunnen beiden van elkaar leren.

Een gedachte. Ik heb het altijd vrij dubbel gevonden, dat de meeste christenen het hele speciale Verbond van God met de nakomelingen van Jacob zo hoog zijn blijven achten, ondanks het feit dat zij helemaal niets (meer) hebben met het joodse geloof. Zelfs zo weinig werkelijk geïnteresseerd zijn, dat zij niet eens weten wat dat geloof nu werkelijk inhoudt. Of is de interesse zo weinig, juist om die verschillen, om toch te kunnen blijven geloven, dat Christus de enige zaligmaker is en dat niemand kan komen tot God dan dor hem? Wat is dan feitelijk die zeer speciale bedoeling die God vlg. de

Fifty/fifty? Het gaat een keer goed en het gaat een keer fout. Zo is het leven. Zoals ik al schreef: Goed om de goede dingen te onthouden en te blijven aantippen en de minder goede dingen er gewoon bij te nemen in de zin van: Het gaat nu eenmaal niet altijd goed en zoals ik wil. Want door het speciaal te benoemen maak je het speciaal.

Ja. Zeker in een heel gevoelige tijd. Ik doe dan ook een schietgebedje met "dank u". Ook toen ik al niet meer kon geloven. Geen idee wie ik dan zou moeten bedanken, maar het ging dan automatisch. Maar zeker is het een fantastisch gevoel, als je even zo positief kunt denken. Een natuurlijke reactie van iemand, die feitelijk heel gezond in elkaar zit, in of na een periode van ellende en pure sh*t. Het is een teken van de weg terug naar een meer gelukkige periode in je leven. Het feit dat je gelukkig kunt zijn om een "gelukje". Het feit dat er weer positieve gedachten in je op kunnen

Overigens is dit dus niet de opzet van het topic. Wil je over de details van waar het Genootschap voor staat vwb. de leer gaan discussiëren, dan een ander topic openen? Anders wordt dit topic weer een gevuld met bijbel teksten in vergedrukte letters ipv. een eerlijke persoonlijke gedachten wisseling over de levensbeschouwing van uw naasten. Dank je wel. Hier zal ik het als topic vervuiling beschouwen. Maar ik denk dat je dat al wel zou vermoeden, gezien het woord "overigens".

Precies zoals in topicstart is beschreven. De doelstellingen met oa. Wat het met elkaar te maken heeft en waarom het apostolische genootschap dit vermeldenswaard vindt. De bekering is duidelijk omschreven als een voorbeeld. En daarom bewust naar de reactie daarna verplaatst met de vraag: Kunnen jullie begrip opbrengen zoals de moeder dat kon? Zoals hier de dochter kiest voor een andere levensbeschouwing dan waar ze zelf voor kiest? Dit beschreven in het genoemde artikel en nav. van de uitleg van haar dochter.

Het verhaal van de dochter http://www.zininopvoeding.nl/Themas/Eig ... dia_Zahra/ en dat van haar moeder. http://www.zininopvoeding.nl/Themas/Eig ... /Patricia/ Hoe is het als je dochter(of andere relatie) zich tot Islam bekeert? Is er dan ruimte voor discussie of zijn er alleen vragen? Hoeveel kan de ander begrijpen en waarom? (Lees voor de moeder en dochter een andere nauwe relatie.)

Ik kwam deze site tegen in mijn zoektocht naar zingeving. Op de Facebook pagina Vrijzinnigen wordt verwezen naar een artikel op deze website. Het gaat mij om de jullie visie op vrijzinnige wijze van geloven zoals beschreven. Met de bekering tot Islam van een dochter als voorbeeld. Een introductie van dit artikel zal ik in de volgende reactie posten. Het Apostolisch Genootschap - Wie zijn wij?

Ter aanvulling. Het document zal toen bijna 100 jaar zijn geweest. Uit de link al op de eerste blz. gegeven. http://www.heiligen.net/heiligen/03/17/ ... -jozef.php Dat dit verhaal bekend was in het Vaticaan is dus niet vreemd. Het waren de Britse Bisschoppen die overtuigd waren van hun geschiedenis. Niet de rest van de leden van de Vaticaanse Concilies, want anders was deze geschiedenis niet verdonkeremaand, maar ook door het Vaticaan omarmd. Het spijt me dat de uitspraak die ik hier deed een eigen leven is gaan leiden in de zin, die ik helemaal niet heb bedoeld. Het woord "verdonke