zendeling

Niemand heeft dan ook gezegd dat "Marcus niets te maken heeft met (de historische) Jezus", dat heb jij zelf bedacht. Je kunt hoogstens stellen dat er in Marcus veel minder historisch materiaal te vinden zal zijn dan in Q. Ik heb mij bij de reconstructie gebaseerd op de Griekse tekst (met woord-voor-woord vertaling), niet op een vertaalde tekst. Dat ik geen Grieks ken is geen enkel bezwaar omdat er in Q geen ingewikkelde redeneringen te vinden zijn, het is tamelijk eenvoudig op wat speciale woorden na, die redelijk duidelijk worden uit de context. Je hoeft voor een simpele tekst als Q echt

Ik ken dat soort studies, maar dat blijven in mijn ogen vrij vage ideeen die de ideologie van Q onvoldoende duidelijk weten te karakteriseren of duiden. Je kunt zelf nalezen hoe mijn exegeses van de gezegden de ideologische karakterisering ondersteunt en omgekeerd. Als je het er niet mee eens bent, dan kun je aangeven waar in de commentaren je het niet eens bent en waarom niet. Dat er 'geen argumenten zouden zijn' maakt op mij geen indruk zolang je dat niet gedaan hebt. Je kunt mij niet gebieden het ergens niet over te hebben. De ideologie van Q was nog niet christelijk te noemen, da

De uitvoerigst gemotiveerde reconstructie is die van Documenta-Q. Voor de meeste gezegden is er een brede overeenstemming over wat er in Q heeft gestaan, waarbij het grootste verschil wordt veroorzaakt door het wel of niet kennen van de Mattheus tekst door de schrijver van Lucas of proto-Lucas. Ik ben eigenwijs genoeg om mijn eigen afwegingen te maken en trek mij niets aan van wel of geen meerderheid. De drie-bronnentheorie (die ik voorlopig als de juiste zie) is een minderheidsstandpunt onder Q-theologen en geeft een andere omvang van de Q-tekst dan zoals de meerderheid het ziet. Je moet

Het in twijfel trekken van het ooit hebben bestaan van de Q-tekst is een standpunt van een minderheid. Hetzelfde geldt voor de synoptische prioriteit van het Markus-evangelie over de andere NT-evangelien. Dat de meerderheid kiest voor de prioriteit van Markus en de realiteit van Q is nog geen hard bewijs, maar de meerderheid vindt de argumenten vóór blijkbaar overtuigender dan die van de ontkenners. Aan de reconstructie van Q heeft een flink internationaal team van theologen jarenlang gewerkt, je kunt hun afwegingen en argumenten nalezen in de (dikke) boekenreeks 'Documenta Q'. Het terug

Ik heb die tekst wel, want hij is door theologen gereconstrueerd, gebruik makend van de twee bewerkte schaduwteksten in Mattheus en Lucas. Deze tekst wordt breed geaccepteerd als een tekst die historisch heeft bestaan, zelfs door de rooms-katholieke kerk. Als jij vindt dat al die theologen een "dogma" aanhangen, dan begrijp je vrij weinig van wetenschap. Het is inderdaad zo dat de schrijvers van Lucas en Mattheus de integriteit van deze tekst hebben genegeerd en/of niet slim genoeg waren om de inhoud ervan te begrijpen. Ik maak ze niet zwart, maar hun ideologie is niet de mijne, ik heb ni

Nee, ik spreek mezelf niet tegen want het NT is door vele auteurs geschreven maar de tekst die ik bewonder heeft een andere ideologische achtergrond, een andere 'sitz im leben' dan die van die NT-auteurs. Dat jij die tekst en de exegese van die tekst als 'extreem' of 'new age' karakteriseert, geeft aan dat je deze ideologie en deze sitz im leben onvoldoende kent en dus maar wat roept. Ik neem het je niet kwalijk, want christenen doen massaal aan eisegese als ze deze tekst proberen in te schatten en ook hén kun je dat weer niet kwalijk nemen omdat ook de auteurs van de evangelien zich

Je blijft volhouden dat het hier geschiedschrijving zou betreffen, maar daar is in het Nieuwe Testament helemaal geen sprake van, dat is een verkeerde en naieve manier om dit soort religieus geinspireerde teksten te lezen. Dat men verhalen over profane personen ook aanpaste zou best kunnen, maar met religieuze deed men dat zeker. Ook in het boeddhisme zie je dat gebeuren, terwijl hun vereerde personages nooit vergoddelijkt zijn. Het is dan heel lastig om te weten te komen waar de historische kern zit. Die al of niet atheistische schrijvers hebben een heel wetenschappelijke manier van kijk

Religie is niet geinteresseerd in het schrijven van geschiedenis, het wil enkel inspireren in een bepaalde richting die de individuele schrijvers goed dunkt. Je kunt er dus nooit van op aan of een tekst uit de duim gezogen is of dat het uit het brein van de schrijver stamt. Je kunt bij het lezen van de aartsvaders heel goed zien dat christenen in feiten nauwelijks geinteresseerd waren, ze speelden een spel om te inspireren, te overtuigen en andere visies onderuit te halen (vaak op een knullige en doorzichtig valse wijze). Dat veel theologen op onovertuigende wijze geen wetenschap bedrijven maa

Helaas zijn er geen historisch betrouwbare bronnen over het hebben bestaan van Jezus, noch trouwens over het hebben bestaan van de historische Paulus. Dat er toch veel bronnen zijn, legt geen gewicht in de schaal als die allemaal uit de religieuze hoek komen. De Ramayana is een heel uitgebreid verhaal met allerlei oudere en minder oude versies, maar toch zijn de spelers in dat drama allemaal fictief inclusief de godheid Rama zelf. Dat is pijnlijk voor mensen die Rama als hun hoofdgodheid vereren, maar het is niet anders. Dat theologen op dubieuze wijze toch een soort van geschiedkundig verantw

Alleen Q blijft over als mogelijk meer betrouwbaar en niet door de kerk uit het "niets" bedacht. Q staat als een huis omdat het bij geen enkele christelijke auteur past en toch een consistente geheel eigen ideologie vormt. Het grote probleem bij Q is echter de historische omvang ervan, die lastig is te begrenzen omdat de evangelieschrijvers zoveel van elkaar hebben zitten overnemen en je moeilijk vast kunt stellen hoe die synoptische kluwen nou exact is ontstaan. Paulus en de (overige) "apostelen" zijn m.i. niet hard te maken als echte historische figuren uit de eerste eeuw, ze zijn vooral een

Het is de vraag of je wel van christendom mag spreken bij de door de vroegste kerkvaders genoemde rivaliserende stromingen. We moeten het helaas doen met de polemische apologetische geschriften van die kerkvaders, een uiterst troebel en vertekend venster op het verleden. Ik heb daarom ook moeite om te spreken van "Judaiserende volgelingen van Jesjoea" omdat dit de valse suggestie wekt dat deze volgelingen bezig waren de van Jesjoea afkomstige missie "Joodser" te maken, een soort van regressie dus naar iets dat door Jesjoea al verlaten zou zijn. Daar zitten te veel veronderstellingen tusse

Dankje voor de tips. Ik denk dat de verwoording veel over jou zegt. Ik zie toch vooral apologetische oordelen en sarcasme/ironie en weinig of geen 'oprechte vragen' of serieuze interesse. De link verwijst naar mijn eigen commentaren op de (bijbelse) woorden van Jezus, ik hoef mijzelf dan hier niet te gaan quoten. De leringen van Jesjoea Natzri zijn allemachtig prachtig, echt een aanrader als je een relatie aan wilt gaan met Jesjoea. De theorien van de schrijver van de Paulus brieven en de evangelie-schrijvers zijn boeiend om te bestuderen, maar zijn niet mijn ding, ze sluite

De onderbouwing staat op de site die ik je gaf (de commentaren op de instructies van Jesjoea). De "wijsheid" is niet van mij afkomstig maar van de vele theologen die betrokken zijn geweest bij de reconstructie van de gezegden van Q1 en andere theologen die mij de ogen geopend hebben voor de ontstaanswijze van het christendom. Het zijn die theologen die de Q1 gezegden als primair zien en de rest als er later bij verzonnen (omdat ze een heel ander karakter hebben). Je kunt natuurlijk op de typisch apologetische manier pogen de boodschappers in deskrediet te brengen en de boodschap

Je hebt blijkbaar zat mensen die schuimpjes met aardbeiensmaak niet van echte aardbeien kunnen onderscheiden. Ik bespot ze niet, maar heb compassie met hun onwetendheid. Je moet er dan wel van uitgaan dat de Paulus uit het NT in de christelijke bijbel een historische persoonlijkheid is. Ik geloof daar zelf niet in. Voor het Joodse christendom (als je daar tenminste van mag spreken, ze noemden zichzelf geen christen) van de eerste eeuwen zou je liever hun eigen geschriften moeten zien terug te vinden. Het is wel bekend via derden dat zij een grote hekel hadden aan de Paulinisc

Niet door mij, ik vind het Tomasevangelie een zeer zwakke imitatie van de gezegdencollectie die ik noemde (alles terecht gekomen in Mattheus en Lucas). Dit gezegd hebbende, het overige (namaak) jezus-gezegde materiaal in de canonieke evangelien stelt ook weinig voor als je het vergelijkt met het originele materiaal van Jezus zelf. Het is niet alleen heel anders van karakter, het is ook veel minder sterk. Wat je natuurlijk ook zo verwacht als het niet echt van Jezus zelf komt. Vergelijk het met een bakje met schuimpjes met aardbeiensmaak waar toch nog een paar echte aardbeie

Dit is een boeiende website waarop veel van de externe invloeden die het christendom mede gevormd hebben worden besproken: http://www.mythicistpapers.com/about/ Blijft over, ja wat blijft er eigenlijk nog over dat niet van "externe" herkomst zou zijn? Na onderzoek blijven voor mij alleen de originele gezegden van Jesjoea over en misschien een klein deel van zijn optreden in vooral het eerste deel van Markus. https://jesussaying.wordpress.com/2013/06/06/the-original-part-of-the-sayings-gospel-q-the-sayings-of-the-tantric-jesus/ Dit is mogelijk ook ongeveer de Jezus gewe

Lastig heh, als iemand niet met jouw eigen religieuze cliché's meepraat? Je "vragen" en slaapverwekkende drogredenen verrraden in welke manier van denken jij gevangen zit. Gehersenspoeld door de religieuze dogmatisiche frames die je zijn opgedrongen en die je weigert los te laten tot je eigen nadeel. Heb je het gelezen, "The End of Faith" van Sam Harris? Dát is nu een eerlijke en rationele manier van redeneren die je jezelf ook eigen zou moeten maken wil je een zinnige discussie kunnen voeren.

In de zin van géén theist, zoals ik dat ook niet ben en boeddhisten dat niet zijn. Ik vind hem geen typische atheist, de man is wel pro-religie-kritiek. Grote delen van religies zijn kunstmatig, ze bevatten mythevorming en andere theoretische bespiegelingen en allerlei tamelijk nutteloze rituelen en regels die spiritueel gezien weinig tot niets opleveren. Dat is dan ook het belangrijkste wat religies gescheiden houdt van elkaar, deze theoretische gedeelten en onwerkzame rituelen. Daarvan onderscheiden zijn de wél-werkzame delen van religies, de zaken die door praktische observaties z

Op de Engelse pagina staat: "Harris is a critic of religion and proponent of the liberty to criticize it.[4] However, he has praised Advaita Vedanta and Dzogchen, as "they contain empirical insights about the nature of consciousness that do not depend upon faith."[5] Ik denk dat zijn anti-religieuze houding zich vooral richt tegen de zogenaamde abrahamitische religies in het bijzonder en de bijgelovige irrationele kanten van álle religies in het algemeen. Ik ben zelf ook geen theist, ik zie God niet als een persoon die naast zijn schepping zou staan, maar dat maakt mij nog niet tot

https://nl.wikipedia.org/wiki/Sam_Harris_(schrijver) Op Wikipedia staat dat Sam Harris zichzelf niet ziet als een atheist (alhoewel hij niet in God gelooft) en geen moeite heeft met spiritualiteit. Het lijkt erop dat hij (net als ikzelf) wel de religiekritiek zonder beperkingen voorstaat, maar niet zover wil gaan als alles te beperken tot een beperkt atheistisch wereldbeeld. Mag je Sam Harris dan nog wel rekenen tot de 'nieuw-atheisten' als hij zichzelf niet ziet als atheist?

Ik meen me te herinneren dat je buiten de sectie Godsdienst en Spiritualiteit de dogmatiek van Nicea veplicht moet onderschrijven, anders mag je er niet bijdragen. Maar misschien verwar ik het nu met een ander christelijk forum.

Ik heb er te weinig over gelezen. Wat ik wel ken is 'The End of Faith' van Sam Harris en dat vind ik een bewonderenswaardig anti-religieus boek over de tekortkomingen van bepaalde vormen van religie, met daarbij wel enige kanttekening. Sam Harris is geen dogmatische atheist, hij is een voorstander van zaken zoals zelfonderzoek en meditatie. Al is mij niet duidelijk geworden hoe hij dan aankijkt tegen sterk georganiseerde bewegingen die hier ook aan doen en die zeer oppervlakkig gezien aan religies doen denken. Met scientistische atheisten die op arrogante wijze op religies inhakken heb ik

Ik weet niet hoe het voor deze ene christen zit, maar ik snap het wel als mensen liever een relatie hebben met iemand die dezelfde levensbeschouwing deelt. Voor mij staat de tantra-mystiek die ook Jesjoea onderwijst centraal in mijn leven. Bij een relatie met bijvoorbeeld een christen is de kans op botsingen te groot, die begrijpen Jezus toch op een heel andere manier. Ook in de levenswijze zijn er meestal flinke verschillen, de kans dat het nooit wat wordt is te groot.

Het is geen theorie, maar mijn levensbeschouwing (en die van heel veel anderen inclusief de historische Jesjoea), maar ik respecteer natuurlijk de indeling van dit christelijke forum en zal me hier niet meer begeven.

Jammer dat je geen interesse hebt in de leringen en de missie van de Jesjoea. Jouw verlies! Ik heb al gezegd dat ik het christendom als een secundaire ontwikkeling beschouw waar ik levensbeschouwelijk niet mee kan renoseren. Je kunt van mij niet verwachten dat ik dan alsnog vanuit die christelijke invalshoek ga mee discussieren. De leringen (met zijn eigen boek dus) en de missie van Jesjoea zijn 1 ding, het christelijke geloof (met zijn eigen boek) waarin ze ingebed zijn geraakt is een ander ding.