Lobke

Voor mij zijn dat de woorden van Augustinus; Onrustig is mijn hart, totdat het rust vindt in U.

Voor mij zijn dat de woorden van Augustinus; Onrustig is mijn hart, totdat het rust vindt in U.

Voor mij zijn dat de woorden van Augustinus; Onrustig is mijn hart, totdat het rust vindt in U.

Wie ervaart dat wel als woede?

Hoe ik na 2 dagen min dochtertje nauwelijks gezien te hebben verbaasd was over hoe veel ze (ogenschijnlijk uiteraard) gegroeid was, hele zinnetjes vormde etc. Gisteren en vandaag lekker papa-dochter dag

Ik ben dankbaar dat na regen zonneschijn komt.
 
 

Behind every beautiful thing
There's some kind of pain.
(Bob Dylan)

Mij raakt steeds weer het nummer Routine van Steve Wilson. Het filmpje laat de wanhoop van de vrouw zien.. 
De inspiratie voor dit lied werd gevonden in een waar gebeurd triest gebeuren. 
"Routine" http://www.imdb.com/title/tt1819513/
What do I do with all the children's clothes
Such tiny things that still smell of them
And the footprints in the hallway
Onto my knees scrub them away

And how to be of use make the tea and the soup
All of their favorites throw them away
And all their schoolbooks and the running shoes
Washing and cleaning the dirty steel sink

Routine keeps me in line
Helps me pass the time
Concentrate my mind 
Helps me to sleep

And keep making beds and keep the cat fed
Open the Windows let the air in
And keep the house clean and keep the routine
Paintings they make still stuck to the fridge

Keep cleaning keep ironing
Cooking their meals on the stainless steel hob
Keep washing keep scrubbing
Long until the dark comes to bruise the sky
Deep in the debt to night

Routine keeps me in line
Helps me pass the time
Helps me to sleep

Routine keeps me in line
Helps me pass the time
Helps me to sleep

The most beautiful morning forever
Like the ones from far off, far off away
With the hum of the bees in the jasmine sway
Don't ever let go 
Try to let go
Don't ever let go 
Try to let go
Don't ever......
 

Weet niet van welk geloof die mannetjes zijn, maar Jehovah's Getuigen zijn het niet, haha. 
Maar het forum prikkelt me om diep te graven en na te denken over mijn geloof. En ik vind het interessant hoe anderen hun geloof beleven. En soms gaat het er een beetje verhit aan toe, maar daar zit ik niet zo mee. Is ook wel te begrijpen, zolang het maar netjes blijft.

Krijg van een aantal diehards toch altijd een beetje deze indruk:
 

Goeie vraag.
Het christelijke geloven interesseert me mateloos, en forummen biedt een extra dimensie ten opzichte van de kerk omdat je direct informatie kunt gaan zoeken, zonder het gesprek te onderbreken. Gesprekken in de kerk zijn vluchtiger, gaan over andere dingen. Forummen maakt het ook mogelijk om in hapklare brokjes met informatie om te gaan, een boek lezen vergt meer concentratie. Tussen de bedrijven door is forummen praktisch en laagdrempelig en de sociale dimensie - ook niet onbelangrijk - zit er ook nog eens in.

Gefeliciteerd Flash Gordon. 

@Peter79,
Hier je krijgt een like cadeau, geplaats bij Mystic. Ik had ze nog niet opgebruikt vandaag..

Ik ben dankbaar voor de nieuwe baan waar ik volgende maand aan begin, dankbaar voor onze nieuwe woning en dankbaar dat de kat redelijk goed kan wennen ondanks dat hij niet naar buiten mag. 

Ik ken mensen die ermee gestopt zijn omdat ze er depressief van werden. Er komt hier ook nogal wat voorbij.  Je moet behoorlijk sterk in je schoenen staan om het vol te houden. Ik moet af en toe ook even afstand nemen. Zodra ik meen hier niets meer te kunnen leren of iets voor anderen te kunnen betekenen ben ik ook weg.

Het verbaast me altijd hoe luchtig christenen doen over vlees eten. Iets dat theologisch gezien een gevolg is van onze zonde, dat niet de bedoeling was en niet de bedoeling is, en gezien t onbesdchrijflijke leed achter de gangbare vleesindustrie, waar Jezus ook voor gezonden en gestorven is. Op dat gebied zijn christenen veelal niet alleen 'in de wereld' maar ook 'van de wereld' 

Ik denk dat ik nikie90 wel begrijp hierin. De oudtestamentische tijd was veel harder, gewelddadiger en wreder dan die van ons. De gemiddelde Israëliet was boer, leefde dus op het land en woonde niet in een land met veilig afgebakende en door alle omringende landen aanvaardde grenzen.
Echte grenzen bestonden zelfs niet eens volgens mij; een land bestond uit alle stedelijke gebieden, landgoeden en dorpen bij elkaar opgeteld. Egype bijvoorbeeld was echt niet zo mooi begrensd zoals vandaag de dag er nette lijnen getrokken zijn op de wereldkaart; maar enkel een hele rits steden rondom de Nijl.
Er was ook geen internationale gemeenschap met internationaal geldende afspraken voor oorlogen, laat staan zoiets als universele mensenrechten. Je kunt er dus de klok op gelijk zetten dat wat de Israëlieten in hun gebeden hun vijanden toewensten, die vijanden dat al daadwerkelijk bij hen gedaan hadden.
Kinderen tegen de rots smijten? Absoluut geen bevel van God, dat kom je echt nergens tegen, maar simpelweg de wrede praktijk van omringende landen tijdens een oorlog. En ook het vrouwen als krijgsgevangenen schaken was heel normaal; de OT-regels lijken vooral bedoeld om daar juist enige bescherming voor de vrouw in kwestie in te brengen. De man mocht haar niet zomaar meer verstoten en ze kreeg de tijd om de nieuwe situatie te verwerken. Nu klinkt dat misschien vrij idioot, maar destijds was dat al heel wat.
Ons komt de oorspronkelijke betekenis van "sjaloom" misschien wat oppervlakkig over: materiele welzijn, een goede oogst, ongestoord leven. Wij verstaan Gods vrede toch liever innerlijk. Maar voor de mensen uit die tijd was deze sjaloom simpelweg bittere noodzaak.
Het alternatief was verbrande dorpen en oogsten, vergiftigd water door lijken die erin werden gegooid, de meest vreselijke ziekten zonder medische zorg, verkrachte vrouwen, verhongeren en verdorsten door bittere armoede, noem maar op. Zelfs de rijke mensen leefden vergeleken met deze tijd maar een sober en hard bestaan, vol onzekerheden die wij niet of nauwelijks meer kennen.
En weet je wat het wrange is? Tot een paar decennia geleden was dit ook de normale situatie in Europa, overal eigenlijk. Instituties als de VN of die universele rechten zijn relatief zeer jong en worden ook lang niet in alle werelddelen echt erkend. Er zijn nog genoeg landen en streken waar het tribale denken nog volop geldt en de harde wetten van het primitievere leven gelden.
De enige redelijke garantie op veiligheid en vrede was het leven in een groot en welvarend rijk, ver van de meestal vrij turbulente grensgebieden vandaan. En zulke rijken ontstonden door, jawel, oorlog en politieke machtsspelletjes. En eigenlijk is dat vandaag de dag niet veel anders, want zou Nederland echt nog zo veilig en soeverein kunnen blijven zonder de bescherming van de EU, de VN en de NAVO? De Tweede Wereldoorlog heeft ons een keiharde les geleerd: op onszelf zijn wij maar kwetsbaar en vrij gemakkelijk te veroveren.
In die context moet je het OT leven, tezamen met het gegeven dat veel natuurgodsdiensten behoorlijk wrede en (zeer) pijnlijke offer- en initiatierituelen kenden, soms ook daadwerkelijk mensen offerden (met name krijgsgevangenen) en ook buitensporige vergeldingen jegens vijanden en misdadigers.
Het is zeer wel mogelijk dat de wet van Mozes echt een verademing was voor het joodse volk, een licht in het duister, omdat haar rituelen nimmer gevaarlijk of pijnlijk waren (zelfs de besnijdenis gebeurde op een tijdsstip die zo het blijkt het minst pijnlijk is voor de baby), omdat de vergeldingsmogelijkheid flink werd ingeperkt (slechts oog om oog, tand om tand) en ook aan de oorlogsvoering strikte regels verbonden waren.
Liefde reikt dan ook verder dan enkel lieve berichtjes op Facebook, in een veilig en welvarend land met onbegrensde mogelijkheden. Waar zelfs arme en behoeftige mensen volop te eten, zorg en bescherming hebben. Denk aan de blinde in het NT, die daarom zijn hele leven moest bedelen. Zijn genezing betekende niet enkel het weer kunnen zien, maar ook weer een echt bestaan kunnen opbouwen, niet meer volledig afhankelijk zijn van liefdadigheid. In deze tijd kunnen wij ons dat niet voorstellen, met alle prachtige voorzieningen die wij hebben.
Liefde laat zich in elke tijd en elke cultuur op eigen, unieke wijze merken. Zij ontsteekt lichtjes van hoop en geloof in duistere en harde tijden, zij laat zelfs in de meest geharde wetten en culturen sprankjes van mededogen en zachtmoedigheid doorklinken.
In het OT lees je hoe twaalf vrij los van elkaar staande stammen tot één volk worden gesmeed, een eigen stuk land weet te veroveren en zo dus zekerheid en beschaving weet te creëren en uiteindelijk door schade en schande heen, met name tijdens de Babylonische ballingschap, een religieuze en culturele identiteit weet te ontwikkelen die tot op de dag van vandaag de verschillende joodse gemeenschappen nog steeds met elkaar verbindt.
Gods liefdevolle voorzienigheid leidde zo een volk door de meest duistere tijden en nog belangrijker: Hij laat uit dit onooglijke volk, vele malen kleiner en onbeduidender dan alle grote rijken om haar heen, een Verlosser geboren worden die uiteindelijk heel de wereld zou verlichten met het Evangelie. Ook weer dwars door alle oorlogen, ruwheden en bitterheden door. Een Verlosser die het wezen van de liefde op schokkende, alleszeggende wijze blootlegt, namelijk aan het levenschenkende Kruis, waar Hij alles opgeeft om in het lijden en de de dood zijn grootste geliefde te vinden.

Als men zich niet kan vinden in bepaalde dogma's, dan heeft men de vrijheid om zich niet aan te sluiten bij de groepering die deze dogma's onderschrijft.
 
Nee, integendeel: dat vind ik wel zo eerlijk. Je hebt niks aan schijnheiltjes in de kerk.

Het is schokkend als het verhaal van Ananias en Saffira.
Overigens hoeft God de wereld niet te vernietigen, dat doet de mensheid zelf.

Zinloos. Sorry.

Prima en duidelijk. 

@Willempie,
Ik ook, en er was een tijd dat ik al die dogma's spuugzat was, al wist ik dat zonder dogma's iets als los zand aan elkaar zit. Zo kwam ik in een evangelische gemeente; geen vaste geloofsbelijdenis; alleen Jezus is Heer. Maar ook daar merkte ik dat er dogma's inslopen, al stonden ze dan nog geen honderden jaren vast. 
Je zult vast wel herkennen dat er binnen de evangelische en pinkstergelovigen nogal eens geroepen wordt; -ik heb geen religie maar een relatie-. Maar het klonk mij altijd wat hooghartig in de oren. Meer zoiets als; "ik heb net effe meer contact met de Heer dan jij" Dogma's we kunnen niet zonder om toch een duidelijke weg wijziging te krijgen/te zien. Maar dat we ze niet mogen betwijfelen, daar ben ik het dan weer niet mee eens. Daar kun je dan je eigen conclusie uit trekken; sta ik hier achter, wil ik hier verder, dat is aan ons.

Geweldig! Dan ben je een gezegend mens. Dank je voor de geruststelling. 

Dank je voor deze inhoudelijke reactie. Ik ben het eigenlijk volkomen met je eens. Mijn geloof is inderdaad niet vrij van dogma's. Dat van de protestantse canon is helaas een onterechte aanname. Ik ben niet protestants. Ik wordt bewust geen lid van een kerk omdat ik de scheiding niet aanvaard. Ik beschouw mezelf als lid van de universele Kerk, het lichaam van Jezus, dat niet tijd- of cultuurgebonden is. Mede dankzij jouw bijdragen hier ben ik wel meer waardering en begrip gaan krijgen voor de Roomse kerk als moederkerk en ik betreur de afscheiding die is ontstaan. Het was misschien beter geweest als de reformatie binnen de kerk zelf had doorgewerkt, zoals Blaise Pascal en Erasmus ook wilden. Met schadelijke dogma's bedoel ik die dogma's die niet (zo) duidelijk uit de schrift zijn te herleiden en die onnodige verdeeldheid veroorzaken. Ik geloof zeker niet dat ik heiliger of beter ben dan christenen die die kerkdogma's wel aanhangen en het spijt me als ik die indruk mocht wekken. En ik weet heel goed dat ik niet mag oordelen over mensen. Ik mag wel mijn mening weergeven, denk ik.